Synek

Od miesiąca ma Żona jest

Tak zła, że nie podchodź do Niej,

Bo nasz synek się… zakochał.

Miłość z Niego bucha, płonie!

 

Ona czuje się… zdradzona,

Odsunięta „poza nawias”,

Załamana, że Jej Synek

Dla innej matkę zostawia.

 

Jej obecne zachowanie

Uświadamia mi, dlaczego

Do tej pory prócz rodziców

Nie miał nikogo bliskiego.

 

Wskutek dominacji matki

Oraz psychicznej kastracji

Nie zdołał aż do tej pory

Budować trwałych relacji.

 

Dziewczyna jest fantastyczna,

Lecz dla matki „zło wcielone.

W żadnym wypadku „ta lala”

Nie nadaje się na żonę!

I w dodatku, kto to widział,

To niemoralne w człowieku,

Żeby wiązać się na stałe

W aż tak bardzo młodym wieku”!

 

Dla Niej do tej pory Synek

Jest ciągle Numerem Jeden,

A to dorosły mężczyzna

W wieku lat… dwadzieścia siedem!

 

Oświadczyny in spe…

Mój braciszek chce się żenić.

Postanowił się oświadczyć

I chciał, żebym Mu pomagał

Sprawując rolę… doradcy.

 

Przed oświadczynami długo.

Wybierał cenny pierścionek.

Miał dokładnie ułożone

Plany na ten ważny dzionek.

 

Było kilka scenariuszy.

Sam nie mógł zadecydować,

Który z wariantów ma wybrać

I wreszcie zrealizować.

 

Wczoraj chłopak się załamał.

Dziewczyna Go zaskoczyła

Informacją, że jest pewna,

Że akurat „zaciążyła”.

 

Powiedziała Mu też, Że On

Będzie… wujkiem za pół roku.

Nagle zniknął z jego twarzy

Przysłowiowy błogi spokój.

 

To go bardzo zaskoczyło,

Bo to niemożliwe. Przecież

Jego  narzeczona, a więc

To musi być jego dziecię.

 

Pewny tego, że to dziecko

Jest owocem ich miłości,

Mimo, że burzyło plany,

Nie posiadał się z radości.

 

Wyjaśniłem mu dokładnie,

Że „przez zwłokę w oświadczynach

Uczucia do Jego Przyszłej

Za nic nie mogłem powstrzymać.

 

Zbliżyliśmy się do siebie,

Choć Ona miała opory.

To był nasz głęboki sekret

Skrywany aż do tej pory”.

 

To ja nie Ty będę ojcem!

A, że jesteś bratem moim,

To tak wyszło, że być stryjciem

Jest dziś  powołaniem Twoim”.

 

Na koniec Brat mi się przyznał,

Że tak naprawdę, to zwlekał

Z oświadczynami i ślubem.

Chciał jeszcze trochę poczekać.

 

Untitled

Dzisiaj wsiadł do autobusu,

Starszy, niewidomy pasażer.

Pomogłam mu znaleźć miejsce,

Bo dobre wychowanie tak każe.

 

Pan był mi wdzięczny za pomoc.

Gdy usiadł, powiedział do mnie:

„Dziewczyny z tak miłym głosem

Będzie mi trudno zapomnieć.

Musisz być dobra i śliczna.

Widzę Cię w swej wyobraźni

Jako człowieka pełnego

Życzliwości i przyjaźni”.

 

Naprzeciwko mego miejsca

Siedzieli dwaj jegomoście.

Obydwaj parsknęli  śmiechem

W dosyć zgryźliwej ripoście,

A jeden z nich rzucił słowa:

„Jesteś zrzęda, ślepy starzec.

Nie widzisz, że rzeczywistość

Jest różna od wyobrażeń”.

„Kocia” babcia

Mieszkamy wraz z moją Mamą

Samiutkie po stracie taty.

Ja mam dwa urocze koty,

A Mama hoduje kwiaty.

 

Zostawiłam w domu z  Mamą

Na czas wyjazdu na wczasy

Me ukochane kociaki,

Dwa pieszczotliwe głuptasy.

 

Kiedyś mama obejrzała

Program o behawioryście,

Takim czarodzieju zwierząt,

Wielkim w swym fachu artyście!

