Spisane wierszem krótkie opowieści osób, które przeżyły różne (smutne, wesołe, dziwne czy krępujące) zdarzenia i publicznie podzieliły się tymi faktami. Dotyczą osób w różnym wieku, różnego statusu społecznego, czy materialnego. Zdarzyły się także w różnych miejscach i czasie. Tymi tematami zająłem się w roku 2013/14.
Pewien czas obserwowałam,
Że mój syn dziwnie się wierci.
Gdy go o to zapytałam,
Odrzekł, że siusiak mu sterczy.
Od niedawna tak się dzieje.
Nie zawsze, ale czasami.
W ogóle go to nie boli,
Lecz często spodenki plami.
Wtedy zapytałam go: – Czy
Tak się dzieje w czasie spania?
– Nie, tylko wtedy, gdy widzę
Madoxa w damskich ubraniach.
Chciałem do serwisu „WTOPA”
Wysłać swoją historyjkę.
Pisałem ją w tajemnicy
Przez każdziutką wolną chwilkę.
Dotyczyło to historii,
Która zdarzyła się w biurze.
Całość znajdziecie na „WTOPIE.
Tutaj jej zarys powtórzę.
Niechcący wylałem kawę
Na swego szefa i żonę
Oraz wszystkie dokumenty
Na jego biurku złożone.
Opryskałem też ich gościa
Starszego już jegomościa.
Była wielka awantura,
Bo to gość znaczącej rangi.
Za mą niezdarność szefa do mnie
Słał niewybredne uwagi.
Teraz wszystko opisałem
Może troszkę podbarwiając.
Ludzie lubią takie rzeczy.
Ciągle na nowe czekają.
Nie pominąłem też uwag
Na temat mojego szefa
Nie przebierając w słownictwie
I najgorszych epitetach.
I wtedy właśnie szefunio
Stanął za mną jak sarkofag
I czytał, co napisałem
Na monitorze laptopa.
W pewnej chwili się odezwał:
– Jak zakończysz wszystkie strofy,
Dopisz też, że za tę hecę
Szef wyrzucił cię z roboty!
Wczoraj siedziałem na Skypie.
Nikt z listy nie był dostępny.
Po trzech godzinach czekania
Sam zrobiłem ruch podstępny.
Zmieniłem status na „biały”.
Nagle się zazieleniło.
Czternaście osób z mej klasy
Zaraz się uaktywniło.
Troje z nich też napisało
„Już poszedł” w notce statusu.
Chyba jednak mnie nie lubią.
Cóż robić. Nie ma przymusu….
Dzisiaj byłem na zakupach.
Stałem w kolejce do kasy.
Spotkałem tam koleżankę
Z mojej maturalnej klasy.
Ukłoniłem się uprzejmie
Myśląc, że podejdzie do mnie.
Nagle pacnęła się w czoło,
Jakby na znak dawnych wspomnień.
Wyminęła mnie pośpiesznie
Mówiąc głośno: – Muszę lecieć
Z powrotem do lodówki, bo
Zapomniałam o pasztecie”.
Podsłuchałem moich „starych”
Jak dyskutowali o tym,
Czy jak mnie zostawią w domu,
Nie napytam im zgryzoty.
Chcą wyjechać gdzieś na weekend,
A mnie zostawić samego.
Boją się, żebym nie zrobił
Czegoś nieodpowiedzialnego.
Po chwili jednak stwierdzili,
Że raczej w domu posiedzę,
Niż zechcę zorganizować
Jakąś zbyt grubą imprezę.
A ponadto według „starych”
Jestem mało urodziwy,
I z przymusu do tej pory
Na pewno jestem cnotliwy.
Nie ma więc niebezpieczeństwa,
Nawet gdyby było ciemno,
Że jakakolwiek dziewczyna
Chciałaby się przespać ze mną.
Zdenerwowałam się dzisiaj
Przy rannym krojeniu chleba.
Nóż był bardzo stępiony, aż
Wołał o pomstę do nieba.
Ze złością krzyknęłam mamie:
– Ten twój nóż jest bardzo tępy.
