Ostatnio niespodziewanie
Pisałam kartkówkę z matmy.
Pani szybko dyktowała
Niczym doświadczony rachmistrz.
Mimo tego wszystko dobrze
Zdążyłam jednak napisać.
Wiem to, bo ma koleżanka
Także miała wynik ten sam.
Kilka osób z naszej klasy
Dostało „niedostatecznie”.
Czemu o tym opowiadam?
Wyjaśnienie jest konieczne!
Jestem w pierwszej licealnej.
A to cały osąd zmienia,
Bo kartkówka była tylko
W ramach… tabliczki mnożenia!
Chyba każdy snuł marzenia
O szczęściu, na które czeka.
Powodzenie i pomyślność
Jest celem życia człowieka.
Ja jestem jednym z niewielu,
Do których uśmiechnął się los.
Ale wnet się okazało,
Że jednak otrzymałem… cios!
W ciągu jednego tygodnia
Dostałem awans, a żona
Po przeszło dwóch latach starań
Wreszcie jest „błogosławiona”!
Jakby było mało szczęścia,
Które miałoby mnie spotkać,
Trafiłem dużą wygraną
W ostatnim ciągnieniu Totka!
Pochwaliłem się rodzinie
Na urodzinach mej Mamy.
Upojony swoim szczęściem
Jakbym wszystkich wokół… zranił!
Siedzący ze mną przy stole
Zamilkli nagle z przejęcia.
Czyżby mi pozazdrościli
Mego potrójnego szczęścia?
Nie tylko, bo poniektórzy
Byli obrażeni głównie
Za to, że się aż tak chwaląc
Postąpiłem samolubnie!
Nie musiałem się wychwalać,
Bo… pycha to zwykła marność.
A wszystko mi się trafiło
Tak, jak… ślepej kurze ziarno.
Kocham mojego Faceta.
W pięknym ciele złota dusza.
Mnie to wcale nie przeszkadza
W jaki sposób się porusza.
Od roku jeździ na wózku.
Miał wypadek na motorze.
Jest poza tym bardzo sprawny.
Radzi sobie nie najgorzej.
Znamy się już od pół roku.
Dziś miał poznać moich bliskich
U siostry na imieninach.
Mamy prezent – szkocką whisky!
Pomimo braku podjazdu
Miły wjechał na trzy stopnie.
Nagle moja siostrzenica
Zaczęła wrzeszczeć okropnie.
Wykrzyczała swojej mamie,
Że to jest „bardzo nieludzkie,
Zabronić swojemu dziecku
Jazdy ukochanym wózkiem!
I to tylko dlatego, że
Jest już podobno… za duża.
A że ten duży pan jeździ,
To nikogo nie oburza”!
Nie mam żalu do dzieciaczka,
Bo nie rozumie wszystkiego.
Ale mam ansę do siostry,
Że wini mnie i Mojego
O to, że przez nas jej dziecko
Jest nieszczęśliwe i smutne.
Obwiniać o to kalekę
Jest mętne i bałamutne.
Czy jej zdaniem to ja sama
Miałam go wnieść „na barana”?
[1] Zero waste – ekologiczny styl życia bez generowania nadmiernych odpadów; wymowa: zirou uejst
Chciałem pogadać z Małżonką
Na temat naszych relacji,
Tych intymnych, które niegdyś
Były pełne ekscytacji.
Obecne sprawy łóżkowe
Są nie są takie niźli dawniej;
Boję się, że nasze więzy
Za niedługo będą… żadne.
Usłyszałem, że przeze mnie
Bo „jak kiedyś nie wyglądam”.
Gdyż nie miałem jeszcze brzuszka
I byłem „kudłaty blondas”!
Powiedziała to kobieta,
Która przed piętnastu laty
Ważyła pięćdziesiąt kilo
Wzbudzając „ochy” i „achy”.
Była szczuplutka i wiotka,
Ale od czasu zaręczyn
Do dzisiaj, to jej przybyło
Chyba niecałe…trzydzieści!
Jestem pedagogiem, ale
Nie pracuję w żadnej szkole,
Bowiem na własny rachunek
Pracować po prostu wolę.
Mam „papier” od wojewody.
Różne kursy poprowadzę,
Szczególnie dla bezrobotnych
Starających się o pracę.
Finansują je fundusze
Nasze polskie lub unijne.
Nie ma zbyt dużo procedur.
Każdego chętnego przyjmę.
Właśnie rozpoczęłam pierwszy
Kurs dla bezrobotnych osób.
Po pierwszych trzech dniach szkolenia
Chciałam wysłuchać ich głosów
Na temat przeprowadzonych
Symulacji oraz ćwiczeń.
W skrytości ducha nieskromnie
Na dobre opinie liczę.
Było uznanie, pochwały,
Lecz najbardziej miłe słowa
Uzyskały… ciastka z kremem
I… czarna kawa. Darmowa!
Miałam się za okaz zdrowia.
Ale kiedyś niespodzianie
Poczułam ucisk w żołądku
I napór na… wypróżnianie.