 

Szczególnie Ją zaciekawił

Fragment, bo to sztuka wielka,

O tym jak nauczyć  kota

Załatwiać się do… kibelka.

 

Ale to zignorowała,

Bo te dwa kociaki przecież

Załatwiały się przykładnie

Do piasku w swojej… kuwecie.

 

Kiedy zaczęło już „pachnieć”,

Bo z piasku stało się błotko,

To wtedy postanowiła

Dać „nauczkę” małym kotkom.

 

Zabrała im kuwetki, bo

„Kot wieki z ludźmi przebywa

I one powinny wiedzieć,

Jak mają się zachowywać.

To przecież  kotki rasowe,

A nie jakieś tam dachowce.

Kulturalne zachowanie

Nie powinno być im obce”!

 

Rasowość, według mej Mamy,

To jest coś, co się przekłada

Na niezwykłą intuicję:

„Wypada” lub „nie wypada”.

 

A one, co nie dziwota,

Zrozumiały tylko tyle,

Że mogą swoje potrzeby

Zawsze załatwiać „gdzie byle”.

 

Paszport

Niedługo po przeprowadzce

Na zachodni kraniec Kraju

Otrzymałam propozycję

Wyjechania do Szanghaju,

Żeby wziąć udział w imprezie

Międzynarodowej rangi,

Czyli mówiąc kolokwialnie,

Miałam polecieć na Targi.

 

Zgodziłam się. Oczywiście

Cieszyłam się z wyróżnienia,

Ale wnet się okazało,

Że paszportu z sobą nie mam.

 

Nie zabrałam go. Widocznie

W rozgardiaszu zapomniałam.

Do tej pory zawsze z sobą

Wszystkie dokumenty miałam.

 

Zataiłam ten fakt, bowiem

Nie chciałam stracić okazji,

Żeby za darmo zobaczyć

Chiny, hegemona Azji!

 

Do odlotu tylko tydzień,

A mój paszport leży w domu.

Umyśliłam w jaki sposób

W tej niedoli sobie pomóc:

 

Zadzwoniłam do kuriera

I do ukochanej  mamy.

Byłam pewna, że w ten sposób

Kryzys będzie zażegnany.

 

Na dzień przed moim odlotem

Kurier mi paszport doręczył.

Psioczył, że przez wielki pośpiech

Wyjątkowo się namęczył.

 

Zapłaciłam dodatkowo

Szczęśliwa, że po zmartwieniu.

Mam więc paszport, ale… nie mój!

To nie koniec mych problemów!

 

Mama chyba w tym pośpiechu

Myślenie zastopowała

I po prostu przez kuriera

Swój paszport do mnie wysłała.

 

Sytuację uratował

Braciszek, mocne chłopisko.

Wsiadł do auta. Jadąc nocą

W porę zdążył na lotnisko!

 

Dzięki Niemu w nowej firmie

Się nie skompromitowałam.

Pracuję do dziś, a nawet

Dwa razy… awansowałam!

 

 

 

Niegotowy

Mój mąż w przypływie szczerości

Od rana zaczął mi jojczeć,

Że nie jest jeszcze gotowy

Na to, żeby… zostać ojcem.

 

Wcale nie jest przekonany,

Czy on kiedykolwiek będzie

Skłonny wystąpić w tej roli.

Myślał że tak, lecz był w błędzie!

 

Doceniłam Jego szczerość.

Ale co ja mam powiedzieć

Naszym trzyletnim bliźniaczkom?

Czy on się ze mną rozwiedzie?

 

Nie przypuszczałam, że dotąd

Tak swe uczucia udawał.

Czyżby on chce nas opuścić?

Chyba mi na to zakrawa!

 

 

Złodziejka

Moja Teściowa jest wielką

Entuzjastką  zdjęć rodzinnych.

Cały dom nimi ozdabia.

Nie ma tam ozdóbek innych.

 

Wszędzie ramki ze zdjęciami

Bliższej i dalszej rodziny.

Kiedyś w niektórych oprawach

Me fotki też się mieściły.

 

Dziś na każdym jednym zdjęciu,

Gdzie choć troszkę widać mnie

Przykleiła mi na twarzy

Naklejkę, albo nawet dwie.

