05 Zdarzenia

Spisane wierszem krótkie opowieści osób, które przeżyły różne (smutne, wesołe, dziwne czy krępujące) zdarzenia i publicznie podzieliły się tymi faktami. Dotyczą osób w różnym wieku, różnego statusu społecznego, czy materialnego. Zdarzyły się także w różnych miejscach i czasie. Te wierszyki spisałem na przełomie lat 2015 2016.

Toast

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Mieszkam wspólnie z koleżanką

W wynajętej kawalerce.

Ona jest bardzo spokojna,

A ja odwrotnie – szaleńcem.

 

Jakiś czas temu zrobiłam

Bibkę dla małego grona.

Po kilku wypitych drinkach

Byłam już nieźle wstawiona.

 

Koleżanki dziś nie było.

Do rodziny wyjechała.

Nie znałam celu wyjazdu,

Zresztą o to nie pytałam.

 

Wróciła późnym wieczorem,

Gdy zabawa w pełni trwała.

Na głowie czarny berecik.

Widać po niej, że płakała.

 

Jak się okazało, była

Na pogrzebie swego dziadka.

Jej twarz smutna, przygnębiona;

Jak zwykle w takich przypadkach.

 

Chcąc troszeczkę ją rozruszać

Zaprosiłam ją „do stoła”.

Myślałam, że w towarzystwie

Pozbędzie się swego doła.

Chcąc zachęcić ją do picia

Wzniosłam toast: „Zdrowie Dziadka”!

Gdy wytrzeźwiałam, przyznałam,

Że to była wielka wpadka.

Brak komentarzy

Taka prawda

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Jakiś czas temu zaczęłam

Dbać o swoją tężyznę;

Dieta i ćwiczenia fitness –

Efekty rewelacyjne!

 

Traciłam wagę tak szybko,

Aż zdziwili się koledzy.

Jeden z nich mnie przekonywał:

Badania zrobić należy!

 

Dziś się właśnie dowiedziałam,

Że to moje odchudzenie

Ma inną, prostszą przyczynę:

To po prostu jest tasiemiec.

Brak komentarzy

Sielanka?

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Mam dość trudną sytuację:

Spotykam się z przystojniakiem,

Poznanym na Internecie

Z tym co ja Zodiaku znakiem!

 

Pierwszą randkę skończyliśmy

Po dwóch rozkosznych dniach w betach.

Spotykamy się co weekend.

Uwielbiam tego faceta!

 

Wychodzimy zawsze razem

Na kręgle albo do kina.

Lubimy zajrzeć do klubu,

Czasem skoczymy na bilard.

 

Ponad pół roku sielanki

Minęło jak z bicza strzelił.

Zastanawiam się czy myśmy,

Do czegoś więcej dojrzeli.

 

Sugeruję to, lecz stale

Jestem przez niego zbywany.

W końcu wyksztusił, że kocha

Przyparty mocno do ściany.

Jednak nie powie rodzinie

I za żadne skarby świata

Nie zamieszka ze mną, bo go

Dulszczyzna zewsząd oplata.

 

Ja jego rozumiem, gdyż nas

Dołuje ten sam  pesymizm.

Obaj  jesteśmy gejami,

Ale on z wiejskiej rodziny.

Brak komentarzy

Notatki

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Jestem asystentką  szefa,

Czyli uchem, okiem, piórem.

Najczęściej jednak tym trzecim

W biurze i też poza biurem.

 

On co jakiś czas mnie prosi,

Bym na komputer wklepała

Notki z jego dyktafonu,

A potem  wydrukowała.

 

Dla mnie to nie żaden problem,

Gdyby nie to, że mój prezes

Cięgle nie ma na nic czasu

I pracę do „kibla” bierze.

 

Tam przeważnie on nagrywa

Sprawy do zapamiętania,

Zupełnie nie zważając na

Inne odgłosy nagrania.

 

I z tym zawsze mam problemy,

Bo działa mi to na nerwy,

Jak mam zapisać te wszystkie

Stękania, pluski i pierdy?

Brak komentarzy

Podwójne szczęście

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Przyjaciel mojej małżonki

Jest zdeklarowanym gejem.

Kiedyś szpanował fryzurą,

Teraz już trochę łysieje.

 

Dziś  wcześniej wróciłem z pracy

I przyłapałem ich w łóżku.

On zaczął mi się tłumaczyć,

Że mu się zmieniło w móżdżku

I poniewczasie stwierdził,

Iż z pewnością jest hetero.

Bardzo mu żal, że odmiana

Nastała teraz dopiero.

 

Żona tym się tłumaczyła,

Że od dłuższego już czasu

Stosowała wobec niego

Swych kobiecych sztuczek zasób.

Bardzo chciała go „wyleczyć”

Z tego „nie wiadomo czego”.

Udało się, gdyż odkryła,

Że w nim siedzi „alter ego”!

 

Teraz nie będzie już tylko

Prowadzał się z facetami,

Ale może być szczęśliwy

Także z nimi, kobietami!

 

Tylko teraz ja się czuję

Taki jakiś podłamany,

Bo  przez dwoje mi najbliższych

Zostałem wprost wydymany…

Brak komentarzy

Pożywna randka

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Mam kłopoty finansowe.

Z ich powodu właśnie teraz

Umówiłam się z kolesiem

Poznanym dziś przez Tindera.

I to tylko dlatego, że

Przed seansem w kinie, najpierw

Pójdziemy zjeść smaczny obiad

W jego ulubionej knajpie.

 

To był mój najsolidniejszy

Posiłek od dwóch tygodni.

