Spisane wierszem krótkie opowieści osób, które przeżyły różne (smutne, wesołe, dziwne czy krępujące) zdarzenia i publicznie podzieliły się tymi faktami. Dotyczą osób w różnym wieku, różnego statusu społecznego, czy materialnego. Zdarzyły się także w różnych miejscach i czasie. Tymi tematami zająłem się w roku 2013/14.
Wyszłam gdzieś na pogaduszki.
W domu zostali mąż z bratem.
Wróciłam późnym wieczorem,
A w domu pełno „Azjatek”.
Twarze obsypane mąką.
Na ustach czerwony marker.
Telewizorek włączony.
Wszystkie okna są otwarte.
Na ekranie japońszczyzna.
Leciał film „Wyznania Gejszy”.
Mąż oraz szwagier pijani.
Nie wiem, który z nich smutniejszy.
Tak w klimat filmu się wczuli,
Że swe twarze wybielili.
Uśmiechali się jak gejsze,
Choć żytnią nie sake pili.
Siedemnastoletnia córka
Ma chłopaka na poważnie.
Dziś siedział u niej do późna,
Więc ona bardzo odważnie
Spytała, czy może zostać,
Bo jest mróz i on zamarznie.
Taka jak dziś sytuacja
Po raz pierwszy zaistniała.
Do tej pory nasza córka
Zawsze sama w domu spała.
Zgodziliśmy się, lecz pierwej
Gadaliśmy o „tych sprawach”
Z naciskiem, że noc z chłopakiem
To jest bardzo ważna sprawa.
Powinna się zastanowić,
Czy jego naprawdę kocha,
Bo często młodzieńcza miłość
Bywa niestała i płocha.
Córka głośno się zaśmiała
Mówiąc, że nie ma problemu,
Gdyż „wianek” straciła wcześniej,
Chyba ze trzy lata temu,
Z pewnym przystojnym brunetem
W samochodzie na parkingu
Przed jakimś supermarketem.
Pewna znana mi dziewczynka,
Przykład bystrego dzieciaka,
Wciąż się przedstawiała, że jest
„Córką doktora Nowaka”.
Jej mama chcąc, by rodziny
Nie posądzono o snobizm,
Musiała z manierą córki
Koniecznie, szybko coś zrobić.
Długo ją przekonywała.
Wreszcie po długich rozmowach
Nakłoniła, by mówiła,
Że „ja jestem Basia Nowak”.
Pewnej niedzieli ksiądz proboszcz
Po mszy zwoływał dzieciaki,
Bo chciał z nimi, jak co tydzień,
Pogadać rozdając lizaki.
Basia także tam pobiegła.
Wśród dzieci się przepychała,
Żeby upragnioną słodycz
Też od księdza otrzymała.
Duchowny ją zauważył.
I spytał dając lizaka:
„Czy ty może jesteś córką
Pana doktora Nowaka”?
Na co dziewczynka odrzekła
Uciekając w bok spojrzeniem:
„Nooo, dotąd myślałam, że tak,
Lecz mama mi mówi, że nie”.
Mam rozrywkowego kumpla.
Robi wspaniałe imprezy.
Zawsze miła atmosfera
Nawet nerwusa odpręży.
Sobotnie imprezy u niego
Odbywają się z kulturą.
Nie pamiętam, żeby kiedyś
Skończyły się awanturą.
Gdy wyprawił urodziny,
Oczywiście na nich byłem.
Piłem piwko i wódeczkę.
Bardzo dobrze się bawiłem…
Obudziłem się w szpitalu.
Na głowie mam z lodem worek
Oraz cztery szwy na czole.
A poza tym… dziś jest wtorek!
Nazywam się dosyć dziwnie:
Konstancja z domu Kwitnąca.
Podobno są takie kwiaty
Złociste w promieniach słońca.
Rodzice, kiedy mnie chrzcili,
Chyba nie bardzo wiedzieli,
Że zgotowali mi życie
Pełne ukwieconych mielizn.
Z zawodu jestem florystyką.
Mam ogródek pełen kwiatów.
W moim osobistym życiu
Nie brak „kwietnych”… dylematów.
Ostatnio poznałam kogoś,
Z kim chcę resztę życia spędzić,
Jesteśmy narzeczonymi,
Lecz brak ostatecznych więzi.
Zwlekam z zawarciem małżeństwa,
Gdyż ciągle się przed tym się wzdrygam,
Bo moje nowe nazwisko
Będzie… Kwitnąca-Łodyga.
A wtedy trzeba by jeszcze,
Taka myśl mi w głowie błyska,
Zamienić imię Konstancja
Na pasujące – Forsycja.
