Spisane wierszem krótkie opowieści osób, które przeżyły różne (smutne, wesołe, dziwne czy krępujące) zdarzenia i publicznie podzieliły się tymi faktami. Dotyczą osób w różnym wieku, różnego statusu społecznego, czy materialnego. Zdarzyły się także w różnych miejscach i czasie. Te wierszyki spisałem na przełomie lat 2015 2016.
Poznałam Jego rodziców!
Pierwszy raz byłam proszona
Na obiad do przyszłych teściów
Jako Jego narzeczona.
Mama dała mi się poznać
Otwartą i miłą osobą.
Przywitała mnie słowami:
„Chciałam się zapoznać z Tobą,
Bo On wciąż o Tobie gada
Monika to, Monia tamto…
Wyśpiewuje Twoje imię
Jak, nie przymierzając, kantor”!
To byłoby bardzo miłe
I mogłoby mnie podjarać,
Gdyby nie mały drobiażdżek:
Ja na imię mam… Dagmara.
Pracuję w kawiarni, w której
Dość fajny zwyczaj panuje
Pytania gościa o imię,
A potem je zapisuje
Na kubku z podaną kawą.
To pytanie wielu zbywa,
A gdy ponawiam swą prośbę
Często mruczą: „Mała, spływaj”…
Czasami nawet się zdarzy,
Że robią zdumioną minę
I odpowiadają cicho,
Że… mają już swą dziewczynę.
Te komiczne sytuacje
Mnie się zdarzają najczęściej,
A koleżankom dość rzadko.
Czy to pech, czy aż nieszczęście?
Chciałam spytać kumpla z pracy,
Czy wyglądam jego zdaniem,
Aż na taką desperatkę
Pośród niezamężnych panien.
Zagaiłam Go, czy mogę
Prywatnie zapytać o coś.
Nim zdążyłam coś powiedzieć,
On z uśmiechem i uroczo
Powiedział jak stary Satyr:
„Wybacz, jestem już żonaty”.
Krewni na urlop jechali
Nowo zakupionym autem.
Wózek fajny, mało pali
Lakier ekstra, autko… kształtne
I do tego nie za drogie.
Zachwyceni są zakupem.
Takiej szansy by zaniechał
Chyba… nadzwyczajny głupek!
Zbywca chwalił, że wystarczy
Napełnić bak i pojechać
Nawet w podróż zagraniczną;
Cały świat Im się uśmiechał.
Uwierzyli. Nie sprawdzili
Nawet podstawowych rzeczy.
Pojechali, a znajomy
Zapomniał się… ubezpieczyć!
Sto kilometrów od Rzymu,
Auto im się „rozkraczyło”.
Z kasą krucho, upał srogi,
A miało im być tak miło…
Mojej żonie się przyśniło,
Że zatłukła mnie pięściami,
Bo zjadłam ostatni kąsek
Masła, tego z orzechami!
Kocha… masło orzechowe,
A sen był realistyczny,
Bo pięściami mnie waliła
W sposób iście pedantyczny.
Obudziłem się, a ona
Walić mnie nie przestawała.
Kiedy się wreszcie zbudziła
To się strasznie… załamała,
Bo obudziła bliźniaki.
Odtąd boją się mamuni,
Gdyż nie mogą tego pojąć,
Skąd jest tyle złości u niej.
Jak czteroletni człowieczek
Ma zrozumieć to, dlaczego
Mama pobiła tatusia;
I co ma… masło do tego!
Ktoś mi dziś ukradł aktówkę,
Wszystko co cenne w niej miałem.
Że tak szybko się odnajdzie,
Nawet się nie spodziewałem.
Dzwonił do mnie ktoś z Policji,
Że odnaleziono zgubę.
Umyśliłem, że w nagrodę
Dam znaleźne – kilka stówek.
Pojechałem na Komendę
Aż na drugi koniec miasta,
Lecz dla dyżurnego wcale
Sprawa ta nie była jasna.
Przeglądnął wszystkie raporty.
Pół godziny tak się trudził,
Ale nikt dzisiaj nie odniósł
Żadnej znalezionej zguby.
Nikt także do mnie nie dzwonił.
Rozmowy są nagrywane.
W przesłuchanych taśmach nagrań
Też nie było żadnych wzmianek.
Kiedy wróciłem do domu
Zastałem nieład w mieszkaniu,
Nic nie jest na swoim miejscu
Po dokładnym splądrowaniu.
Okradziono mnie ponownie
Sposobem „na policjanta”.
Nie da się nie zauważyć,
Że wyszedłem na… palanta.
Siostra jest samotną mamą.
W sytuacji awaryjnej
Zapytała, czy w ten wieczór
Pieczę nad jej córcią przyjmę.
Sytuacja dosyć ciężka,
Bo dzisiaj Malutka musi
Po raz pierwszy w krótkim życiu
Zasnąć bez swojej mamusi.
Przybiegłam. Nie było łatwo.
Cztery godziny czytania,
Opowiadania, karmienia,
Śpiewania i przytulania.
