Spisane wierszem krótkie opowieści osób, które przeżyły różne (smutne, wesołe, dziwne czy krępujące) zdarzenia i publicznie podzieliły się tymi faktami. Dotyczą osób w różnym wieku, różnego statusu społecznego, czy materialnego. Zdarzyły się także w różnych miejscach i czasie. Tymi tematami zająłem się w roku 2013/14.
Wybuchła w biurze afera.
Ktoś nasikał do zbiornika
Wody przy naszej kawiarce.
Ohyda! Aż brak słownika.
Na szczęście jest monitoring.
On ujawnił nam szczegóły
I pseudo dowcipnisiowi
Plugawy efekt zepsuły.
Winowajcę wyrzucono
Ad hoc, w klimacie niesławy.
Pech, że nim się dowiedziałem,
Zdążyłem wypić trzy kawy.
Za tydzień w naszej katedrze
Ma się odbyć chrzest kuzyna,
Na który mnie wraz z chłopakiem
Prosiła moja rodzina.
Chłopakowi nie mówiłam,
Gdzie kuzynek będzie chrzczony,
Ale odniosłam wrażenie,
Że był trochę zaskoczony.
Potem okazało się, że
Sama będę na celebrze.
Chłopakowi coś wypadło,
Nie będzie kto miał mnie wesprzeć.
Przyszło bardzo wielu gości,
Bowiem to był chrzest grupowy.
Nagle wyjaśnił się powód
Mego chłopaka odmowy.
Poczułam raptem, jakby ktoś
Niespodzianie mi dokopał.
Jednym z ojców chrzczonych dzieci
Okazał się kto? Mój chłopak!
Któregoś dnia mój kolega
Podszedł do mnie z telefonem
Mówiąc: „Pewnie jesteś zakochany.
Masz fajną dziewczynę, Tomek.
Chyba zgubiłeś komórkę.
Dziś znalazłem ją w bufecie.
Że jest twoja, rozpoznałem
Po tej fotce na tapecie”.
Podał mi komórkę. Patrzę,
A tam nie bardzo ubrana
Dziewczyna, to rzeczywiście
Moja Zosia ukochana.
Ten telefon, że tu wspomnę,
Nigdy nie należał do mnie.
Moja nastoletnia córka
Powiedziała, że jest w ciąży.
Po chwilowym szoku
Zaczęliśmy z mężem drążyć,
Kto jest ojcem , żeby z nami
Porozmawiał i ustalić,
Co robić w tej sytuacji
Teraz i w czasowej dali.
Tego jednego musimy
Wyszukać w długim szeregu,
Bo kandydatów jest wielu:
Chłopak i … kilku kolegów.
Mój sześcioletni syneczek
Boi się badania krwi.
Zawsze, gdy to trzeba zrobić,
Musi coś wywinąć mi.
Dzisiaj rano przed badaniem,
Choć z niego kawał smakosza,
By nie być zupełnie na czczo,
Zjadał swoje gile z nosa,
Jaką rozpacz miał na buzi,
Kiedy pani pielęgniarka,
Powiedziała, że nie szkodzi,
Że zjadł wszystko, co wysmarkał.
Byłeś synku w wielkim błędzie.
Badanie krwi się odbędzie!
Mam córeczkę, pięciolatkę,
Którą staram się wychować
Jak chłopaka na twardziela.
Nawet uczę ją… boksować.
Chcę żeby, gdy coś „nie jest tak”,
Nawet troszkę nie płakała,
A przeszkody i trudności
Odważnie pokonywała.
W każdej chwili, w stresie, w szoku
Musi zachowywać spokój.
Kiedyś córcia, ja i żona
Powracaliśmy z zakupów.
Mała niosła dwie torebki
Pełne zakupowych łupów.
Podczas wchodzenia po schodach
Potknęła się nieszczęśliwie
I wpadła na kaloryfer
Raniąc się w główkę dotkliwie.
Nie zdążyłem jej uchronić,
Bo też miałem torby w rękach.
Ta chwila dla mnie i żony,
To była wielka udręka.
