Spisane wierszem krótkie opowieści osób, które przeżyły różne (smutne, wesołe, dziwne czy krępujące) zdarzenia i publicznie podzieliły się tymi faktami. Dotyczą osób w różnym wieku, różnego statusu społecznego, czy materialnego. Zdarzyły się także w różnych miejscach i czasie. Te wierszyki spisałem w 2017 /18 roku.
Szef wywalił mnie z roboty.
Nie pasowały mu bowiem
Ruchome godziny pracy,
A nie to, że coś źle robię.
Pracowałem tam, bo zakład
Dał ogłoszenie do prasy,
Że zatrudniają studentów
W elastycznym czasie pracy.
Mam angaż a w nim warunki,
Jakie wiążą obie strony.
Zamierzam iść z tym do sądu
I tam poszukać ochrony.
Pamiętam, że moja Babcia
Miała swoje receptury
Na leczenie różnych chorób.
Wszystkie to dary… natury!
Kiedyś, gdy leżałem chory,
Przyniosła w szklance gorącą
Jakąś domową miksturę,
Jeszcze mocno parującą.
Skład poznałem znacznie później.
Był w niej ocet, ale winny,
Sok z cytryny, miód, cebula.
A smak? Naprawdę ohydny!
Mimo tego całą szklankę
Wypiłem bez zwłoki, duszkiem.
Pustą szklankę odstawiłem
Na szafeczkę tuż za łóżkiem.
Gdy po chwili przyszła babcia,
Widząc, że szklanka jest pusta,
Roześmiała się serdecznie
Dłonią przysłaniając usta.
W końcu powiedziała tylko
Dziwne wtedy dla mnie słowa:
„Parą z gorącej mikstury
Ty miałeś się inhalować”!
Moim hobby są „prastare”
Konsole do gier komputerowych.
Kiedy byłem w delegacji
Wpadł żonie głupi pomysł do głowy.
Sprzedała moje Nintendo
I unikatowe Atari
Wraz z muzealnymi już
Programami oraz grami!
Warte niemały majątek
Ona je za grosze zbyła.
Dołożyła swojej kasy
I… Xboxa mi kupiła.
Miałem taki zamęt w głowie,
Że nie miałem siły nawet
Wkurzyć się, czy zirytować
Po stracie moich „zabawek”.
Ona myślała, że jestem
Pozytywnie zaskoczony
Tym, że wreszcie się pozbyła
Rzeczy starych i zniszczonych.
I zadowolona z siebie
Całowała mnie w policzek
Mrucząc do ucha: „Dla Ciebie
Ja z gotówką się nie liczę”…
Gdy mój facet się dowiedział,
Że zaszłam w ciążę, niestety
Bez skrupułów mnie zostawił.
On po prostu stchórzył, zdrefił!
Nawet nie chciał poznać syna.
On zniknął po prostu, nagle.
Był z zawodu marynarzem,
Więc po cichu zwinął żagle.
Na początku Go szukałam.
Potem się z tym pogodziłam.
Syn często pytał o niego.
„Odszedł od nas”, tak mówiłam.
Nie miałam po nim pamiątek.
Nawet zdjęć nie pozostawił.
On przepadł z naszego życia.
Czy w innych portach się bawił?
Niedawno syn z narzeczoną
Zrobić obiad umyślili
I zaprosili na niego
Mnie i rodziców dziewczyny.
Nie poznaliśmy się dotąd,
Więc pretekst sprokurowali,
Żebyśmy jako rodzice,
Przed Ich ślubem się poznali.
I ten obiad wiele zmienił.
Mój „były” tu się odnalazł,
Więc Młodzi są spokrewnieni!
Na ślub miedzy półrodzeństwem
Bóg i Prawo nie zezwala!
To było na delegacji.
Trzy dni w nerwach i to sporych
Pracowałem przy projekcie.
Z niewyspania byłem chory!
Dopiero rano o szóstej
Do hotelu doczłapałem.
Wlokłem się chyba z godzinę.
Dosłownie z nóg już padałem.
Ległem na łóżku w ubraniu
Licząc, że odpocznę sobie…
O siódmej wyły syreny
Na ćwiczenia pożarowe!!!
Jedynym co dziś pamiętam
I zdradzam dopiero teraz
To fakt, że ja wtedy wcale
Nie musiałem… się ubierać.
Czekałem na mego brata.
Spóźniał się, a mnie cisnęło.
Wreszcie usiadłem na klopie.
Poczułem się jak Jagiełło!
Lecz nie miałem czasu rządzić.
Bo wnet zdzwonił domofon.
Wstałem, choć było mi „trudno”,
Podszedłem do drzwi mimo to.
