06 Życiowe zgrzyty

Spisane wierszem krótkie opowieści osób, które przeżyły różne (smutne, wesołe, dziwne czy krępujące) zdarzenia i publicznie podzieliły się tymi faktami. Dotyczą osób w różnym wieku, różnego statusu społecznego, czy materialnego. Zdarzyły się także w różnych miejscach i czasie. Te wierszyki spisałem w 2016 roku.

Ząb za ząb…

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Różne hobby mają chłopcy,

Jedni „zakochani” w filmie,

Znaczki zbierają, monety…

Wielu książki czyta pilnie.

 

A mój chłopak wpadł w obsesję

Kontemplowania horrorów

I innych okropnych filmów.

Sam dokonuje wyborów.

 

Nie byłby to żaden problem,

Gdyby nie miał po „seansie”

Potwornych zwidów, koszmarów…

Przez parę godzin jest w… transie!

 

W końcu miarka się przebrała,

Gdy pewnej nocy nad ranem

Obudził mnie potworny krzyk

I świdrujący ból  w  ramię.

 

Próbowałam Go obudzić.

Wtedy z całej siły „z łokcia”

Uderzył mnie w twarz tak mocno

Że złamał mi… nie paznokcia,

Lecz jedynkę… górną, prawą.

Oddałam mu także z łokcia,

Bo uznaję, że  „ząb za ząb”!!!

 

Brak komentarzy

Nauka od… kuchni

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Odrabiałem lekcje w kuchni

Przy stole jadalnym, jak zwykle.

W pewnej chwili moja mama

Odpaliła „muzę z biglem”.

 

Hałasowała. Sprzątając

Przeszkadzała mi okrutnie.

Zawołałem: „Przestań mamo,

Głowa mi z hałasu puchnie”!

 

Zaraz nawrzeszczała na mnie,

Że to jest Jej kuchnia, a ja

Mogę wrócić do pokoju,

Bo… „jużeś się synku najadł”.

 

Zapomniała, że ja z bratem

Mamy zakaz robić lekcje

W swym pokoju, bo nasz ojciec

Co do tego miał… obiekcje!

 

Przed tygodniem nam zakazał,

Bo

„…w pokoju jest zbyt dużo

Rozpraszaczy, no i przez to

Siedzicie przy lekcjach… długo.

Zamiast się uczyć, w tym czasie

Zajmujecie się głupstwami

Udając przy tym bezczelnie,

Że ślęczycie nad lekcjami.

W kuchni matka przypilnuje

Gdy Wam… obiadek gotuje”.

 

Brak komentarzy

Opiekunka

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Bardzo lubię małe dzieci.

A jak w przyszłości się uda,

Będę prowadzić przedszkole…

Wierzę, że to nie ułuda.

 

Dopóki co … ja studiuję

I do stypendium dorabiam

Pilnując dzieci sąsiadów.

Znajomym też nie odmawiam.

 

Ostatnio wzięłam na próbę

Od pewnych ludzi z „elity”

Parkę milutkich bliźniaczków

Licząc na niezłe profity.

 

Pewnego dnia się spóźnili,

Żeby odebrać dzieciaki.

Chcieli się także wymigać

Od należnej mi zapłaty.

 

Uważali, że ponieważ

Świetnie bawiłam się z dziećmi,

To ekwiwalent pieniężny

Z ich strony nie jest konieczny.

 

Bo to, że „było mi dobrze”,

Jest dla mnie wystarczające.

Teraz żonka je pilnuje.

Nie musi nic płacić żonce.

 

Brak komentarzy

Urosło…

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Nasz dziesięcioletni synek

Ma wszelkie zadatki na to,

Żeby już od zaraz zostać

Najprawdziwszym… psychopatą!

 

Na ostatnim „Halloween” -ie

Zbierał „cukierki” z kumplami.

Psikusów kilka zrobili,

Słodycz także dostawali.

 

Lecz On pamiętał  dokładnie

Mieszkania, gdzie „nic nie dali”

I do ich skrzynek powrzucał

Kartki, żeby… przeczytali:

 

– jedną: „Mała dzięki Bogu

Urodziła się o czasie.

Ma Twoje oczy i usta.

Kiedy zobaczysz Joasię”?

 

-albo drugą o tej treści:

„Marcin to nie ma pojęcia.

On nic o nas jeszcze nie wie,

Ale to wiem, że by zechciał…”

 

Znalazłam parę tych kartek

U Niego w koszu na śmieci.

Pytałam, ile ich „wysłał”,

Po raz pierwszy, drugi, trzeci…

 

Dopiero za czwartym razem

Przyznał się, że to był żarcik.

Myślał, że się… zachwycimy

I Go nie będziemy karcić.

 

Ale jak zobaczył, że nam

Wesoło nie było wcale,

Wyparł się zaraz wszystkiego.

Wykręty próbował znaleźć.

 

Dałam spokój wybrykowi,

Lecz… to samo powróciło.

Wybuchały… awantury,

Choć dotąd spokojnie było.

 

Im więcej krzyków i obelg

Tym nasz synek bardziej „happy”.

Nasłuchuje krzyków, zniewag…

Czuje się coraz to lepiej.

 

 

 

Brak komentarzy

Model

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Do dziś pracowałem w sklepie,

Ale już tam nie pracuję,

Bo szef mnie zwolnił natychmiast

Za „durnotę”, tak skwituję.

