Autor: Jerzy Pękalski

Łaszek

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Różnie gada się przy stole,

Gdy cała rodzina wokół.

Są żarciki, dykteryjki,

Śmiech, a czasem łezka w oku.

 

Dziś jednym z ważnych tematów

Były… łaszki, co nosimy.

Szwagier nawet zażartował,

Że… rzadko się w nie mieścimy.

 

Dlatego wciąż musi zmieniać

Garderobę, no bo ciuchy

Wciąż stają się nazbyt małe

Na ciągle rosnące brzuchy.

 

Wtedy z dumą powiedziałam

Że mam na sobie sukienkę,

Co ma już dwanaście lat i…

Nadal wyglądam w niej pięknie.

 

Nadal wchodzę w nią bez trudu

I nigdzie mnie nie obciska.

Kto nie wierzy może sprawdzić

I nawet… obejrzeć z bliska.

 

A na to moja teściowa

Lodowym wzrokiem spojrzała

I głosem równie zmrożonym

Dosyć głośno zawołała:

„Widać to, że  jest nienowa

I także to, że … ciążowa”!

Brak komentarzy

Odruch

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Żeby oszczędzić kasiorę

Przez cały weekend jeździłem.

Sam do nowego mieszkania.

Różne przedmioty zwoziłem.

 

Na fotelu pasażera

Układałem te drobiazgi.

To są delikatne rzeczy:

Figurki, książki, obrazki…

 

Musiałem na nie uważać.

Żeby im się coś nie stało,

Ręką je zabezpieczałem

Na przykład przy hamowaniu.

 

Nawet nie zauważyłem,

Że nie wiedząc wcale o tym

Wyrobiłem w sobie odruch

Ręką chronić te przedmioty.

 

Ten refleks zadziałał dzisiaj,

Kiedy do pracy jechałem.

Podwoziłem też kolegę

I nagle… gumę złapałem.

 

Zatrzęsło, huknęło, a ja

Jak ten jakiś lewy zboczek,

Odruchowo, nieświadomie

Uchwyciłem go za… krocze.

Brak komentarzy

Pomiot Szatana

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Już od dwóch lat jestem w związku

Z Tą Jedyną, Wymarzoną.

Żyje nam się bardzo świetnie,

Chociaż nie jest moją żoną.

 

Jej  staroświeccy rodzice

Nie bardzo mnie akceptują.

Bez ślubu nie będzie wnucząt –

Oni tak wierzą i czują.

 

Widząc to, że na niektórych

Małżeństwo działa jak lonża,

Dawno już ustaliliśmy,

Żeby się ślubem nie wiązać.

 

W zeszłym tygodniu poszliśmy

Do nich w odwiedziny z newsem,

Że spodziewamy się dziecka:

Już zaokrąglił się brzuszek!

 

Zaskoczenie przyszłych dziadków

Pełne, ale z pretensjami.

Czegoś innego po córce

Na starość oczekiwali.

 

Ojciec nagle zaczął płakać

I to wcale nie ze szczęścia,

A matka dostała spazmów,

Że aż wiła się w boleściach.

 

Dla rodziców mej dziewczyny

To był przeokropny dramat,

Że rodzona Córka wkrótce

Urodzi dziecko szatana!

Brak komentarzy

Całuśny

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Mamy synka – jedynaka,

Ślicznego Super Pieszczocha.

Synek często był pytany

„Kogo Ty najbardziej kochasz”?

 

Tłumaczyłem Mu kilkakroć

Że to bardzo głupie słowa.

Każdą osobę w rodzinie

Trzeba kochać i szanować.

 

Byliśmy dumni, gdy Synek

Podczas Wigilii tłumaczył,

Że nie ma swego pupila,

Wszyscy dla Niego jednacy.

 

Ale na tym nie poprzestał,

Tylko dodał niepytany,

Że bardzo nie lubi babci,

Bo był przez nią … całowany!

 

Brak komentarzy

W prawo

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Przedwczoraj na skrzyżowaniu

Prawie zaliczyłem dzwona [1].

Młody, prawie łysy facet

Rozjechał by mnie nieomal.

 

Był przekonany, że to on

Miał pierwszeństwo, a ja jadąc

Chciałem je na nim wymusić

Skręcając pośpiesznie w prawo.

 

Według mnie było odwrotnie.

Ale kiedy to się stało,

Facet wyskoczył z kabiny

Jakby dostał atak szału!

 

Rzucał się i wykrzykiwał.

Ja też auto opuściłem,

Ale wcześniej gaz pieprzowy

Dla bezpieczeństwa chwyciłem.

