Autor: Jerzy Pękalski

Samotna

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Jestem singielką z wyboru.

Kilka związków mam za sobą.

Po przelotnej znajomości

Każde z nas szło swoją drogą.

 

Zdarza mi się, że czasami

Jednak doskwiera samotność.

Koleżanka też ma oczy

I widzi moją markotność.

 

I nagle ta Przyjaciółka

W wielkim sekrecie przede mną

Umówiła mnie z facetem

Na niedzielną randkę „w ciemno”!

 

Ten facet to Jej znajomy –

Wysoki, przystojny brunet!

Byłam tak ożywiona, że

Określić tego nie umiem.

 

Randka nie była udana

I wybór facia nietrafny.

Zaraz na początku zastrzegł,

Że nie jest emocjonalny.

 

Słysząc to wywnioskowałam,

Że nie będzie… afektywny,

Wrażliwy, czuły, namiętny;

Dla mnie to… stwór bardzo dziwny.

 

Po chwili jednak wyjaśnił,

Że lubi, kiedy na niego

Kobieta sika, a potem

Dosiądzie go „na gołego”.

 

Nawet go nie pożegnałam.

Ponownie się z nim nie spotkam.

Jednak niewzruszenie wolę,

Żyć dalej jako… samotna.

 

Brak komentarzy

Pan – Cham?

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Chodzę na randki z facetem

Męskim, seksownym, wspaniałym,

Który jeszcze, choć dorosły,

Mieszka razem z rodzicami.

 

Każde z nas mieszka samotnie,

Bez problemu do tej pory.

Gdy chciałam, w jego pokoju

Spędzałam długie wieczory.

 

Poddasze, które zajmuje

Jest wyposażone, żeby

Mógł tam mieszkać samodzielnie,

Jakby miał takie potrzeby.

 

Ukochany z rodzicami

Nie wchodzą sobie zbyt w drogę.

Pierwszy raz na noc zostałam

Nie pytając Ich, czy mogę.

 

Rano spytał mnie kochany,

Czy chcę  śniadanie do łóżka.

Bardzo chętnie się zgodziłam

Wcisnąć coś rankiem do brzuszka.

 

Długo nie czekałam na nie,

Bo facet, myślałam że sam,

Pójdzie zrobić mi śniadanie.

Ale odezwał się… cham

I zawołał gromkim głosem:

Mamo! Przyniesiesz śniadanie

Do pokoju i to migiem!

Jak długo mam czekać na nie!

 

Faktycznie. Niedługo później

Już nie byliśmy tam sami,

Bo wdrapała się na górę

Jego Mama z kanapkami.

 

Więcej już tam nie gościłam.

Szukam partnera nie pana.

W domu… panie jemu służą,

Na ulicy… on się kłania!

 

Brak komentarzy

Kulfon

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Zostaliśmy razem z mężem

Wezwani do syna szkoły,

Bo… spreparował zwolnienie,

Przynosząc „jakieś bazgroły”.

 

W dodatku śmie okłamywać

Nawet Pana dyrektora,

Że to nie On nagryzmolił

Alfabetycznego stwora.

 

Poszliśmy, żeby wyjaśnić.

Mój mąż z „bananem” na twarzy

Podsłuchiwał, jak tłumaczę,

Że nie synek to „wysmażył”,

Jedynie ja własnoręcznie

Wpisałam do notesika.

„Kulfony” to moje pismo –

Wpis robiony „na chybcika”.

 

Dziś przyznałam Jemu rację

Gdy mówił mi, że gryzmolę

Jak dzieciak, który niedawno

Rozpoczął… naukę w szkole.

Brak komentarzy

Trening…

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Przyłapałam swego Synka

Jak w kuchni myszkuje w śmieciach.

Tę „pracę” On wprost uwielbia.

Trudno pilnować Berbecia.

 

Mokre odpadki kuchenne

Szczególnie przed Nim ochraniam.

Nie wiem, czy czegoś nie zjada,

Kiedy pilnuje Go niania.

 

Nim te odpadki wyrzucę,

W specjalnej miseczce trzymam.

Muszę szczególnie uważać,

Bo wystarczy jedna chwila,

By Malec z niej coś wyciągnął

I do pysia zaraz włożył.

Kiedyś przez takie „łakomstwo”

Dużo zmartwień nam przysporzył.

