Po raz pierwszy od dość dawna
Byłam szczęśliwa w swym związku.
Chłopak był super. Me myśli
Odgadywał już w zalążku.
Poza tym inteligentny
I atrakcyjny fizycznie.
Bardzo często to dowcipem,
Albo anegdotą błyśnie…
Po kwartale zerwał ze mną,
Bo jego rodzina właśnie
Przeprowadza się, a miłość
Na odległość zawsze… gaśnie.
Dwa tygodnie później fuksem
Dowiedziałam się, że wcale
Nie odjechał zbyt daleko,
Tylko trzy.. ulice dalej.
Mam dziewczynę dosyć wścibską.
Kiedy nie widzę, częstokroć
Zagląda do mej komórki.
Uważam to za okropność.
Dzisiaj właśnie przeczytała
Korespondencję z kumpelą,
Z którą losy „od dzieciaka”
Bardziej nas łączą niż dzielą.
Oskarżyła mnie o podryw
I mentalną zdradę uczuć.
Nawet mnie słownie zbeształa
Wyzywając mnie „ty bucu”!
Powiedziałem, że przesadza
I to ostro, bo ja jestem
Dość specyficznym facetem
Z „uśmiechem, słowem i gestem”.
Dałem jej do przeczytania
Korespondencję z kumplami.
Chwilę potem byłem sam, bo
Zdradzam ją z obiema… płciami!
Tato, co to jest wibrator?
Zapytała moja córka.
Machinalnie Jej odrzekłem:
„Córuś, a co to za bzdurka”?
Zadziwiło mnie, skąd Ona,
Czteroletnia dziewczyneczka,
Zna pojęcia, których sfera
Jest niepojęta dla dziecka.
Kompletnie mnie zaskoczyła,
Więc powiedziałem jedynie,
Że to jest taka zabawka
Tylko dla dużych dziewczynek.
Odpowiedź Jej wystarczyła.
Nie wracała do rozmowy.
Kilka miesięcy minęło,
Zbliżał się okres zimowy.
Odwiedziła nas teściowa.
Zawsze, gdy tylko przyjedzie,
Bawi się z wnusią, rozmawia.
Dziś została na obiedzie.
Potem kawka i rozmowa.
Wnusia babci imponuje,
Bo jest mądra i w Wigilię
Na prezencik zasługuje.
Koniecznie musi Jej kupić
Upominek pod choinkę
Który będzie odpowiedni,
Dla tak dużej już dziewczynki.
U córki się zapaliła
Lampka skojarzenia na to
I spytała: „Czy to znaczy,
Że kupisz dla mnie… wibrator”?
Teściową to aż zatkało.
Ledwo z siebie wydusiła:
„Kto jej tych paskudztw nauczył?
To na pewno Twoja wina”!
I spojrzała na mnie groźnie.
Córcia, nim minęła chwila,
„Tatuś – jej odpowiedziała –
Ja się tym będę bawiła”!
Moja pierworodna córcia,
A mam jeszcze młodszą w wózku,
Poszła właśnie do przedszkola
W bardzo gustownym fartuszku.
Dumna jestem z mej córeczki.
Ładnie mówi, nawet śpiewa.
Rezolutna jest i miła.
Na imię dostała – Ewa.
Pierwszego dnia, gdy wróciła,
Usłyszałam od córeczki,
Że tam świetnie się bawiła
I z nikim nie miała sprzeczki.
Ma tam masę koleżanek.
Są też w jej grupie chłopaki.
Nawet bawią się z Nią razem
Grzecznie, bez najmniejszej draki.
Cieszyłam się, że przedszkole
Na mą córcię dobrze wpłynie.
Że będzie grzeczna, bezpieczna
Jak do tej pory w rodzinie.
Po paru dniach usłyszałam,
Że nie będzie ze mną gadać,
No bo jestem debilką i …
Zaraz mam na drzewo spadać!
Przez dwa tygodnie spokoju
Dni minęły dosyć szybko.
Nagle córcia zawołała:
„Zamknij ryj, ty głupia dziwko”!
Wiecie do kogo to było?
Do siostrzyczki – niemowlaka.
W tym spokojnym dotąd domu
Pierwsza między dziećmi „draka”.
Bardzo boję się o przyszłość,
Że mą małą przedszkolankę
To przedszkolne wychowanie
Zmieni na wulgarną… chamkę.
Mój sąsiad jest tak obleśny,
Że aż mnie mdli, gdy go widzę.
Od lat próbuje mnie wyrwać
Pomimo, że z niego szydzę.
Wielokrotnie mu mówiłam,
Że nie ma najmniejszej szansy.
Dziś mnie w windzie uporczywie
Znów namawiał na… romansik.
Bo gdyby został kochankiem,
To na pewno tak się stanie,
Że godzinami w sypialni
Będzie brał mnie… na dywanie.
A dywan gruby, czerwony,
W sam raz dla dwojga kochanków.
On mnie będzie uszczęśliwiał.
Będę to miała „jak w banku”!
Gdy tak mówił, to jak zwykle
Obleśnie się oblizywał.
