08 Epizody z życia

Spisane wierszem krótkie opowieści osób, które przeżyły różne (smutne, wesołe, dziwne czy krępujące) zdarzenia i publicznie podzieliły się tymi faktami. Dotyczą osób w różnym wieku, różnego statusu społecznego, czy materialnego. Zdarzyły się także w różnych miejscach i czasie. Te wierszyki spisałem w 2017 /18 roku.

Ryzykant

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Moja mama chce koniecznie

Zdawać na prawo jazdy.

Ma kompleks, bo w mej rodzinie

Ten dokument ma już każdy.

 

Za rok skończy „pięćdziesiątkę”

I postanowiła sobie:

„Nim dożyję do pół wieku,

To ja prawo jazdy zrobię”!

 

Niecały rok już Jej został,

Ale marudzi nam ciągle,

Że zupełnie nie da rady…

Tak jak by chciała to odwlec.

 

By dodać Mamie odwagi,

Poszłyśmy razem na jazdy.

Miała trudności, to prawda,

Ale problemy ma każdy.

 

Po treningu Jej instruktor

Zadał nam jeszcze pytanie:

„Czy następnym razem mogę

Sfilmować jazdę tej pani?

Bo żona nie chce uwierzyć,

Że jak na placu pracuję,

To każdego dnia bez przerwy

Życie swoje ryzykuję”.

Brak komentarzy

Lakierowanie

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Moja dziewczyna kupiła

Na „pchlim targu” mały stolik.

Tym „zabytkiem” chce upiększyć

Nasz dosyć skromny pokoik.

 

Przyrzekłem, że go odświeżę,

Niech tylko kupi gdzieś lakier,

Choć lepszą jest politura

Zwana potoczni szelakiem.

 

Nie powiedziałem Jej tego,

Że nabędzie politurę.

Tylko w sklepie dla artystów;

Mają ją tylko niektóre…

 

Kupiła lakier bezbarwny,

Ale taki do… paznokci.

Żeby go mi nie zabrakło

Nabyła w dużej ilości!

 

Trzydzieści pięć opakowań,

Czyli słoiczków z pędzelkiem,

W kilku sklepach kupowała –

W każdym ilości niewielkie.

 

Oczy wylazły mi z orbit,

Gdy zobaczyłem zakupy.

Musiałem mieć na mej twarzy

Wyraz niepomiernie… głupi.

 

Lecz zaraz Ją pocieszyłem:

„Twoja wiedza była błędna.

Oprócz takich do paznokci

Są też lakiery do… drewna”.

 

Brak komentarzy

Test

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Kochanie, ja jestem w ciąży!

Taką to wieść dla mnie miała

Ma szczęśliwa narzeczona,

Gdy sama się dowiedziała.

 

Upiekła ciasto bezowe,

A zużyty test ciążowy

Ukryła w moim kawałku

Jako „dowodzik” rzeczowy.

 

Od dziecka uwielbiam bezy.

Ugryzłem kęsa łapczywie,

Że aż złamałem siekacza.

Do dziś mam trudności w zgryzie

 

Przyznacie, że był to sposób

Nad wyraz oryginalny.

Tym bardziej, że „farsz” ciasteczka

Był po prostu i niejadalny.

 

Przecież by zrobić badanie,

Musiała tam wpierw nasikać.

Dzisiaj jak o tym pomyślę,

To po prostu chcę się zrzygać!

 

 

Brak komentarzy

Takie… kwiatki!

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Od niedawna zamieszkałam

W swym nowym mieszkaniu w bloku.

Kupiłam lokal spółdzielczy,

Chociaż bardzo cenię spokój.

 

Postanowiłam tu mieszkać,

Bo moi bliscy sąsiedzi

Są jak ja w podeszłym wieku,

Więc nie mają… małych dzieci.

 

Dobrze mi się tutaj mieszka.

Bliżej poznałam sąsiadkę

Z mieszkania o piętro niżej.

