Oj, życie, życie!

Spisane wierszem krótkie opowieści osób, które przeżyły różne (smutne, wesołe, dziwne czy krępujące) zdarzenia i publicznie podzieliły się tymi faktami. Dotyczą osób w różnym wieku, różnego statusu społecznego, czy materialnego. Zdarzyły się także w różnych miejscach i czasie. Tymi tematami zająłem się w roku 2013 i kontynuuję do dziś. Pierwszy zbiorek zatytułowany “Traumatyczne Przeżycia” publikuję jako pierwszy. Pozostałe będą zamieszczane sukcesywnie. Zapraszam do lektury i proszę o komentarze. JP.

Poszukiwacz-ek

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Trzyletni synek mej siostry

Ciągle ogląda filmiki

Z półbogami, herosami

No i teraz ma… wyniki.

 

Bo Malec w swoim rozumku

Połączył „herosów” z „Bozią”

I ich ponadludzkie moce

Za wszelką cenę chce posiąść.

 

Ale wcale się nie modli,

Tylko dziwne rzeczy robi.

Wypróbował do tej pory

Różne głupiutkie sposoby.

 

Pożądliły Go już osy,

A raz jakiś dziwny owad

Ugryzł go tak nieszczęśliwie,

Że Synek to odchorował.

 

A na koniec… wpadł w mrowisko!

I to dopiero sprawiło,

Że  syneczka do owadów

Całkowicie zniechęciło.

 

Teraz pomimo gróźb i próśb

Na… roślinki się był uparł.

Kilka razy już się zatruł,

Lecz nie znalazł, czego szukał.

 

Brak komentarzy

Start w dorosłość

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Mój ojciec mi opowiadał,

Że w latach swojej młodości

Przeprowadził się w Bieszczady,

By tam zażywać wolności.

 

Los go rzucił do Rzeszowa

I tam właśnie pracy szukał.

Był po studiach, pracę znalazł,

Ale nuda do drzwi… puka.

 

Nikogo tam jeszcze nie znał,

Więc umieścił w prasie notkę,

Że pozna  miłą panienkę –

Fajną, wesołą… chichotkę –

Po to, by mu pokazała

Nieznane dla niego miasto

I nie zawsze tylko wtedy,

Gdy na dworze jeszcze jasno.

 

Zgłosiło się… trzech facetów.

Dwóch z nich chciało się dowiedzieć,

Czy ta metoda na podryw

Na pewno ich nie zawiedzie.

 

Ten trzeci chciał go przekonać

Że ojcu pokaże miasto

Z innej strony niż kobieta,

Bo preferuje… rubaszność!

Brak komentarzy

Dlaczego?!

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Pracuję w dużym markecie.

Robota jak każda inna.

Lubię obserwować ludzi,

Lecz wtrącać się nie powinnam.

 

Czasem jednak tak nie można,

Bo po prostu podświadomie

Reaguje się natychmiast;

Przykładowo… jak ktoś tonie.

 

Pamiętam taki przypadek,

Jak kilkanaście lat temu

Było uszkodzenie przeciw-

Pożarowego systemu.

 

Załączyły się zraszacze

I syreny alarmowe.

Wśród klientów zamieszanie,

Niektórzy wprost wpadli w trwogę!

 

Byłam świadkiem, jak kobieta

Popchnęła wózek sklepowy

Wprost na trzyletniego chłopca.

Widok mnie po prostu zmroził.

 

Ona zaczęła uciekać.

Nawet się nie obejrzała

Żeby sprawdzić, czy Małemu

Krzywda się jakaś nie stała.

 

Potem, gdy się wyjaśniło,

Że to tylko mylny alarm,

Tłumaczyła, że w tym czasie

O czymś innym nie myślała,

Tylko by ratować dzieci,

Które zostawiła w domu.

Były same i nikt więcej

Oprócz niej nie mógł im pomóc.

 

Ten najmłodszy z nią był przecież.

Jemu tu nic się nie stało,

A w mieszkaniu na jej pomoc

Dwoje bliźniaków czekało.

 

Ona wie, że przede wszystkim

Matka ratować się musi,

Żeby sama była w stanie

Dzieciakom z pomocą ruszyć.

 

Nie wierzyłam, co widziałam,

Gdy tratowała  Małego.

To nie był przykład miłości,

Matczynej troski… Więc czego!!!

 

Brak komentarzy

„Dżentelmen”

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Poznałam w końcu fajnego,

Wartościowego faceta.

Zakochałam się w osobie

O bardzo licznych zaletach:

 

W dżentelmenie w każdym calu,

Wiernym, oddanym, przyjaznym,

Mającym wielu przyjaciół,

Ostrożnym, ale… odważnym.

