Spisane wierszem krótkie opowieści osób, które przeżyły różne (smutne, wesołe, dziwne czy krępujące) zdarzenia i publicznie podzieliły się tymi faktami. Dotyczą osób w różnym wieku, różnego statusu społecznego, czy materialnego. Zdarzyły się także w różnych miejscach i czasie. Tymi tematami zająłem się w roku 2013 i kontynuuję do dziś. Pierwszy zbiorek zatytułowany “Traumatyczne Przeżycia” publikuję jako pierwszy. Pozostałe będą zamieszczane sukcesywnie. Zapraszam do lektury i proszę o komentarze. JP.
Dziś wreszcie zauważyłam,
Że mojej siostry potomek
Ma niebieskie oczy, piegi,
No i czoło wysklepione.
Takich cech w mojej rodzinie
U nikogo nie spostrzegłam.
Skąd u mnie tak dziwne myśli?
Czy paranoi uległam?
Starałam się też przypomnieć,
Czy te cechy może mają
Najbliżsi męża mej siostry.
Nie! Inaczej wyglądają.
Nagle powoli, uparcie
Prawda do głowy mi wpełzła.
Takie cechy występują
W rodzinie mojego męża!
Różnie bywa w światku szkolnym.
Są sympatie, uprzedzenia.
Czasem do tego jest powód,
Często jest to bez znaczenia.
Ten przypadek mnie dotyczy.
Biologica mnie nie znosi.
Ciągle o coś mnie się czepia.
Czasem to ja mam już dosyć!
Dzisiaj, na przykład, był sprawdzian.
Zabrała arkusz kumplowi,
Który, aż dwie ławki za mną,
Nad odpowiedziami się głowił.
Mnie także pracę zabrała
I obydwóch nas ta żmija
O niesamodzielność pracy
I ściąganie oskarżyła.
Obydwaj, choć przeziębieni,
Mimo, że nas gardło boli,
Żeby napisać ten sprawdzian,
Przywlekliśmy się do szkoły!
Ale ona stwierdziła, że
Zbyt częste pokasływanie
Oraz pociąganie nosem,
To specjalne „kodowanie”.
Cały czas na nas patrzyła
I nie przestawała śledzić.
Jest pewna, że to był sposób
Przesyłania podpowiedzi.
Głodna wróciłam ze szkoły,
Więc jedyne jabłko zjadłam.
Do obiadu dwie godziny,
Więc do lekcji wcześniej siadłam.
Nie upłynął nawet kwadrans,
Kiedy do mego pokoju
Wparowała „czarownica” –
Młodsza siostra w wiedźmy stroju.
Była cała zaryczana,
Więc spytałam, co się stało?
Powiedziała, że zginęło,
A może gdzieś się schowało,
Jabłuszko przez nią „zatrute”,
Przeznaczone dla królewny.
Ma jej podać dziś tak samo,
Jak to w bajce było niegdyś.
Specjalnie je przyrządziła:
Dwa dni trzymała w kuwecie
Naszego czarnego kota,
A potem w kuble na śmiecie.
Było trochę pobrudzone,
Więc wypłukała jabłuszko
W naszej muszli klozetowej
I wytarła szmatką – skurzką.
Lubimy chodzić na spacer,
Ale niezobowiązująco.
Ta kumpelska sytuacja
Wpływa na mnie dość gnębiąco.
Marzyłam jak pensjonarka
O innej wspólnej bliskości.
Chciałabym być z nim sam na sam
Zanurzona w intymności.
Widocznie moje marzenia
Miały w sobie cudną moc,
Gdyż nareszcie się spełniły,
Kiedy został u mnie na noc!
Przeżyłam z nim coś pięknego,
Naprawdę fantastycznego.
Czułam się wręcz wyjątkowo,
Jak teraz mówią – lajtowo.
Wczesnym rankiem wstał i zaczął
Dość nerwowo się ubierać.
– Co się dzieje? Zapytałam. –
– Spotkamy się jeszcze nieraz,
Ale teraz ci odpowiem,
Że byłem zdesperowany.
Byłaś akurat dostępna,
Potrzebowałem odmiany…
Miałem dyżur w pogotowiu.
Jeżdżę tam jako ratownik.
Miewamy różne przypadki,
Nawet nieprawdopodobne.
Dziś dostaliśmy wezwanie.
Ruszamy na pełnym gazie.
Pacjent lat siedem. Oddycha.
Nieprzytomny. Nieciekawie!
Pędzimy szybko przez miasto.
Pod adresem – mały domek.
Zabieramy pełen sprzęt.
Wszystko trwało tylko moment.
Otwiera drobna staruszka.
Roztrzęsiona, oczy łzawe.
