Spisane wierszem krótkie opowieści osób, które przeżyły różne (smutne, wesołe, dziwne czy krępujące) zdarzenia i publicznie podzieliły się tymi faktami. Dotyczą osób w różnym wieku, różnego statusu społecznego, czy materialnego. Zdarzyły się także w różnych miejscach i czasie. Tymi tematami zająłem się w roku 2013.
Ojciec rozmawiał dziś ze mną
Po raz pierwszy o „tych sprawach”.
Troszeczkę był przy tym spięty,
Chociaż luzaka udawał.
Dla mnie to już nie nowina.
„Pierwszy raz” już mam za sobą.
Życie wokół naprzód biegnie.
Nie mogę przecież stać obok.
W pewnej chwili do pokoju
Zajrzała też moja matka.
Ona ma mnie za malucha.
Mnie, już szesnastolatka!
Zagadała do tatuśka:
„Tylko spójrz dobrze na niego.
Czy któraś z dziewcząt by chciała
Iść do łóżka z tym lebiegą?
Mój szef oświadczył mi dzisiaj,
Że nie dość ciężko pracuję
I jak zaraz się nie zmienię
To nigdy nie awansuję.
Zdziwiona się dopytuję,
O co tu konkretnie chodzi
I co w kolejnym awansie
Może mi bardzo przeszkodzić.
On ma problem z tym, że chodzę
Na lektoraty francuskie
I dwa razy tygodniowo
Moje biurko stoi puste.
Faktycznie. Przychodzę później,
Lecz w pracy zostaję dłużej.
Jemu to bardzo przeszkadza,
Gdy rano nie ma mnie w biurze.
Najbardziej dziwne w tej sprawie
Jest to, że ja na te lekcje
Zapisałam się, bo byłam
Przymuszona przez dyrekcję,
Gdyż najważniejszym warunkiem
Awansu pracowniczego
Jest pozytywna ocena
Z lektoratu francuskiego.
W końcu usunęłam bliznę,
Którą miałam od dzieciństwa.
Nie mam na lewym policzku
Tego fatalnego świństwa.
Minęły już dwa tygodnie.
Nie mogę się przyzwyczaić,
Że to, co widzę w lusterku
Nie fotoshop, lecz realizm.
Zwierzyłam się mojej mamie,
Że trochę brak mi tej blizny,
Gdyż byłam przyzwyczajona
Do tej dawnej podobizny.
Zdaje mi się, że straciłam
Swą wyrazistość, charakter.
Na to mama mnie pociesza
Jak zwykle z niezwykłym taktem:
Nie przejmuj się tą stratą,
Bo u ciebie jeszcze wiele
Wad i defektów, które
Kształtują… twój charakterek.
Moja córcia, ośmiolatka,
Miała dzisiaj urodziny.
Niestety. Niedane jej było
Bawić się z gośćmi swoimi.
Nie widziałem, jak i kiedy
Zeskoczyła z taboretu…
Od niej też nie usłyszałem
Wiarygodnego konkretu.
Efekt skoku był mizerny.
Nóżka spuchła jej jak bania.
Miała szczęście w nieszczęściu, że
Obyło się bez złamania.
Zawiozłem ją do lekarza,
Żeby opatrzył stłuczenie.
W poczekalni niespodzianie
Wyjawiła swe strapienie.
Wyszeptała mi przyczynę
Niefortunnego skakania.
To starszy brat jej przekazał
Tajemny sekret latania:
„Na niektórych ośmiolatków
Podczas ich ósmych urodzin
Umiejętność szybowania
Niespodziewanie nachodzi”.
Chciała sprawdzić, czy to prawda,
A ta okazała się… twarda.
Miałem dodatkową kasę
I wpadłem na taki koncept,
Żeby sprawić niespodziankę
Swojej kochanej małżonce.
Znałem jej skryte pragnienie,
Więc jej kupiłem sukienkę,
Którą sobie wymarzyła
Licząc skrycie na podziękę.
Gdy tylko ją zobaczyła,
Odczuła to, jako despekt,
Gdyż kupiłem rozmiar eMkę,
A winienem nabyć „Eskę”.
Histerycznie wykrzyczała,
Że jej wciąż życie zatruwam,
Że większy rozmiar kupiłem,
Bo uważam, że jest gruba!
