Spisane wierszem krótkie opowieści osób, które przeżyły różne (smutne, wesołe, dziwne czy krępujące) zdarzenia i publicznie podzieliły się tymi faktami. Dotyczą osób w różnym wieku, różnego statusu społecznego, czy materialnego. Zdarzyły się także w różnych miejscach i czasie. Tymi tematami zająłem się w roku 2013/14.
Po przeprowadzce robiłam
Porządek w starych papierach.
Dużo ich było szufladzie.
Niektóre poznałam teraz.
Odkryłam karty medyczne
Z dzieciństwa, z których wynika,
Że przeszłam dość dużo badań
W renomowanych klinikach.
Szukano przyczyn zniekształceń
Mojej twarzy, bo rodzice
Na widok mnie – noworodka
Byli w ogromnej panice.
Mądre konsylium orzekło,
Że nie byłam inwalidką
Tylko normalną dziewczynką
Z buzią wyjątkowo… brzydką.
Robiłam zakupy w markecie
Takie duże, comiesięczne.
Mam spokój na cały miesiąc.
Po prostu tak mi poręczniej.
Uzupełniłam też zapas
Artykułów higienicznych
Oraz mydła, płynu, żelów
Do kąpieli i pod prysznic.
Cały wózek zapełniony:
Z wierzchu ręcznik papierowy,
Tampony, chustki do nosa
I papier toaletowy.
W oczekiwaniu do kasy
Stał gość o dość słusznej tuszy.
Miał pod pachą tylko wino.
Widać, że go bardzo suszy.
Patrząc na moje zakupy
Wycharkał jak z grubej rury:
Popatrzcie na tą dziewczynę!
Ona cieknie z każdej dziury!
Wracałem z pracy do domu.
Tramwaj nie był zatłoczony.
Usiadłem na wolnym miejscu,
Bo byłem trochę zmęczony.
Chyba nawet się zdrzemnąłem,
Gdyż nie widziałem babinki,
Która od dość długiej chwili
Serwowała mi docinki.
Chociaż były miejsca wolne,
Żądała bardzo niegrzecznie,
Żebym zwolnił dla niej miejsce
I to natychmiast, koniecznie!
Kulturalnie zapytałem,
Czy mogłaby usiąść obok,
A nie chcieć zabierać miejsce
Siedzącym na nich osobom.
Ona nic mi nie odrzekła,
Tylko jakimś twardym kijem
Przywaliła mocno w głowę.
Myślałem, że nie przeżyję.
Wściekły krzyknąłem, że zaraz
Wezwę policyjny patrol,
A ona powinna zaraz
Spotkać się z dobrym psychiatrą.
Zaśmiała mi się prosto w nos
Mówiąc, że mnie wyśmieją.
Rzeczywiście. Powiedzieli,
Że tramwaj to nie ich rejon.
Dziś jest piątek – trzynastego.
Nie wierzę w żadne przesądy,
Ale po tym co się stało,
Nie jestem już taki mądry.
Miałem niewielką kolizję.
Ktoś uderzył w mój kabriolet.
Przywaliłem głową w szybę,
Stąd mam kilka szwów na czole.
Wróciłem pieszo do domu
Zdenerwowany i zdechły.
Musiałem usiąść na kibel
I… na czole szwy mi pękły!
Miesiąc temu zakończono
Moje małżeństwo przez rozwód.
Dowody mej niewierności
Stanowiły powód pozwu.
Mąż otrzymał moje nagie
Zdjęcia z nieznanym facetem.
Dla niego to dowód zdrady
Oraz do rozwodu pretekst.
Nigdy nie zdradziłam męża.
Nie znam faceta ze zdjęcia.
Chyba ktoś chciał mi zaszkodzić
I nie poprzestał na chęciach.
Właśnie dziś się dowiedziałam,
Kto chciał rozbicia małżeństwa
I posunął się w tym celu
Do ohydnego fałszerstwa.
Rok temu w moim laptopie
Grzebał młody informatyk.
Chyba mu się podobałam,
Patrzył się na mnie jak satyr.
Mam w laptopie zdjęcia topless
Zrobione latem na plaży.
Gdy naprawiał mi laptopa,
To musiał je zauważyć.
Zmiksował me podobizny
Z fragmentami filmu porno.
A sąd uznał je za dowód,
Co było rzeczą potworną.
Najgorsze jednak było to,
Że mąż uwierzył tym zdjęciom.
Tego jemu nie wybaczę.
Nie zapomnę także sędziom!
