Spisane wierszem krótkie opowieści osób, które przeżyły różne (smutne, wesołe, dziwne czy krępujące) zdarzenia i publicznie podzieliły się tymi faktami. Dotyczą osób w różnym wieku, różnego statusu społecznego, czy materialnego. Zdarzyły się także w różnych miejscach i czasie. Tymi tematami zająłem się w roku 2013.
Ukradziono mi samochód.
Kiedy został znaleziony
Był „wyczyszczony” do zera,
Skradziono nawet opony.
Ale jest jeden wyjątek.
Miałam buty w bagażniku.
Z siedmiu par, które woziłam,
Zbrakło po jednym buciku.
Złodziej zapewnie pomyślał,
Że jeśli tylko ukradnie
Po jednym buciku z pary,
Postąpi bardzo zabawnie.
Zabrał mi tylko połowę
Obuwniczego łupu.
Wyszło na to, że oboje
Mamy po siedem „pół-butów”.
Jestem urzędnikiem w firmie,
W której od czasu jakiegoś
Zauważam, że na pewno
Dzieje się coś bardzo złego.
Nowy szef obiecał zmiany,
Które zamierza wprowadzić.
Ale jeszcze jest za wcześnie,
Żeby szczegóły mógł zdradzić.
Przedtem jednak nas poprosił
O wypełnienie ankiety.
Gdy ją przeanalizuje,
Wtedy ogłosi konkrety.
Ankieta dość szczegółowa,
Dotycząca spraw fachowych.
Na samym końcu pytanie:
Czy chciałbyś więcej zarobić?
Był też jeszcze dołączony
Mały arkusz z prośbą, żeby
Podać swoje osobiste
Pragnienia albo potrzeby:
Co lubimy robić w domu?
Jakie lektury czytamy?
Jeśli surfujemy w necie,
Jakie strony odwiedzamy?
Wiedząc, że to nie są żarty,
Wszystkie wypełnione karty,
Podpisałem skrupulatnie
Od pierwszej, aż do ostatniej.
Następnego dnia od rana
Wyszczególnione w ankiecie
Fora, Strony i Portale
Miałem już zablokowane.
Dziś uświadomiłam sobie,
Jaka jestem beznadziejna.
Chyba na calutkim świecie
Nie ma drugiej, jak ja jedna.
Ta refleksja dziś mnie naszła,
Kiedy się głodna zrobiłam
I jedynego znanego
Mi faceta wydzwoniłam.
To facet mojego życia.
On jedyny do drzwi dzwoni,
Kiedy dostarcza mi pizzę.
Na imię jemu … Anonim.
Zabroniłam syneczkowi
Oglądania dobranocki.
Był niegrzeczny, bo celowo
Porozrzucał swoje klocki.
Mały bronił się przed karą
Mówiąc, że gdy nie pozwolę,
On zwymiotuje na dywan
Całą zjedzoną fasolę.
Próba sił trwała godzinę.
Przez cały czas się buntował.
Byłam bardzo konsekwentna.
On również dotrzymał słowa.
Dziś mój najlepszy przyjaciel
Wyznał, że z moją dziewczyną
Jakiś czas już mnie zdradzają.
Właśnie piąty miesiąc minął.
Dlaczego on mi się przyznał?
Zastanawiam się ciekawy.
To z jego strony lojalność,
Czy też może plan chytrawy?
Odkrył, że „moja” eksluba
Jemu też rogi przyprawia.
Z naszym wspólnym przyjacielem
Od niedawna się umawia.
Chyba jego namówimy,
Żeby rozerwał to kółko
I to on ją teraz zdradził
Z jej najlepszą przyjaciółką.
Musiałem dziś być na poczcie.
Zabrałem tam z sobą synka.
Długa kolejka petentów
Ciągnie się jak pielgrzymka.
Mały nudzi się okropnie.
Pięciolatka wprost ponosi.
„Tato, chodźmy już do domku” –
Co chwilę Michałek prosi.
Nie mogę spełnić tej prośby.
