Spisane wierszem krótkie opowieści osób, które przeżyły różne (smutne, wesołe, dziwne czy krępujące) zdarzenia i publicznie podzieliły się tymi faktami. Dotyczą osób w różnym wieku, różnego statusu społecznego, czy materialnego. Zdarzyły się także w różnych miejscach i czasie. Te wierszyki spisałem w 2017 roku.
Wychowywała mnie mama –
Tolerancyjna osoba.
Była szczera i otwarta,
Miała w sobie fajny powab.
Urody też Jej nie brakło,
Lecz sama ze mną mieszkała.
Dziwne dla mnie dawniej było,
Że z nikim się nie związała.
Kiedyś spytałem Ją o to.
Rzekła, że jest… nienormalna.
Tak Ją ludzie oceniają,
Bowiem jest… biseksualna.
Nie wiedziałem, o czym mówi,
Ale mi wytłumaczyła.
Dotąd mi nie przeszkadzało.
Właśnie… pannę mi odbiła!!!
Ostatnio moja kobieta
Zrobiła mi awanturę
O głupotę, drobiazg, bzdet,
Jakąś wydumaną bzdurę!
O co poszło?, zapytacie;
Chcecie wyjaśnień, to macie.
Oczekiwałem przed firmą,
Gdzie pracuje Moja Mała,
Na ławeczce dłuższą chwilę,
Bo cośkolwiek się spóźniała.
Na tej ławce wcześniej siadła
Jakaś nieznana dziewczyna.
Dosiadłem się, bom zmęczony,
A ławka była jedyna.
Zrozumiałbym te Jej dąsy,
Gdyby nie fakt, że często
Sama bez żadnych problemów
Wybiera obstawę męską.
Z kolegami z pracy chodzi
To na kawę, to do kina,
A mnie zwykłą sytuację
Jako zdradę wypomina.
Tak Jej wszystko wygarnąłem,
Ona nie przyjęła tego.
Stwierdziła że powinienem
Poskarżyć się Jej kolegom.
I jak dobrze się postaram
Co nie będzie takie łatwe,
Bo jestem zbyt „upierdliwy”
Gdyż mam już „taki charakter”.
Wracam z zakupów i patrzę:
Jakiś zły kierowca – szkodnik
Tak uderzył w moje auto,
Aż je przesunął na chodnik!
Uderzenie było mocne.
Chwileczkę stałem zdumiony.
Po chwili ujrzałem papier
Za wycieraczkę włożony.
Ucieszyłem się, że jednak
Są jeszcze ludzie porządni
I numery „blach” spisali,
Na jakich jeździ ten „szkodnik”.
Biorę go i myślę sobie:
„Mam na was namiary, dranie…”
A tam był zatknięty mandat…
Dla mnie za złe parkowanie.
Dzisiaj po prawie tygodniu,
Który w łóżku przeleżałam
Walcząc z dosyć ciężką grypą,
W końcu siłą woli… wstałam!
Mamunia się ucieszyła
I zaraz mi… poleciła,
Bym dom posprzątała żwawo,
Bo jest tak jakoś… brudnawo.
Powiedziałam Jej, że jeszcze
W rękach i w krzyżu mnie boli.
Z zatroskaną miną rzekła:
„Kochanie, sprzątaj powoli”.
Mieszkam opodal kościoła,
Więc dość często obok domu
Przejeżdżają kawalkady
Ustrojonych samochodów.
Weselnicy w nich jadący
Włączają głośne klaksony
Jako wiwat Nowożeńcom
W tym kościele poślubionym.
Mego młodszego braciszka
Zawsze ich brzmienia wkurzały.
Za każdym razem, gdy słyszał
Nerwowo wzdrygał się cały.
Rok temu Brat „dostał prawko”.
Teraz, kiedy zauważy
Weselników przed kościołem,
W „gajerek weselny” włazi
I swoim autem się włącza
Do weselnej kawalkady,
By zmylić im trasę jazdy-
Ot tak, ponoć dla zabawy.
Kilka aut, tych spoza miasta,
Zwykle zmylić uda mu się.
I na „manowce sprowadzić”.
Głupie to i… taniusie.
Mój ojciec jest policjantem.
W „dochodzeniówce” pracuje.
Kiedy Go pytam o pracę,
Najczęściej mi… rejteruje.
Wcale gadać Mu się nie chce,
Chociaż wiele rzeczy widział.
Ale kiedyś dał się prosić
I opowiedział, co widział.
Nocą w pewnej małej wiosce
Złodzieje sklepik okradli.
Zawiadomiono Policję
Ale rankiem, choć czas nagli.
Policjanci przyjechali.
Zrobili, co zrobić mieli.
Po wykonanej robocie
Wrócić na komendę chcieli.
Ale się wnet okazało,
Że radiowóz jest… zepsuty.
Dobrze, że każdy na służbę
Założył służbowe buty.
To wydarzyło się latem.
Skwar słoneczny nie odpuszczał.
Trzeba było wracać pieszo,
A piechotą droga… dłuższa.
W butach i „sortach” gorąco,
Ale „per pedes” jedynie
Mogli wrócić na komendę.
Marzyło się o… kantynie!
Pies, który Mu towarzyszył,
Wywalił jęzor, spuścił łeb.
Z każdym długim kilometrem
Coraz to wolniej przed nim szedł…
Po półgodzinnej mordędze
Postanowili nareszcie.