Czasem proszę Ją na… kawkę.

 

Ja nie byłam jeszcze u Niej.

Gościć gości sama wolę.

Z nikim na zbytnią zażyłość

Nigdy sobie nie pozwolę.

 

Lecz uległam, gdy sąsiadka

Wręcz usilnie nalegała,

Żebym, kiedy jej nie będzie,

Kwiatki u niej podlewała.

 

Zgodziłam się, bo to przecież

Żadna w końcu jest fatyga,

A jej wdzięczność po powrocie

Na pewno kiedyś się… przyda!

 

Zostawiła mi swe klucze.

Mieszkanie – jeden pokoik,

A w nim sześćdziesiąt roślinek

Wszędzie, gdzie popadnie, stoi!

 

Na niewielkim, wolnym miejscu

Sześć kartek z wyjaśnieniami,

Kiedy i jak mam się zająć

Jej kochanymi kwiatkami.

 

Na jednej podziękowania

Bardzo miłe i… gorące

Że podziękuje za wszystko,

Gdy wróci… za dwa miesiące!

 

Brak komentarzy

W księgarni…

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Pracuję w księgarni od lat.

Znam krajowy „rynek książki”.

Wydaje mi się, że dobrze

Wypełniam swe obowiązki.

 

Często doradzam klientom,

Czy młodemu, czy starszemu.

Zawsze staram się „dogodzić”

Bezwyjątkowo każdemu.

 

Dzisiaj podeszła do lady

Kobieta, ale nie „z tłumu”,

Z prośbą, bym znalazła książkę,

Lecz… zapomniała tytułu!

 

Nie pamiętała… autora

Ani nawet tematyki.

Pamiętała, i to dobrze,

Że druk miała… bardzo lichy

I… że w czasach jej młodości

Była bardzo popularna,

Miała niebieską okładkę,

A bohaterem był… barman!

 

Niewiele mogłam jej pomóc.

Wtedy ona się wkurzyła,

I… przestała być „damulką”,

Którą do tej pory była.

 

Jęła wyzywać, że przez nas,

Czyli pracowników księgarń,

Wszystkie placówki padają,

A ja jej zdanie…potwierdzam!

 

No, bo przez  niekompetencję

Tych jak ja nieudaczników

Wszystkie znane jej księgarnie

Nie osiągają  wyników.

 

Poza tym ta niby „praca”

Jest niepotrzebna nikomu,

Bo w najbardziej prostych sprawach

Nie „umiom” lub „nie chcom” pomóc!

 

Brak komentarzy

Pierścionek

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Często chodzę nad jezioro –

Naturalną plażę miasta.

To prawdziwe kąpielisko:

Piasek, trawka a nie asfalt!

 

No i w tej zielonej trawce

Znalazłem piękny pierścionek.

Cacuszko piękne i drogie,

A i też właściwy moment

Z racji tego, że dziś właśnie

Spotkam się z moją dziewczyną

Pomyślałem: jest okazja

Oświadczyć się o Mą Miłą!

 

Po kolacji go włożyłem

Mojej Dziewczynie na palec,

Ale nie przewidywałem,

Co może zdarzyć się dalej…

 

Wszystko było ładnie, pięknie,

Ale pierścionek za…duży.

To się zwęzi, zawołałem,

Koszt wcale nie będzie duży!

 

Nie zauważyłem tylko,

Że wewnątrz tego pierścionka

Wygrawerowano sentencję:

W dowód miłości od… Bronka.

Brak komentarzy

Dlaczego?!

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Pracuję w dużym markecie.

Robota jak każda inna.

Lubię obserwować ludzi,

Lecz wtrącać się nie powinnam.

 

Czasem jednak tak nie można,

Bo po prostu podświadomie

Reaguje się natychmiast;

Przykładowo… jak ktoś tonie.

 

Pamiętam taki przypadek,

Jak kilkanaście lat temu

Było uszkodzenie przeciw-

Pożarowego systemu.

