Oj, życie, życie!

Spisane wierszem krótkie opowieści osób, które przeżyły różne (smutne, wesołe, dziwne czy krępujące) zdarzenia i publicznie podzieliły się tymi faktami. Dotyczą osób w różnym wieku, różnego statusu społecznego, czy materialnego. Zdarzyły się także w różnych miejscach i czasie. Tymi tematami zająłem się w roku 2013 i kontynuuję do dziś. Pierwszy zbiorek zatytułowany “Traumatyczne Przeżycia” publikuję jako pierwszy. Pozostałe będą zamieszczane sukcesywnie. Zapraszam do lektury i proszę o komentarze. JP.

Jeść, czy nie jeść?

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Nasz czteroletni syneczek

Już od rana źle się czuje.

Teściowa zapowiedziała,

Że się Nim zaopiekuje.

 

Bardzo mnie to ucieszyło,

Ale bardzo się zdziwiłam,

Bo to był ten pierwszy raz, gdy

Wnuczkiem zająć się zgodziła.

 

Wyszło na to, że ostatni.

Trzy godziny z wnukiem była.

To zupełnie wystarczyło,

Żeby się nań obraziła.

 

Kusiła Go do jedzenia,

Bo… urośnie bardzo duży!

Będzie silny tak jak babcia!

Nigdy przed nikim nie stchórzy!

 

Wnuczek na to odpowiedział,

Że babunia jest łakoma,

A on wcale nie chce mieć tak

Grubego… tyłka jak ona.

 

 

Brak komentarzy

Przeprosiny

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Chodziłem sobie po sklepie

Rozglądając się wokoło

Już chyba z piętnaście minut,

Bo „OBI” to przecież moloch.

 

Nagle wychodząc z alejki

Na starszego pana wpadłem.

Prosiłem o wybaczenie

Za to napadnięcie nagłe:

 

„Najmocniej  przepraszam, ale

Pana całkiem nie widziałem”…

Jeszcze nie skończyłem zdania,

A już podskórnie wiedziałem,

Że to fatalny dobór słów.

Pan był niewidomy, ale

Uśmiechnął się w moją stronę

Niezdenerwowany wcale

I powiedział do mnie grzecznie:

„Zbyt pewnie maszerowałem

I bardzo przepraszam, że też

Całkiem pana nie widziałem”.

 

Brak komentarzy

Spotkanie

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Razem z mą młodszą siostrzyczką

Starą ciotkę odwiedziłam.

Dawno Jej nie widziałyśmy.

Ja nie bardzo Ją lubiłam.

 

Na widok mojej siostrzyczki

Rozpływała się z uznaniem.

Jak zwykle całą uwagę

Skupiała wyłącznie na Niej.

 

Później, gdy spojrzała na mnie,

Jej nos się troszeczkę zmarszczył

I po chwili powiedziała:

„Widzę, że masz nowy płaszczyk”.

Brak komentarzy

Singielka

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Jestem samotna. To przykre.

Staram się na wsze sposoby,

Żeby zapoznać chłopaka

I tylko dla siebie Go „złowić”.

 

Jakoś nie mam tyle szczęścia,

By poznać kogoś fajnego.

Zawsze trafia mi się „łowca”

Polujący „na jednego”.

 

Wiecie, co tu mam na myśli.

On nawet z tym się nie kryje,

Ze to jest sport dla… dorosłych

I nieźle mu się z tym żyje.

 

I tak żyłam w samotności,

Czas mijał nieubłaganie.

Poszłam kiedyś do znajomych

A nuż coś się wreszcie stanie?

 

Towarzystwo w moim wieku

Bawiło się na domówce.

Było gwarno i wesoło,

Jak zwykle bywa przy wódce

Takiej swojskiej, nie z Polmosu.

Częstowali, więc przepijam…

Było dziewiętnaście osób:

Dziewięć stałych już par i… ja!

Brak komentarzy

Kartkówka

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Ostatnio niespodziewanie

Pisałam kartkówkę z matmy.

Pani szybko dyktowała

Niczym doświadczony rachmistrz.

 

Mimo tego wszystko dobrze

Zdążyłam jednak napisać.

Wiem to, bo ma koleżanka

Także miała wynik ten sam.

 

Kilka osób z naszej klasy

Dostało „niedostatecznie”.

Czemu o tym opowiadam?

Wyjaśnienie jest konieczne!

 

Jestem w pierwszej licealnej.

A to cały osąd zmienia,

Bo kartkówka była tylko

W ramach… tabliczki mnożenia!

 

Brak komentarzy

Pyszałek

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Chyba każdy snuł marzenia

O szczęściu, na które czeka.

Powodzenie i pomyślność

Jest celem życia człowieka.

 

Ja jestem jednym z niewielu,

Do których uśmiechnął się los.

Ale wnet się okazało,

Że jednak otrzymałem… cios!