Wybuchłam gniewem, bo przecież
Jak cham do mnie się odzywał.
I wtedy do mnie dotarło,
Że on nie był u mnie nigdy.
Skąd więc wie, jaki mam dywan?
On jest groźny i… perfidny!
Niepokoi i podgląda.
Dowód: dywan w mej sypialni.
Ja od teraz mam obawy.
Czuję, że jestem jak w matni.
Powiedziałam o tym tacie.
On zawsze ma dobre rady.
„Zaangażuj adwokata,
By doprowadził do sprawy,
Bo naruszył Twą prywatność.
Pewno zdjęcia też posiada.
Niech oskarży go o stalking.
Taka oto moja rada”.
Mam na wychowaniu wnusię.
Tak jak pokolenie całe
Jest „na ty” z elektroniką.
Brak u Niej innych „smykałek”.
Ciągle jest tylko wpatrzona
W ekran swojego smartfona.
Paluszkiem po nim przebiera,
Coś wyrzuca, a coś wkleja…
Ostatnio oglądałyśmy
Zdjęcia Jej mamy z młodości.
W albumach mam stare fotki,
A nie cyfrowe nowości.
Jedno z tych zdjęć wybrała
I paluszkami „mazała”.
Powierzchnia zdjęcia jest płaska
A ona gładziznę… głaska!
Wzruszyła mnie bardzo czułość
Z jaką okazuje wnusia
Swojej dawno zmarłej Mamie,
Zaraz pewnie będzie… buziak!
Ale ona nadal szura
Paluszkami po powierzchni.
Pomyślałam, „Panie Boże,
Jak Ona za Mamą tęskni”!
Zapytałam, „czy mi powiesz,
Co tam tak zawzięcie skrobiesz”?
„Babciu, chcę powiększyć troszkę
Fragment, by zobaczyć… broszkę”.
Wielka Miłość Mego Życia,
Czyli były już mężczyzna,
Po kilku latach rozłąki
Taką nowinę mi wyznał:
„Tęsknię za tymi czasami,
Kiedy my byliśmy parą.
Teraz świat już nie jest piękny.
Bez Ciebie smutno i… szaro.
Chciałbym spróbować ponownie
Połączyć uczucia nasze;
Na samotnej wyspie uczuć
Ja Robinson, Ty Piętaszek”.
Ta przenośnia się przekłada
Na realia codzienności,
On oczekuje z mej strony
Troszkę wyrozumiałości.
No… bo czas nie stoi w miejscu,
Tylko wciąż do przodu leci
I on „dorobił” się żony
Z trójeczką malutkich dzieci.
Chociaż nadal doń żywiłam
Takie uczucia jak kiedyś,
Przegoniłam tego trutnia.
Nie do mnie „łabędzie śpiewy”.
Co jakiś czas biorę udział
W zbiórce książek i odzieży.
W moim domu zawsze znajdę
Coś, co niepotrzebne leży.
Dziś byłam u swojej mamy.
Ona jeszcze z siostrą mieszka.
Zauważyłam bałagan,
Kiedy tylko do Nich weszłam.
Tłumaczyły, że szukają
Czegoś, żeby przygotować
Rzeczy na zbiórkę odzieży,
Którą „ktoś tam” zaplanował.
Dołączyłam do Nich z chęcią,
Bo przecież akcję popieram.
Razem z nimi po szufladach
I zakamarkach szperam.
W pewnym momencie matula
Wyciągnęła z głębi szafy
Sweter, co na urodziny
Dostała od nas i Taty.
Aż Ją zatrzęsło ze wstrętu,
Kiedy mówiła: „Musiałam
Być chyba nieźle naćpana,
Gdy to gówno kupowałam”.
Zbliża się już sezon grzewczy,
Więc mus oczyścić kominy.
Sadza utrudnia spalanie.
Czadu się bardzo boimy.
Zamówiłem kominiarza
Do wyczyszczenia komina.
Przy pracy miał „zapewnioną”
Obecność córki i syna.
To dzieciaki, a ta praca
Pierwszy raz się odbywała,
Więc dla moich małych dzieci
Ciekawą się wydawała.
Zadawały wykonawcy
Masę różnorodnych pytań,
W tym to jedno najważniejsze:
Po co ta jego „wizyta”?
Odpowiedział Im poważnie:
„Ja to robię po to właśnie,
Żeby nasz święty Mikołaj
Ubrania sobie nie zbrudził,
Kiedy przynosi prezenty
Dla dzieci i innych ludzi”.
Dzieciaki dawno przestały
Wierzyć w mit o Mikołaju.
Wiedzą, że postać Świętego
To relikt dawnych zwyczajów.
Synek rzekł tonem eksperta,
Że prezenty dzieciom dają
Mama i tata, bo Oni
Potrzeby swych dzieci znają.
Dodał jeszcze, że „Mikołaj
Jest przecież tak bardzo gruby,
Że gdyby wlazł do komina,
Nie przeżyłby takiej próby”!
Kominiarz przez resztę pracy
Na przypomnienie swych bzdetów
Miał pięciokrotnie, co najmniej,
Potężne napady śmiechu.