Spisane wierszem krótkie opowieści osób, które przeżyły różne (smutne, wesołe, dziwne czy krępujące) zdarzenia i publicznie podzieliły się tymi faktami. Dotyczą osób w różnym wieku, różnego statusu społecznego, czy materialnego. Zdarzyły się także w różnych miejscach i czasie. Tymi tematami zająłem się w roku 2013 i kontynuuję do dziś. Pierwszy zbiorek zatytułowany “Traumatyczne Przeżycia” publikuję jako pierwszy. Pozostałe będą zamieszczane sukcesywnie. Zapraszam do lektury i proszę o komentarze. JP.
Po tym jak umarła
Była żona męża mego,
On popadł w depresję.
Do dzisiaj nie wiem dlaczego.
Od pogrzebu opowiada
Wszystkim na lewo i prawo,
Że jest wdowcem, a te słowa
Anonsuje z bólem, łzawo.
Nie wiem jak mam się zachować.
Nie chcę wchodzić w rolę zołzy.
Jesteśmy z mężem trzy lata
I… w szóstym miesiącu ciąży.
Kocham mojego ojczulka
I Jego pomysły głupie
Mimo, że przez nie znajomi
Omijają już Go łukiem.
Lecz ja je wszystkie uwielbiam.
Nikomu nie robią krzywdy.
Kto ma poczucie humoru,
Nie obrazi się nań nigdy!
Opowiem jeden przypadek;
Podobne są wszystkie inne,
Bo dość wesołe, lecz także
Są niewinne, wręcz dziecinne.
Wczoraj z rodziną byliśmy
W supermarkecie, On z nami.
Na skraju parkingu „pachniała”
Mała budkę z fast foodami.
Stały tam małe stoliki
I proste ławeczki wokół.
Zamówiliśmy hot dogi
I małe szklaneczki soku.
Po konsumpcji tata podszedł
I zapytał sprzedającą,
Czy może zamówić bankiet,
Bo tu jest… zachwycająco
Gdyż: Bardzo dobre jedzenie
I ciekawa okolica
Każdego „nadwrażliwego”
Bezwzględnie musi zachwycać!
Ta pani nie „zaczaiła”,
Że to tylko „taki żarcik”.
Ucieszyła się z „pochwały”
I z tego, że jej się „farci”.
Jednak się zastanowiła.
Dała tacie wizytówkę,
By dzwonił do właściciela
I jemu „wstawił tę mówkę”!
Była żona mego brata
Jest zawodową księgową.
A księgowe „umiom” liczyć,
Co powszechnie jest wiadomo.
W połowie zeszłego roku
Rzuciła go dla innego.
Będzie rozwód, objaśniła,
Lecz bez pośpiechu zbytniego.
Czekał więc niecierpliwie na
Wszczęcie rozwodowych kroków,
Ale pozew rozwodowy
Dostał dopiero w tym roku.
Domyślam się czemu ona
Z tym pozwem długo zwlekała.
PIT-y rozliczali wspólnie,
Swój podatek zmniejszyć chciała!
Mój mąż jest typowym psiarzem,
A ja wolę jednak koty.
On u pieska ceni karność,
Ja uwielbiam kocie psoty.
Mamy więc te dwa zwierzaki.
Nie tylko się dogadują,
Mimo różnic gatunkowych
Blisko z sobą współpracują.
Latem mój kot psa nauczył
Lodówkę sprytnie otwierać.
Myślałem, że to przypadek,
Lecz powtórzyli to nie raz.
Podpatrzyłem przez kamerkę,
Jak się wszystko odbywało:
Pies zębami ciągnął uchwyt
I… samo się otwierało!
Kot asystował mu dzielnie,
Potem wskakiwał na półki
I wygrzebywał co lepsze
Przysmaki dla całej dwójki.
Kiedy już sobie podjedli,
Pies popijał wodą, chlajus.
Kotek kładł się na półeczce,
Żeby uciec od… upałów.
Zbyt mocno byłem upity
Po koleżeńskiej imprezie.
Dostałem od „starych” szlaban:
Po szkole mam w domu siedzieć!
Ponadto przez dwa tygodnie
Zero kompa, internetu.
A że nigdzie nie wychodzę,
To także zero budżetu!
Gdy upływał drugi tydzień,
Z nudów, po prostu sam z siebie,
Posprzątałem swe „więzienie”,
Bo było brudno jak w chlewie.
