Nie ma miłości bez zazdrości.
Taką śpiewano piosenkę.
Lecz zazdrość jest wrogiem miłości,
Bo miłość zamienia w mękę.
Mój ultra zazdrosny małżonek
Przeszedł dziś siebie samego.
Chce przez smoczek karmić synka,
Bo „butelki są od tego”.
Swoje dziecko od narodzin
Karmię piersią jak należy,
A on żąda, by oseska
Karmić z pomocą protezy!
On nie może się pogodzić,
Żeby jakiś „inny samiec”
Trzymał i całował piersi,
Które jemu są oddane.
Mieszkam w mieszkaniu, które
Wynajęłam przed dwu laty.
Bardzo mi tutaj wygodnie.
Choć niewąskie są opłaty.
Dzisiaj właściciel lokalu
Przyszedł do mnie z wymówieniem.
Mam opuścić jego lokal.
Dał kwartał, żeby się przenieść.
Zapytałam go o powód,
Gdy tylko stanął w mych drzwiach.
Motyw prosty. Lubi zmieniać
Najemców. Co jakiś czas.
Leczyłam się na depresję.
Ale zmieniono diagnozę.
Okazało się, że od lat
Mam neuroboreliozę.
Po ponad rocznej kuracji
Wróciłam do normalności.
Zdążyłam jeszcze normalnie
Przeżyć lata swej młodości.
Wyszłam za mąż, ale ciągle
Mam na kleszcze wielką fobię.
Wszystko „psikam” i smaruję.
Walkę z nimi wciąż mam w głowie.
Ostatnio mąż razem z synkiem
Wyjechali na swe pierwsze,
Prawdziwie męskie wakacje.
A przecież tam też są kleszcze!
Spakowałam do plecaka
Cały „arsenał” ochronny,
Żeby żaden z nich tam nie był
Na te insekty bezbronny.
Błagałam mojego męża,
By chronił siebie i synka.
Przez cztery dni ich „wyprawy”
Byłam w nerwach jak kretynka.
Powrócili pełni wrażeń.
Nie rozebrali się jeszcze,
Gdy pilnie zaczęłam sprawdzać,
Czy mają na sobie kleszcze.
Okazało się, że synek
Kleszczyka „na główkę złapał”.
Mąż nie zakładał mu czapki
W czasie ich „męskich” eskapad.
Skóry i ubrań nie „psikał”,
Bo wziął mnie za panikarę.
Zastanawiam się głęboko
Jaką Mu wymyślę karę.
Mój kumpel, z którym pracuję,
Zapytał mnie w czasie przerwy,
Czy mnie nie zastanawia fakt,
Który już długo go gnębi,
Że prawie wszyscy koledzy
Posiadający Toyoty
W ostatnich dwóch latach mieli
Większe lub mniejsze kłopoty:
A to stłuczka się trafiła,
A to lakier ktoś zadrapał,
A to koło nawaliło
I bez powietrza był zapas…
Ten facet uwielbia tworzyć
Różne teorie spiskowe.
Ta dotycząca toyotek,
To jego nowy „dorobek”.
Mam toyotkę od lat czterech.
Nigdy kłopotów nie miałem.
Jeżdżę bez żadnych problemów,
A więc faceta wyśmiałem.
Zgadnijcie, komu to dzisiaj
Jakaś baba wgniotła drzwiczki
Wyjeżdżając niespodzianie
Z podrzędnej, ślepej uliczki?
W niedzielę tuż przed obiadem
Szef przysłał mi plik z nagraniem,
Że zwołuje w trybie pilnym
Bardzo doniosłe spotkanie.
Ja na poniedziałek rano
Mam zrobić raport półroczny.
To termin wyśrubowany,
Natychmiastowy, bezzwłoczny.
Za oknem piękna pogoda.
Ja samotnie, bez pomocy,
Chcąc to wszystko opracować,
Siedziałem aż do północy.
Niewyspany i zmęczony
Wstałem bardzo wczesnym ranem,
Żeby ostatecznie sprawdzić,
Czy wszystko przygotowałem.
Byłem także pierwszy w pracy.
Gdy wszystko było dograne,
Szef przysłał mi sms-a,
Że… odwołuje zebranie,
Bo niestety trochę zaspał
(ani słowa tu o wstydzie)
I musi przenieść spotkanie
Na… przyszły dopiero tydzień!
Na tym osiedlu, gdzie mieszkam,
Przeważają małe domki
Skryte w uroczych ogródkach,
W których królują jabłonki.
Wszędzie, poza moim domem,
Trzymane są psy lub koty.
Ja jestem uczuleniowcem
Na ich zapach albo dotyk.
Z tego względu unikałem
Kontaktu ze zwierzętami.
Nie oznacza to, że dla mnie
Są w jakiś sposób wrogami.
Ale teraz mam podstawy,
Aby myśleć, że zwierzaki
To jakieś fatum, nieszczęście.
Prawie że zabijaki!
Jakiś kot się do mnie łasił
Ocierając się o nogi.
