Wracałem taksówką z „impry”
Podchmielony, lecz troszeczkę.
Spłukany byłem z gotówki.
Na karcie miałem coś jeszcze.
Poprosiłem taksówkarza,
By przy bankomacie stanął.
Kierowca był podejrzliwy,
Kiedyś go już oszukano.
Spojrzał na mnie podejrzliwie
I poprosił, bym zostawił
Swój telefon jako zastaw,
Gdybym się z kasą nie zjawił.
Gdy tylko wysiadłem z auta,
On odjechał z opon piskiem.
Mój dzień zakończył się… stratą,
Jego… dosyć sporym zyskiem.
Pożyczyłem swemu bratu
Furgonetkę, żeby przewiózł
Jakieś meble, które kupił
Od jednego z mych kolegów.
On ma także swój samochód,
Ale nie mógł ich w nim zmieścić.
Przewiózł i oddał kluczyki,
Razem z kartką o tej treści:
„Mam nadzieję, że w pikapie
Zawieszenia nie urwałem,
Bo auto głośno piszczało
I ledwo, ledwo jechałem.
Może meble nazbyt ciężkie
Nadmiernie go obciążały?
Oddam kasę, jeśli właśnie
Resory „pousiadały”
I trzeba będzie je zmienić.
Zapłacę rachunek cały.”
Zdziwiłem się, bo być może
Meble ciężkie, lecz resory
Zawsze sprawnie mi działały.
Tak to było do tej pory.
Nośność „furki” trzysta kilo.
Meble tyle nie ważyły.
Nie są przecież aż tak ciężkie,
By resory odkształciły.
Okazało się niebawem,
Że resory są bez wady,
Lecz za to hamulec ręczny
Całkowicie… do naprawy.
On przez dwieście kilometrów
“Piłował” moją “Oktawię”
Na… zaciągniętych hamulcach!
Co jest niemożliwe… prawie.
Pomimo wszystko On dalej,
Jechał, jechał, jechał, jechał…
Hamulce się… popaliły,
Lcz On… “bezpiecznie dojechał”!
Pracuję „na infolinii”
W dość dużym i znanym banku,
A więc dla klientów jestem
„Głosem” pierwszego kontaktu.
Mam kontrolkę, ile osób
Na swe połączenie czeka
Oraz czas oczekiwania
Nieznanego mi człowieka.
Kiedyś po dużej awarii,
Jak zawsze w tych sytuacjach,
Masa ludzi jęła dzwonić,
No i zdarzyła się… akcja!
Jedna pani, kiedy tylko
Odebrałam połączenie,
Zaczęła krzyczeć w słuchawkę
Zdenerwowana szalenie,
Że… „Wasze karty płatnicze
Są brzydkie, szpetne, szkaradne!
No, a przecież te poprzednie
Były nieprzeciętnie ładne”!
Tak wrzeszczała ta kobieta
I… nagle się rozłączyła.
Czekała w kolejce godzinę!
Nareszcie sobie… ulżyła!
Szef nagle, bez ostrzeżenia
Zabrał nam kwartalne premie.
To trzydzieści procent pensji,
Ani więcej, ani nie mniej.
Uzasadnił tym, że przyszły
Na nasz zakład ciężkie czasy
I nie może, chociaż chciałby,
Dać nam dużo więcej kasy.
Jednak trzy tygodnie później
Kupił „zegareczek” sobie
I chwalił się jaki z niego
Elegancki szef i… człowiek.
Wkurzył tym cały nasz zespół
I mnie także oczywiście.
Wczoraj wcześniej byłem w biurze,
By czekać na jego przyjście.
Nie wiedziałem, że już przyszedł,
Więc niepomny dobrych zasad
Dałem upust złości krzycząc
„Dajcie mi tego ku**sa”!
Wszystkie koleżanki zbladły,
A szef wychodząc zza biurka
Wycedził: „Jestem i każę
Zwolnić z pracy tego „siurka”.
Palcem wycelował we mnie.
W jego głosie czułem sarkazm,
A jak na złość spod mankietu
Błyskał refleks od… zegarka.
Pochodzę z biednej rodziny.
Zaliczyłem studia dzienne.
Miałem stypendium, lecz koszty
Były wyższe niewspółmiernie.
Imałem się różnych robót
W naszej studenckiej spółdzielni.
Lecz nie zawsze jest „robota”,
A czasem „człowiek się… leni”.
Jak się leni, to jest głodny.
Jak pracuje, to zarobi.
Ale wtedy tak się dzieje,
Że z nauką „nie wyrobi”.
Tak jednak źle mi nie było.
Potrafiłem jakoś przeżyć.
Mam już dyplom, teraz muszę
Z życiem dorosłych się zmierzyć.
Niedawno byłem u Babci.
Zaskoczyła mnie pytaniem,
Czy przydały mi się „grosze”
Regularnie przysyłane.
Bo przez lata Stara Babcia
Co miesiąc mi wysyłała
Przekaz na dwieście złociszów;
Jak na Nią sumka niemała!
Dla mnie byłyby wsparciem.
Lecz nieznane mi powody,
Czemu kaskę wysyłała
Do całkiem obcej osoby!
Po trzyletniej znajomości
Kumpel oświadczył się wreszcie.
Uczynił to w restauracji
O lirycznej nazwie „Szczęście”.