 

Właśnie dzisiaj przyłapałam

Naszego synka, jak z miski

Wyjadał coś z apetytem.

Słychać było mlaski, piski…

 

Chciałam ratować syneczka,

Lecz mąż uprzedził mój zamiar:

„Daj Mu, niech się przyzwyczaja

Do Twojego… gotowania”!

 

Brak komentarzy

Imię kota

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Starsza siostra jest mężatką.

Ja też ślub już mam za sobą.

Nie mieszkamy z Rodzicami.

Oni muszą żyć na nowo.

 

Pierwszą rzeczą co zrobili,

To sprawienie sobie… kota,

Bo to miła, skromna, wierna

I niewybredna istota.

 

Gdy się o tym dowiedziałam,

Pojechałam z mężem do Nich.

Mama prosiła na kawę.

Byli także Ich znajomi.

 

Gdy tylko weszliśmy, tato

Wykrzyknął uradowany:

„Wiem jak nazwać kota – Paweł”!

I siadł dumny obok Mamy.

 

To imię mojego męża,

Więc spytałam: „Czemu właśnie

Takie miano chcesz dać kotu.

Wytłumacz mi, proszę, jaśniej”.

 

Na co tata dumny z siebie

Po łysinie się poskrobał

I szepnął, by kot nie słyszał:

„Zamierzam go… wykastrować”.

Brak komentarzy

W przymusie…

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Nagły atak niestrawności

Niespodzianie mnie popędził

W czasie pracy do WC-tu,

Pobiegłem tam bez mitręgi.

 

Po drodze mijałem szefa,

Który do mnie zagadnął,

Że mnie właśnie awansował

I pensję także dał ładną.

 

Był cośkolwiek zadziwiony,

Że się nic nie ucieszyłem,

Tylko stanąłem na chwilę

I dalej znów pogoniłem.

 

Siedziałem kwadrans w kabinie.

Gdy wyszedłem, to koledzy

Powiedzieli w zaufaniu,

Że szef przestał we mnie wierzyć.

 

Uznał, że mnie nie ucieszył

Awans na Jego zastępcę,

Więc musi sprawę przemyśleć

Ponownie i jak najprędzej.

 

Ja jedynie w tamtej chwili

Mogłem myśleć tylko o tym,

By zdążyć do ubikacji;

Nie miałem czasu na „ochy”.

 

Brak komentarzy

Odruch

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Nie miałam zbytnio wyboru,

Więc pojechałem do Babci

I u Niej się „wczasowałem”

Do końca letnich wakacji.

 

Babcia, starsza już kobieta,

Mieszka w małej miejscowości.

Pokazała mi mój pokój

I… kazała się rozgościć.

 

Oczywiście do łazienki

Także mnie zaprowadziła.

Pokazała, gdzie co leży

Żebym się nie pomyliła.

 

Ręcznik, mydło i szczoteczkę

Do zębów mi pokazała

Z zastrzeżeniem, żebym innych

Rzeczy wcale nie ruszała.

 

Pierwszego wieczoru przed snem

Wskazaną szczoteczkę wzięłam

I już zaczęłam myć zęby,

Kiedy Babcia zaglądnęła

Z zapytaniem, czy wejść może?

Oczywiście się zgodziłam.

Babcia patrzy przerażona,

Że tą szczotką zęby myłam.

 

Krzyknęła do mnie : „No, co Ty,

Taką szczotką myjesz zęby?

Ona do paznokci u nóg,

A Ty wsadzasz ją do… gęby”?

 

Reakcji swej nie opiszę.

Każdy wie, jak to się kończy.

Na wspomnienie sytuacji

Do dzisiaj mam odruch mdlący.

 

Brak komentarzy

Bluzeczka

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Ciotka mi opowiedziała

Historię nader… prawdziwą.

Wierzę, że to nie o Niej,

Boć jest osobą… nobliwą.

 

Z tym przekonaniem słuchałam,

Jak mi to opowiadała,

Gdyż Ona nigdy w swym życiu

Tak by się nie zachowała.

 

Starsza już kobieta

W sklepie z damskimi „szmatkami”

Znalazła ładną bluzeczkę

Z  angielskimi napisami.

 

I w tej bluzce, było lato,

Wybrała się do… kościoła.

Chociaż w kościele powaga,

Ona nad wyraz… wesoła!