 

Trzymałem go dość wysoko,

Żeby zobaczył go rywal.

Troszeczkę się uspokoił,

Ale nadal mnie wyzywał.

 

W pewnym momencie pęk kluczy

Wypadł mu z ręki tak dziwnie,

Że upadły z głośnym brzdękiem

Nie obok niego, lecz przy mnie.

 

Chciałem je podnieść i podać,

Lecz był szybszy. On je chwycił.

Myślał, że to moje klucze.

No i troszkę się przeliczył,

Gdy błyskawicznie je wrzucił

Do bliskiej kratki ściekowej

Śmiejąc się, że na te klucze

To będzie najlepszy schowek.

 

Zaczął się śmiać jak psychol

Krzycząc: „No i co, lamusie?

Teraz wiesz, gdzie się znajdują

Od twego autka „kluczusie”.

 

Ja wsiadłem do swego auta,

Bo swoje kluczyki miałem.

A on został z kwaśną gębą,

A ja sobie odjechałem.

 

Na „odjezdnym” mu krzyknąłem:

„To twe, lamusie, kluczyki”!

Na dość długo zapamiętam

Jego bezsilne podrygi.

 

 

 

[1]  Wg slangu miejskiego – wylecieć z drogi, mieć wypadek

Brak komentarzy

Nauczka

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Znalazłem dziś na ulicy

Banknocik dwustuzłotowy.

Obejrzałem, wygładziłem…

Wyglądał pięknie jak nowy!

 

Kiedy go tylko podniosłem,

Podbiegł do mnie młody chłopak.

Powiedział, że to fałszywka,

A cała akcja to psota!

 

Bo akurat jego kumple

Mnie nagrali dla kawału,

Jak się schylam mimo brzucha

I … nie dostałem zawału!

 

Wkurzony rzuciłem w niego

Tym banknotem. Nie trafiłem.

Zapytałem w jaki sposób

Dla nich krotochwilny byłem.

 

Młody odparł: „Ano taki,

Że żadnej kamery nie było,

A ten banknot jest prawdziwy

I… to nam się pofarciło…”!

 

Mieli refleks, trzeba przyznać.

Dałem się im wyrolować.

Na przyszłość będę pamiętać,

By nie oglądać, lecz… schować.

 

Brak komentarzy

„Parys”

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Jedyny raz w swoim życiu

Umówiłam się z facetem,

Który był bez kindersztuby

Ale miał piękną… sylwetę.

 

Oczywiście był przystojny,

A w mojej „dziesiętnej” skali

Dawałam Mu aż… dwanaście;

Tyle nie dostałby Parys!

 

Mieliśmy jechać na plażę,

Ale wstąpiliśmy jeszcze

Do McDrive-a, żeby kupić

Frytki, bo tam są najlepsze.

 

On zamawiał, ale przy tym

Darł się, że aż uszy puchły

Bardzo zirytowany, że

Obie kelnerki ogłuchły!

 

Nie dość, że nie dosłyszały,

To cicho się odzywały,

Że on nic nie mógł zrozumieć,

Czego one odeń chciały!

 

Zniesmaczona sytuacją

Zwróciłam jemu uwagę,

Że gdyby opuścił szybę,

Łatwo zamówiłby strawę.

 

Dalej było znacznie gorzej.

To choleryk w każdym calu.

Zerwałam znajomość  słowami:

„Ty się wpierw kultury naucz”!!!

 

Brak komentarzy

Niekłamany zachwyt

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Jestem optykiem i… widzę,

Jak reagują pacjenci

Mierząc nowe okulary –

Ten drobny, lecz wielki sprzęcik.

 

Szczególnie dzieciaczki mają

Nietypowe skojarzenia

Wynikające z innego

Na rzeczywistość… spojrzenia.

 

Zapamiętałem dziewczynkę

Z dużą obu oczek wadą,

Której nowe okulary

Sprawiły ogromną radość.

 

Reakcja Jej była tak prosta

I jednocześnie niezwykła,

Choć nie dla mnie, lecz dla innych

Mogłaby być troszkę przykra.

 

Poprawiłem Jej na nosku

Piękne, nowe opraweczki.

Oczki dziewczęcia zabłysły

Jak dwie świecące gwiazdeczki.

 

Powiedziała, że jej nigdzie

Nic nie ciśnie i nie drażni.

A szkła chyba widzą za Nią;

Wnet się z nimi… zaprzyjaźni.

 

Zachwyt słychać nawet było

W Jej zauroczonym głosie,

Gdy mówiła: „Widzę nawet

Wielki pryszcz na pana nosie”!

Brak komentarzy