Spisane wierszem krótkie opowieści osób, które przeżyły różne (smutne, wesołe, dziwne czy krępujące) zdarzenia i publicznie podzieliły się tymi faktami. Dotyczą osób w różnym wieku, różnego statusu społecznego, czy materialnego. Zdarzyły się także w różnych miejscach i czasie. Te wierszyki spisałem na przełomie lat 2015 2016.
Lubię sobie dłużej pospać,
Ale pies ma inne zdanie.
„Wymyślił” więc na mnie sposób
Na skuteczne rozbudzanie.
W kuchni ma swoje posłanie.
Tarza się w nim i ociera.
Wtedy zupełnie bezwiednie
Ładunki na sierści zbiera.
Później zakrada się do mnie
I naelektryzowany
Łapie ostrożnie mą rękę
Bardzo ostrymi zębami.
Dzisiaj zobaczyłem nawet,
Że jemu coś z pyska błyska.
To nie odblask jego zębów.
To na pewno była iskra!
W piątek byłem na imprezie
Z okazji teścia urodzin.
Zawsze tu było wesoło,
Dzisiaj wyczuwa się chłodzik.
Atmosfera wręcz napięta.
Teściowie byli nie w sosie.
Zdenerwowanie wyczułem
W wyrazie oczu i w głosie.
Dla rozluźnienia napięcia
Rzuciłem słowa zachęty:
– Rozchmurzcie się i podajcie
Na stół jadło i „ procenty”!
Rozpoczął się właśnie weekend,
Nie czeka nas żadna praca.
Będzie jeszcze dużo czasu,
Żeby jutro leczyć kaca”!
Teść wkurzony nagle wyszedł.
Teściowa się popłakała.
Moja żona swoją mamę
Przytuliła i głaskała.
A ja wyszedłem na durnia,
Bo spowodowałem płacze
Nie wiedząc, że dziś teściowie
Akurat… stracili pracę!
Jesteśmy narzeczonymi .
Dziś urodziny „teściowej”.
Znowu wrócił temat ślubu –
Ten jej ulubiony cover.
Druga zwrotka jej występu,
To także zgrana już karta:
Dziecko musi być „małżeńskie”.
Chce mieć wnuka, nie bękarta!
Straciłam w końcu cierpliwość
I zgodnie z prawdą stwierdziłam,
Że do ślubu nam niespieszno,
A pierwszą ciążę straciłam.
Staramy się znów o dziecko,
Ale na razie nic z tego.
Chcemy koniecznie mieć synka,
Nawet adoptowanego.
Nieco później mnie dobiegła
Rozmowa niezwykle gromka:
„Zostaw ją synu, bo ona
Nigdy ci nie da potomka.
Nie chcemy w naszej rodzinie
Żadnych bękartów czy znajdów.
Ten pierścioneczek z zaręczyn
Możesz oddać do lombardu.
A my już uspokojeni
I z nami wszyscy… sąsiedzi
Będziemy uszczęśliwieni,
Gdy nas z rodziną odwiedzisz”.
W czasie rozmowy o pracę,
Nie mam pojęcia dlaczego,
Zapytano mnie znienacka:
„Czy napijesz się, kolego”?
Prosiłem o kubek mleka.
Na co dzień pijam je w kawie.
Nie wiem, czemu je wybrałem.
Wyszło głupio, nieciekawie.
Chyba nie proponowano
Napojów alkoholowych.
Może powinienem prosić
O małą szklaneczkę wody?
Przez następną część spotkania,
Zamiast skupić się na sobie,
Cały czas tylko myślałem,
„Co ja robię, co tu robię”?
Nerwy zżarły mnie zupełnie.
Byłem wprost rozkojarzony.
To nie działo się naprawdę,
To tylko głupawy komiks!
W końcu tylko jeden pomysł
Wtłoczył się do mojej głowy:
Jestem chyba nienormalny,
Czy to początek choroby?
Ma dziewczyna dziś wieczorem
Zupełnie niespodziewanie
Wpadła do mnie na siłownię
Nagle, znienacka, bez manier!
Nie myślcie, że jest gwałtowna.
To bardzo „spoko” dziewczyna.
Nigdy w życiu z „gwałtownicą”
Bym tygodnia nie wytrzymał.
Ona tam dosłownie wpadła:
Podjeżdżając pod siłownię,
Nie hamując „dała gazu”
Niszcząc ścianę dość porządnie.
Wjechała na salę ćwiczeń
W momencie, gdy była pusta.
Ją ochroniła poduszka,
A na złom trafił jej „mustang”.
Teraz ja nie mam gdzie ćwiczyć,
Ale ona nie dba o to.
Ją boli tylko, że w szpilkach
Musi „drałować” piechotą!
Mieszkam razem z koleżanką.
Wynajmujemy mieszkanie.
Ja zajmuję jeden pokój,
Drugi przeznaczamy dla niej.
Odkąd poznała chłopaka,
Cały czas z nim przesiaduje.
Ja praktycznie jestem sama.
Bardzo rzadko ją widuję.
