03 Z życia wzięte

Spisane wierszem krótkie opowieści osób, które przeżyły różne (smutne, wesołe, dziwne czy krępujące) zdarzenia i publicznie podzieliły się tymi faktami. Dotyczą osób w różnym wieku, różnego statusu społecznego, czy materialnego. Zdarzyły się także w różnych miejscach i czasie. Tymi tematami zająłem się w roku 2014.

Przepraszam

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Dzisiaj krótko przed zamknięciem

Utarg w mym sklepie liczyłam.

Dużo było drobnych monet,

Więc bardzo skupiona byłam.

 

Nie zauważyłam tego,

Że jeszcze jedna klientka

Weszła ostatnia do sklepu

Cicho, jak jakaś agentka.

 

To znana mi starsza pani

Cierpiąca na Alzheimera.

Uznała chyba, że właśnie

Ktoś do kasy się dobiera.

 

Musiała mnie jeszcze wcześniej

Obserwować, jak banknoty

Chowałam do swej torebki –

Utarg dzienny tysiąc złotych.

 

Zadzwoniła na Policję.

Z utargiem mnie zatrzymano

I osadzono w areszcie.

Jak złodziejkę traktowano.

 

Do rana mnie tam więziono

Nim łaskawie przesłuchano.

Wyjaśniłam, że nie jestem

Tym za kogo mnie podano.

 

Wypuszczono mnie w… południe,

Bo musieli wszystko sprawdzić,

Czy te moje wyjaśnienia

Nie odbiegają od…  prawdy!

 

Dla Policji to rutyna,

Lecz dla mnie sprawa niebłaha.

Wypuszczono mnie w… południe.

Nikt nie powiedział… „przepraszam”.

Brak komentarzy

Markowa

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Dziś rzuciła mnie dziewczyna,

Z którą byłem cztery lata.

Planowaliśmy małżeństwo,

Aż tu nagle… pusta chata.

 

Dlaczego zmieniła zdanie?

Bo pilnie potrzebowałem

Kupić samochód, jednakże

Forsy za dużo nie  miałem.

 

Byłem zdecydowany na zakup

Używanego „malucha”,

Ale Ona nawet o tym

Nie chciała w ogóle słuchać.

 

Powiedziała, że jak kupię

Taki samochodzik pseudo,

To mnie zostawi od razu,

Bo znajomi śmiać się będą.

 

Oni wszyscy jeżdżą tylko

Drogimi terenówkami.

„Jak Cię widzą, tak Cię piszą” –

Więc będą mnie  mieli za nic!

 

Pożyczyłem trochę kasy

I kupiłem. To Fiat Punto.

Używany, lecz sportowy.

Ona orzekła: „Paskudztwo”!

 

Sądziłem, że dowcipkuje

I przekona się do niego.

Niestety nie żartowała.

Ma innego … niemieckiego.

Brak komentarzy

Agresja…

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Nie wiadomo skąd i kiedy

Myszy w domu się zalęgły.

Walczyliśmy z nimi chyba

Przez dwa tygodnie, bez przerwy.

 

Wszędzie tam, gdzie tylko można,

Pułapki nastawiliśmy,

Ale efektów tych działań

Wcale nie doczekaliśmy.

 

Po kilku dniach „polowania”

Wróciłam głodna do domu.

Nim zasiadłam do kolacji,

Piłam sodówkę z syfonu.

 

Gdy już „Dziennik” nadawali,

Wodę do czajnika wlałam

I postawiłam na gazie.

Chwilę na wrzątek czekałam.

 

Zrobiłam sobie herbatkę,

Ale już po kilku łykach

Stwierdziłam, że z nią coś nie tak…

I nie jest to smak lubczyka!

 

Pomyślałam, że w czajniku

Znalazły się przypadkowo

Jakieś przyprawy, zapachy,

A być może… zgniły owoc!

 

Gdy do zlewu ją wlewałam,

Wypłynęła zdechła… myszka.

Musiała tam się wgramolić

Wtedy, gdy nie było gwizdka.

 

„Jedna jaskółka nie czyni…”

Tak samo można powiedzieć

To, że walka z gryzoniami

Będzie dość długim zabiegiem.

 

Brak komentarzy

„Choroba”

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Ja jestem biseksualna.

Pomimo to żyję w związku,

I to szczęśliwym, z mężczyzną

W miłości nie z obowiązku.

 

Mój małżonek jest hetero.

Mamy dzieci, jest nam fajnie.

O mej biseksualności

Wie mąż, ale nikt w ferajnie.