 

Nie wiedziałam jednak tego,

Że ma dwie odmienne twarze:

Jedną przeznaczoną dla mnie,

Drugą… zaraz się okaże:

 

Kiedyś przez zwykły przypadek

Wyszła na jaw prawda cała,

Gdy schlany gadał z kumplami,

A ja rozmowę słyszałam.

 

Przechwalał się, że ja jestem

Taka brzydka i… naiwna,

Że nigdy go nie zostawię

I „przylecę jak zagwizda”.

 

Nawet się nie zorientuję,

Że mnie zdradza na „wsie strony”

A że mam dużą kasiorę,

Więc on jest… zabezpieczony!

 

Będzie miał przez długie lata

Komfortowe życie przy mnie,

A jak mu się  sprzykrzę, to on

Odejdzie sobie do innej.

 

Zerwałam z nim, ale przedtem

Narobiłam tyle brudu,

Że otrzymał zakaz wstępu

Do „ulubionego” klubu.

Brak komentarzy

Synek

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Od miesiąca ma Żona jest

Tak zła, że nie podchodź do Niej,

Bo nasz synek się… zakochał.

Miłość z Niego bucha, płonie!

 

Ona czuje się… zdradzona,

Odsunięta „poza nawias”,

Załamana, że Jej Synek

Dla innej matkę zostawia.

 

Jej obecne zachowanie

Uświadamia mi, dlaczego

Do tej pory prócz rodziców

Nie miał nikogo bliskiego.

 

Wskutek dominacji matki

Oraz psychicznej kastracji

Nie zdołał aż do tej pory

Budować trwałych relacji.

 

Dziewczyna jest fantastyczna,

Lecz dla matki „zło wcielone.

W żadnym wypadku „ta lala”

Nie nadaje się na żonę!

I w dodatku, kto to widział,

To niemoralne w człowieku,

Żeby wiązać się na stałe

W aż tak bardzo młodym wieku”!

 

Dla Niej do tej pory Synek

Jest ciągle Numerem Jeden,

A to dorosły mężczyzna

W wieku lat… dwadzieścia siedem!

 

Brak komentarzy

Oświadczyny in spe…

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Mój braciszek chce się żenić.

Postanowił się oświadczyć

I chciał, żebym Mu pomagał

Sprawując rolę… doradcy.

 

Przed oświadczynami długo.

Wybierał cenny pierścionek.

Miał dokładnie ułożone

Plany na ten ważny dzionek.

 

Było kilka scenariuszy.

Sam nie mógł zadecydować,

Który z wariantów ma wybrać

I wreszcie zrealizować.

 

Wczoraj chłopak się załamał.

Dziewczyna Go zaskoczyła

Informacją, że jest pewna,

Że akurat „zaciążyła”.

 

Powiedziała Mu też, Że On

Będzie… wujkiem za pół roku.

Nagle zniknął z jego twarzy

Przysłowiowy błogi spokój.

 

To go bardzo zaskoczyło,

Bo to niemożliwe. Przecież

Jego  narzeczona, a więc

To musi być jego dziecię.

 

Pewny tego, że to dziecko

Jest owocem ich miłości,

Mimo, że burzyło plany,

Nie posiadał się z radości.

 

Wyjaśniłem mu dokładnie,

Że „przez zwłokę w oświadczynach

Uczucia do Jego Przyszłej

Za nic nie mogłem powstrzymać.

 

Zbliżyliśmy się do siebie,

Choć Ona miała opory.

To był nasz głęboki sekret

Skrywany aż do tej pory”.

 

To ja nie Ty będę ojcem!

A, że jesteś bratem moim,

To tak wyszło, że być stryjciem

Jest dziś  powołaniem Twoim”.

 

Na koniec Brat mi się przyznał,

Że tak naprawdę, to zwlekał

Z oświadczynami i ślubem.

Chciał jeszcze trochę poczekać.

 

Brak komentarzy

Untitled

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Dzisiaj wsiadł do autobusu,

Starszy, niewidomy pasażer.

Pomogłam mu znaleźć miejsce,

Bo dobre wychowanie tak każe.

 

Pan był mi wdzięczny za pomoc.

Gdy usiadł, powiedział do mnie:

„Dziewczyny z tak miłym głosem

Będzie mi trudno zapomnieć.

Musisz być dobra i śliczna.

Widzę Cię w swej wyobraźni

Jako człowieka pełnego

Życzliwości i przyjaźni”.

