Spisane wierszem krótkie opowieści osób, które przeżyły różne (smutne, wesołe, dziwne czy krępujące) zdarzenia i publicznie podzieliły się tymi faktami. Dotyczą osób w różnym wieku, różnego statusu społecznego, czy materialnego. Zdarzyły się także w różnych miejscach i czasie. Tymi tematami zająłem się w roku 2014.
Podczas czytania gazety
Zobaczyłam fotkę chłopca
Poznanego na Facebooku.
Nie byłam dla Niego obca,
Bo… byliśmy raz na… randce.
Świetnie się wtedy bawiłam.
Czułam, że to dla mnie chłopak…
Lecz znajomość się skończyła.
Po prostu nie reagował
Na moje próby łączności.
Nie odpowiadał na żadne.
„Szkoda” – myślałam bez złości.
Ucieszyłam się, że teraz
Znowu spotkam Go na blogu!
Lecz niestety Jego fotka
Była w dziale… nekrologów.
Nie mamy niestety swoich
Biologicznych, własnych dzieci,
Więc prowadzę dom zastępczy
Dla czwórki małych Berbeci.
Jesteśmy dla Nich rodziną
Wprawdzie zastępczą, lecz jednak
Chcemy dać im lepsze życie,
Bo są po wielu tragediach.
Teraz tak się ułożyło,
Że nowi wychowankowie
Mają ciemny kolor skóry
I inne włoski na… głowie.
Nie wiem czemu, ale często
Ktoś zapyta mnie czy One
To rodzone nasze dzieci
I… czemu są odmienione?
Mając dość tych głupich pytań
Odpowiadam żartem głupim:
„Pojmałem Je dla… kasiory
I czekam, aż ktoś wykupi”.
Dzisiaj także się zdarzyło,
Że ciekawość jednej pani
Zaspokoiłam podobnie.
Odeszła trzaskając drzwiami.
Nie minęło dziesięć minut,
A dowiedziałam się, że ktoś
Doniósł na nas na Policję
Z zazdrości, głupoty, na złość???
No i… cały dzień spędziłam
W komisariacie policji
Na wyjaśnianiu sytuacji.
Satyryk by tego nie zmyślił…
Mój dwuipółletni letni synek
Jeździ już na… hulajnodze.
Ja Go tego nauczyłem,
Choć natrudziłem się srodze.
Teraz śmiga, aż się kurzy.
Nie mam już nad nim … kontroli.
Ciągle mu mówię – uważaj
Bo wywrotka… bardzo boli!
Lecz on jeździ coraz szybciej
Nie zważając na nic wokół.
Ja, choć przecież nie ułomek,
Nie dotrzymuję mu kroku!
Lecz ostatnio na spacerze
Nabrał tak dużej prędkości,
Że przewrócił się, niestety.
Smutek był zamiast… radości.
Stało to się w sytuacji,
Gdy omijał dzieci grupę.
Nie dość, że się był przewrócił,
To wpadł jeszcze w… sporą kupę!
W trzeciej klasie podstawówki,
Tuż przed Bożym Narodzeniem,
Urządzaliśmy „Jasełka”.
Mnie to kręciło… szalenie!
Oczywiście były próby,
Ale nie wszystkie dzieciaki
Dosyć wyraźnie śpiewały
I efekt był dość nijaki.
Wychowawczyni stwierdziła,
Że „bardzo dobrze by było
Mikrofon zainstalować,
To by sprawę poprawiło”.
Od razu się pochwaliłem,
Że rodzice taki mają,
Bo go widziałem w szufladzie,
Choć go przede mną… chowają.
Od razu Jej obiecałem,
Że go przyniosę do szkoły.
Będzie się wszystkim podobać.
Tato zawsze jest wesoły.
Następnego dnia po lekcji
Podałem Jej, co obiecałem.
Ona to wzięła do ręki
I krzyknęła: „Co mi dajesz!
To nie mikrofon dla dzieci!
Masz oddać go tatusiowi!
I nie zdziwię się, gdy tato
Skórę Ci porządnie złoi”.
Zamarłem na taki okrzyk.
Teraz wiem, że Jej podałem
Coś innego niż mikrofon,
Który przynieść obiecałem.
Bo to nie żaden mikrofon,
Tylko wibrator Mamusi.
Wtedy jeszcze nie wiedziałem,
Że moja Mamunia…. „musi”…
Obok firmy, gdzie pracuję
Mieści się niewielki bank.
Przy nim miejsca postojowe
Na kilka niewielkich aut.
Parking jest własnością banku.
To prawdziwy „Złoty Graal”.
Wiem o tym od mojej Ciotki –
Ona wie, jak „robić szmal”.
Dogadała się z Prezesem,
Bym parkował nieformalnie
Na ich miejscach postojowych.
„Na oko”… było legalnie.
Pewnego dnia, już po pracy,
Tak jak zwykle zamierzałem
Wrócić spokojnie do domu,
Lecz auta tam nie „zastałem”!
Dziwne. Przecież na parkingu
Zamykam auto dokładnie.
„Cóż się stało”? Pytam ciotkę,
Choć chciałbym bardziej dosadnie.
Ona odparła, że owszem,
Bo się właśnie dowiedziała,
Że parking został… sprzedany,
A nic o tym nie wiedziała.
Jakieś dwie godziny temu
Auto zabrała… laweta.