 

Jesteśmy z sobą siedem lat.

Nie w głowie mi żadne „panie”.

Czułam się bardzo szczęśliwa,

Myślałam, że tak zostanie.

 

Powiedziałam więc rodzinie

Prawdę o mej orientacji.

Po dwóch dniach dotarło do mnie

Kilka dziwnych… informacji:

 

– Że zażywam narkotyki,

– Że dziwne wyprawiam orgie …

– Że muszę zacząć się leczyć,

– Ze mam zaburzenia w głowie,

 

Wyobraźnia zadziałała.

Moje życie, zdaniem bliskich,

Jest zupełnie obrzydliwe!

Całe szczęście, że nie wszystkich…

Brak komentarzy

Cena

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Nowe mieszkanko kupiłem,

Więc żeby zamieszkać wreszcie

Trzeba było dosyć szybko

Porozumieć się z mym teściem.

 

Rodzinnymi kanałami

Dotarł do swojej kuzynki,

Której pasierb jest stolarzem,

Co nie tylko zbija skrzynki.

 

Miał atuty niebywałe,

Bo w „stolarce” życie całe

Przepracował był sumiennie,

Wskazania wręcz doskonałe!

 

Warunki też były dobre.

Nie szukałem innych ofert.

Po kosztach, szybko, bez zwłoki

On wykona te robotę.

 

Rodzice także uznali,

Że żadnych uwag nie mają

I żeby dostał zlecenie

Oni w pełni się zgadzają.

 

A ów mistrz w swoim zawodzie

Zawalił wszystkie terminy.

Spóźnił się o dwa miesiące,

Podobno nie z jego winy.

Ponad to część mebli miała

Zupełnie inne forniry

Niż to było ustalone

W dodatku… nie z jego winy.

 

Oprócz tego szafy do wnęk

Miały inne gabaryty

I nie mieściły się w nisze,

Bo za grube były… płyty!

 

On nie zrozumiał problemu,

O co to  nasze zrzędzenie,

Bo uczciwie zrobił więcej

Za tę samą przecież cenę.

 

Brak komentarzy

Porównanie

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Już kilkukrotnie słyszałam

Jak synowa porównuje

Swego syna do… Adama

I nawet z Niego… dworuje.

 

Adam, to kolega wnuka,

Najlepszy przyjaciel Jego.

Chociaż są zupełnie różni,

To kamraci „na całego”!

 

To mi się nie podobało,

Ale Jej nic nie mówiłam,

Bo nie chciałam się odzywać,

Gdyż  jest szczególnie drażliwa.

 

Synowa bardzo nie lubi,

Kiedy wtrącam się do dzieci.

Nie przyjmuje żadnych uwag

Ode mnie i osób trzecich.

 

Wnuk najwidoczniej miał także

Już dość matczynej krytyki,

Bo zwrócił matce uwagę

Na niestosowne praktyki.

 

Szczególnie na to, że mama

Bywała niesprawiedliwa

Porównując Go z Adamem.

Według Niej Adam to… dziwak.

 

Synowa zaraz spytała:

„A niby dlaczego tak sądzisz”?

Odpowiedział: „Czy nie widzisz,

Żeś podobna jest do zołzy”?

 

Dodał jeszcze rezolutnie,

Że

„Adam jest całkiem inny

Niż w wyobraźni Mamusi

I nie On jest temu winny.

 

A rodziców ma w porządku:

Wysportowanych, majętnych,

Spokojnych, zrównoważonych

No i… bardzo inteligentnych.

 

Nigdy od nich nie usłyszał

Krytycznych uwag o nikim,

A mama w stronę Adama

Zawsze ma jakieś  przytyki”.

 

Nie wiem, czy moja synowa

Zmieni swe postępowanie

I „perora” mego Wnuka

Wywrze jakiś skutek na Niej.

 

Liczę na to, że przemyśli

Ten  dotychczasowy blamaż

I zmieni swój stosunek

Do kumpla wnuka – Adama.

 

 

Brak komentarzy

Ale kino…

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Gdy znów otworzono kina

Po drugim szczycie pandemii,

Chciałem tam pójść z mą dziewczyną,

Lecz Jej „nie pasował termin”.

 

Kumpel także mi odmówił,

Bo „jest pracą zawalony”.

Poszedłem sam, a odmową

Byłem mocno przygnębiony.

 

Zabrałem z sobą jabłuszka.

Dokupiłem czipsy jeszcze.

Sam poszedłem, sala pusta.

Wybrałem ustronne miejsce.