„Starzy” dorzucili tydzień
Licząc, że w czasie trzeciego
Przydarzy się ich synkowi
Jeszcze coś równie dobrego
Gdy syn miał problem z laptopem.
Do swoich kumpli wydzwaniał,
Szukał rozwiązań ma forach,
Chociaż na mnie miał też namiar!
Nie chciał do mnie, bom „za stary”
I „nie znam się dobrze na tym”.
Potraktował mnie tak, jakbym był
Steranym, zużytym gratem!
Ostatecznie jednak mój syn
Zwrócił się do mnie o pomoc.
Gdy przyszedł do mnie z laptopem,
Czułem, że „zdeptał” swój honor.
Jedyne, co mogłem zrobić,
To przeinstalować system.
Inne czynności byłyby
Całkowicie niekorzystne.
Wcale nie mogę zrozumieć
Braku zaufania do mnie.
Ja jestem informatykiem,
Że wspomnę o tym nieskromnie.
Naprawianie komputerów
To dla mnie banalna sprawa.
Instalowanie systemu
To nie praca, to zabawa.
Mam niejakie przypuszczenie,
Ale uznam to za pewnik:
Mój syn jest bardzo ambitny,
Pewnie chciał być samodzielny.
Mój nowy facet się przyznał,
Że go nadzwyczajnie kręcą
Duże kobiety, gdy jedzą,
Bo wyglądają… kobieco!
Dlatego cieszy się bardzo,
Że nie jestem „chudą szkapą”,
Bo on nie mógłby się związać
Z jakąś tam „chudą szantrapą”.
Zaczęłam się z nim spotykać
Po zrzuceniu „ćwierć kwintala”.
Byłam dumna, że zwaliłam
Ten naprawdę duży balast.
Uważałam, że akurat
Osiągnęłam swój ideał,
A on twierdzi, żem jest „duża”.
Odchudzać się mam jeszcze raz?
Każdy student budownictwa
Ma wakacyjne praktyki.
Pracując jako robotnik
Uczy się zawodu przy kimś.
Mój chłopak w czasie wakacji,
Właśnie odbywa praktykę.
Ma szansę na stypendium, gdy
Zaliczy z dobrym wynikiem.
Od dwóch tygodni codziennie
Ktoś mu kanapki podbiera
Z szafki, która stoi w szatni
I za darmo się obżera!
Poradziłam, żeby kiedyś
Nasypał w kanapki chili
I wzmocnił działanie pieprzem,
A prawdę pozna po chwili.
Dzisiaj około południa
Zadzwonił do mnie radosny
Dziękując mi, że mój pomysł
Był skuteczny, chociaż prosty.
Zaraz po drugim śniadaniu
Nastąpił sprawy happy end.
Zauważył, że w łaźni
Majster z kranu wodę pije.
Spojrzał na mnie, a jego twarz
Była jak burak ćwikłowy.
To on pożerał śniadania!
O pomyłce nie ma mowy
Mama uwielbia pierścionki.
Bardzo lubi te precjoza.
Zawsze na rękach ma kilka.
Lubi to, więc nie osądzam.
Ostatnio moja córeczka
Siedząc u Niej na kolanach
Oglądała te pierścionki
I o każdy z nich pytała.
Gdy dotarła do pięknego,
Brylantami zdobionego
Zapytała: „Czy ja mogę
Na zawsze wziąć sobie tego”?
W oczy babuni spojrzała
I zaraz szybko dodała:
„Oczywiście że nie teraz,
Bo jeszcze nam nie umierasz”!
Uczęszczam do „ogólniaka”,
Który jest „fajową” szkołą,
Bo w niej zawsze coś się dzieje.
Przede wszystkim jest… wesoło!
Dziś podczas lekcji polskiego
Z kwiatka stojącego w oknie
Zaczęła wyciekać woda;
Naokoło wszystko moknie!
Ten kwiatek to oczko w głowie
Naszej pani polonistki.
Zauważyłam, że często
Nawet czyści jego listki.
Przez tę dziwną sytuację
Profesorka dość nerwowa
Zwróciła się do Natalki
Mówiąc Jej te oto słowa:
„Natalko, zejdź do piwnicy.
Żeby ograniczyć stratę
Odszukaj zaraz sprzątaczkę
I natychmiast… załatw szmatę”!
Chłopcy wybuchnęli śmiechem.
Dotarło do niej po chwili,
Co Natalii powiedziała,
A uczniowie wychwycili.
Pochwaliła klasę za to,
Że uczniowie czujni byli,
A ten lapsus językowy
Nosi nazwę „homonimii”.