Od zawsze chciałam mieć kota.
Spełniłam wreszcie ten zamiar.
Nie będę już dłużej sama
Mając swojego kompana.
Jednak kot całymi dniami
U niej tylko przesiaduje.
Do mnie przychodzi jedynie,
Kiedy głodny się poczuje.
Koleżanka ma chłopaka.
Jak ma chęć na „fiku-miku”,
Wtedy mojego kociaka
Eksmituje z pokoiku.
Myślicie, że mnie odwiedza,
Kiedy ona go wyrzuci?
Nie! Siedzi smutny pod drzwiami,
Gotów tam natychmiast wrócić!
Spakuję wszystkie manele
Byłego już wkrótce męża.
Wyślę je do jednej pani,
Z którą dużo czasu spędza.
Przed chwilą zaproponował
Jutrzejszy wyjazd swej lasce.
Wolny dzień załatwił w pracy.
Mogą jechać „w delegację”!
Ja ich niestety poznałam,
Gdyż to niania naszej córci.
Wkrótce będzie „byłą” niańką,
Wyrzucę ją, aż zafurczy!
On jej napisał przed chwilą,
Że chce odpocząć od żony.
Teraz naprawdę odetchnie.
Ale będzie zaskoczony!
Lasencją też się zadziwi,
Gdy dostanie jeszcze dzisiaj
Bety, w tym brudne skarpetki,
Zalotnego wygodnisia.
Nie jestem brzydka i gruba.
Przez lata naszego związku
Byłam pewna, że małżonek
Kocha mnie i jest w porządku.
Dodam jeszcze, że o wszystkim
Dowiedziałam się z Facebooka.
Używa wspólnego konta
I myśli, że mnie oszuka?
Do dziś nigdy będąc w pracy
Nie zaglądałam na konto.
Robiłam to po południu
Pomiędzy czwartą a piątą.
Nie zauważył, że właśnie
Dziś jestem zalogowana
I jego korespondencja
Przeze mnie jest też czytana.
Do tej pory wszystkie posty
Zawsze zdążył zlikwidować.
Jest tak głupi, że zaprzestał
Zupełnie się kontrolować.
Nie wiem, jak długo tak trwało,
Lecz wiem, że skończę tę szopkę.
Z bólem serca, bo jest dziecko,
Stawiam nad małżeństwem kropkę!
W pierwszą rocznicę poznania
Zabrałem lubą do baru,
Który ona bardzo lubi.
Jest spokojnie, nie ma gwaru.
Niespodzianka się udała.
Miła była wniebowzięta.
Cieszyło ją, że o tym dniu
Ja też, jak ona, pamiętam.
Wieczór rozpoczął się pięknie.
Były uściski, mizianie.
Jednakże wszystko zepsułem
Odpowiedzią na pytanie:
„Czemu to właściwie facet
Przystojny, inteligentny,
Przy forsie, za taką jak ja
Zwykłą dziewczyną tak tęskni”?
Odpowiedziałem przekornie
Nic złego nie przeczuwając:
Czy nie wiesz, że przeciwieństwa
Z reguły się przyciągają”?
To historia sprzed pół wieku.
Wtedy do szkół zajeżdżali
Bardzo „różniści” artyści
Ze swoimi pokazami.
Te występy firmowało,
(Nie wiem, czy przypomnieć warto),
Przedsiębiorstwo Artystyczne
O szlachetnej nazwie Artos.
Kiedyś w szkole dali pokaz
Klauni i iluzjoniści.
Ich występy uwielbiali
W nasze klasie prawie wszyscy.
Jednemu z magików przeszkadzał
W występie zegarek ręczny.
Zdjął go i schował pod czapkę,
Jednym ruchem bardzo zręcznym.
Potem jeszcze kilka trików
Pokazał wszystkim z estrady.
W sumie ten jego występ
Był jednym z ciekawszych zjawisk.
Po występie się wydało,
Że zegarek gdzieś mu zniknął.
Afera na całą szkołę.
Najwidoczniej ktoś go świsnął!
Ale nikt się nie przyznawał,
Iż dopuścił się kradzieży.
W to, że mu zegarek zniknął,
Nawet ten magik nie wierzył…
Przed wykładem nasz profesor
Uwagę studentów przykuł
Informacją, że ten wykład
Nie jest dla epileptyków.
On do swojej prezentacji
Istotne fragmenty wplatał,
Które niestety u chorych
Mogą wywoływać atak.
Ja jestem epileptyczką.
Wyszłam więc natychmiast z sali.
Ale niestety niektórzy
Ten fakt zapamiętali.
Teraz kilku z mojej grupy
Puszcza z komórek refleksy
I cieszy się niebywale,
Kiedy „wyginam brekdensy”.
Podoba im się, ponieważ
„Za*ebiście” to wygląda.
Nikt nie „umi” tak się „trząchać”,
Nawet włączony „do pronda”!
Ja nie wierzę, że pułapem
Dopuszczających do studiów
Było osiemdziesiąt punktów
Dla każdego z tych łachudrów!