Jesteśmy w trakcie rozwodu.
Nie najlepiej nam się żyło.
Wspólne życie coraz bardziej
Jemu oraz mnie ciążyło.
Staramy się, żeby rozwód
Przebiegł dosyć ugodowo.
W naszych rozmowach nie padło
Żadne obraźliwe słowo.
Dogadaliśmy się nawet,
Że dla przyszłego „byłego”
Przygotujemy nawzajem
Coś bardzo wyjątkowego.
On był pierwszy. Przyprowadził
Kochankę w wysokiej ciąży.
W życiu jeszcze nie spotkałam
Tak niesympatycznej zołzy!
W pierwszej klasie licealnej
Nie znałem nauczycieli.
Często myliłem nazwiska.
Koledzy o tym wiedzieli
I często z moich pomyłek
Zabawę „po pachy” mieli.
Któregoś dnia na zastępstwo
Miał przyjść do nas pan Stolecki
I ja miałem się dowiedzieć,
Czy on będzie na tej lekcji.
To jest ostatnia godzina
Planowanych na dziś zajęć.
Chcielibyśmy wyjść ze szkoły.
Fajnie by było, przyznaję.
W pokoju nauczycielskim
Kilka osób jest przy stole.
Od samych drzwi zapytałem
– Czy jest pan profesor Stolec?
Kilka osób się zaśmiało.
Ja tam stoję i się pocę,
Lecz poprawiam się natychmiast:
– Czy jest pan profesor Klocek?
Jedna z pań nauczycielek
Zakrztusiła się herbatą.
Inną znów paroksyzm śmiechu
Wstrząsał prawie jak armatą.
Widział wszystko pan Stolecki.
Ja nadal stałem pod drzwiami.
Podszedł do mnie, podał rękę.
Nie ma sprawy między nami…
Mój sąsiad z góry mnie prosił,
Bym lepiej pilnował psa,
Gdyż hałasuje szczekaniem
I nie pozwala mu spać.
Przeprosiłem wyjaśniając,
Że ten piesek nie jest duży,
A szczekanie wieczorami
Już więcej się nie powtórzy.
Problem w tym, że nie mam pieska,
A te wieczorne szczeknięcia
Wydaje z siebie ma żonka
W chwilach upojnego szczęścia.
Skończyłem już trzydzieści lat.
Do tej pory, to najczęściej
Romansowałem z paniami
W sile wieku, po czterdziestce.
Ostatnio byłem z kobietą
Niesamowicie zadbaną,
Którą wielu innych panów
Także zapoznać by chciało.
Pani nadzwyczaj dziewczęca
I smukła jak nastolatka.
Wcale mi nie przeszkadzało,
Że to matka i mężatka.
Nie dbałem w ogóle o to,
Że to pani w średnim wieku.
Wręcz przeciwnie. Dumny byłem,
Że robię światu na przekór!
Ale serce nie wybiera.
Zakochałem się w dziewczynie
O delikatnej urodzie.
Małgorzata, to Jej imię.
Jest stażystką w naszej firmie.
Spotykamy się codziennie.
Świata poza nią nie widzę,
Jej świata nie ma beze mnie.
Po półrocznej znajomości
Doczekałem się tej chwili,
Że nareszcie jej rodzice
Mnie do siebie zaprosili.
Po raz pierwszy u niej w domu
Spotkałem się z ukochaną.
Bardzo byłem zaskoczony,
Kto okazał się jej mamą…
Wracałem z pracy do domu,
Kiedy luba zadzwoniła
Z prośbą, żebym kupił gumki,
Bo ona to przegapiła.
Byłem dość mocno zmęczony,
Więc przeszedłem przez ulicę
I wszedłem do sklepiku, gdzie
Pracowali jej rodzice.
Zrobiłem to machinalnie.
Zabrałem paczuszkę z półki
I znalazłem się przy kasie,
Jakbym kupował tu bułki.
Mama mojej narzeczonej
Dziś przy kasie dyżur miała.
Zobaczywszy za co płacę
Wzrokiem mnie spiorunowała.
Myślałem, że tą niezręczną
Sytuację uratuję,
Lecz powiedziałem to, czego
Teraz niezwykle żałuję.
„Nie zamierzam ich używać
Z państwa piękną jedynaczką”,
Było strzałem prosto w stopę
Przed planowaną żeniaczką.
To pytanie każdy zada
I znacząco mi zamruga:
Powiedz wreszcie, gdzie ukrywa
Się Twoja pani, ta Druga?