Byłam z chłopcem na spacerze,
A że mieszkał niedaleko,
Zabrał mnie do swego domu,
By otoczyć mnie opieką.
Od razu siadłam na kiblu,
Lecz czułam, że mnie mdli jeszcze.
„Kaziu! Daj mi szybko miskę”,
Poprzez zamknięte drzwi wrzeszczę.
Dopiero w trakcie wymiotów
Zauważyłam co przyniósł:
On mi podał zamiast miski
Zwykły… durszlak z aluminium!
Moja córeczka, przedszkolak,
Bardzo lubi mi pomagać,
Choć pewnych rzeczy od Niej
Nie można jeszcze wymagać.
Muszę Ją ciągle pilnować,
Żeby krzywdy nie zrobiła
Przede wszystkim sobie samej
I w domu też nie broiła.
Wystarczyło Jej pięć minut,
Żeby moja sprytna Mała
Chwilkę mej nieobecności
Przemyślnie wykorzystała.
Jakimś cudem wtyczkę sznura
Od domowego żelazka
Wetknęła, chociaż to trudne,
Do elektrycznego gniazdka.
Jak podłączyła żelazko,
Potem deskę wzięła z kątka
I… prasowała sumiennie
Swe niewymowne… gaciątka.
Gdy żelazko się rozgrzało
Wzięła mą nocną koszulę
I zaczęła ją prasować
Bardzo delikatnie, czule.
Jednak zamiast zwykłej deski
Miała swoją, plastikową.
Wszystko więc się posklejało…
Teraz mam koszulę nową!
Już na trzeciej naszej randce
Powiedziałam chłopakowi,
Że dorabiam też dorywczo
W pewnym Domu Pogrzebowym.
Ale podczas ceremonii
Nie chodzę jako asysta,
Tylko talentu używam
Jako… szczególna artystka.
Żeby sprawa między nami
Była absolutnie czysta,
Przyznałam się, że „chałturzę”
Tam jako… makijażystka.
Po tym moim wynurzeniu
On też na szczerość się zdobył
I przyznał się, że ma żonę,
A i dzieci się dorobił.
Powiedział też, że docenia
Me zdolności artystyczne,
Lecz nie może mnie spotykać,
Bo to dlań jest… zbyt drastyczne!
Sąsiad tak marzył o synu,
Iż z żoną zdecydowali,
Że zawalczą po raz trzeci
O juniora pełni wiary.
Do tej pory tylko mają
Dwie córeczki bardzo fajne.
Prawie pewni są, że teraz
O chłopca zwiększą ferajnę.
Wczoraj krótko przed wieczorem
Przyszedł do mnie przyszły tato.
W ręku miał wyniki badań,
A flaszkę wódki pod pachą.
Drzwi otworzył mu nasz synek,
A sąsiad, gdy Go zobaczył,
Poryczał się jak niemowlę
Z bezsilności i…rozpaczy.
Długo się nie uspokajał,
A kiedy wreszcie ochłonął,
Dowiedziałem się, że właśnie
Był na USG wraz z żoną.
Lekarz stwierdził na sto procent,
Że urodzą się… bliźniaki,
A na ponad dziewięćdziesiąt,
Że… nie będą to chłopaki!
Na tydzień przed naszym ślubem
Ustaliłam z narzeczonym,
Że wieczory kawalerskie
Są czymś głupim i chybionym.
Woleliśmy ten czas spędzić
Wyłącznie we dwoje, razem.
Zrobię wystawną kolację,
Nawet może coś usmażę…
Około ósmej wieczorem,
Gdy szykowałam kotlety,
Przyszli po niego kumple,
By zabrać go na… balety.
On oczywiście odmawiał,
Nie chciał mnie samej zostawić.
Jednak ja go przekonałam,
By dobrze z nimi się bawił,
A ja… jakoś spędzę wieczór
I nie będę się nudziła.
Zaproszę swe koleżanki,
W klubie będę się bawiła.
On z kumplami, ja samotna,
Bo dziewczyny przyjść nie mogły,
Siedziałam smętnie przy barze
Myśląc „jaki ten świat podły”…
Gdy już nieźle miałam w czubie,
Podchodziłam do stolików
Nawiązując znajomości
Wśród pijących biesiadników.
Tydzień później nadszedł wreszcie
Upragniony Dzień Zaślubin.
Wtedy, już po ceremonii,
Zaczęłam się trochę… gubić.
Nagle zaczęli podchodzić
Z życzeniami ludzie obcy,
Absolutnie mi nieznani.
Myślałam, że to czyjś… dowcip!
Nie mieliśmy pojęcia jak,
Albo w jaki inny sposób
Znalazło się dodatkowo
Około dwadzieścia osób!
Po kilku rozmowach z nimi
Zrozumiałam, że ja byłam
Nieznaną dla nich osobą,
Która ich tu… zaprosiła.
Wtedy w barze na „panieńskim”
Doznałam od nich tak wiele
Życzliwości i serducha,
Że sprosiłam na wesele,
Lecz zapomniałam o miejscach!
Kiedy wspomnę, nawet teraz
Głupio mi, że tak się stało…
I wstydzę się jak… cholera!