Zaplątałem się i nagle
Zwaliłem się w poprzek drogi.
Skończyło się to wstrząsem mózgu
I tygodniówką w szpitalu.
Wiedzieli, że to przez kota.
Nazwali mnie „pan miau-miau!
Tydzień nie było mnie w domu.
Znów sytuacja cholerna.
W tym czasie „przejął” mój ogród
Jakiś olbrzymi doberman!
Wchodziłem właśnie na schody,
Kiedy mnie zaatakował
Ten „okropny” ludobójca
Skrycie, nagle. Nie żartował!
Uciekałem, lecz bez skutku.
Bestia ugryzła mnie w łydkę.
Znów znalazłem się w szpitalu.
I dostałem nową ksywkę:
Tym razem to „pan hau- hau- hau”.
Lekarze zrobili „wywiad”
Do mej historii choroby:
Czemu toczę wojnę z fauną?
Jakie są tego powody?
Czy może jest jeszcze jakieś
Zwierzę w mojej okolicy,
Które próbuje mnie zabić,
Albo chociaż krzywdę sprawić?
Jeśli nie zdołam policzyć,
Zalecili, bym od zaraz…
Biegi na sto metrów ćwiczył.
Nie snuję tej opowieści
Dla przeżytego horroru.
Chcę docenić mych lekarzy
Za ich poczucie humoru.
Byłem świadkiem, jak jakiś dres
Zaczął dziewczynę obrażać.
Wyzywał od terrorystek,
Obelgami upokarzał.
Kazał szybko wyp***dalać
Do jej rodaków Arabów
Winnych za przeprowadzanie
Licznych zamachów i zabójstw.
Wyglądała jak Arabka,
Ale sama była w tłumie.
One nigdy nie są same.
Nie mogłem tego zrozumieć.
Nikt ze świadków tego zajścia
Nie zdążył zareagować.
Nagle ona do dresiarza
Wycedziła takie słowa:
„Co mi tu, ty ch**u, pie***ysz.
Spier**laj głupi frajerze.
Ja ziomalka, autochtonka!
Urodziłam się pod Zgierzem”!
Od dziecka moim problemem
Jest poranne dosypianie.
Nawet dziś ja wszystko zrobię,
By opóźnić z łóżka wstanie.
Dla rodziców też był problem,
Lecz go rozwiązali szybko.
Kupili mi nowy budzik
Z wbudowaną pozytywką.
Myślicie, że pozytywka
Miłe melodyjki grała?
O określonej godzinie
Sygnał alarmu włączała!
Poza tym mi „uciekała”
W różne kąty pomieszczenia,
A coraz głośniejszy alarm
Stawał się nie do zniesienia.
Żeby „ustrojstwo” uciszyć
Dogonić je należało
I wyłączyć głos i napęd,
Bo inaczej się nie dało…
Dzisiaj oceniam ten bajer
Jako świetny, ale wtedy
Zalazł mi mocno za skórę;
Głęboko, bo aż do trzewi.
Przydarzył mi się wypadek.
Zabrano mnie do szpitala,
Gdzie mi w narkozie musiano
Kości podudzia zespalać.
Kiedy wróciłem do domu,
To młodszy braciszek Artur
Włączał mi go regularnie
W środku nocy, tak dla żartu!
Wracałem skonany z pracy
I zasnąłem twardo w metrze.
Było lato, mocne słońce,
Nagrzane było powietrze.
Nawet ciemnych okularów
Nie zdjąłem, gdy zasypiałem.
Co dalej działo się ze mną,
Od innych się dowiedziałem:
Naprzeciwko siadła para.
On – karczek przypakowany,
Ona – różowy koszmarek
Cekinami lamowany.
Koksik stwierdził, że ja ciągle
Gapię się na jego „Donię”.
Wnerwiony zapytał, czy mam
Jakiekolwiek wąty do niej.
Spałem, nie odpowiedziałem,
Więc się wkurzył dodatkowo.
Przyłożył mi pięścią w szczękę.
Zasnąłem po tym na nowo…
Od lat mieszkam w innym mieście
Niż za młodu z rodzicami.
Zawsze, gdy ojciec jest u mnie,
Obiadki w knajpie zjadamy.
To nasza męska tradycja,
Bo gdy mama z Nim przyjedzie,
Zawsze stara się, by w domu
Ze mną oraz z ojcem siedzieć.
Wtedy, kiedy byłem z ojcem,
Zdarzały się sytuacje,
Że mnie i mojego tatę
Oskarżano o dewiacje.
Ludzie brali nas za parę
I ostro krytykowali
Za „niestosowny” ich zdaniem
Kontrast wieku między nami.
Wczoraj jakaś starsza pani
Przyczepiła się do taty,
Że za deprawację młodych
Do piekła po śmierci trafi.
Spokojnie jej odpowiedział,
Że mamy do spotkań prawo,
Bo przecież jest moim ojcem.
Wtedy… oblała go kawą!
To jest zastanawiające,
Że co niektórzy rodacy
Nie do siebie, lecz do innych
Chętnie stosują ostracyzm.