 

W nowym ciuszku się pokazać

W kościele, i to w niedzielę,

To kobiecy powód zazdrości;

Zaraz na sercu weselej.

 

Ksiądz, który zbierał na tacę,

Obok niej aż kilka razy

Przechodził zaciekawiony

Z dracznym uśmiechem na twarzy.

 

Ludzie to zauważyli,

Bo sytuacja dość dziwna.

Ksiądz był młody, pani starsza;

To niezwykłe, trzeba przyznać.

 

Wszystkich nas intrygowało,

Jaki był powód zdarzenia.

Finał historii dość prosty,

Ale warty przytoczenia:

 

Po jakimś czasie do mamy

Zjechał syn i wytłumaczył:

Angielski napis na bluzce:

„Zlot Lesbijek” tylko znaczył.

Brak komentarzy

Egzamin

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Po szóstym semestrze studiów

Ten zostanie inżynierem,

Kto obroni pracę – dyplom

W terminie i…bez fuszerek.

 

Pisałem ją wraz z kolegą,

Bo temat dosyć obszerny:

To „System przeprowadzania

Egzaminów na Uczelni”.

 

Nawiasem mówiąc, ten projekt

Zaraz po jego obronie

Zostanie póbnie wdrożony.

To jest w skali państwa: pionier!

 

W trakcie obrony projektu

Nastąpił istotny moment

Wpisu do systemu listy

Pytań wcześniej ułożonych.

 

Profesor sam tę dyskietkę.

Wsunął do stacji roboczej

I plik zaczął się wczytywać,

Ale nagle coś chrobocze

I… procedura przerwana!

A na monitorze zaraz

Ukazał się komunikat:

„ZJE***E WSZYSTKIE PYTANIA”.

 

To oznaczało mniej więcej,

Że te wczytywane dane

Są w niepoprawnym formacie

I nie mogą być pobrane.

 

Kolega zapomniał zmienić

„Roboczy” tekst informacji

Na „dyplomową” odmianę

Komputerowej narracji.

 

Czyli mówiąc zrozumiale

Brak zmiany w kodzie programu

Spowodował, że ten „tekścik”

Nie trafił wcześniej do spamu.

 

Sytuacja nieciekawa.

Inną przewidywaliśmy.

To był taki błąd, którego

Wcześniej wykryć nie mogliśmy,

Gdyż dyskietkę z pytaniami

Profesor u siebie schował.

Zaś próbnej nie dostaliśmy,

A… powinna być jakowaś!

 

W tej sytuacji Komisja

Zleciła, by właśnie teraz

Zmienić „wredny” komunikat.

To szansę dla nas otwiera.

 

Bez zwłoki dokonaliśmy

Niezbędnej zmiany formatu.

Pytania się wyświetliły!

Jest oczekiwany status!

 

Byliśmy zestresowani.

Lecz Komisja się zgodziła,

Że „wpadka” z komunikatem

Projektu nie spartaczyła.

 

Co więcej. Udowodniła,

Że nasz program tym się ceni,

Że gdyby ktoś się weń włamał,

To nie może nic w nim zmienić.

 

Jesteśmy inżynierami,

Ale nadal studiujemy.

Za dwa lata, tak myślimy,

Magistrami też będziemy

Brak komentarzy

Zastępstwo

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Jestem szefową w mleczarni,

A właściwie w zlewni mleka.

Mamy u kilku pracowników,

Przyjeżdżają tu z daleka.

 

Każdy z nich, tak przy okazji,

Przywozi też na rowerze

Mleko od swoich sąsiadów

I za to jakiś „grosz” bierze.

 

Wczoraj od rana zadzwonił

Do niej jeden z pracowników

Że.. czuje się dosyć kiepsko,

Bo przemarzł do „kości śpiku” .

Ma „temperature”, kaszla

I ogólnie „cóś go bierze”.

 

Zgodziłam się, żeby został,

Bo grypę „trzeba wyleżeć”!

 

Próbowałam już od zaraz

Znaleźć pomoc tak „na zicher[1].”

Wtem znowu z tego numeru

Do mnie esemesik przyszedł:

 

„Ha, ha, cha!!! Ta głupia cipa

Uwierzyła w moje ścieme.

Rada dobra, chlejem dalej,

Jusz sie niecierplymy…  Zenek”.

[1]„na  zicher” – z niem. „na pewno”

Brak komentarzy