Spisane wierszem krótkie opowieści osób, które przeżyły różne (smutne, wesołe, dziwne czy krępujące) zdarzenia i publicznie podzieliły się tymi faktami. Dotyczą osób w różnym wieku, różnego statusu społecznego, czy materialnego. Zdarzyły się także w różnych miejscach i czasie. Te wierszyki spisałem na przełomie lat 2015 2016.
W przededniu moich imienin
Rano, gdy przyszłam do pracy,
Zastałam na biurku bukiet.
Już wiedziałam, co to znaczy.
Byłam pewna, że to Marek
Przysłał mi te piękne kwiaty.
Jest akurat w delegacji.
Pojutrze wróci do „chaty”.
Stęskniona, ale szczęśliwa,
Że mój Miły mi je przysłał,
Chwyciłam białą kopertkę…
Skończyło się n domysłach.
Liścik napisany „maczkiem”.
Pismo jest zupełnie obce:
„ Bardzo przepraszam , że wczoraj
Przespałam się z Twoim chłopcem”.
Jadłam u babci potrawkę
O unikatowym smaku.
Poprosiłam więc o przepis
Na przyrządzenie przysmaku.
Babcia przyznała, że sama
Tej potrawy nie robiła,
Ale ją nabyła w sklepie
I troszeczkę doprawiła.
Pokazała mi też puszkę,
Żebym wiedziała na przyszłość,
Jaką konserwę mam kupić,
Aby danie smaczne wyszło.
A ja z babci poczęstunku
Wyciągnęłam wnioski takie:
– Babci trzeba okulisty,
Bo z widzeniem jest na bakier.
– Wybór babci zasługuje
Na absolutne poparcie,
Gdyż naprawdę bardzo smaczne
Jest puszkowe kocie żarcie!
Nakryłem właśnie żoneczkę,
Jak na portalu randkowym
Poszukiwała kochanka
Wśród wielu męskich podobizn.
Miała tam swój własny profil,
A w skrzynce całą litanię
Zapisów, że kompletuje
Do seksu chętną kompanię.
Ona wcale nie rozumie,
Dlaczego chcę od niej odejść.
„Przecież jeszcze nie zdradziłam,
A zresztą to ja odchodzę”!
Wszystko jestem w stanie pojąć
Ale nie to, że w selekcji
Wcale nie uwzględniła mnie
I mojej świetnej… e*ekcji.
W pewnym znanym wydawnictwie
Pracuję jako redaktor.
Nie zdążyłem skończyć pracy,
Bo przestał działać mój laptop.
Miałem kopię bezpieczeństwa,
Więc wziąłem pracę do domu.
Córki nie było, dziś mogłem
Popracować w jej pokoju.
Skorzystałem też z laptopa,
(To prezent na urodziny).
Kończy w tym roku gimnazjum.
Jestem dumny z tej dziewczyny.
Gdy wpisałem „p”, to Google
W podpowiedzi mi podały
„Pornohub”, a tam fotosów
I filmików dla dorosłych
Asortyment jest niemały.
Nie przypuszczałem, że córka
Zagląda na takie strony.
Prędzej chłopiec, co rozumiem,
Byłby tym zaciekawiony.
Zaraz sprawdziłem historię
I stwierdziłem, że codziennie
Korzystała z porno strony
I robiła to sumiennie
Tracąc niejedną godzinę.
Gdybym sam tego nie stwierdził,
Uznałbym ten fakt za kpinę!
Poinformowałem żonę,
Jak nasza córcia się bawi.
Takich rzeczy bez reakcji
Nie można przecież zostawić.
Porozmawialiśmy z córką.
Cóż wynika z tej rozmowy?
Nasza córa miała ważne
Niezaprzeczalnie powody.
Motywację popieramy,
Ale sposób jest naganny.
Nie powinny go stosować
Niedorosłe jeszcze panny.
Ona dba o środowisko.
Jest „wierzącym” ekologiem.