Nie będę dochodzić prawdy.
Nie chcę więcej widzieć męża.
Już za nic w świecie nie będę
Żyła w małżeńskich więzach!
Moja dobra koleżanka
Ma trudny okres życiowy.
Z dnia na dzień straciła pracę,
A spłaca kredyt bankowy.
Z mężem także ma kłopoty,
Bo go ciągnie do kielicha.
Jest tym bardzo zdołowana.
Sytuacja bardzo licha…
Nie we wszystkim mogłam pomóc,
Ale próbowałam chociaż
Poratować przyjaciółkę
W trudnej kwestii bezrobocia.
Zachwalałam naszą firmę,
Że robota nie jest ciężka,
Że w niej ludzie sympatyczni
I całkiem godziwa pensja.
Chyba źle mnie zrozumiała,
Bo poszła do mego szefa
I powiedziała, że może
Od zaraz przejść na mój etat
I wszystkie me obowiązki,
Nie wyłączając nadgodzin,
Wykonywać za pół pensji.
A szef… z ochotą się zgodził!
Kiedyś w życiu nałogowo
Paliłem szlugi i skręty.
Teraz czuję ucisk w płucach
I głos mam bardzo schrypnięty.
Za późno rzuciłem nałóg.
Jak mogłem tak nisko upaść?
Teraz wszystkim opowiadam,
Że papierosy to… kupa!
Powtarzałem to jak mantrę.
Nawet synka nauczyłem.
Kiedy to ciągle powtarzał,
Bardzo dumny z niego byłem.
Jednak duma mi odeszła,
Kiedy w parku na spacerze
Zobaczyliśmy faceta
Z karczychem grubym jak zwierzę.
Szedł i palił papierosa.
Dymił mocno jak parowóz.
Każdy mu ustąpi miejsca.
Przecież widać, że to łobuz.
Tato! Ten pan śmierdzi kupą!
Usłyszałem głos syneczka.
Jedną rączką zatkał nosek,
A drugą rączką usteczka.
Sytuacja była trudna.
Strachem zamarła mi dusza.
Ale facet poszedł dalej,
Bo… miał słuchawki na uszach.
Niespodziewanie mój synek
Zaczął lękać się potworów.
Że siedzą pod jego łóżkiem,
Dawał mi słowo honoru.
Nic do niego nie przemawia.
Potwór, to jedyny temat.
Nawet zajrzałem pod łóżko,
By dowieść, że tam go nie ma.
Wtedy właśnie niespodzianie
Napadł na mnie czarny kocur,
Który znalazł pod tym łóżkiem
Zupełnie wygodne lokum.
Teraz mam twarz podrapaną.
Kot rozwala się w fotelach,
Synek się potwornie cieszy,
Że zyskał w nim przyjaciela.
Jestem jedną z sióstr bliźniaczek.
Uważają mnie za brzydszą.
Nie jest to dla mnie zbyt miłe.
Kochamy się ponad wszystko.
Chodzimy do jednej szkoły
I często się zamieniamy.
Dla draki jedna za drugą
Na lekcjach odpowiadamy
Niedawno ktoś postanowił,
Zrobić portfolio klasowe
Ze zdjęciami wszystkich uczniów.
Wszystkie były wprost czadowe!
Album też wypadł wspaniale,
Lecz nie wiadomo, dlaczego
Zabrakło jednego zdjęcia
I to akurat mojego!
Okazało się, że pani,
Która wszystko montowała,
Stwierdziła, że jedna z dziewczyn
Dwie swe fotografie dała.
Padło nawet podejrzenie,
Że chciała zrobić jej psotę
I dlatego podrzuciła
Drugą troszkę inną fotę.
Odrzuciła zdjęcie gorsze,
Wybrała trochę ładniejsze,
Bo na nim ta sama buzia
Była w ciut modniejszym… swetrze.
Napisałam przyjaciółce,
Że podoba mi się chłopak.
Chciała widzieć go na zdjęciu,
Ale bez Photoshopa.
Nie miałam żadnego zdjęcia,
Więc musiałam mu je zrobić.
Wymyśliłam, że z ukrycia
Wykonam kilka podobizn.
Poszłam za nim do kawiarni,
Siadłam w kącie przy stoliku.
Widziałam go bardzo dobrze.
Mnie zasłaniał duży fikus.
Piję kawkę, zjadam ciastko.
Komórką obiekt namierzam.
Potem „pstryk”, buchnęła jasność.
Ja nie wyłączyłam flesza!