Najgorsze jest jednak to, że

Chyba zrobię to… ponownie

Brak komentarzy

Chcieć, to nie móc

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Już zapomniałam jak długo,

Jestem chora na depresję.

Są okresy normalności

I nawrotów długie sesje.

 

Tą normalnością niestety

Nie mogłam się długo cieszyć.

Lądowałam w psychiatryku

Na dosyć długie okresy.

Każdy kolejny jej nawrót

To w  mej świadomości pustka.

Niby żyjesz, lecz nie czujesz.

Ta choroba to oszustka.

 

W tym czasie me koleżanki

Miały mężów, dzieci, pracę.

Ja, prawie czterdziestolatka,

Szanse na normalność tracę.

 

Kilka nieudanych związków.

Praca także niezbyt fajna,

A w niej mobbing, wyzywanie.

Atmosfera wręcz koszmarna.

 

Miotałam się nieustannie,

Co mam ze swym życiem. zrobić

Miałam szczęście. Przez dwa lata

Nie było wznowy choroby.

 

Poznałam fajnego pana.

Przypadkiem, tak jakoś wyszło.

Minął rok i zaczęliśmy

Układać plany na przyszłość.

Dostałam też pracę marzeń.

Szczęście złapałam za nogi.

Byłam pewna, że od losu

Już nic złego mi nie grozi.

 

Po jakimś czasie dość często

Zaczęła mnie boleć głowa.

Bóle wciąż się nasilały.

Nie zamierzałam chorować.

Poszłam zaraz do lekarza.

Po badaniach jest diagnoza:

To guz mózgu, lecz niestety

Nie można go zoperować,

Bo nie przeżyję zabiegu.

Po miesiącu zmarł mi ojciec.

Starszy już był, chorowity.

Miał tętniaka na aorcie.

 

Zostałam sama na świecie

Znów pacjentka psychiatryka.

Narzeczony mnie zostawił,

Nie mógł udźwignąć ryzyka.

Z pracy też jestem zwolniona,

Bo z frekwencją nawalałam.

Doprawdy to nie jest życie,

Jakiego dla siebie chciałam.

Brak komentarzy

Gdy się człowiek cieszy…

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Pewnego dnia moja mama

Wysłała mnie po zakupy.

Kazała mi kupić płatki,

Chleb i śmietankę do zupy.

 

Mieszkamy z dala od  sklepu,

Więc wzięłam rower braciszka.

Szybko zrobiłam zakupy,

Do kasy też się przeciskam.

Wszystko działo się w pośpiechu.

Zakupy już w reklamówce.

W biegu skoczyłam  na rower.

Mogłam dorównać cyrkówce!

 

Przejechałam kilka metrów.

Rower tego nie wytrzymał.

Jakby kij w szprychy ktoś wepchnął.

Czy to była moja wina?

 

Zakupy leżą na ziemi.

Gdy się jakoś pozbierałam

Podniosłam rower i torbę.

Pieszo do domu wracałam…

Resztką sił jakoś dotarłam,

Lecz niestety z opóźnieniem.

Żadnego dla mnie współczucia,

Tylko wielkie… oburzenie!

 

„Spiesz się powoli”, tak mówi

Stare polskie porzekadło.

Ja spieszyłam się naprawdę,

Ale na… pociechę diabłom!

Gdy się człowiek spieszy,

To się diabeł cieszy…

Brak komentarzy

Nie po to…

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Popełniłam wielkie głupstwo

I nie wiem, czy się wykręcę

Ze związku z facetem typu

“Karczycho w czarnej beemce”.

 

Obroniłam „magisterkę”

I pełna wielkich nadziei

Zaczęłam mu opowiadać,

Jak się moje życie zmieni:

Będę pracować w zawodzie

Z początku jako stażystka.

Jeszcze nie zrobię kokosów,

Bo dostanę tysiąc trzysta…

 

Na to luby jak z armaty

Wystrzelił, że nie chce słyszeć

O jakiejkolwiek robocie…

Mam skończyć z głupim kaprysem!

Nie pozwoli, by kobieta

Tyrała na nocną zmianę.

Dlatego najlepiej będzie,

Gdy w domu przy nim zostanę.

Muszę mu tylko gotować

I rodzić zdrowe dzieciaki.

Prać gacie oraz  wyglądać

Jak z rozkładówek „kociaki”!

 

Chciałam jemu się sprzeciwić,

Że po coś skończyłam studia

Mówiąc „Nie po to…”

                           On wrzasnął:

„Ty żeś Niepotą,

                              Łachudra”!

 

Teraz wiem, że mnie w przeszłości

Chyba miłość odurzyła.

Dzisiaj właśnie z nią zerwałam,

By mnie całkiem  nie zniszczyła.

Brak komentarzy

Niewdzięczność rodzinna

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Wręczyłam swoim rodzicom

Prezenty na Srebrne Gody:

– Ojcu zegarek, o którym

Marzył, jak jeszcze był młody;

– Mamie markowe perfumy,

Na które się napalała,

A przez lata małżeństwa ich

Nigdy nawet nie wąchała.

 

Ojciec po rozpakowaniu

Założył prezent na rękę

I znów patrzył w telewizor.

Taką to miałam podziękę.

Mama rzuciła pakunek

Do kąta bez zaglądania

Mówiąc, że obejrzy później,

Bo ma za dużo sprzątania.

 

A ja, gdy nie podziękuję

Chociażby za głupi obiad,

Albo za drugie śniadanie

Czy też inny „ważny” drobiazg,

To mama zaraz ma do mnie

Pretensję, i to potężną,

Że ona tak się starała,

A ja znów jestem niewdzięczną.

Brak komentarzy