Synek się nudzi okropnie.
To pociągnie mnie za spodnie,
Innym razem w kostkę kopnie.
W pewnym momencie rozpoczął
Ocierać mi się o nogę.
W charakterystyczny sposób.
(W jaki? – Powiedzieć nie mogę).
Zapytałem, „co ty robisz”?
On wrzasnął na całą pocztę:
„Ujeżdżam cię, jak Szymon mnie”-
Usłyszeliśmy ripostę.
Na twarzach wszystkich obecnych
Widzę wielkie oburzenie.
Szymon to nasz mały piesek
Tak proszący o jedzenie.
Chciałem sprawdzić swoje IQ.
Wiem, że nie grozi mi Mensa,
Chociaż znam i wykorzystuję
Teorię gry w kości Huygensa.
W Internecie się znajdują
Różne testy do wybrania.
Wszedłem na jedną ze stronek
Bez żadnej chwili wahania.
Dwadzieścia zadań zrobiłem.
Choć wielu nie rozwiązałem,
Ale zawsze jakiś wynik
Na „chybił – trafił” skreślałem.
To tak, jak podczas gry w kości:
Ryzyko i dużo radości.
Nie wiem, po co dziewięćdziesiąt
Minut na test przeznaczono.
Mnie wystarczyło dwadzieścia,
Resztę przegadałem z żoną.
Wynik też mnie zadowala.
Nie mogę podać wartości,
Wielkość IQ zgodnie z prawem
Jest do mojej wiadomości.
Jestem człowiekiem sukcesu.
Wszystko mi się udawało.
Czego tylko zapragnąłem,
Zawsze mi się dostawało.
Ludzie myślą, że zrobiłem
Swą zawodową karierę
Tylko dlatego, że jestem
Ukrywającym się gejem.
Ale przecież to nieprawda.
Ja jestem pracoholikiem,
A moje sukcesy w pracy
Są tego właśnie wynikiem.
Dziś uświadomiłem sobie,
Że za sobą mosty palę,
Bo choć majątek zrobiłem,
Życia nie użyłem wcale!
A największa beznadziejność
To me życie erotyczne.
Nie istnieje w żadnej formie –
Psychicznej ani fizycznej.
Tą beznadzieję poczułem,
Gdy w starych dżinsach znalazłem
Stare, małe zawiniątko
Poszarpane i rozlazłe.
To była „gumka” dla pana
Dawno przeterminowana.
Mieszkam daleko od szkoły.
Dojeżdżam linią podmiejską.
Me spóźnienie na autobus
Może okazać się klęską.
I tak się stało już dzisiaj.
Zaważyły dwie minuty,
Że musiałam iść piechotą
Aż dwie godziny na skróty.
Wreszcie dotarłam pod szkołę.
Tam los się uśmiechnął do mnie.
Na chodniku pięć złociszów
Połyskiwało nieskromnie.
Choć zmęczona długim marszem
Schyliłam się, by je podnieść.
Zrobiłam to niefortunnie,
Aż popękały mi spodnie.
A w dodatku ta moneta
Została tam podłożona.
Okazało się, że była
Do chodnika przyklejona.
Syn uczy się w piątej klasie.
Co miesiąc któreś z rodziców
Opowiada o swej pracy
Na poważnie, nie dla picu.
To tak zwane „Dni Kariery”.
Właśnie wczoraj w szkole byłem
I o pracy w swym zawodzie
Chyba godzinę mówiłem.
Jestem bankowcem ze stażem.
Gdyby nie limit czasowy
Mógłbym mówić jeszcze dłużej
Bez czytania, tylko z głowy.
Na sam koniec wystąpienia
Obietnicę chciałem złożyć,
Że ponownie jeszcze przyjdę
O finansach pogaworzyć.
Więc spytałem, czy są do mnie
Zapytania albo wnioski.
Zgłosiła się uczennica
I głosikiem pełnym troski
Zapytała wbrew logice:
Kiedy do nas w końcu przyjdą
Naprawdę fajni rodzice?