Spisane wierszem krótkie opowieści osób, które przeżyły różne (smutne, wesołe, dziwne czy krępujące) zdarzenia i publicznie podzieliły się tymi faktami. Dotyczą osób w różnym wieku, różnego statusu społecznego, czy materialnego. Zdarzyły się także w różnych miejscach i czasie. Tymi tematami zająłem się w roku 2013.
Pracuję w barze od dawna.
Jestem specem od sałatek,
Przyrządzam je i serwuję
Świeże, smaczne i… czubate.
Dziś jeden z nowych klientów
Przedstawił mi swe żądanie,
Żeby zupełnie ktoś inny
Przygotował jego danie.
Zapytałem więc uprzejmie,
Gdyż nie pojąłem zupełnie,
Dlaczego ten nieznajomy
Nie chce posiłku ode mnie.
A on spokojnie, na luzie
Wyjaśnił powód życzenia:
„Nie lubię, gdy brzydcy ludzie
Dotykają mi jedzenia”.
Coraz częściej z ust mej lubej
Słyszę utyskiwania,
Że są mało romantyczne
Nasze randki i spotkania.
By ratować sytuację
Długo się nie zastanawiam.
Zrobiłem Jej niespodziankę
Zabierając do Wrocławia.
Tam na „moście zakochanych”
Z plecaka wyjąłem kłódkę,
Na której wymalowałem
Z dwóch naszych imion obwódkę.
W chwili, w której ją wyjąłem,
Żeby przypiąć do poręczy,
To Ona się rozpłakała.
Byłem Jej cholernie wdzięczny
Za tą oznakę wzruszenia.
Objąłem mocno za ramię
Szczęśliwy, że od tej chwili
Nic nam na drodze nie stanie.
Lecz nagle przestała płakać
I cicho mi powiedziała,
Że sobie uświadomiła,
Iż nigdy mnie nie… kochała.
Kilka razy w roku robię
Gruntowne sprzątanie mieszkania.
Dzisiaj także to zrobiłam,
Z wysiłku na nogach się słaniam.
Mąż w tym czasie jest zajęty
Pilną grą na komputerze.
Nie dla niego trud sprzątania.
On w tym udziału nie bierze!
Przysiadłam na skraju sofy
I jak wiele razy wcześniej
Powtarzam stary leitmotiv:
Jak pięknie by mogło być,
Gdybyśmy sprzątaczkę mieli.
Wtedy odpoczywałabym
Od niedzieli do niedzieli.
Dotychczas nie reagował
Na tego typu sugestie,
Lecz dzisiaj niespodziewanie
Usłyszałam taką kwestię:
„Wszystkim mogę tego życzyć.
Zawsze o swą wygodę dbam.
To jest dobre rozwiązanie.
Bardzo polecam. Ja już mam”!
Zostałem zaproszony
Do firmy, gdzie już czekał
Na mnie i innych chętnych
Ewentualny etat.
W trakcie rozmowy o pracę
Byłem bardzo rozluźniony.
Zrobiłem dobre wrażenie,
Chyba będę zatrudniony!
Takie miałem przeświadczenie,
Gdyż z prowadzącym rozmowę
Świetnie się rozumieliśmy.
W pracy też go nie zawiodę.
Po godzinie mam telefon.
Oddzwonił interlokutor
Z informacją, jakie wnioski
Z rozmowy wstępnej wysnuto.
To, co uznałem za sukces
I tak byłem z tego dumny,
Okazało się wkrótce
Zwykłym „gwoździem do trumny”.
Nie dostałem tej pracy, bo
Właśnie pracowałbym z panem
Z którym wcześniej rozmawiałem.
Byłaby uzasadniona możliwość,
Że byśmy dużo gadali,
A zbyt mało… pracowali.
Późnym wieczorem wracałem
Z ciężką torbą z zakupami.
Chciałem sobie skrócić drogę
Więc poszedłem zaułkami.
Okolica nieciekawa,
Nieczęsto spotkasz człowieka.
Nie sądziłem, żeby mogło
Coś złego tam na mnie czekać.
Nagle słyszę wrzask kobiety,
Że ja jej torbę ukradłem.
Natychmiast przez dwóch osiłków
Powalony w błoto wpadłem.
Torbę wyrwali mi z ręki
I oddali „pokrzywdzonej”.
Nim się z ziemi pozbierałem,
„Okradziona” i „wybawcy”
Uciekli… w tę samą stronę!
Umówiła mnie kumpelka
Na randkę w ciemno, na wtorek.
Wychwalała, że kandydat
Jest jest bardzo dobrym wyborem,
Bo jest miły, koleżeński.
I był! Cały „ad valorem”!
Rzeczywiście sympatyczny,
Przystojny, wysportowany.
Ja też od ruchu nie stronię,
Więc temat rozmowy mamy.
Sport, siłownia, rzuty, skoki –
Dla nas mają swe uroki.