To z mojej strony, a z drugiej
Wołania mamy, płakania.
W końcu zmęczona usnęła.
Wyjść z sypialni miałam zamiar.
Nagle sygnał telefonu
Jak grzmot w nocną ciszę trzasnął.
To moja siostra pytała:
„Małej udało się zasnąć”?
W naszym biurze była kiedyś
Awaria klimatyzacji.
Było potwornie gorąco,
Ale były także… blaski.
Bo szefowa pozwoliła
Na lekkie, luźne ubrania.
Zaszalały nasze panie,
Ich wygląd mężczyzn… omamiał.
Założyły prawie wszystkie,
I mężatki i panienki,
Skąpą bieliznę, a na nią
Półprzezroczyste sukienki!
Chyba pogadam z serwisem,
By nauczył mnie sposobu,
Jak mam „zepsuć” naszą „klimę”
By awarię „zrobić” znowu.
Udało mi się niedawno
Znaleźć niewielkie mieszkanie.
Wynajęłam je natychmiast.
Mało płacę za wynajem.
Cieszyłam się, bo to lokum
Jest w dość spokojnej dzielnicy.
Po pracy mogę odpocząć
W spokoju, na luzie, w ciszy.
Niestety, jeszcze nie znałam
Mojej sąsiadki przez ścianę.
Niebawem się przekonałam,
Że to jest „brylant” wśród chamek!
W zeszłym tygodniu od rana
Byłam w niezwykłym humorze.
Wyszłam na balkon odetchnąć
I umyć zęby „na dworze”.
Nagle z sąsiedniego okna
Usłyszałam wrzask tyrady,
Że w niedzielę i to z rana
Nie wolno wykaszać trawy!
Dłuższą chwilę mi zajęło
Zrozumienie sytuacji.
Na trawniku całkiem pusto,
Więc do kogo takie wrzaski?
Nagle pojęłam, że ona
Krzyczy na mnie, bo przeszkadza
Jej bzyczenie mej szczoteczki,
A ona ciszy wymaga.
Teraz wiem dlaczego cena
Za wynajem taka niska.
Nikt tu długo nie pomieszka,
Gdy ciągle słyszy wyzwiska.
Gaworzę sobie z ciotkami.
To Ania i Katarzyna.
Są starsze od mojej mamy,
Lecz każda nieźle się trzyma.
Rozmawiamy sobie w kuchni.
Tematem – związki rodzinne
Mych kuzynek i kuzynów…
Z początku było niewinnie.
Ciotka Ania, z racji wieku
I licznej progenitury
Rozpoczęła cały dyskurs
Traktując nas „troszkę z góry”:
„ Moje obydwie córeczki
Mają gust, i to wspaniały.
Swoich idealnych mężów,
Bardzo długo wybierały.
Są przystojni, bardzo grzeczni,
Uprzejmi i oczytani.
Tak w ogóle złego słowa
Nie mogę powiedzieć na nich”.
Tyle „laurki” dla zięciów.
Teraz będzie cała prawda
O synusiach. Jest ich czterech:
„Każdy z nich się źle ochajtał[1].
Nie mogli już wybrać gorzej.
Nie wiem, czy ja to przeżyję.
Wszystkie cztery to gadziny,
To po prostu podłe żmije”!
Wtedy druga ciocia – Kasia,
Która miała wredny humor
Skomentowała: „Ty Aniu
Tylko się zbytnio nie unoś,
Bo widać, że cała czwórka
To synki twojego męża,
Lecz gusty mają po Tobie
I dlatego wszystko… pełza”.
[1] Ochajtać – poślubić, zawrzeć małżeństwo
Kolega z klasy chorował
Przez trzy tygodnie z okładem,
Więc był ze wszystkim do tyłu,
A tylko miesiąc do świadectw.
W czasie swej nieobecności
Nie pisał żadnych kartkówek.
A więc nie miał żadnych stopni.
Wystawiono go na próbę:
Bo zamiast kilku sprawdzianów,
Których nie pisał w chorobie,
Będzie przepytany ustnie –
Stać go na dobrą odpowiedź.
Powiedziałam Mu, że jeśli
Czegoś tam nie będzie wiedział,
Niech improwizuje na głos.
To ma być dobra strategia!
Lecz biedak się zestresował,
Bo presja była olbrzymia.
Zaniemówił przy pytaniu
O rozrywki dawnych Rzymian.
A wymienić ich miał trzy.
Już po „Colosseum” umilkł.
Skończyły mu się pomysły.
Nagle wykrzyknął radośnie:
„To łaźnia i dom publiczny”!
Klasa mocno się starała,
Żeby powagę zachować.
Nauczycielkę dobiło,
Gdy usłyszała te słowa.
Mruknęła, może zbyt głośno,
Po siedmiu godzinach lekcji,
Że w tym momencie nawet tam
Mogłaby być bez obiekcji,
Byleby tylko nie z nami –
Nieznośnymi urwisami!