 

Naprzeciwko mego miejsca

Siedzieli dwaj jegomoście.

Obydwaj parsknęli  śmiechem

W dosyć zgryźliwej ripoście,

A jeden z nich rzucił słowa:

„Jesteś zrzęda, ślepy starzec.

Nie widzisz, że rzeczywistość

Jest różna od wyobrażeń”.

Brak komentarzy

„Kocia” babcia

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Mieszkamy wraz z moją Mamą

Samiutkie po stracie taty.

Ja mam dwa urocze koty,

A Mama hoduje kwiaty.

 

Zostawiłam w domu z  Mamą

Na czas wyjazdu na wczasy

Me ukochane kociaki,

Dwa pieszczotliwe głuptasy.

 

Kiedyś mama obejrzała

Program o behawioryście,

Takim czarodzieju zwierząt,

Wielkim w swym fachu artyście!

 

Szczególnie Ją zaciekawił

Fragment, bo to sztuka wielka,

O tym jak nauczyć  kota

Załatwiać się do… kibelka.

 

Ale to zignorowała,

Bo te dwa kociaki przecież

Załatwiały się przykładnie

Do piasku w swojej… kuwecie.

 

Kiedy zaczęło już „pachnieć”,

Bo z piasku stało się błotko,

To wtedy postanowiła

Dać „nauczkę” małym kotkom.

 

Zabrała im kuwetki, bo

„Kot wieki z ludźmi przebywa

I one powinny wiedzieć,

Jak mają się zachowywać.

To przecież  kotki rasowe,

A nie jakieś tam dachowce.

Kulturalne zachowanie

Nie powinno być im obce”!

 

Rasowość, według mej Mamy,

To jest coś, co się przekłada

Na niezwykłą intuicję:

„Wypada” lub „nie wypada”.

 

A one, co nie dziwota,

Zrozumiały tylko tyle,

Że mogą swoje potrzeby

Zawsze załatwiać „gdzie byle”.

 

Brak komentarzy

Paszport

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Niedługo po przeprowadzce

Na zachodni kraniec Kraju

Otrzymałam propozycję

Wyjechania do Szanghaju,

Żeby wziąć udział w imprezie

Międzynarodowej rangi,

Czyli mówiąc kolokwialnie,

Miałam polecieć na Targi.

 

Zgodziłam się. Oczywiście

Cieszyłam się z wyróżnienia,

Ale wnet się okazało,

Że paszportu z sobą nie mam.

 

Nie zabrałam go. Widocznie

W rozgardiaszu zapomniałam.

Do tej pory zawsze z sobą

Wszystkie dokumenty miałam.

 

Zataiłam ten fakt, bowiem

Nie chciałam stracić okazji,

Żeby za darmo zobaczyć

Chiny, hegemona Azji!

 

Do odlotu tylko tydzień,

A mój paszport leży w domu.

Umyśliłam w jaki sposób

W tej niedoli sobie pomóc:

 

Zadzwoniłam do kuriera

I do ukochanej  mamy.

Byłam pewna, że w ten sposób

Kryzys będzie zażegnany.

 

Na dzień przed moim odlotem

Kurier mi paszport doręczył.

Psioczył, że przez wielki pośpiech

Wyjątkowo się namęczył.

 

Zapłaciłam dodatkowo

Szczęśliwa, że po zmartwieniu.

Mam więc paszport, ale… nie mój!

To nie koniec mych problemów!

 

Mama chyba w tym pośpiechu

Myślenie zastopowała

I po prostu przez kuriera

Swój paszport do mnie wysłała.

 

Sytuację uratował

Braciszek, mocne chłopisko.

Wsiadł do auta. Jadąc nocą

W porę zdążył na lotnisko!

 

Dzięki Niemu w nowej firmie

Się nie skompromitowałam.

Pracuję do dziś, a nawet

Dwa razy… awansowałam!

 

 

 

Brak komentarzy

Niegotowy

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Mój mąż w przypływie szczerości

Od rana zaczął mi jojczeć,

Że nie jest jeszcze gotowy

Na to, żeby… zostać ojcem.

 

Wcale nie jest przekonany,

Czy on kiedykolwiek będzie

Skłonny wystąpić w tej roli.

Myślał że tak, lecz był w błędzie!

 

Doceniłam Jego szczerość.

Ale co ja mam powiedzieć

Naszym trzyletnim bliźniaczkom?

Czy on się ze mną rozwiedzie?

 

Nie przypuszczałam, że dotąd

Tak swe uczucia udawał.

Czyżby on chce nas opuścić?

Chyba mi na to zakrawa!

 

 

Brak komentarzy