On dla żartu proponuje,
Że się ze mną pomocuje.
Rozegramy pojedynek
W siłowaniu się na ręce.
I to zaraz przy stoliku
Gdzie siedzimy. W kawiarence!
Przyjęłam jego wyzwanie.
A że bardzo się starałam,
To całkiem niespodziewanie
Ten „pojedynek” wygrałam!
Myślałam, że dał mi wygrać
Ten z klasą i fantazją gość.
Jednak grymas jego twarzy
Wyrażał zdumienie i złość.
Nagle bez słowa się zerwał.
Chyba strzelił do mnie focha.
Wybiegł szybko na ulicę.
Facet z miasta, ale… wiocha!
To miał być dzień wyjątkowy.
Poznałam mamę chłopaka.
Gdy chciałam jej podać rękę,
Wybuchnęła wielka draka.
Zamiast gestu powitania,
Ona nie podając dłoni,
Popatrzyła na mnie z góry
Z uśmiechem pełnym ironii.
Przez dłuższą chwilę mierzyła
Mnie od głowy, aż do butów
Szukając z całą pewnością
Jakichś konkretnych zarzutów.
Gdy wreszcie się odezwała,
To głosem dezaprobaty
Wysyczała mi do ucha:
„Nie podaję ręki takim,
Które nie mają gustu i
Ubierają się jak szmaty.”
Więcej się z nią nie spotkałam.
Z chłopakiem także zerwałam,
Bo się wkrótce okazało –
Taki syn, jak jego mama.
Nie szata zdobi człowieka,
Ale go też nie zohydza.
Ocena według wyglądu
To pochopna ekspertyza.
Nie wygląd, ale charakter
O człowieczeństwie stanowi.
Nawet wyzywający strój
Z dziewczyny dziwki nie robi!
Chciałoby się stwierdzić na to:
„Szmaciany” ubiór dziewczyny
Nie oznacza, że jest szmatą.
Kto tak mówić się ośmiela
Bez należytej przyczyny,
Ma mentalność gwałciciela!
Miałem dziś wypadek w pracy.
Skutkiem – mej nogi niedowład.
Koleżanka z pracy Paula
Do szpitala mnie odwiozła.
Na miejscu było jej auto.
Zupełnie nie mogłem chodzić.
Zaproponowała pomoc.
Jakże mogłem się nie zgodzić?
Gdy lekarze mnie badali,
Mimo, że bardzo cierpiałem,
SMS-a o zdarzeniu
Do narzeczonej wysłałem.
Chciałem, by się dowiedziała,
I szybciutko przyjechała.
Wtedy mój stres będzie mniejszy,
A ja przy niej spokojniejszy.
Odpowiedź przyszła natychmiast
Pisana w stylu grypsery:
Niech ciebie pociesza Paula!
Idź z nią do jasnej cholery!
Mijał długi rok, od kiedy
Nikt mnie o randkę nie prosił.
Wreszcie zadzwonił telefon,
W nim jakiś facet się zgłosił.
Bez żadnych wstępów, po prostu
Zaproponował spotkanie.
Zgodziłam się bez warunków,
Przecież nic nie miałam w planie.
Do dzisiaj dobrze pamiętam
Jego głos, gdy proponował
Romantyczną kolacyjkę
W restauracji nieopodal.
Nie wierzyłam własnym uszom.
Byłam już cała w skowronkach,
Kiedy on zwrócił się do mnie
Obcym imieniem – Iwonka.
Długo stałam jak słup soli
Z głuchą słuchawką przy uchu.
On już nigdy nie zadzwonił.
Myślę o nim jak o… duchu.
Mam do kumpla zaufanie.
On także wszystko mi mówi.
Gdy poderwie jakąś panią,
Zawsze się przede mną chlubi.
Jak skakał z kwiatka na kwiatek,
Nawet mu kibicowałem.
Gdy się chwalił podbojami,
Zwycięstw mu gratulowałem.
Jednak passa się skończyła.
Chodził smutny, osowiały.
Gdzie podziały się hormony,
Co w nim dotąd buzowały?
Jednej pani nie mógł zdobyć
I tym dręczył się okropnie.
Ciągle w pracy do mnie gadał,
Że przed niczym się nie cofnie,
Gdyż zalazła mu za skórę
Ta pełna klasy kobieta.
Mówił, że ona dla niego
Jest jak George Sand dla Musset’a.
Zakochał się w niej jak sztubak,
Choć mogłaby mu być matką.
Ale na jej wiek nie zważał.
Dla niego była dzierlatką!
Dzisiaj rano mi powiedział,
Że ONA, to żona szefa.
Nareszcie zdobył jej względy,
Zakończył już się ten niefart.
Zaniemówiłem z wrażenia
Patrząc na uśmiech „mołojca”.
Już nie będziemy pracować
Razem dla… mojego ojca.