07 Trudne chwile

Spisane wierszem krótkie opowieści osób, które przeżyły różne (smutne, wesołe, dziwne czy krępujące) zdarzenia i publicznie podzieliły się tymi faktami. Dotyczą osób w różnym wieku, różnego statusu społecznego, czy materialnego. Zdarzyły się także w różnych miejscach i czasie. Te wierszyki spisałem w 2017 roku.

Okazja

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Na weselu mej Kuzynki

Ktoś ukradł koperty z kasą.

Panna Młoda zrozpaczona,

Że żyć  zaczyna  złą passą.

 

Nikt tego nie zauważył,

Tylko Młody, z ciekawości

Chciał obejrzeć podarunki,

Jakie dostali od gości.

 

Na szczęście były kamery.

Wyszło na jaw, że złodziejem

Był mój ojciec, bo On kasy

Potrzebuje, gdyż wciąż „chleje”.

 

Od lat nie mieszkam już z ojcem.

Wiem, że wciąż walczy z nałogiem.

Lecz z tej strony Go nie znałem,

Nie przypuszczałem, że złodziej!

 

Zaraz wezwano Policję.

Był komisarz z detektywem.

Zaraz ojca zagarnęli,

Tym bardziej, że był „pod wpływem”

 

Gdy się już wszystko wydało

I z Policją nas opuszczał

Na obronę miał jedynie:

„Okazji się nie… przepuszcza”!

Brak komentarzy

Od Mamy

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Zamieszkałam z mym chłopakiem.

Jesteśmy jak małżonkowie.

Gotuję, sprzątam, prasuję.

Wszystko jest na mojej głowie.

 

Staram się, żeby miał wszystko.

Przy gotowaniu się męczę.

On zamiast mnie pochwalić

Mówi: Mama robi lepsze.

 

Nie przejmuję się tym zbytnio.

Uważam, że to z przekory.

Jednak dzisiaj po obiedzie

Do komplementu był skory.

 

Powiedział z zadowoleniem:

„Kochanie, gołąbki świetne,

Chyba lepsze niż u Mamy.

Nawpychałem się dziś setnie”!

 

To, co zajadał ze smakiem

I tak bardzo wychwalane,

To gołąbki… Jego Mamy

Po raz drugi… odgrzewane!

 

Brak komentarzy

W przymusie…

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Nagły atak niestrawności

Niespodzianie mnie popędził

W czasie pracy do WC-tu,

Pobiegłem tam bez mitręgi.

 

Po drodze mijałem szefa,

Który do mnie zagadnął,

Że mnie właśnie awansował

I pensję także dał ładną.

 

Był cośkolwiek zadziwiony,

Że się nic nie ucieszyłem,

Tylko stanąłem na chwilę

I dalej znów pogoniłem.

 

Siedziałem kwadrans w kabinie.

Gdy wyszedłem, to koledzy

Powiedzieli w zaufaniu,

Że szef przestał we mnie wierzyć.

 

Uznał, że mnie nie ucieszył

Awans na Jego zastępcę,

Więc musi sprawę przemyśleć

Ponownie i jak najprędzej.

 

Ja jedynie w tamtej chwili

Mogłem myśleć tylko o tym,

By zdążyć do ubikacji;

Nie miałem czasu na „ochy”.

 

Brak komentarzy

Pachnie…

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Spotykam się już z facetem

Prawie całe dwa tygodnie.

Pierwsze zapoznawcze randki

Były dość nudne, bez podniet.

 

Dziś do Niego po raz pierwszy

Przytulić się odważyłam

Było mi naprawdę miło,

Więc dłużej w uścisku byłam.

 

Powiedziałam Mu na ucho,

Że dziś bardzo ładnie pchnie.

On się zmieszał, ale zaraz

Odpowiedział dość poważnie:

 

„Nie chciałem tego poruszać.

Gdy zaczęłaś, to odpowiem:

Dzięki, lecz tego samego

Nie mogę stwierdzić o Tobie”.

 

Brak komentarzy

Przybyli „u Ani”

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Mój pokój jest położony

Na parterze kamienicy.

Mam w nim wszystko co potrzebne,

Żebym taniec mogła ćwiczyć.

 

Felerem mego mieszkania

Jest, że z poziomu chodnika

Widać, szczególnie po zmierzchu,

Jak  w rytmie muzyczki… fikam.

 

Ba, wszystkie moje mebelki

Zinwentaryzować można.

Nawet to, co mam na stole

Bez trudu każdy rozpozna!

 

Kiedyś tak mi się zdarzyło,

Że po  kąpieli wieczornej

Owinięta tylko w ręcznik

Zajadałam się… popcornem.