Muszę je teraz…wykupić…
Przecież to drobiazg, detal…
Nareszcie mi się udało
Zrzucić pięćdziesiąt pięć… kilo.
Byłam opasła, lecz teraz
Nie jestem nazbyt otyłą.
Mam jeszcze lekką nadwagę.
Przez rok nad tym pracowałam
Był także okres zwątpienia,
Ale się nie poddawałam!
Zmieniłam do gruntu dietę,
Biegałam dużo. Ćwiczyłam,
Żeby szybko i bezpiecznie
Nadmiar kilogramów zbijać.
No i nie mam dzięki temu
Większych fałdeczek na brzuchu.
Prawie pozbyłam się boczków.
Cały czas jestem w ruchu.
Wczoraj, jak zresztą co tydzień,
Poszłam na… duże zakupy.
Rozum kupuje, nie oczy.
Nie mogę przecież znów utyć.
Bardzo nie lubię… kolejek.
Wystarczy jedna na tydzień.
W jednym miejscu kupię wszystko
Bez czekania, prawie migiem.
No i wybór mam ogromny.
Mogę chodzić i wybierać
Jaja, chude mięsko, owoc…
Dawno nie jadłam… burgera!
Nie kupuję nic mącznego
Ani tym bardziej słodkiego,
Jednak wózek z zakupami
Napchany jest „do pełnego”.
I to było powodem, że
Grupka bezczelnych gówniarzy
Wykrzyczała do mnie kilka
Niewybrednych komentarzy.
W stylu: „Ludzie! Patrzcie na nią!
Ale obżartuch! Nie dziwne,
Że masz taką wielką dupę!
Wyglądasz bardzo ohydnie!”
A sami, bo to widziałam,
Także wiele kupowali:
Słodkie napoje, cukierki.
Niczym się nie krępowali!
W tej grupie siebie widziałam,
Ale tę sprzed kilku laty.
Też kupowałam cukierki,
Chipsy i inne „ciabaty”.
Byłam na ślubie kuzyna.
Za bardzo Go nie lubiłam,
Ale to przecież rodzina,
A z rodziną trzeba… trzymać.
On zawsze było ordynarny,
Gburowaty, gruboskórny.
Lecz wyszło na to, że także
Jest nadzwyczajnie… durny!
Ślub ma własny ceremoniał,
Więc celebrans Go zapytał:
„Bierzesz Wybrankę za żonę”?
Na to On z miną „mastifa”,
Patrząc na gości wyniośle
Odrzekł „He, he, he! Dlatego,
Bo na razie się nie dało
Wyhaczyć czegoś lepszego”!
Przez wiele lat nie jeździłem
Na wakacje, bo nie mogłem,
Gdyż na życie nie starczało.
Czasy były bardzo… podłe.
Przez calutki ten zły okres
Sporo mi się uzbierało
Przeróżnych kompletów… kluczy,
A w szufladzie miejsca… mało.
Dlaczego mam tyle tego?
Bo przecież, gdy braknie pana
Flora i fauna sąsiadów
Musi być dopilnowana.
Dokarmiałem złote… rybki,
Chomiki, papugi, myszy
I inne drobne stworzonka,
O których rzadko się słyszy.
Ale w tym roku wyjeżdżam!
Na tę wieść moi sąsiedzi
Obrazili się okropnie.
Mam dość już ichnich odwiedzin!
Każdy ma do mnie pretensje,
Że postępuję… niegrzecznie!
Bo… wykupili już wczasy,
Gdyż nic nie mówiłem wcześniej!
Teraz nie wiedzą co zrobić,
Bo roślinki i zwierzaczki
Muszą mieć pełną opiekę,
A na „najmitę”… nie starczy!
Poradziłem: „Ciągnąć losy.
Wyłońcie z siebie pierwszego,
Który dopilnuje trzódki”;
A za roczek… następnego.
Podejrzewałem, że żona
Ma jeszcze kogoś na boku.
Musiałem to szybko sprawdzić,
Żeby mieć pewność lub… spokój.
W dzień urodzin zamówiłem
Na adres domowy kwiaty!
Bukiecik miał być koniecznie
W czerwone róże bogaty.
Dostarczono go Jej wtedy,
Gdy jeszcze w robocie byłem.
Dostałem mail od kuriera,
Że dostarczył bez pomyłek.
Myślałem, że moja Żonka
Odezwie się zaskoczona.
Ale się nie odezwała.
Czyżby nie była… zdziwiona?
Wróciłem z pracy do domu.
A tam brak śladu po kwiatach.
Pytam Jej „Gdzie się podziały”?
A ona… nagle ma atak!
Zbladła jak ściana, bo wcześniej
Do sypialni je schowała
Przekonana, że te kwiaty
Od kochanka otrzymała.
Dzieciaki niegdyś kupiły
Będąc na szkolnej wycieczce
Sztuczną… kupę, co oryginał
Imituje lepiej jeszcze!
Rozkładały tę zabawkę
W losowo wybranych miejscach.
Im ktoś znowu się dał nabrać,
Tym radość była „smaczniejsza”.
Tyle razy się udało,
Że gdy nasz pies na kanapę
Narobił prawdziwą kupę,
Myślałem, że to też „kafel”.
Bez wahania „sztuczną” kupkę
Wziąłem własną… ręką gołą.
Mówiąc: „Nigdy więcej nie dam…
Było dziś bardzo wesoło!