Dziś po południu mój chłopak
Przyszedł do mnie z „dobrym winem”.
Rzadko do mnie do tej pory
Z flaszką przychodził w gościnę.
Ucieszyłam się z okazji.
Migiem przyniosłam kieliszki
Świadoma, że od tej pory
Będzie mi naprawdę bliski,
Że… będziemy z nim rodziną,
Póki nie wyjął „jabola”
I wzniósł „przełomowy” toast:
„Jaka baba, takie wino”…
Jestem zazdrosny o facia,
Który często z mą dziewczyną
Spędza nazbyt wiele czasu
I to właśnie jest przyczyną
Między nami spięć i kwasów.
Nie akceptuję pętaka,
Bo to chłystek i miernota,
Ale w końcu uwierzyłem,
Że Ona tylko mnie kocha.
W wielu poważnych rozmowach
Przekonała mnie do tego,
Że nie muszę się obawiać,
Spotkań ze szkolnym kolegą.
Dzisiaj czekałem z kwiatami
Na Nią po lekcjach pod szkołą,
Chcąc Jej zrobić niespodziankę,
Bo to bardzo miłe ponoć.
Ale to ona właściwie
Niespodziankę mi zrobiła,
Jak ich dojrzałem, gdy wyszli
Z miejsca, gdzie ze mną chodziła
Na fajny, szybki numerek.
Zbyt wierna, to ona nie jest…
Byłem w aptece po leki.
Na chrypę jakieś drobiazgi
Na kartce miałem spisane,
Żebym nie zapomniał nazwy.
Dość długo stałem w kolejce,
Gdyż nie tylko u nas w domu
Jesienna słota i wiatry
Są źródłem… tych samych chorób.
Pani w białym fartuchu
Miło mnie obsłużyła.
Leki razem z paragonem
Do reklamówki wrzuciła.
Wróciłem do domu. Ale
Miałem w garażu robotę.
W kuchni zostawiłem torbę.
Rozliczę się z żoną potem.
Gdy wróciłem, to zastałem
W kuchni Żonę bardzo wściekłą.
Posądziła mnie o… zdradę!
Zrobiła mi w domu piekło!
Co się stało? I dlaczego
O niewierność oskarżyła?
Bo w aptece „biała pani”
Paragony… pomyliła.
Dostałem odcinek pana,
Który kupował przede mną
Te same lekarstwa co ja.
„Gumki” też nabył. Na pewno!
„Nie kupowałem tych środków –
Tak uzasadniałem żonie –
Przecież ich nie stosujemy”.
Na to Ona: „Z nami… koniec!
Nie przypuszczałam, że będę
Żoną aż takiej kanalii”!
Trzasnęła drzwiami i poszła
Popłakana do sypialni.
Nagle do mnie dotarło, że
Mam jeszcze dowód w kieszeni
Na to, ile zapłaciłem
I on może wszystko zmienić.
To potwierdzenie zapłaty
Z aptecznego terminala,
Że zapłaciłem w aptece
Kwotę mniejszą o… „piątala” !
Tyle właśnie kosztowała
Paczka prezerwatyw „Durex”,
Które znalazła ma żona
I teraz tak lamentuje.
Pogodziliśmy się z żoną.
Nie odniosłem „wrednych” gumek.
Teraz mamy do „tych rzeczy”
Moi najbliżsi mi kumple
Wyszykowali przyjęcie
Na okoliczność skończenia
Mojej pracy magisterskiej.
Pracowałem nad nią ciężko
Przez ostatnie pięć miesięcy.
Jeszcze tylko jej obrona
Musi magisterium zwieńczyć.
Zabawa miała się zacząć
Dziś w barku akademika.
Nie było kasy, by nająć
Choćby jednego muzyka.
Dlatego jeden z kolegów
Wziął mi z pokoju laptopa
A kiedy zbiegał ze schodów,
Podwinęła mu się stopa
I roztrzaskał go drobne.
A tam była moja praca!
Zamiast fety, była stypa.
Do dziś mam wielkiego kaca.
Wniosek na koniec wypowiem:
Róbcie kopie zapasowe!!!
Spałem bardzo krótko w nocy.
Wstałem zmęczony i senny.
Rano wsiadłem do tramwaju.
To dalszy ciąg mej gehenny.
Jak zwykle jechałem do szkoły.
Jak zwykle tłoczno w tramwaju.
Jak zwykle nie ma gdzie usiąść,
Jak zwykle pijaków paru…
Przeciskam się przez te „tłumy”.
Patrzę i oczom nie wierzę;
Wolne miejsce jest tuż przy mnie,
Toż to dla mnie ekstra prezent!
Zadowolony usiadłem.
A, że byłem bardzo senny,
Nawet dziesięć minut drzemki
To dla mnie relaks bezcenny.
Wnet zrobiło mi się… mokro,
A jednocześnie poczułem
Zapaszek, który w wucetach
W nozdrza bezlitośnie kłuje.
Na przystanku, gdzie ja wsiadłem,
Wysiadł żul, co przed momentem
Zeszczał się właśnie w tym miejscu;
To dlatego niezajęte…
Mój facet dba o kondycję.
Ciągle chodzi na siłownię,
Lecz karnet sobie kupuje
Tylko na cztery tygodnie.
Wkurza mnie to, bo on traci
Kupę forsy, gdyż miesięcznie
Płaci dwukrotnie drożej
Za samo na „siłkę” wejście.
