Spisane wierszem krótkie opowieści osób, które przeżyły różne (smutne, wesołe, dziwne czy krępujące) zdarzenia i publicznie podzieliły się tymi faktami. Dotyczą osób w różnym wieku, różnego statusu społecznego, czy materialnego. Zdarzyły się także w różnych miejscach i czasie. Tymi tematami zająłem się w roku 2015.
Córka jest straszną niezdarą.
W dodatku skądś ma niechybny,
Nieprawdopodobny talent
Wyrządzania sobie… krzywdy.
Zawsze to jest okoliczność
Prawie nieprawdopodobna,
Zdarzająca się najczęściej
Bez sygnałów albo oznak.
Przebiła dotychczasowe,
Kiedy miała już lat siedem.
Wtedy bawiąc się klockami
Złamała palec. Jak! Nie wiem.
Budowali wraz z kuzynem
Mały domek z klocków „Lego”.
On z tego wyszedł bez szwanku,
Ona z kontuzją… Dlaczego?
Od miesiąca ma Żona jest
Tak zła, że nie podchodź do Niej,
Bo nasz synek się… zakochał.
Miłość z Niego bucha, płonie!
Ona czuje się… zdradzona,
Odsunięta „poza nawias”,
Załamana, że Jej Synek
Dla innej matkę zostawia.
Jej obecne zachowanie
Uświadamia mi, dlaczego
Do tej pory prócz rodziców
Nie miał nikogo bliskiego.
Wskutek dominacji matki
Oraz psychicznej kastracji
Nie zdołał aż do tej pory
Budować trwałych relacji.
Dziewczyna jest fantastyczna,
Lecz dla matki „zło wcielone.
W żadnym wypadku „ta lala”
Nie nadaje się na żonę!
I w dodatku, kto to widział,
To niemoralne w człowieku,
Żeby wiązać się na stałe
W aż tak bardzo młodym wieku”!
Dla Niej do tej pory Synek
Jest ciągle Numerem Jeden,
A to dorosły mężczyzna
W wieku lat… dwadzieścia siedem!
Niedługo po przeprowadzce
Na zachodni kraniec Kraju
Otrzymałam propozycję
Wyjechania do Szanghaju,
Żeby wziąć udział w imprezie
Międzynarodowej rangi,
Czyli mówiąc kolokwialnie,
Miałam polecieć na Targi.
Zgodziłam się. Oczywiście
Cieszyłam się z wyróżnienia,
Ale wnet się okazało,
Że paszportu z sobą nie mam.
Nie zabrałam go. Widocznie
W rozgardiaszu zapomniałam.
Do tej pory zawsze z sobą
Wszystkie dokumenty miałam.
Zataiłam ten fakt, bowiem
Nie chciałam stracić okazji,
Żeby za darmo zobaczyć
Chiny, hegemona Azji!
Do odlotu tylko tydzień,
A mój paszport leży w domu.
Umyśliłam w jaki sposób
W tej niedoli sobie pomóc:
Zadzwoniłam do kuriera
I do ukochanej mamy.
Byłam pewna, że w ten sposób
Kryzys będzie zażegnany.
Na dzień przed moim odlotem
Kurier mi paszport doręczył.
Psioczył, że przez wielki pośpiech
Wyjątkowo się namęczył.
Zapłaciłam dodatkowo
Szczęśliwa, że po zmartwieniu.
Mam więc paszport, ale… nie mój!
To nie koniec mych problemów!
Mama chyba w tym pośpiechu
Myślenie zastopowała
I po prostu przez kuriera
Swój paszport do mnie wysłała.
Sytuację uratował
Braciszek, mocne chłopisko.
Wsiadł do auta. Jadąc nocą
W porę zdążył na lotnisko!
Dzięki Niemu w nowej firmie
Się nie skompromitowałam.
Pracuję do dziś, a nawet
Dwa razy… awansowałam!
Wczoraj poznałam faceta
Na ulicy, tak zwyczajnie.
Fajny koleś, a ja przy Nim
Też czułam się bardzo fajnie.
On od razu mnie zaprosił
Na randkę do znanej knajpy.
Obiecał, że na kolację
Będzie bardzo pyszny… karpik.
Wiedział czym może mnie skusić,
Bo wcześniej mu powiedziałam
Co lubię, czego nie znoszę,
Choć jeszcze mało Go znałam.
Sam wyznaczył, gdzie będziemy
Kosztować to pyszne danie.
Ustalił też, kiedy musi
Odbyć się nasze spotkanie.
Pomyślałam, że to dziwne,
Lecz dla spokoju świętego
Zgodziłam się na warunki
Pana zapraszającego.
Już po dziesięciu minutach
Zauważyłam, że z kąta
Jakaś pani swym jestestwem
Jego uwagę zaprząta!