Trochę trwało, nim się ona
Troszeczkę uspokoiła
I dała mi się namówić,
Żeby suknię przymierzyła.
Z ociąganiem ją wkładała
Cały czas patrząc się na mnie.
Sukienka na moją żonę
Pasowała idealnie!
Uważałam, że mój chłopak
Jest cudowny i jedyny.
Byłam pewna, że mi jego
Zazdroszczą wszystkie dziewczyny.
Dziś już dla mnie nie istnieje,
Bo to kłamca nad kłamcami.
Przekonałam się, że tylko
Okłamywał mnie i mamił.
Wczoraj się nie widzieliśmy.
W pracy musiał dłużej zostać.
Dzisiaj tam po niego wyszłam
Stęskniona, ale radosna.
Nie byłam osamotniona.
Obok mnie kobieta stała
I tak jak ja niecierpliwie
Także na kogoś czekała.
On wyszedł, pomachał ręką.
Przystanął chwilę speszony.
Błysnęła obrączka na palcu,
Gdy rękę wyciągnął do… żony.
Dostałem od żony prezent.
Był nim skok spadochronowy,
Który dla mnie wykupiła
Jako dar urodzinowy.
To było moje marzenie,
Lecz zawsze dalekie plany.
Teraz mają mi się spełnić.
Jestem tym uradowany.
Nigdy tego nie robiłem,
A niebezpieczeństwo spore.
Dlatego ten mój pierwszy raz
Wykonam wraz z instruktorem.
Ale nie mam się czym chwalić.
Natychmiast po wyskoczeniu
Przestraszyłem się tak bardzo,
Że zemdlałem w oka mgnieniu.
Oprzytomniałem na ziemi.
Bardzo długo mnie cucili.
Czy porzuciłem marzenia?
To one mnie porzuciły!
Wychodziłem już ze sklepu,
Kiedy pewna babulinka
Zaczęła mnie porównywać
Do jakiegoś sk***ysynka.
Nie omieszkała też dodać,
Że reprezentuję sobą
Najgorsze, co u młodzieży
Nazywa się „zgniły owoc”.
Kilka osób ją poparło
W jej narzekaniu na młodzież
I nawet mnie porównały
Do czarnej owcy w narodzie.
Niektórzy to nawet weszli
Zaraz w rolę adwokata
I zaczęli mnie oskarżać
O całe zło tego świata.
We mnie widzieli wcielenie
Wszystkich prawie egipskich plag,
A nawet uosobienie
Najgorszych, narodowych wad!
Nie wiedziałem, co się dzieje.
Dopiero po chwili dłuższej,
Zrozumiałem, o co chodzi
Zdenerwowanej staruszce.
Pani się zdenerwowała,
Że jej drzwi nie przytrzymałem
Wtedy, gdy się zamykały,
Kiedy market opuszczałem,
A ona wejść nie zdążyła
I dlatego jest niemiła.
Dla mnie problem nie istnieje.
Przyczyny są prozaiczne,
Bo tam drzwi fotokomórka
Otwiera automatycznie!
Ma miła wierzy w przesądy.
Wczoraj do mnie zadzwoniła,
Że odwołuje spotkanie,
Gdyż babcia jej się przyśniła.
Babcia we śnie prawie zawsze
Wróży niemałe kłopoty,
Albo też niespodziewane,
Gwałtowne, życiowe zwroty.
Liczyłem, że na tej randce
Znajdę wreszcie dobry moment
I założę Jej na palec
Zaręczynowy pierścionek.
Mam chłopaka w moim wieku.
Jesteśmy parą od roku.
On, to wierzący katolik
Odporny na wiele pokus.
Wyjechaliśmy we dwoje
W góry na pieszą wycieczkę.
Kilka dni tam chodziliśmy.
Zmęczyliśmy się troszeczkę.
Po powrocie moja mama
Podstępnymi sposobami
Próbowała wysondować,
Czy już ze sobą sypiamy.
Wprost mamie odpowiedziałam,
Że nie doszło do niczego.
On nie jest moim kochankiem,
Lecz też nie jest już kolegą.
Choć mama mi uwierzyła,
To temat nadal drążyła:
„Pewnie wstrzymała go wiara,
Przecież to syn katechety.
Ty byś się nie opierała,
Po mnie masz na seks apetyt”!