Wejść do jakiegoś domu.
Dalej iść już nikt z nich nie chce.
Chwilę się zastanawiali
Przed wejściem do pierwszej chaty.
Wreszcie weszli na podwórze,
A tam chłop mocno kudłaty
Z rękami do góry stoi
I woła: „Drodzy panowie
Nie strzelajcie do starego.
Ja już wszystko Wam opowiem!”
No i opowiedział zaraz,
Jak oni we dwóch ze szwagrem,
Obrobili wiejski sklepik.
Na koniec spytał zabawnie:
„Wyjaśnijta mi panocki
Bo jo nie kumom nic a nic.
Pios was przywiód tom drogom,
A my zmykalim polami”…
Mój ojczulek jechał kiedyś
Autostradą do Krakowa.
Wzięli Go w podróż „na łebka”
Kumpel i Jego… bratowa.
Tato na tylnej kanapie
Przeglądał jakieś notatki
Auto prowadził kolega –
Na „rajdowca” miał zadatki.
Spieszyli się, więc jechali
Bardzo szybko, ale jednak
Nie przekraczali limitu.
Co do tego byłam pewna.
Jechali tam Mercedesem –
Czterodrzwiowym GLC-tem.
Wyprzedzali co się dało:
Jakby lecieć „dżambo dżetem”!
Doścignęli też dwa „busy” –
Duże policyjne wozy
Jadące właśnie przed nimi;
Mały konwój się utworzył.
Jechali dość długo z tyłu,
Bo nie mogli ich wyprzedzać,
Gdyż przekroczyliby szybkość.
Lecz niecierpliwy kolega
Za nic miał ograniczenia.
Postanowił więc spróbować.
Udało się, lecz częściowo –
Za pierwszym musiał się schować.
Więc dalej jechał pomiędzy
Dwoma „busami” Policji.
Ojciec na tylnej kanapie
Nadal przeglądał zapiski.
Nagle odezwał się głośnik.
To ktoś z przeciwka jadący
Przez CB Radio meldował
W sposób złośliwy i kpiący :
„Patrzcie, ku**a, patrzcie, patrzcie”!
Policjanty – miot komuszy-
Znów ważniaka eskortujom,
A uon siedzi i się… puszy”!
Historyjka zeszłoroczna.
W aptece była kolejka.
To zamknięte pomieszczenie,
Więc maseczek liczba wielka.
Wszyscy stojący w kolejce
Mają twarze zasłonięte,
Bo obowiązek dotyczy
Klientów oraz klientek.
Nagle weszła starsza pani
I zaczęła się wydzierać,
Że „źle włożyli maseczki
I… nie chce przez nich… umierać”!
Upominała też wszystkie
Przybyłe po niej osoby,
By maseczki poprawiali –
Wtedy unikną choroby!
Zalecała też, by wszyscy
Rękawice zakładali,
Bo zarazki wszędzie siedzą,
Szczególnie za… paznokciami.
Kiedy przyszła jej kolejność
I przy okienku stanęła
Nie mogła podać recepty
I… bardzo szpetnie zaklęła.
Rękawica, ta gumowa,
Do dłoni się przykleiła,
A recepta przez nią wcześniej
Poskładana mocno była.
Ściągnęła z twarzy… maseczkę,
Pośliniła obie dłonie
I rozłożyła receptę
Czyniąc to w pełni świadomie.
Wsunęła ją do okienka
I dopiero wówczas znowu
Założyła swą maseczkę –
„Meritum” swoich poglądów.
Wszyscy obecni w aptece,
I Pani Magister nawet,
Parsknęli złośliwym śmiechem.
Niektórzy dostali… drgawek!
Pieniaczka przez długą chwilę
Nie mogła pojąć, dlaczego
Stała się obiektem żartów,
Choć nie zrobiła nic złego!
Przeszliśmy z mężem przez życie
Oraz… na emeryturę,
Bo zakłady w czas pandemii
Wszczęły zwolnień procedurę.
To są następstwa lockdown-u.
Wcześniejsza emerytura
Jest lepsza niż „bezrobocie”-
Bo to dla nas to czarna dziura!
Zgodnie zatem stwierdziliśmy,
Że: unikniemy zakażeń,
Na życie też nam wystarczy,
Zgodnie będziemy się… starzeć.
Dla młodszych miejsca zwolnimy.
Dwie osoby z rodzinami
Będą miały dochód z pracy,
My… spokój oczekiwany!
Nasze rachuby zawiodły.
Gdy córki się dowiedziały
O naszej wspólnej decyzji,
To… ostro się pospierały,
Czyimi dziećmi dziadkowie
Będą się teraz zajmować.
Dla Nich sprawa była ważna.
Były kłótnie, ostre słowa.
Obraziły się na siebie,
A czeka Je niespodzianka,
Bowiem wcale nie zamierzam,
Pracować „jak przedszkolanka”.
Bo choć kochamy dzieciaczki,
A Wnuczęta – nasza radość,
Jednakże nie zamierzamy
Matkować wnuczkom na starość.
Jednakowo traktujemy
Dzieciaczki obydwu córek.
Rodzic wychowuje dzieci-
Ustalono przez naturę.
Ludzie to nie są kukułki.
Nieludzkie jest unikanie
Opieki nad swym potomstwem,
Chyba, że dramat się stanie…