Spisane wierszem krótkie opowieści osób, które przeżyły różne (smutne, wesołe, dziwne czy krępujące) zdarzenia i publicznie podzieliły się tymi faktami. Dotyczą osób w różnym wieku, różnego statusu społecznego, czy materialnego. Zdarzyły się także w różnych miejscach i czasie. Te wierszyki spisałem w 2016 roku.
Mam chłopaka już od roku.
Trwamy jak dobre małżeństwo.
Od niedawna w naszym łóżku
Zgasło niedawne szaleństwo.
Poszłam do seksuologa,
Choć nie ufam specjalistom.
Zależy mi na tym związku
I dla niego zrobię wszystko!
Tego samego wieczora
Poszłam do domu chłopaka,
By poznać Jego rodzinę.
No i zdarzyła się… draka!
Kto właśnie otworzył mi drzwi?
Daję głowę. Nie zgadniecie!
Ten sam Pan, który mnie rano
Instruował w gabinecie.
Zawsze marzyliśmy z mężem,
Żeby kiedyś nasze dzieci
Powiększyły nam rodzinę
O kilkoro swych berbeci.
Kiedy one dorastały,
Malców z domu ubywało.
I coraz bardziej dorosło
W naszym domu się stawało.
Żeby dać szansę marzeniom,
Brzdąców urodziłam czwórkę,
Licząc, choć od jednej córki,
Na mych „osiągnięć” powtórkę.
Życie jednak nas zawodzi
I czasem na oślep bije.
Marzenia się nie spełniły.
– Jedno dziecko już nie żyje,
– Dwoje – to gej i lesbijka –
Podwójna losu pomyłka.
– A najmłodsza , choć urodna,
Okazała się… bezpłodna!
Kiedy nie idę do pracy,
Śpię zazwyczaj do dziesiątej.
Ale tego dnia już wstałam
Dwadzieścia minut po… piątej
I pojechałam przed szóstą
Do gruzińskiej piekarenki,
Żeby tacie kupić chlebek
Ten ulubiony, z foremki.
To miał być dla Niego prezent
Na śniadanko w dniu urodzin.
Nie myślcie, że tak codziennie
Biegam dla Jego wygody.
Kiedy jeszcze byłam w sklepie,
Zadzwonił Jubilat do mnie.
Nie, aby mi podziękować,
Ale żeby mnie upomnieć,
Że nie ucieka się z domu
Tak nagle bez jego wiedzy
I mam natychmiast zawrócić,
Bo i tak wie gdzie ja jestem;
Donoszą mu jego … szpiedzy.
To znaczy mam aplikację,
Która Jego informuje,
Gdzie śledzony telefon
Aktualnie się znajduje.
A przecież nie uciekałam.
Przyniosłam kupiony „prezent”.
Wręczyłam Mu niespodziankę
Żądając, by jak najprędzej
Zlikwidował owych „szpiegów”,
To znaczy te aplikacje,
Które wgrał w mym telefonie
I zakończył tę lustrację.
Do tej pory mój ojczulek
Wiedział o mnie bez mej wiedzy,
Gdzie jestem, a także ciągle
Mą korespondencję śledził.
Natychmiast się spakowałam
I wyprowadziłam z domu.
Ten niespodziewany skandal
Faktycznie wiele mi pomógł,
Bo usamodzielniłam się.
Nikt mnie już nie kontroluje.
Skończyłam dwadzieścia pięć lat,
Wreszcie dorosłą się czuję!
A naprawdę tak się stało,
Mówię o tym bardzo szczerze:
To ja na ojca rocznicę
Sama sobie wzięłam właśnie
Niezależności swej prezent!!!
Moja siostra zawsze chciała
Mieć sporą gromadkę dzieci,
Lecz Jej małżonek w tym względzie
Jest zdecydowanie przeciw.
Dla niego jedno wystarczy,
Stwierdził to kategorycznie,
Bo z życia w licznej rodzinie
Ma wspomnienia traumatyczne.
Kiedy był małym chłopaczkiem
Żył wśród licznego rodzeństwa,
A tam rządził wielki rygor
Podległości i starszeństwa.
Dla najmłodszego trauma,
Więc przyrzekł sobie, że kiedyś
Swoją jedyną pociechę
Uchroni od takich przeżyć.
Dziś kompletnie się załamał.
Podczas badania USG
Lekarz prowadzący ciążę
Wykrył w łonie istotki… dwie!
Nie miał żadnych wątpliwości
Że u siostry ciąża mnoga.
Szwagier pobladł i poprosił
Doktora – ginekologa,
Żeby jeszcze raz dokładnie,
Czy to nie pomyłka, sprawdził.
Lekarz jeszcze raz popatrzył
I dotarł do całej prawdy.
Nie mógł dokładnie określić,
Czy dziewuszki, czy chłopaczki,
Lecz przyznał się do pomyłki:
To jednak będą… trojaczki!
Jestem w ciąży, a więc często
Chodzę do ginekologa.
Dziś na badaniu USG,
„Dzidziulek” się przed Nim schował.
Lekarz wpatrywał się w ekran,
Mrużył oczy, kiedy patrzył.
Powiedział, że nadmiar gazów
Nie pozwala nic zobaczyć.
Nacisnął mi brzuch, a wtedy
Takiego bąka puściłam,
Jakiego ja nigdy jeszcze
Spod siebie nie… wydobyłam.
A on nadal brzuch naciskał.
Nie przejmował się zapachem.
Czekałam na wynik badania
Cała przepełniona strachem.