Już teraz zdecydowała;
Będzie studiować biologię.
Usłyszała, że „Pornohub”
Ma posadzić jedno drzewo
Za obejrzenie każdego
Filmu tam zamieszczonego.
Bardzo przeżywa wycinkę
Drzew prowadzoną obecne.
Uważała, że w ten sposób
Posadzenie nowych wesprze.
Kiedy wychodziła z domu,
Lub wieczorem zasypiała,
Załączała jakiś filmik,
Głos i ekran przymykała.
Żona ma teraz obiekcje,
Czy nie pójdę w córki ślady.
Dwoje ekologów w domu,
Czyż nie za dużo przesady?
Bardzo lubiłem z kumplami
Włóczyć się grupą po lesie
Jako oddział partyzantów
Bez munduru, za to w dresie.
Z czasem ta bezładna grupa
W zespół się przeobraziła
I jako „żołnierze września”
Na defilady chodziła.
Mieliśmy dość częste zbiórki.
Ćwiczyliśmy jak żołnierze.
Bardzo lubiłem tam chodzić.
Mówię to zupełnie szczerze.
Któregoś dnia ćwiczyliśmy.
Mieliśmy repliki broni,
Mundury z demobilu i
Gałązki sosny na skroni.
Zabrałem z sobą Kaprala;
Tak ma na imię owczarek,
Który zawsze razem ze mną
„Włóczy” się leśnym bezmiarem.
W pewnym momencie do lasu
Wjechał samochód dostawczy.
Kierowca otworzył klapę,
Rozejrzał się, czy ktoś patrzy
I… zaczął wyrzucać śmieci.
W tym samym momencie wstałem.
W niego jakby piorun strzelił,
Jak ujrzał mój hełm i kaem.
Błyskawicznie zebrał śmieci
I uciekł skonfundowany.
A mówią, że tacy jak my
Na nic się nie przydamy
Jestem w podeszłym już wieku.
Pracuję u jubilera.
Jestem sumienny. Pomyłki
Nie popełniłem… do teraz!
Byłem bardzo pewny siebie.
Nawet mówiłem kolegom,
Że mnie wcale nie dotyczy
Tak zwane „prawo Murphy’ego”.
Wczoraj, była to sobota,
Pomagałem klientowi,
Żeby wybrał odpowiedni
Pierścionek zaręczynowy.
Przez ponad godzinę nie mógł
Zdecydować o wyborze,
Bo im pierścionek ładniejszy,
Tym musiałby płacić drożej.
Poprosił mnie więc o radę.
Poradziłem wybrać jeden
W niewygórowanej cenie,
Lecz dosyć dużym kamieniem.
Wymęczył mnie, jak nikt dotąd.
Byłem co nieco zmęczony.
Kiedy wreszcie sobie poszedł
Usiadłem zadowolony.
Ale zaraz, chwilę potem
Zapaliła mi się świeczka,
Że nie włożyłem pierścionka
Do pięknego pudełeczka.
Wybiegłem za nim, lecz mimo
Że dosyć długo szukałem,
Nigdzie go już nie znalazłem.
Sam z tym pierścionkiem zostałem.
Dziś niedziela. Rano klient
Przyszedł do mnie z pretensjami.
Z początku coś wykrzykiwał,
Lecz po krótkiej chwili zamilkł.
Wyjaśniłem mu powody
Zaistniałej sytuacji.
Wtedy on mi też powiedział,
Co stało się na kolacji.
Przyznał się, że nie otwierał
Oryginalnego etui,
Bo ciągle wątpił w ten zakup,
A nie miał kasy na drugi.
Otworzyła je dopiero
Jego in spe narzeczona.
A w nim pusto. „Gdzie pierścionek”?
Zapytała przerażona.
Sam nie wierzę, co się stało.
Powiedzieć tylko: zdumienie,
To jest stanowczo za mało
Na to moje przeoczenie.