Mówi, że pacjent jest w łóżku.
Patrzę, myślę. Co za diabeł?
Na łóżku rozłożony pies.
Siedmioletni jamnik Maciuś.
Jest faktycznie nieprzytomny,
Lecz bezpieczny wśród przyjaciół…
Moja troszkę młodsza siostra
Przyszła do mnie dziś z wizytą,
By zdradzić mi pewną prawdę
Dotąd przede mną ukrytą.
Od razu też zaznaczyła,
Że sprawa, którą wyjawi,
Nie spodoba mi się wcale,
A nawet stresu nabawi.
Od lat ją podejrzewałam,
Że jest innej orientacji,
Dlatego wstęp do rozmowy
Nie wzbudził we mnie sensacji.
Wreszcie dojrzała do tego,
By postąpić „jak mężczyzna”
I nam, najbliższej rodzinie,
To, że jest lesbijką, wyznać.
Dla mnie zawsze jest Kasiunią,
Moją kochaną siostrunią.
Nie spodziewałam się tego,
Że dziś w oczy mi wyszemrze
To, że właśnie zaszła w ciążę,
Choć nie chciała, z … moim mężem.
Pracuję w dziale dziecięcym
Znanej sieciówki krajowej.
Mamy wszystko: od bielizny
Po buty i garderobę.
Lubię bardzo swoją pracę.
Miło patrzeć, jak się cieszą,
Gdy pasuje to, co z mamą
Albo z tatusiem przymierzą.
Lecz dzisiaj się coś zdarzyło,
Czego się nie spodziewałam.
Jakiś młokos rzucił we mnie
Wieszakiem ostrym jak strzała.
Trafił mnie w twarz tuż przy oku.
Byłam mocno zakrwawiona.
Nic dziwnego, że przez chwilę
Czułam się wręcz przerażona.
Małolat był razem z ojcem,
Który widział wybryk syna.
Nic nie zrobił, żeby gnojka
Przed rzutem we mnie powstrzymać.
Zamiast skarcić małolata
Piątkę przybił mu z uznaniem.
Udowodnił, że jest jeszcze
Gorszym niż synalek draniem.
Więc na jakiego człowieka
Wychowa swego dzieciaka?
Przewiduję coraz gorszą
Rzeczywistość tego świata.
Miałam takie fajne, żółte
Etui na podpaseczki.
Oprócz nich też w nim trzymałam
Jednorazowe chusteczki.
To wygodne rozwiązanie
Niewiele kobiet używa.
W sytuacji awaryjnej
Każdej z nas może się przydać.
Wczoraj szłam sobie przez miasto.
Poczułam nagłą potrzebę
Wytarcia nosa, gdyż czułam,
Że cieknie mi z dziurki. Lewej!
Musiałam użyć chusteczki.
Ale zanim ją wyjęłam,
Poczułam, że jakaś siła
Etui mi wyszarpnęła.
Widziałam tylko, że zwiewał
Co sił w nogach jakiś koleś.
Myślał pewnie, że to portfel.
Będzie musiało go boleć,
Jak się przekona, co zwinął.
Ja też chciałabym zobaczyć
Jego ze zdziwioną miną.
Jest nas kilkoro rodzeństwa.
W naszym domu każde z dzieci
Miało swoje obowiązki;
Ja wciąż wyrzucałem śmieci.
Kosz na śmieci był tak mały,
Że przy dość licznej rodzinie
Zapełniał się aż po brzegi
Już po niecałej godzinie.
Dziennie musiałem wychodzić
Aż trzy razy do śmietnika.
Mały kubeł, dużo kursów –
Była w tym jakaś logika?
Ciągle prosiłem rodziców,
Żeby kupić większy kubeł.
Nie kupili, chociaż nieraz
Śmieci było pełno. Z czubem!
Wczoraj, kiedy już dorosły
Wyprowadzałem się z domu,
Ojciec mi zasugerował,
Że chce w przeprowadzce pomóc.
Odwiezie mnie do mieszkania,
Bym nie płacił na taksówkę,
A on kupi duży kubeł
Za mą oszczędzoną stówkę.
Mocno się napracowałam,
Żeby zgubić parę kilo.
Kilka miesięcy na diecie,
Wreszcie udręki epilog.
Ubyło mi dosyć dużo
Centymetrów w talii, w udach.
Mimo wszystko trochę wcześnie,
By mówić, że jestem chuda.
Waga jest już do przyjęcia,
Lecz nie wszystkim się podoba.
W biuście także mi ubyło;
Mój chłopak mówi, że… szkoda.
Jednak cieszy się wraz ze mną
Z osiągniętego wyniku.
Nawet przygotował pogrzeb
Dla mych zbyt dużych… staników.