Wtajemniczona kelnerka
O wszystko fajnie zadbała.
Dała Im najlepszy stolik,
Kolację pięknie podała.
Romantyczna dekoracja
Przepiękna i nastrojowa
Zapowiadała, że przyszłość
Będzie dla Pary baśniowa.
Kumpel był zadowolony
I to wyraźnie docenił
Dając wysoki napiwek
Kelnerce wprost do kieszeni.
Nie wiedział, że narzeczona
Była łasa na pieniądze.
Awanturę Mu zrobiła,
A On… zaraz zerwał związek.
Nie spotkali się już więcej.
On do dziś jest tego pewny,
Że to był najlepszy wybór,
Którego dokonał niegdyś.
Jestem singielką z wyboru.
Kilka związków mam za sobą.
Po przelotnej znajomości
Każde z nas szło swoją drogą.
Zdarza mi się, że czasami
Jednak doskwiera samotność.
Koleżanka też ma oczy
I widzi moją markotność.
I nagle ta Przyjaciółka
W wielkim sekrecie przede mną
Umówiła mnie z facetem
Na niedzielną randkę „w ciemno”!
Ten facet to Jej znajomy –
Wysoki, przystojny brunet!
Byłam tak ożywiona, że
Określić tego nie umiem.
Randka nie była udana
I wybór facia nietrafny.
Zaraz na początku zastrzegł,
Że nie jest emocjonalny.
Słysząc to wywnioskowałam,
Że nie będzie… afektywny,
Wrażliwy, czuły, namiętny;
Dla mnie to… stwór bardzo dziwny.
Po chwili jednak wyjaśnił,
Że lubi, kiedy na niego
Kobieta sika, a potem
Dosiądzie go „na gołego”.
Nawet go nie pożegnałam.
Ponownie się z nim nie spotkam.
Jednak niewzruszenie wolę,
Żyć dalej jako… samotna.
Moje dwie małe córeczki
Często u babci bywają.
Lubią te wizyty u Niej.
Ciągle na nowe czekają.
Ostatnio z babcią smażyły
Pyszne jesienne przetwory.
Babcia ma duży ogródek
I owoców wybór spory.
Kiedy po Nie przyjechałam
Z dumą mi prezentowały
Butelki oraz słoiki,
A każdy z nich… opisany:
„Żórawina” albo „Grószka”,
„Drzem pożeczkowy z malinom”.
„Wiem, kto robił te naklejki”,
Powiedziałam z „wazeliną”.
„Ja, a co”? teściowa na to
Z bardzo, bardzo dumną miną.
A teraz jest obrażona,
Bo, tak powiedziała Ona,
Przy Jej wnukach ja celowo
Zrobiłam babcię…w balona.
Niedługo po przeprowadzce
Na zachodni kraniec Kraju
Otrzymałam propozycję
Wyjechania do Szanghaju,
Żeby wziąć udział w imprezie
Międzynarodowej rangi,
Czyli mówiąc kolokwialnie,
Miałam polecieć na Targi.
Zgodziłam się. Oczywiście
Cieszyłam się z wyróżnienia,
Ale wnet się okazało,
Że paszportu z sobą nie mam.
Nie zabrałam go. Widocznie
W rozgardiaszu zapomniałam.
Do tej pory zawsze z sobą
Wszystkie dokumenty miałam.
Zataiłam ten fakt, bowiem
Nie chciałam stracić okazji,
Żeby za darmo zobaczyć
Chiny, hegemona Azji!
Do odlotu tylko tydzień,
A mój paszport leży w domu.
Umyśliłam w jaki sposób
W tej niedoli sobie pomóc:
Zadzwoniłam do kuriera
I do ukochanej mamy.
Byłam pewna, że w ten sposób
Kryzys będzie zażegnany.
Na dzień przed moim odlotem
Kurier mi paszport doręczył.
Psioczył, że przez wielki pośpiech
Wyjątkowo się namęczył.
Zapłaciłam dodatkowo
Szczęśliwa, że po zmartwieniu.
Mam więc paszport, ale… nie mój!
To nie koniec mych problemów!
Mama chyba w tym pośpiechu
Myślenie zastopowała
I po prostu przez kuriera
Swój paszport do mnie wysłała.
Sytuację uratował
Braciszek, mocne chłopisko.
Wsiadł do auta. Jadąc nocą
W porę zdążył na lotnisko!
Dzięki Niemu w nowej firmie
Się nie skompromitowałam.
Pracuję do dziś, a nawet
Dwa razy… awansowałam!
Wysiadając na parkingu
Potrąciłam swymi drzwiami
Stojący obok samochód:
Mała ryska z wgnieceniami.
Nie były do duże szkody,
Ale ślad był dość widoczny,
Bo tuż pod oknem i klamką
Nieskazitelnych drzwi bocznych.
Poczekałam kilka minut.
A że już spóźniona byłam,
Swój namiar z przeprosinami
W dziurce zamka zostawiłam.
Wróciłam po półgodzinie.
Tamtego wozu nie było,
A mój został uszkodzony
W kilku miejscach, z dużą siłą!
Za wycieraczką karteczka:
Niewprawną ręką pisana:
„Pierd*l się ty k*rwo stara…
Sam musiałem cie ukarać”!