 

Załączyły się zraszacze

I syreny alarmowe.

Wśród klientów zamieszanie,

Niektórzy wprost wpadli w trwogę!

 

Byłam świadkiem, jak kobieta

Popchnęła wózek sklepowy

Wprost na trzyletniego chłopca.

Widok mnie po prostu zmroził.

 

Ona zaczęła uciekać.

Nawet się nie obejrzała

Żeby sprawdzić, czy Małemu

Krzywda się jakaś nie stała.

 

Potem, gdy się wyjaśniło,

Że to tylko mylny alarm,

Tłumaczyła, że w tym czasie

O czymś innym nie myślała,

Tylko by ratować dzieci,

Które zostawiła w domu.

Były same i nikt więcej

Oprócz niej nie mógł im pomóc.

 

Ten najmłodszy z nią był przecież.

Jemu tu nic się nie stało,

A w mieszkaniu na jej pomoc

Dwoje bliźniaków czekało.

 

Ona wie, że przede wszystkim

Matka ratować się musi,

Żeby sama była w stanie

Dzieciakom z pomocą ruszyć.

 

Nie wierzyłam, co widziałam,

Gdy tratowała  Małego.

To nie był przykład miłości,

Matczynej troski… Więc czego!!!

 

Brak komentarzy

Złodziejka

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Moja Teściowa jest wielką

Entuzjastką  zdjęć rodzinnych.

Cały dom nimi ozdabia.

Nie ma tam ozdóbek innych.

 

Wszędzie ramki ze zdjęciami

Bliższej i dalszej rodziny.

Kiedyś w niektórych oprawach

Me fotki też się mieściły.

 

Dziś na każdym jednym zdjęciu,

Gdzie choć troszkę widać mnie

Przykleiła mi na twarzy

Naklejkę, albo nawet dwie.

 

To rysunek ludzkiej kupy,

Takiej świeżej i „pachnącej”.

Dla mnie to dowód, że ona

Opętana jest… pierdolcem!

 

Naumyślnie nakleiła

Tyle  tych emotikonów,

„Żeby nigdy nie musiała

Oglądać mnie w swoim domu”

 

Dlaczego mnie tak nie lubi?

W rodzinie krąży bajeczka,

Że nienawidzi mnie za to,

Że ukradłam jej Syneczka!

Brak komentarzy

Wspólnik?

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Zaginęło w naszym sklepie

Sporo drogiego towaru.

Właściciel, gdy się dowiedział,

Wszczął natychmiast wielkie larum.

 

Miał pretensje do ochrony,

Że pomimo wielu kamer

Towary z sali sprzedażnej

Są bezczelnie rozkradane.

 

Ochrona bardzo dokładnie

Sprawdzała nagrania nie raz

I udało się namierzyć

Dość bezczelnego złodzieja.

 

Rozesłali cały filmik

Do innych naszych jednostek,

A to co tam nagrano

Było dla mnie bezlitosne:

 

Nagrany na pierwszym planie

To poszukiwany złodziej.

W głębi rozpoznałem siebie,

Kiedy… drapię się po głowie.

 

Brak komentarzy

Kara

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Wysiadając na parkingu

Potrąciłam swymi drzwiami

Stojący obok samochód:

Mała ryska z wgnieceniami.

 

Nie były do duże szkody,

Ale ślad był dość widoczny,

Bo tuż pod oknem i klamką

Nieskazitelnych drzwi bocznych.

 

Poczekałam kilka minut.

A że już spóźniona byłam,

Swój namiar z przeprosinami

W dziurce zamka zostawiłam.

 

Wróciłam po półgodzinie.

Tamtego wozu nie było,

A mój został uszkodzony

W kilku miejscach, z dużą siłą!

 

Za wycieraczką karteczka:

Niewprawną ręką pisana:

„Pierd*l się ty k*rwo stara…

Sam musiałem cie ukarać”!

 

Brak komentarzy