Odbierałam swą Nastusię
Tak jak codziennie z przedszkola.
Przebierałam ją do wyjścia.
Stał przede mną mały golas.
Założyłam jej majteczki
I sięgałam po skarpetki.
Nagle przybrała przede mną
Pozę malutkiej nimfetki
I rzekła całkiem poważnie:
„Wiesz co, mamo? Chyba będę
Uprawiać seks od szesnastki”.
Tknęło mnie, jak na komendę…
Byłam bardzo zaskoczona.
Popatrzyłam w oczka Nastki,
A ona już pojednawczo:
„No dobra, od osiemnastki”.
Mój szef jest perfekcjonistą
I od innych też wymaga.
Kiedy ktoś czegoś nie umie,
Doradza albo pomaga.
Poza tym jest szanowany
Przez pracowników i gości
Za to, że nigdy nikomu
Nie zrobił żadnej przykrości.
Tylko czemu ten ideał,
Tu wyrażę swe zdumienie,
Podał mi linka do strony,
Jak mam pisać… wymówienie?
Mam wrażliwego faceta.
Nie radzi sobie ze stresem.
Wszystkie napięcia „zajadał”
I przez to utył z kretesem.
Doszło do tego, że ważył
Sto sześćdziesiąt kilogramów.
Mimo wszystko go kochałam
I namawiałam: pohamuj!
W końcu zabrał się za siebie.
Było to przed dwoma laty.
Trudno było zrzucać wagę.
Wreszcie przestał być „brzuchatym”.
Waży mniej niż dziewięćdziesiąt.
Bardzo dumna byłam z niego,
Lecz do czasu, gdy oznajmił
Mi coś bardzo ohydnego:
„Wyglądam już znacznie lepiej
I bardzo dobrze się czuję.
Znajdę fajniejszą dziewczynę.
Tobie za wszystko dziękuję.”
Nie przelewa nam się w domu.
Ledwie starcza do pierwszego.
Kiedy są jakieś trudności,
Wspieramy jeden drugiego.
W zeszłym miesiącu małżonek
Pożyczył forsę swej mamie.
Kupił jej niezbędne leki.
Pomógł, przecież nie jest draniem.
To był bardzo trudny okres.
Było ciężko bez tej kwoty.
Wczoraj odwiedziłam chorą,
Nawet zaniosłam kompoty.
Przy okazji zapytałam,
Czy też będzie ważny powód
Do tego, żeby jej leki
Za jakiś czas kupić znowu.
Okazało się, że wcale
Nie pożyczała pieniędzy.
Wtedy przycisnęłam męża.
Przyznał się w końcu ten nędznik,
Że ma kochankę, a tysiąc
Wydał na jej seksi łaszki.
A dla mnie już od pięciu lat
Nie kupił nawet… apaszki!
Zawsze chciałem mieć synusia.
Marzyłem, by grać z nim w piłkę,
Bawić samochodzikami,
Zaszczepić wędkarską żyłkę.
Dwa razy żona rodziła –
Dwa razy bliźniacze córki.
Mamy już cztery dziewczynki.
Znów ciąża. Będą powtórki?
Bardzo o to się modliłem,
By Bóg mnie raczył wysłuchać.
Moja nadzieja na synka
Była bardzo, bardzo krucha.
Nareszcie spełnienie marzeń.
Nie będzie syn, lecz synowie.
Będę miał męskie czworaczki!
Tylko tyle dziś wam powiem…
Koszmary wciąż śnią się ludziom.
Mojej mamie też się przyśnił.
Tak głośno przez sen krzyczała,
Że aż się pobudziliśmy.
Usłyszałam jej wołanie:
„Proszę! Nie róbcie mi krzywdy!
Lepiej weźcie moje dzieci”!
Nie przypuszczałabym nigdy,
Że dowiemy się, jak matka
Kocha nas, swoje dzieciaki.
Chyba Muszka – nasza suczka
Lepiej chroni swe szczeniaki.
Czy jestem dosyć przystojny?
Zapytałem swoją mamę.
Byłem pewny, że potwierdzi,
A nie wykręci się sianem.
Powiedziała, żebym o to
Zapytał swoją dziewczynę
Głaskając mnie jednocześnie
Po bujnej, rudej czuprynie.
Zdziwiłem się i odparłem,
Że mama wie doskonale,
Iż dotąd z żadną dziewczyną
Nie spotykałem się wcale.
„Więc to jest twoja odpowiedź,
Bo ja ci nie będę kłamać”,
Ciągle głaszcząc mnie po głowie
Smutno powiedziała mama.
Jest nas w domu trójka braci.
Najmłodszy z nas ma siedem lat.
Ja mam dwanaście. Maturę
Zdawać będzie najstarszy brat.
Niedawno młody miał w szkole
Pogadankę o zwierzętach,
Że trzymanie ich w niewoli
Jest bardzo złe. Taka puenta.
Mały poważnie się zabrał
Za ratowanie natury
I wypuścił maturzyście
Aksolotla, trzy ptaszniki
Oraz cztery białe szczury.
Gryzonie połapaliśmy.
Aksolotl zdechł „na suchoty”.
Jaszczurka sama wróciła.
Z pająkami są kłopoty.
Siedzą sobie w jakiejś dziurce
Pojedynczo albo w stadku.
Nie wiem, jak to długo potrwa.
Na razie mieszkam u dziadków.
Podkochuję się w dziewczynie.
Jesteśmy w tej samej klasie.
Dzisiaj się dowiedziałem, że
Jest w niebezpiecznym impasie.
Właśnie mi opowiedziała
O swoim ogromnym pechu.
Ktoś zawiódł jej zaufanie
I ma dość wszystkich facetów.
Pocieszałem ją, że przy mnie
Czułaby się wielką damą.
„No tak, lecz ty jesteś gejem
I nie byłoby to samo”.
Od roku mieszkam z chłopakiem.
Często razem się kąpiemy.
Gdy jesteśmy pod natryskiem ,
Podaje mi szampon, kremy…
Mamy przy tym dużo śmiechu:
Głupie gesty, dziwne pozy.
Lubimy się powygłupiać
W stroju „jak nas Pan Bóg stworzył”.
Niedawno go poprosiłam,
By mi szampon z półki podał.
On wychylony z kabiny
Sięga. Duża niewygoda.
Mówi, że nie może chwycić,
Bo półka wisi daleko.
„Brak mi pięciu centymetrów,
Chociaż nie jestem kaleką!”
Ja niewiele myśląc krzyczę:
„Wiem to od dawna kochanie.
Teraz podaj mi ten szampon” –
Ponawiam moje wołanie.
Podał, ubrał się i wyszedł.
Czwarty dzień się nie odzywa.
To był żart, bowiem faktycznie
Ma całkiem niezłe „aktywa”.