Na koniec spojrzał na ekran
I powiedział dosyć wolno:
„No, teraz już wszystko widzę,
Będzie chłopak według prognoz.
Matka mojego chłopaka
Wyszła właśnie na zakupy.
Nami owładnęła miłość,
„Chodź do mnie”, chłopak wyksztusił.
W miłosnym transie spytałam,
Czy jest pewien, że Jej nie ma,
Bo gdyby nas przyłapała,
Miałaby do gadki temat.
Wtem z łazienki usłyszałam
Głos wyraźny, chociaż głuchy:
„Ja się jeszcze nie ubrałam,
Żeby wyjść na te zakupy”.
Nigdy w moim krótkim życiu
Nie wstydziłam się jak wtedy.
Nie wiem czy Jej spojrzę w oczy.
Może za jakiś czas. Kiedyś…
Jechałam kiedyś ekspresem.
Kupiłam bilet z miejscówką.
Usiadłam na swoim miejscu,
Lecz trwało to bardzo krótko,
Gdyż wsiadła też starsza pani
I zaczęła się upierać,
Że zajmuję jej miejsce i
Mam je opuścić już teraz!
Pokazałam jej swój bilet,
Ale ona dalej drze się,
Że jestem niewychowana
I moje miejsce jest w… lesie!
Pewno mój fałszywy bilet,
Jest z kserografu podróbką.
Jak tylko przyjdzie konduktor
Rozprawi się ze mną krótko”!
Obok było wolne miejsce,
Więc się przesiadłam po prostu.
Kobieta z drwiącym uśmiechem
Jęła szykować się do snu.
Czytam sobie spokojniutko,
Aż tu nagle awantura!
Ta pani z mojej miejscówki
Coś do konduktora szura.
Wyzywała go po chamsku.
Też do lasu wysyłała.
Nie docierało do niej nic
Z tego, co ja usłyszałam.
A konduktor do niej mówił
Jak belfer do małych dziatek,
Że bilet na dzień wczorajszy
Nie uchroni przed mandatem.
Odkryłem to, że dziewczyna
Zdradzała mnie z „jakimś innym”.
Kłamała i zaprzeczała
W sposób prawdziwie dziecinny.
Błagała o drugą szansę
I zaprosiła do domu,
Żebym poznał Jej rodziców
Według wymogów „bon tonu”.
Uległem prośbie. Poszedłem
Na popołudniową kawę,
Którą podano z ciastkami
Na chyba chińskiej zastawie.
Gawędziliśmy uprzejmie
Wśród grzeczności i uśmiechów.
W pewnej chwili, rzecz normalna,
Musiałem pójść do… wucetu.
Gdy wracałem, usłyszałem,
Jak ojciec dziewczyny mówił:
„Córuś, jeszcze się zastanów
Bo… fajniejszy był ten drugi”.
A matka dodała swoje:
„I chyba też jest mądrzejszy,
Znacznie lepiej wychowany,
A na pewno… przystojniejszy!
W Centrum Handlowym dzielnicy
„Małpi gaj” działa od roku.
Opiekuję się tam dziećmi.
Zazwyczaj mamy tu spokój.
Rodzice mogą zostawić
Swe dziecko na czas zakupów.
Analogicznie dziadkowie
Też zostawiają nam… wnuków!
Jestem tam animatorką.
Kiedyś dziewczyneczka mała
W wielkim skupieniu starannie
Coś pilnie kolorowała.
Zbliżał się właśnie Dzień Ojca,
Więc spytałam ją cichutko,
„Czy to laurka dla Taty”?
Ona zajęta robótką
Popatrzyła na mnie chwilkę.
Zasmuciła się jej buźka
I powiedziała żałośnie:
„Ja wcale nie mam tatuśka”.
W tej chwili nadeszła mama.
Wyrwała Małej rysunek.
Szkoda mi było dzieciaczka,
Ale nie mogę zrozumieć,
Dlaczego Mama, co sama
Swoje dziecko wychowuje,
Kolorowankę „Mój Tata”
Dziecku bez ojca kupuje.
W naszej pierwszej licealnej
Jest kilku fajnych chłopaków.
Jeden z nich mi się podoba,
Lecz nie daje żadnych znaków.
A ja tylko o nim myślę.
Wstyd prosto w oczy zagadać,
A email-a napisać wprost
Także jakoś nie wypada.
Kiedyś na informatyce
Pracowaliśmy z programem,
Którego nie posiadałam.
Na jutro z niczym zostanę.
Nie miałam wyjścia i musiałam
Prosić Jego, by pozwolił
Wziąć Jego pendrive z programem,
By wieczorem się podszkolić.
Zgodził się. W domu stwierdziłam,
Że na „penie” miejsce wolne,
Więc dograłam Mu „przypadkiem”
Moje fotki, te „frywolne”.
Nie przewidziałam, że jutro
Zamiast zabrać go do domu,
On tego pena pożyczy
Zupełnie innemu komuś.
A ten chłopak mnie rozpoznał
I powiedział, że zobaczył
Coś, co nie było dla niego.
Nie chciałam Mu się tłumaczyć.
Chłopak jednak był w porządku
I na mą prośbę skasował
Wszystkie te moje wygłupy.
Bardzo mi zaimponował.
Popatrzył na mnie uważnie
I czerwieniąc się na twarzy
Wyznał mi, że już od dawna
O spotkaniu ze mną marzy.
Bo chociaż w klasie jest kilka
Fajnych i miłych panienek,
To ja jemu wpadłam w oko…
Czyżby to jest przeznaczenie?