Zaraz też go zbeształem:
„Czy ty zawsze musisz dzwonić
Akurat wtedy, gdy człowiek
Na tronie coś musi zrobić”?
Otworzyłem, a listonosz
Podał mi list polecony
Śmiejąc się i oglądając
Me groszkowe kalesony.
Jako ratownik medyczny
Często-gęsto w ramach „zleceń”
Mam dyżury na imprezach,
Gdzie dzieją się różne hece.
Ostatnio pijany chłopak,
By mieć znacznie lepszy widok,
Właził na słup z głośnikami,
Kiedy śpiewał jego idol.
Oczywiście spadł z wysoka
Waląc czerepem o ziemię.
Mimo wszystko to miał szczęście,
Że nie uderzył się w ciemię.
Żeby jednak się upewnić,
Czy nie ma mózgu wstrząśnienia,
Zadawałem rutynowe
Pytania dla wyjaśnienia:
– Twoje imię i nazwisko?
– Jaki miesiąc mamy teraz?
– Na jaki koncert przyszedłeś?
Et cetera, et cetera…
Ale to jeszcze nie wszystko.
Bo na każde zapytanie
Wyłącznie Jego dziewczyna
Znała odpowiedź. Na pamięć!
Niepytana, zawsze pierwsza
Spieszyła się z odpowiedzią
Nie wiedząc, że tym wyrządza
Jemu „przysługę niedźwiedzią”!
Po ponowieniu tych pytań,
Jednak trochę w innej formie,
Oceniłem, że ofiara
Zachowuje się przytomnie.
Tak. Dobrze podejrzewacie
Osądzając po uczynkach.
Potwierdzam Wasze domysły.
Ta dziewczyna to… blondynka!
Miałam kilka przyjaciółek-
Tych szczenięcych podwórkowych.
Losy nas porozdzielały.
Chciałabym ten czas nadrobić.
Postanowiłam je znaleźć
I od nowa zebrać paczkę.
Udało się. Odnalazłam
Jadźkę, Kaśkę i Joaśkę.
Jeszcze dwie i będzie komplet.
Ale już się dowiedziałam,
Że najlepsza przyjaciółka
Zawsze mnie okłamywała.
Ona mnie nie lubiła, lecz
Ze mną się „przyjaźniła”,
Żeby tylko być przy innej.
Przez lata tak mnie zwodziła.
Ta „inna” to właśnie Kaśka.
Dziś właśnie się z nią spotkała.
Ucieszyło mnie cholernie,
Że jej… wcale nie poznała!!
Kupiłam wreszcie mieszkanie.
Wzięłam mieszkaniowy kredyt.
Mam nadzieję, że rodzice
Pomogą spłacić go kiedyś.
Teraz muszę je urządzić.
Meble dość dużo kosztują.
Mama z tatą obiecali,
Że zmywarkę ufundują!
W dniu dostawy tej zmywarki
Wzięłam nawet wolne w biurze.
Chciałam być przy jej montażu.
Nie czekać ni chwili dłużej!
Przyjechali też rodzice
Bardzo jacyś rozchichrani.
Widać, że Ich to cieszyło,
Że ze mną oczekiwali.
Faktycznie podjechał kurier
Z niewielką paczuszką w dłoni.
Choć zdziwiona, odebrałam.
Towar był już opłacony.
W środku była wielka… gąbka
I niemiecki płyn do naczyń.
Rodzice tylko czekali
By nawet chwili nie stracić,
Chcąc mnie, jedyną swą córkę,
Z nową „zmywarką” zobaczyć.
Kilka lat temu mój szwagier
Niespodzianie stracił pracę.
Nie miał dobrej sytuacji
Bo w domu mały dzieciaczek,
Kredyt we frankach, a życie
jest bardzo kosztowne Przecież.
Mieliśmy małą lokatę
Założoną w BGŻ-cie.
Żona zadecydowała,
By lokatę zlikwidować
I w ten sposób siostrę z mężem
Choć częściowo poratować.
Przeżyli jakoś przez kwartał.
Szwagier znalazł pracę w końcu.
Stanęli szybko na nogi,
Chyba już w czwartym miesiącu.
Upłynęły już dwa lata.
Dotąd długu nie spłacili.
Nawet spłacić ten dług w ratach
Szwagrostwo się nie kwapili.
Były Święta. Zjazd rodzinny.
Odezwałem się do szwagra:
„Rozpoczynamy budowę,
Potrzebuję forsy z nagła.
Może byście wreszcie mogli
Oddać nam forsę choć w ratach”?
Szwagier na to: „Weź, nie pi***ol.
Macie na pewno zasoby.
Gdybyście nie mieli forsy,
Nie rozpocząłbyś budowy”.
I tydzień później z rodziną
Na Baleary popłynął!