 

W ciągu jednego tygodnia

Dostałem awans, a żona

Po przeszło dwóch latach starań

Wreszcie jest „błogosławiona”!

 

Jakby było mało szczęścia,

Które miałoby mnie spotkać,

Trafiłem dużą wygraną

W ostatnim ciągnieniu Totka!

 

Pochwaliłem się rodzinie

Na urodzinach mej Mamy.

Upojony swoim szczęściem

Jakbym wszystkich wokół… zranił!

 

Siedzący ze mną przy stole

Zamilkli nagle z przejęcia.

Czyżby mi pozazdrościli

Mego potrójnego szczęścia?

 

Nie tylko, bo poniektórzy

Byli obrażeni głównie

Za to, że się aż tak chwaląc

Postąpiłem samolubnie!

Nie musiałem się wychwalać,

Bo… pycha to zwykła  marność.

A wszystko mi się trafiło

Tak, jak… ślepej kurze ziarno.

Brak komentarzy

“Zero waste” *

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Kocham mojego Faceta.

W pięknym ciele złota dusza.

Mnie to wcale nie przeszkadza

W jaki sposób się porusza.

 

Od roku jeździ na wózku.

Miał wypadek na motorze.

Jest poza tym bardzo sprawny.

Radzi sobie nie najgorzej.

 

Znamy się już od pół roku.

Dziś miał poznać moich bliskich

U siostry na imieninach.

Mamy prezent – szkocką whisky!

 

Pomimo braku podjazdu

Miły wjechał na trzy stopnie.

Nagle moja siostrzenica

Zaczęła wrzeszczeć okropnie.

 

Wykrzyczała swojej mamie,

Że to jest „bardzo nieludzkie,

Zabronić swojemu dziecku

Jazdy ukochanym wózkiem!

I to tylko dlatego, że

Jest już podobno… za duża.

A że ten duży pan jeździ,

To nikogo nie oburza”!

 

Nie mam żalu do dzieciaczka,

Bo nie rozumie wszystkiego.

Ale mam ansę do siostry,

Że wini mnie i Mojego

O to, że przez nas jej dziecko

Jest nieszczęśliwe i smutne.

 

Obwiniać o to kalekę

Jest mętne i bałamutne.

Czy jej zdaniem to ja sama

Miałam go wnieść „na barana”?

 

 

[1] Zero waste – ekologiczny styl życia bez generowania nadmiernych odpadów; wymowa: zirou uejst

 

 

Brak komentarzy

Zmiana+

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Chciałem pogadać z Małżonką

Na temat naszych relacji,

Tych intymnych, które niegdyś

Były pełne ekscytacji.

 

Obecne sprawy łóżkowe

Są nie są takie niźli dawniej;

Boję się, że nasze więzy

Za niedługo będą… żadne.

 

Usłyszałem, że przeze mnie

Bo „jak kiedyś nie wyglądam”.

Gdyż nie miałem jeszcze brzuszka

I byłem „kudłaty blondas”!

 

Powiedziała to kobieta,

Która przed piętnastu laty

Ważyła pięćdziesiąt kilo

Wzbudzając „ochy” i „achy”.

 

Była szczuplutka i wiotka,

Ale od czasu zaręczyn

Do dzisiaj, to  jej przybyło

Chyba niecałe…trzydzieści!

 

Brak komentarzy

Ocena

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Jestem pedagogiem, ale

Nie pracuję w żadnej szkole,

Bowiem na własny rachunek

Pracować po prostu wolę.

 

Mam „papier” od wojewody.

Różne kursy poprowadzę,

Szczególnie dla bezrobotnych

Starających się o pracę.

 

Finansują je fundusze

Nasze polskie lub unijne.

Nie ma zbyt dużo procedur.

Każdego chętnego przyjmę.

 

Właśnie rozpoczęłam pierwszy

Kurs dla bezrobotnych osób.

Po pierwszych trzech dniach szkolenia

Chciałam wysłuchać ich głosów

Na temat przeprowadzonych

Symulacji oraz ćwiczeń.

W skrytości ducha nieskromnie

Na dobre opinie liczę.

 

Było uznanie, pochwały,

Lecz najbardziej miłe słowa

Uzyskały… ciastka z kremem

I… czarna kawa. Darmowa!

 

 

Brak komentarzy

Pojemnik

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Miałam się za okaz zdrowia.

Ale kiedyś niespodzianie

Poczułam ucisk w żołądku

I napór na… wypróżnianie.

 

Byłam z chłopcem na spacerze,

A że mieszkał niedaleko,

Zabrał mnie do swego domu,

By otoczyć mnie  opieką.

 

Od razu siadłam na kiblu,

Lecz czułam, że mnie mdli jeszcze.

„Kaziu! Daj mi szybko miskę”,

Poprzez zamknięte drzwi wrzeszczę.

 

Dopiero w trakcie wymiotów

Zauważyłam co przyniósł:

On mi podał zamiast miski

Zwykły… durszlak z aluminium!

 

Brak komentarzy