Zrozumiałam co jest grane.
Myślałam, że będzie miło,
A on ściągnął mnie tu po to,
Żeby stalkować swą „byłą”.
Nie wiem z jakiej to przyczyny,
Aż przez trzy doby cierpiałam
Na biegunkę bakteryjną.
W życiu tak nie chorowałam!
Nie był to pierwszy mój rozstrój,
Więc sama wzięłam lekarstwa.
Przedtem brzuch mnie czasem bolał,
Ale na skutek… „obżarstwa”.
Teraz nic nie pomagało.
Czułam się wciąż coraz gorzej.
Musiałam szukać pomocy.
Ale gdzie? O nocnej porze?
Teraz „lekarstwem” na wszystko
Jest kontakt telefoniczny.
Siostra dała mi swój numer
Do lekarza specjalisty.
Zadzwoniłam i bez wstępu
Omówiłam co mnie boli.
On chwilę cierpliwie słuchał,
Wreszcie wybuchnął chocholim
Śmiechem, że aż mną zatrzęsło.
Potem usłyszałam wreszcie:
„Współczuję, że cię spotkało
Dość krępujące nieszczęście.
Lecz ma specjalność to… pralki.
A w tym przypadku, tak czuję,
Że przez telefon uszczelki
W twym „spuście” nie zamontuję”.
Doceniam refleks rozmówcy,
Gdyż to ja tu „dałam ciała”.
Po prostu zdenerwowana
Zły numer wtedy wybrałam.
Brat mi wczoraj opowiedział,
Że kiedyś z całą rodziną
Byli na wczasach „pod gruszą”,
Lecz nie latem, tylko… zimą.
Ledwo się rozpakowali,
Córka podbiegła do mamy.
W panicznym strachu krzyczała,
Że dom jest… zaminowany!
W jej pokoiku jest dziwne
Urządzenie, co wygląda
Tak jak bardzo niebezpieczna,
Groźna, zegarowa… bomba!
Brat zaraz pobiegł tam za Nią
Zaniepokojony bardzo.
Zobaczył… stary telefon
Z krągłą, numerową tarczą.
Żona ostatnio pracuje
W biurze prawie na dwie zmiany.
Co dwa lub co trzy dni na Nią
Z dziećmi do nocy czekamy.
Ja muszę dzieci nakarmić,
I utulić do snu w łóżku.
To dość trudne dla mężczyzny,
Bo mamy dwójkę Maluszków.
Dziś przyszła do nas teściowa.
Jak zobaczyła mą „mękę”,
Sama zrobiła kolację!
Dzięki Mamo za wyrękę!.
Pomyślałem, że dziś mogę
Także żonce czas umilić.
Teściowa też się zgodziła.
Spakowała w jednej chwili
Całą kolację w „dwojaki”,
Bym zawiózł do biura żonce.
Obiecała, że sama wnet
Do snu utuli me Brzdące.
A w biurze… żony nie było!
A ten nowy, ważny projekt
Ma na imię Bonifacy,
Od niedawna z Nią w zespole.
Potem jeszcze się wydało,
Że żoneczka wśród kolegów
Uchodziła za… singielkę,
A to może dowieść czegóż?
Że zdradzała mnie już wcześniej
W innym biurze, gdzie „robiła”.
Mogę przypuszczać, że dawniej
Rogi mi już przyprawiła.
Mam rodzinę i teściową?
Dzisiaj ten znak zapytania
Zamiast kropki postawiłem.
Będzie kropka po badaniach?
Od ponad roku wciąż jestem
Przemęczony z niedospania.
Zdarza się, że niespodzianie
Senność mnie nagła ogarnia.
Mam roczne bliźniaki w domu.
Częstokroć pół nocki nie śpię.
Wtedy nawet podczas pracy
Oczy mam bardzo „nierześkie”.
Niedawno się przydarzyło
Mamie, ze biodro złamała
I ode mnie, jedynaka,
Też pomocy wymagała.
W pracy właśnie ważny projekt
Ostatecznie dopinamy.
Z dnia na dzień czułem, że jestem
Coraz bardziej… wyczerpany.
W końcu nastąpił ten moment
W którym przestałem panować
Nad sobą i odruchami.
Mój organizm „zastrajkował”!
Zasnąłem w czasie ważnego
Spotkania z kontrahentami.
Nie wiedziałem nawet, kiedy
Odpłynąłem niedospany.
Jako że ja jestem szefem,
Nikt z obecnych się nie kwapił,
Żeby jakoś mnie obudzić,
Bo może szef wczoraj „zapił”?
Dwadzieścia osób czekało
Przez prawie całą godzinę
I patrzyło na śpiącego…
A może jednak się mylę?