Nie dość, że zepsułem młodym
Bardzo ważny dla nich moment,
To też naraziłem na szwank
Firmy najlepszą renomę.
Przeprosiłem za niezręczność
Pierścioneczkiem z górnej półki.
Przy kliencie go włożyłem
Do równie pięknej szkatułki.
A ja sam się przekonałem
I powtarzam to kolegom:
Wszystkich z nas w końcu doścignie
Tak zwane „prawo Murphy’ego”
Moja dziewczyna dostała
Pracę w innej miejscowości.
Tam też wkrótce zamieszkała,
A ja, śladami miłości,
Także za nią się przeniosłem.
Musiałem zamknąć mój lokal.
Niestety, w sprawie nowego
Jest jak dotąd pewna zwłoka.
Jestem rehabilitantem,
Więc na razie wynajmuję
Niewielkie mieszkanie w bloku
I tam pacjentów przyjmuję.
Dzisiaj pewien starszy sąsiad
Powiedział, że wszyscy wiedzą,
Że ja jestem męską dz**ką,
A jak gadają, to wierzą!
Zauważyli, że do mnie
Wciąż przychodzi masa ludzi.
Nikt z nich nie „siedzi” zbyt długo,
A to skojarzenia budzi.
Dorobili sobie resztę,
A „vox populi, vox dei.
Sytuacja jakby żywcem
Ściągnięta z filmu Barei!!!
Mój szef przesłał mi dokument
Dla Rady Nadzorczej w spółce,
Bym go uatrakcyjniła
Dzięki graficznej obróbce.
Zawarto w nim propozycje
Optymalizacji kosztów
I tym samym uzyskanie
Dynamiczniejszego wzrostu.
Miałam jemu przygotować
Prezentację na laptopa.
Cóż. To nie mój obowiązek,
Lecz nie mogę się wycofać.
Jeden ze slajdów dotyczył
Zespołu pracowniczego,
Oraz redukcji etatów,
W tym, niestety, też mojego!
Wszystkie imprezy masowe
Za free, czy też za bilety,
Muszą być zabezpieczone
Przede wszystkim w toalety.
+Częste są mecze piłkarskie.
Poszedłem kiedyś na derby.
Musiałem użyć tojtojki,
Poszedłem tam w czasie przerwy.
Byłem świadkiem pewnej scenki.
Właśnie przed toaletami
W kolejce stali kibice
Ci zwykli, nie chuligani.
W pewnym momencie w to miejsce
Przybiegła grupa kiboli.
Każdy gniewny i podpity
Na wszystko sobie pozwoli.
Ich herszt był chyba najbardziej
Pijany i agresywny.
Nie był nazbyt wielkim „koksem”,
Ale jednak dość masywny.
Ten „gościu” zaczepiał wszystkich,
Wyzywał ich i popychał,
A kumple mu wtórowali.
Typowy przykład oprycha.
Rozochocony faktem, że
Nikt mu się nie przeciwstawił
Podszedł do którejś kabiny
Żeby przy niej się zabawić.
Walił w drzwi pięściami krzycząc:
„Ty! Jak długo możesz tam srać.
Podciągnij gacie i wyłaź,
Bo ci dziś muszę wp**rdol dać”!
Człowiek, który był w tojojce
Otwarł drzwi z takim rozmachem,,
Że krzykacz upadł na ziemię
Z gębą utytłaną piachem.
Z kabiny wyszedł ogromny,
Prawie dwumetrowy drągal.
Popatrzył, by znaleźć tego,
Kto te hałasy urządzał
I zakłócił mu bezczelnie
Proces oddawania moczu.
Ryknął: „Kogo poj**ało”?
I zapiął spodnie przy kroczu.
Dopiero po chwili spostrzegł
Leżącego przeciwnika.
Pochylił się tylko nad nim,
A ten „heros” się… posikał!
Trzy domy obok mojego
Mieszkała dziewczyna, którą
Kiedyś nazywałem siostrą,
Choć nie jest mych starych córą.