 

To rysunek ludzkiej kupy,

Takiej świeżej i „pachnącej”.

Dla mnie to dowód, że ona

Opętana jest… pierdolcem!

 

Naumyślnie nakleiła

Tyle  tych emotikonów,

„Żeby nigdy nie musiała

Oglądać mnie w swoim domu”

 

Dlaczego mnie tak nie lubi?

W rodzinie krąży bajeczka,

Że nienawidzi mnie za to,

Że ukradłam jej Syneczka!

Zwidy

W zeszłym tygodniu ktoś obcy

Zbił mi szybę w samochodzie.

Duży kamień został w środku.

Nie widuję takich co dzień.

 

Znalazłam też obok niego

Pogniecioną kartkę w kratkę

Z wiadomością, że „przepraszam,

Bo… zrobiłam to przypadkiem.

Pomyślałam że tam w środku

Jest zamknięty piesek żywy.

Ruszał głową, byłam pewna

Że ten zwierzak jest prawdziwy”.

 

Był wtedy dość duży upał.

W mediach wciąż alarmy słychać.

Że  w zamkniętym samochodzie

Jest niemożliwym oddychać.

 

Chciała ratować zwierzaka.

Sama od tego gorąca

Też, tak myślę,  była również

Udręczona i cierpiąca.

 

Tak sobie wytłumaczyłam,

Bo osoba bardziej rześka

W jednorożcu mej Córeczki

Nie zobaczyłaby pieska.

 

Eko…

Teraz wszędzie wszystkie śmieci

Segregować trzeba w domu

I wyrzucać do specjalnie

Przygotowywanych komór.

 

Oczywiście wraz z rodziną

Stosujemy się do tego.

Osobno zbieramy plastik,

Papier. Toż to nic trudnego!

 

Chwalę sobie, że z rodziną

Stosujemy tę selekcję.

To robimy, bo nam Wnusia

Ekologii dała lekcję.

 

Niedawno wyniosłem worek

Z kuchennymi odpadkami.

Nagle urwała się rączka,

Cały chodnik zafajdany!

 

Żeby jakoś to posprzątać

Zawróciłem do mieszkania

Po nowy worek, szufelkę,

No i coś do… zamiatania.

 

Do odpadków  pies doskoczył,

Który akurat biegł obok.

Musiałem się mocno spieszyć,

Choć to dla mnie niezbyt zdrowo.

 

Gdy drzwi otwierałem, mój pies

Słysząc szczekanie „sąsiada”

Też wyskoczył na podwórko

I także głośno ujadał.

 

Żeby nie dopadł odpadków

Ruszyłem za nim ile sił,

Ale „wpadłem” na futrynę,

Pies ode mnie… szybszy był.

 

Dopadł żarcia i kolegę.

Zajadle walczyli z sobą.

Nim dopadłem do

Zahaczyłem o coś nogą.

 

Przewróciłem się na chodnik.

Dogonić nie dałem rady.

Obydwa psy raczej zgodnie

Pożarły  wszystkie odpady!

 

Taki finał tej „imprezy”:

Pies biegunki nagle dostał.

Miało być ekologicznie,

A chryja wyszła… żałosna!

 

Skuter

Uwielbiam jeździć skuterem.

To spełnienie moich marzeń.

Wszędzie jeżdżę swą „Lambrettą”,

Nawet na pobliską… plażę.

 

W zeszłą niedzielę też byłam.

Tłok. Stojaki przepełnione.

Nie mam gdzie przypiąć skutera.

Lecz pomyślałam przez moment

I rozwiązanie znalazłam!

Dobre pomysły też miewam:

Przecież zamiast do stojaka

Przywiążę skuter do drzewa!

 

Kupiłam całkiem niedawno

Pęta super wytrzymałe.

Czy ktoś mi skuter ukradnie?

Czy znajdzie się taki śmiałek?

 

I nawet zażartowałam,

Że jak go ktoś skraść spróbuje,

To prędzej powali drzewo,

Niż ten łańcuch przepiłuje.

 

No i parę godzin później,

Gdy odjeżdżać z plaży chciałam,

Okazało się, że sama

Brak skutera wykrakałam!