On nie kroi, tylko gniecie
Chleb na bardzo drobne strzępy!
Mama przyszła, popatrzyła.
Co mi rzekła, to przemilczę.
Powiem tylko, że kroiłam
Chleb nie ostrzem tylko tylcem.
Żeby była pełna jasność,
To wyjaśnię tu niektórym,
Że ostrzem kroi się chlebek,
A na tylec patrzy z góry.
Mój jeszcze aktualny mąż
Lubi w filmach nawalanki
Przez niektórych nazywane
Mordobicia albo „pranki”.
Nieraz padłam ich ofiarą,
Kiedy obejrzane filmy
Wcielał w życie wiele razy
W sposób najbardziej debilny.
Te jego niby – to żarty
Denerwowały mnie bardzo.
Żeby go za nie ukarać
Wprowadziłam swe „embargo”.
Zostawiłam list na stole,
Że nie kocham go już wcale
I odchodzę do innego,
By nie znosić jego szaleństw.
Sama schowałam się w szafie
Ciekawa jego reakcji.
Byłam pewna, że przeżyję
Dziś wieczór pełen atrakcji.
Ku mojemu zadziwieniu
Mąż się bardzo uradował.
Złapał zaraz za komórkę,
A mój list w kieszeni schował.
Zadzwonił do jakiejś baby
Mówiąc, żeby przyjechała
I od zaraz, tak jak chciała,
Razem z nim tu zamieszkała.
Słysząc to wszystko myślałam,
Że to taka głupia zgrywa
I dla mnie tak jak dotychczas
Swój niby-to żart odgrywa.
Ale wnet się okazało,
Że mój „mężuś”, chociaż pokurcz
Zdradzał mnie na każdym kroku,
A z obecną lafiryndą
Spotykał się już od roku!
Byłem z synkiem na spacerze.
Malec ma już cztery latka.
Chłopczyk bardzo lubi lody.
Dla niego to super gratka.
Gdy weszliśmy lodziarni,
Zamówiłem dwa pucharki,
A w nich lody pistacjowe.
Dla każdego po dwie miarki!
Siedzieliśmy dosyć długo.
Mały zajęty lodami,
Siedział grzecznie przy stoliku
I, co dla mnie dziwne, zamilkł.
Lody były super smaczne.
Nic nie zostało w pucharku.
Wszystko to obserwowała
Miła kelnerka zza barku.
Kiedy przyniosła rachunek,
To pochwaliła malucha,
Że tak grzeczny, kulturalny.
Na pewno tatusia słucha.
Nim zdążyłem podziękować,
Zapłacić i się pożegnać
On ściągnął gacie i zagrał
Na pupie tak jak na bębnach…
Był już wieczór, gdy wracałem
Ciemną ścieżką obok parku.
Tam zostałem zaczepiony
Przez grupę podpitych „ karków”.
Chwilę później byłem lżejszy
O portfel, lecz się cieszyłem,
Że chociaż swoją komórkę
Przed złodziejami ukryłem.
Nie odszedłem zbyt daleko,
Gdy odezwał się telefon.
Oczywiste, że musiałem
Też oddać go tym facetom.
To moja mama dzwoniła.
O mnie się niepokoiła.
Dziękuję ci za to mamo,
Że komórkę też zabrano…
W jednym pokoju biurowym
Pracuje nas kilka osób.
Pewnego dnia tak śmierdziało,
Że ścierpieć było nie sposób.
Pootwieraliśmy okna.
Drzwi także uchyliliśmy.
Nawet naszej koleżanki
Perfumy rozpyliliśmy.
Nie pomogło. Nadal syfi.
Trzeba było szukać źródła.
Szperaliśmy po szufladach,
Nawet w pełnych śmieci kubłach.
Jeden z kumpli obwąchiwał
Wszystkie szafki, krzesła, biurka.
Szukał, skąd się wydostaje
Ta bardzo śmierdząca chmurka.
Wreszcie siadł przy swoim biurku
I bardzo się zdenerwował,
Bo znalazł to, czego szukał:
Źródło tkwiło w jego… w nogach.