 

Gdy rozsiadłem się w fotelu

Światełka przygasły mocno.

Pięć minut trwały reklamy.

Wreszcie w ciemność przeszła mroczność.

 

Filmik był dosyć głupawy,

Lecz przecież nie o to chodzi.

Nie na film chodzą do kina

Zakochani ludzie młodzi.

 

W pewnym sensie namówiłem

Swą dziewczynę i kompana,

Żeby poszli na ten seans,

Chociaż „inny mieli zamiar”.

 

Gdy tylko pogasły światła,

Swoje czipsy zajadałem,

A potem, gdy ich zabrakło,

Twarde jabłuszka chrupałem.

 

Gdy nagle niespodziewanie

Zaległa z ekranu cisza,

Odgłosy mego chrupania

Ktoś z pierwszych rzędów usłyszał.

 

Krzyknął do mnie, żebym ciszej

Zachowywał się na sali,

Bo jak chrupać nie przestanę

To on mi z łokcia przywali.

 

Mnie nagle zamurowało,

No bo przebrała się miarka.

Ruszyłem z pięścią na niego

I nagle… poznałem Darka!

 

To kolega, który przedtem

Pracą był wprost zawalony

I nie mógł ze mną być w kinie,

A tu nagle wyzwolony

Z moją dziewczyną we dwoje,

Gdy było ciemno na Sali

Nie patrząc wcale na ekran

Właśnie  się… obściskiwali!

Brak komentarzy

Faux pas

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Moja siostra jest w szpitalu.

Leczy tam się już dość długo.

Dziś sms-a przysłała:

„Mam mieć operację – drugą”.

 

Oczekiwała w szpitalu

W niepewności, ale wreszcie

Mimo dużego ryzyka

Będzie liczyła na szczęście.

 

Czułam, że jednak w Niej było

Dużo stresu i wątpliwość,

Że wszystko dobrze się skończy,

Czy to już koniec Jej zgryzot.

 

Z głębi serca odpisałam

Jednym słowem „Powodzenia”!

Po wysłaniu odczytałam,

Że było to: „Do widzenia”.

 

Brak komentarzy

Wsparcie

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Pochodzę z biednej rodziny.

Zaliczyłem studia dzienne.

Miałem stypendium, lecz koszty

Były wyższe niewspółmiernie.

 

Imałem się różnych robót

W naszej studenckiej spółdzielni.

Lecz nie zawsze jest „robota”,

A czasem „człowiek się… leni”.

 

Jak się leni, to jest głodny.

Jak pracuje, to zarobi.

Ale wtedy tak się dzieje,

Że z nauką „nie wyrobi”.

 

Tak jednak źle mi nie było.

Potrafiłem jakoś przeżyć.

Mam już dyplom, teraz muszę

Z życiem dorosłych się zmierzyć.

 

Niedawno byłem u Babci.

Zaskoczyła mnie pytaniem,

Czy przydały mi się „grosze”

Regularnie przysyłane.

 

Bo przez lata Stara Babcia

Co miesiąc mi wysyłała

Przekaz na dwieście złociszów;

Jak na Nią sumka niemała!

 

Dla mnie byłyby wsparciem.

Lecz nieznane mi powody,

Czemu kaskę wysyłała

Do całkiem obcej osoby!

Brak komentarzy

Sucharek

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Mam super klawe wujostwo.

Szczególnie  wujek jest fajny.

Zna bardzo wiele dowcipów

„Strasburger” naszej  ferajny.

 

W rodzinie znają Karolka,

Wiedzą, że to wielki „czaruś”,

Liczą, że za każdym razem

Jego żartów posłuchają.

 

Kiedyś wpadł do nas z wizytą.

Było już gości kilkoro.

Oczekiwali dowcipów,

A Jemu było niesporo.

 

Nie miał weny lub humoru,

Dlatego milczał i słuchał,

Co opowiadają inni.

Każdy ich dowcip to… suchar!

 

Większość znała te powtórki,

Ale żeby miło było,

Zaśmiewali się udając;

W końcu i to się skończyło.

 

Spojrzenia padły na wuja,

Więc tak on swój dowcip ujął::

„Są dwa podgatunki kobiet:

Brzydkie i… co się malują.”

 

Cisza zaległa, bo dowcip

Nie był grzeczny ani miły.

Wszystkie obecne kobiety

Na niego się… obraziły.

 

Tylko mój młodszy braciszek

Zareagował dość szybko:

„Ciocia się przecież maluje

I nadal jest…bardzo brzydką”!

Brak komentarzy