Na te moje zastrzeżenia
Ma zawsze ripostę stałą:
Kiedyś kupił roczny bilet,
Bo taniej się wydawało.
Miesiąc później miał wypadek,
Gdy w górach jeździł na nartach.
Krótko się nim posługiwał,
Bo tylko przez jeden kwartał.
Uważałam, że przesadza.
W życiu potrzebny optymizm.
Kupiłam Mu roczny karnet
W prezencie na urodziny.
Nim choć raz go wykorzystał,
Nie ominął Go jak zwykle
Pech, gdyż na przejściu dla pieszych
Miał kolizję z… motocyklem!
Mój tata, chociaż inżynier,
Notorycznie zapomina
Nie o rocznicy zaślubin,
Lecz o mamy… urodzinach!
Po ostatnim z tych przypadków,
Podrzuciłem Mamie pomysł,
Że będę Mu przypominał
Delikatnie, co rok o nich.
Mama się zirytowała
I bąknęła ironicznie,
Że powinienem tak robić
Co kwartał; będzie komiczniej.
Bo On i tak nic nie skuma,
A ona sama w dodatku
Dostanie więcej prezentów
Nie licząc winek i… kwiatków.
Początkowo nie wierzyłem,
Że On się na to nabierze.
Ale pierwsze „urodziny”
Świętował jak zwykle szczerze!
Za drugim razem ten podstęp
Był jako tako zabawny
I żadne z nas dwojga jeszcze
Nie zdradziło ojcu prawdy.
Nie dowierzałem, że ciągle
Powtarzamy ten sam numer,
A Ojciec wciąż się nabiera.
Tego właśnie nie rozumiem!
Coraz mniej było zabawnie,
Ale gdy znów się udało,
Mówić, że to paranoja,
To chyba jeszcze za mało.
Gdy za szóstym razem znowu
Łyknął kłamstwo bałamutne,
Przestało już być zabawne.
To było naprawdę… smutne!
Rozpocząłem pracę w sklepie.
Cieszyłem się na tę fuchę.
Pierwszego dnia przyszedł klient
Mający problem ze słuchem.
Dobrze trafił. Ja akurat
Znam trochę język „migany”,
Bo moja siostra nie słyszy
I w ten sposób „gada” z nami.
Klient również znał podstawy,
Więc mógł mnie lepiej rozumieć,
Gdy pokazując rękami
To samo głośno mówiłem.
Wtem podbiegł do mnie kierownik
I zaczął na mnie jazgotać,
Że zachowuję się głupio
Jak jakiś handlowy profan!
Na klienta jego zdaniem
Ja krzyczałem, tak to ujął,
A takie wybryki wcale
Z uprzejmością nie licują.
To brak profesjonalizmu
I ogłady z mojej strony.
Powinienem dziś, natychmiast
Zostać przez zarząd zwolniony!
Szybko wszystko wyjaśniłem,
Lecz miałem problemy potem,
Bo kierownik mojej zmiany
Wyszedł na durnia, idiotę!
Debilem był znacznie wcześniej,
Tylko ja pomogłem innym
Dostrzec to, o czym uprzednio
Wszyscy już wiedzieć powinni.
Tak się stało, że ostatnio
Dość często przebywam w barze,
Nie po to, żeby chlać piwo,
Ale… wkrótce się okaże.
Czynię tak, bo stać mnie na to,
Gdyż czasu mam nazbyt wiele.
Gawędzę o swej przyszłości
Z przyjaznym mi właścicielem.
To dla mnie dobra znajomość
Bo On, może już niedługo,
Będzie moim pryncypałem,
A ja jego płatnym sługą.
On też chyba mnie polubił
I obiecał, że mnie weźmie
Do pracy w tym swoim barze,
Lecz ponaglać Jego nie śmiem.
Dziś wpuścił mnie do kantorka,
A tam dużo zdjęć na ścianach.
Na jednym z wielu Właściciel –
Wyglądający jak amant.
Zauważyłem też inne
Zdjęcie troszeczkę głupawe,
I właśnie ono przez chwilę
Przykuło moją uwagę.
Skomentowałem, że kucharz
Wygląda jak transwestyta
Który choruje na hifa,
Albo co najmniej na syfa,
Bo zrobił kretyńską minę,
Kaczy dzióbek, buzię płaską.
W ogóle jest jakiś dziwny
I wygląda… dość pedalsko.
W odpowiedzi usłyszałem
Rozdrażniony głos zza biurka:
„Zamknij wreszcie swą jadaczkę,
Bo to właśnie… moja córka”!
Oglądaliśmy dziś z siostrą
Fajny film w telewizorze.
Bardzo rzadko to się zdarza.
Wolę bawić się na dworze.
Dziś padało, więc siedziałem
W domu na obiad czekając.
Mama gotowała w kuchni.
Było nudno, mokro, szaro.
Siostra siedząc na kanapie
Miała miskę na kolanach,
Ale pustą, bo już popcorn
Udało nam się „wyszamać”[1].
Miska była opróżniona,
Ale na pustym dnie jeszcze
Kilka kawałków popcornu
Ślinianki smakowe… łechcze.
Z wielką radością je zjadłem.
Nigdy nie zapomnę smaku
Tego… zużytego żwirku,
Kociego „afrodyzjaku”!
Siostra podniosła z podłogi
Żwirku tych kilka drobinek
I wrzuciła je do miski
Zamiast je po prostu… wymieść.
[1] szamać – pot. jeść