Nie posiadamy rodzeństwa,
Znamy się od zawsze chyba.
Razem „sz**aliśmy do piachu”;
Nikt nas przy tym nie przydybał!
Ja nocowałem w jej domu,
Gdy rodzice wyjeżdżali.
Gdy jej rodziców nie było,
Ona zostawała z nami.
Była ode mnie rok młodsza,
Więc wcześniej kończyłem szkołę.
Z czasem sam się przekonałem,
Że coś więcej czuję do Niej.
Nie dałem poznać po sobie,
Bo wiedziałem, żem jest dla Niej
Prawie bratem, przyjaciółką;
Zniszczyłbym to tym przyznaniem.
Ona zawsze mi mówiła
O swoich dziewczęcych sprawach,
A gdy „gdzieś tam” wychodziła,
Potrzebna jej była rada
Co do kiecki czy bucika.
Potrafiła przy mnie zmienić
Bluzkę, czy nawet sukienkę.
Było to tak naturalne,
Swobodne, zwyczajne, piękne!
Długo się zastanawiałem,
Czy i jak to Jej powiedzieć.
Wreszcie jednak wymyśliłem
Jaką mam przyjąć strategię.
Zbliżał się termin studniówki.
Było dla mnie oczywiste,
Że tylko Ją tam zaproszę.
Z Nią będzie wręcz zarąbiście!
Kiedy tylko poruszyłem
Tematykę studniówkową,
Natychmiast wpadła mi w pierwsze
Wypowiedziane słowo.
Pochwaliła się, że wczoraj
Chłopak, co jej się podoba,
Poprosił, żeby z nim poszła.
Musiałem więc przyhamować.
Nikogo nie zaprosiłem,
Ale razem jechaliśmy.
Ojciec mój nas tam zawiózł,
Chociaż parą nie byliśmy.
Wieczór jakoś przetrzymałem.
Nawet tańczyliśmy razem.
Nie bawiłem się zbyt dobrze
I nie był to bal mych marzeń!
Ona bawiła się świetnie.
W pewnej chwili do mnie przyszła
I poprosiła dyskretnie
O bardzo drobną przysługę.
Zapytałem o co chodzi.
Lecz tłumaczenie zbyt długie,
Później mi to wyjaśni.
Tajemnica? Wciąż się łudzę…
Gdy zeszliśmy do piwnicy,
Weszła w jakieś drzwi otwarte
Prosząc, żebym przez czas jakiś
Osobiście pełnił wartę.
Gdyby ktoś tutaj się zjawił,
Miałem dyskretnie zapukać,
A potem zacząć udawać,
Że coś zgubiłem i… szukam.
Tam gdzie weszła, było ciemno.
Naraz sobie przypomniałem,
Że Ona i Jej fordanser
Przed kilkoma minutami
Pomagali koleżance,
(A byli z nią tylko sami),
Opuścić ukradkiem salę,
Bo „się zmęczyła” na pewno.
Przypuszczałem, że ją tutaj
Trzymali mając nadzieję,
Że nim się skończy studniówka,
Ona wreszcie wytrzeźwieje.
Stałem tak chyba przez kwadrans,
Kiedy drzwi się otworzyły
I wyszła rozglądając się,
Czy nie ma nowoprzybyłych.
Powiedziałem, że nikogo
Nie ma i jest, tak jak było.
Popatrzyła na mnie wdzięcznie,
Aż mi się zrobiło miło.
Zwróciła twarz w moją stronę.
Myślałem, że będzie całus,
A Ona tylko szepnęła:
– Zrobiłam to, a Ty żałuj!
– Co? zapytałem zdziwiony.
– Ten mój pierwszy raz… i wtedy
Zobaczyłem jej faceta,
Wyniosłego jak carewicz.
Wziął Ją za rękę i poszli
Ona i ten Jej pyszałek.
A ja jakby skamieniały
Stałem, i stałem, i stałem…