 

Po jakimś czasie z gorąca

Poczułam się dość nieswojo.

Zrzuciłam ręcznik, a potem

Uległam błogim nastrojom.

 

Gdy mi się już polepszyło

To za siebie się zabrałam.

Rozrzucone kosmetyki

Po kątach pokoju szukałam.

 

Cały czas byłam naguśka.

Wtedy się zorientowałam,

Że cały czas bez ubrania

Po izbie „paradowałam”.

 

Rolety nie opuszczone,

Więc podeszłam „pod okienko”

A tam chyba już pięć osób

Wywołuje – „wyjdź, panienko”.

Brak komentarzy

Portfel

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Zawsze mam przy sobie portfel

I tej zasady się trzymam.

Ale raz się przydarzyło…

Sprawdzam, a portfela nie mam.

 

Pozostawiłem go w domu

To było dla mnie pewne.

Tak się złożyło, że w tym dniu

Nic nie było mi potrzebne.

 

Kilka dni później, gdy byłem

Tete a tete z mą Ukochaną,

W portfelu  zamiast „gumek” był

Liścik, w którym napisano:

 

„Na to chyba jest za wcześnie”.

Rozpoznałem pismo Taty.

Mam dwadzieścia cztery lata.

Czy jeszcze dostanę „baty”?

 

Brak komentarzy

Pociecha

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Nasza jedyna Pociecha

W tym roku zdaje maturę.

Boi się, że jej nie zda, bo

Jeszcze wszystkiego nie umie.

 

Postanowiliśmy z Żoną,

Że mimo kłopotów z kasą

Sfinansujemy niezbędny,

Przedmaturalny „parasol”.

 

By opłacić „korki” z matmy,

Bo to w niej jest zagrożenie,

Wzięłam pożyczkę w PKO.

Pod specjalne poręczenie.

 

Ten wydatek był więc dla nas

Inwestycją za „nie swoje”.

Mimo to uradziliśmy

Sfinansować taki projekt.

 

Ale wnet się okazało,

Że pieniądze dla nas duże

Ufundowały naukę

„Pole dance[1]” – tańca na rurze!

 

Nie dziwcie się, że wokół tego

Robię zamieszanie takie.

Zrozumiałbym, gdyby nie to,

Że „Pociecha” jest chłopakiem!

[1] Pole dance – (ang) taniec na rurze

Brak komentarzy

Ferie zimowe

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Mamy poza miastem górkę.

Zimą jest tam  fajnie, kiedy

Szusujemy w dół na nartach

Daleko od ludzkich siedzib.

 

Nikomu nie przeszkadzamy.

Tylko narty i saneczki.

Szusują w dół sami chłopcy.

Sanną cieszą się dzieweczki.

 

Właśnie świeży śnieżek opadł.

Są warunki do zjeżdżania.

Na stok młodzież się wybrała.

Dużo nas tam. Cała armia!

 

Użyliśmy sobie zimy.

Bez kontuzji się obyło.

Wracaliśmy dużą grupą.

Nagle komuś tak odbiło,

Że wezwał innych, aby mnie

Wrzucić do przydrożnej… zaspy.

 

Okazało się… nie zaspa,

Tylko… bryła ogromniasta,

Ale przyprószona śniegiem.

Co dalej, tego już nie wiem.

 

Obudziłem się w szpitalu

W wielkim „kapturze” na głowie.

Głupotę własnych kolegów

Przypłaciłem własnym zdrowiem.

 

 

Brak komentarzy

Braki kadrowe

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Jestem kadrową, więc muszę

Cały czas o to się starać,

By mieć najlepszą załogę.

Inaczej byłby to blamaż!

 

Teraz muszę poszukiwać

Pracownika  marketingu.

Musi on być samodzielny

I znający prawa rynku.

 

Przez ponad cztery tygodnie

Przesiewania kandydatów

Byłam podłamana brakiem

Jakichkolwiek rezultatów.

 

Nikt sensowny się nie zgłosił,

A szef bardzo niecierpliwie

Oczekiwał pracownika,

Czemu się wcale nie dziwię.

 

Jak zatrudnię dyletanta,

To ja będę winna temu,

Że ze sprzedażą produkcji

Może być wiele problemów.

 

Coraz poważniej myślę,

Czy nie byłoby najlepiej

Zatrudnić pewnego „gościa”,

Co ma wtyczki w „szarej” strefie.

 

Chwalił się do mych znajomych,

Że w młodości z sukcesami

Handlował na „nielegalu”

Alkoholem i… dragami.

 

I był w tym aż tak dobry, że

Ludzie jeden przez drugiego

Chcieli kupować ten towar

Wyłącznie tylko od niego.

 

Brak komentarzy