Córcia, choć guzek na czole
I policzki jej sinieją,
Odetchnęła i spokojnie
Powiedziała: „O, już grzeją”!
Moim chrzestnym jest najlepszy
Przyjaciel mojego taty.
Poznali się bardzo dawno,
Bo przed dwudziestu dwu laty.
Wspólnie prowadzą firmę,
Która nieźle prosperuje.
Chrzestny często mnie odwiedza.
To naprawdę fajny wujek.
By uczcić mą osiemnastkę,
Dziś zabrał mnie na zakupy.
Jest październik, wszędzie widać
Halloweenowe wygłupy.
Na stoisku z przebraniami
Włożył hełm Lorda Vadera
I bardzo głębokim basem
Rzekł tak jak do Skywalkera:
„To ja jestem twoim ojcem”.
Było śmiesznie, więc się śmiałem,
A on w przypływie szczerości:
„To prawda. Nie żartowałem”.
Od trzech lat mam prawo jazdy.
Przydarzyła mi się stłuczka.
Nie jechałam zbyt uważnie.
Będzie kosztowna nauczka.
Facet, którego stuknęłam,
Wyskoczył jak oparzony
I zaczął się na mnie wydzierać
Językiem dość mocno „słonym”.
Kiedy się ze mną rozprawił,
To miał pełne usta wzgardy
Dla tych wszystkich, dzięki którym
Otrzymałam prawo jazdy.
Szczególnie źle się wyrażał
O mym byłym instruktorze,
Że to baran i niezdara…
Potem było jeszcze gorzej.
Ja przerażona siedziałam
I patrzyłam, jak się ciska.
Dopiero wysiadłam z auta,
Gdy przyjechała policja.
Wtedy poznałam, kim jest ten
Kierowca nadzwyczaj wprawny.
Teraz nikt, ale wcześniej mój
Instruktor nauki jazdy.
Bardzo lubię czytać książki.
Nie ruszam się bez lektury.
Kiedyś wybrałam się w podróż
Koleją aż na Mazury.
Miałam przesiadkę w Toruniu.
Byłam głodna, więc pierników
Dość dużą paczkę kupiłam
Na stacji w małym sklepiku.
Usiadłam na ławce obok
Dość zdrożonego mężczyzny.
Widać zmęczenie podróżą.
Na głowie pasma siwizny.
Mogłam oddać się lekturze.
Czytałam i zajadałam
Pierniczki, które co chwila
Z paczki obok wyjmowałam.
W pewnej chwili zobaczyłam,
Że pan także się częstuje
Mięciutkimi pierniczkami.
Wprost się nimi delektuje!
To mnie bardzo zaskoczyło,
Jednak nie reagowałam.
Wzięłam następne ciasteczko
I dalej książkę czytałam.
Sytuacja się powtarza.
Paczka leży między nami.
Na zmianę, jedno po drugim
Ciastka z paczki wyjadamy.
Po ostatni piernik na dnie
Sięgnęliśmy równocześnie.
Pan zachował się szarmancko,
On ostatniego nie weźmie.
„Proszę bardzo”, usłyszałam.
Nagle nadjechał mój pociąg.
Złapałam książkę i torbę.
Dałam już spokój łakociom.
Szukałam swego biletu,
Kiedy już byłam w wagonie.
Otworzyłam torbę, a w niej…
Pierniki wcześniej kupione.
Jestem na “ostatnich nogach”.
Za tydzień może urodzę.
Już teraz miewam kłopoty
Wtedy, gdy z wanny wychodzę.
Mąż, widząc jak się gramolę,
Zaśpiewał a propos tego:
„Zostawcie Titanica,
Nie wyciągajcie go…”.
Innym razem go prosiłam,
Żeby mi założył buty.
Muszę ciepło się ubierać,
Bo jest zima, luty luty.
Nogi w ciąży bardzo puchną.
Bardzo też przeszkadza brzuszek.
On siłując się z kozaczkiem
Ciepluteńkim jak kożuszek
Skomentował: „Jaka bajka,
Taki bucik i Kopciuszek”