 

To była ma pierwsza praca,

Taki staż zaraz po szkole.

Pomagałem na zapleczu,

Chociaż ja „przy ladzie” wolę.

 

Lecz na stażu trzeba robić

To, co do roboty da szef.

Najważniejszy obowiązek:

To na czas otworzyć sklep!

 

No i właśnie dzisiaj rano

Szef miał do mnie dużą ansę,

Że otworzyłem interes

Parę minut po kwadransie.

 

A ja po prostu nie mogłem,

Bo nie miałem przeszkolenia

I nikt nie dał mi kluczyków.

A to sytuację zmienia.

 

A ponadto tego ranka

Dwie godziny szef  się spóźnił.

Poskarżyłem właścicielce,

Uznała, że był „bezduszny”.

 

Przyznała mi, że rozumie

Moją obecną frustrację,

Ale ja poniosę karę

Za tę właśnie sytuację,

 

Jestem tylko…praktykantem,

A kierownik dla Niej cenny.

Stażysta świeżo po szkole

To tylko… model zamienny.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Brak komentarzy

Cel dla komara

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Swędził mnie mocno pośladek,

Bo komar „sprzedał” mi porcję.

Już nie raz w życiu dorosłym

Przeżyłam takie emocje.

 

Zawsze po takim ukłuciu

Mój mąż się ze mnie nabija,

Że komary lecą na mnie,

Bo wielkość celu im sprzyja.

 

Do tej poru moja Córcia

Zawsze broniła mnie przed Nim.

Upominała Tatusia,

By nie mówił takich… bredni.

 

Bo to brzydko się nabijać

Z ułomności innych ludzi.

Są przecież różne osoby…

Łysi, kulawi, rudzi…

 

Gdyby to, co mówił ojciec

Mogło okazać się prawdą,

To komary  kąsałyby

W… brzuch!

I to już dosyć dawno!

Brak komentarzy

Protezka

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Dzisiaj miałam nocny dyżur

Na Izbie Przyjęć w szpitalu.

Zawsze mamy dużo pracy,

Lecz dziś nie było nawału.

 

Dopiero nad ranem karetka

Przywiozła do nas chłopaka

Zranionego w dyskotece

Dość groźnie, ale… nie płakał.

 

Był poturbowany, krwawił.

Trzeba było … zdjąć mu spodnie,

Bo dostał dwa ciosy w udo

I krwawił dosyć porządnie.

 

Nie był kontent z tego faktu,

Nawet chciał uciekać z „łoża”.

Spodnie miał bardzo obcisłe,

Nie obyło się bez… noża.

 

Szybko zrozumiałam, czemu

Był tak bardzo sfrustrowany,

Że aż przykleił parówkę

Do uda pod pachwinami…

Brak komentarzy

Szanse

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Odkąd w mojej okolicy

W Totolotka „szóstka” padła,

Ma Dziewczyna grać zaczęła

Raptownie, znienacka, z nagła.

 

Miesiąc mija, nic nie trafia.

Nie ustaje w próbach Ona.

Co raz więcej losów skreśla,

Taka jest zacietrzewiona.

 

Ostatnio wysłała… osiem –

Najwięcej jak do tej pory.

Żeby zwiększyć swoje szanse

Nie żałowała „kasiory”.

 

Lecz zamiast pokombinować

Z różnymi zestawieniami,

Te same liczby skreśliła

Na wszystkich druczkach Ma Pani!

 

Nie wiedziałem o tym wcześniej,

Ale mi się pochwaliła,

Że wygrywający „podstęp”,

Żeby wygrać, wymyśliła.

 

Patrzyłem na Nią zdumiony.

Spytałem: „Po co ten „manewr”?

„Jak to po co”? – mi odparła –

„By zwiększyć szanse wygranej”!

Brak komentarzy

Sposobność

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Jestem kelnerką w kawiarni.

Wiele już w życiu widziałam,

Ale dzisiaj po raz pierwszy

Kogoś naprawdę się bałam.

 

Trafił się luźniejszy moment

Wtedy, gdy na sali został

Jeden, ostatni już  klient –

Dosyć specyficzna postać.

 

Siedział w kącie nieruchomo

Wpatrzony ślepo w talerzyk,

Na którym już dosyć długo

Jakaś kupka czegoś leży.

 

Teraz rozejrzał się wkoło

I powiedział dosyć głośno:

„No, nareszcie tylko sami.

Nadeszła wreszcie sposobność,

Bo doczekałem momentu,

Kiedy mogę wreszcie zrobić

To, na co czekam już długo,

Bo od kilku długich godzin”.

 

Gdy usłyszałam te słowa

Zimnym potem się oblałam,

Bo bardzo się przestraszyłam.

Po prostu trzęsłam się cała!

 

W gardle zaschło mi ze strachu,

A on dokończył tę kwestię:

„Pożrę cię w całości, migiem,

Bo głodny śmiertelnie jestem”!

 

I zaczął pałaszowanie…

Sernika z tego talerza,

Co przez kilka długich godzin

Na stoliku przed nim leżał.

 

 

 

 

Brak komentarzy

Albo rybka, albo…

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Studiuję na studiach dziennych,

Ale kiepsko u mnie z kasą.

Rodzice też „cienko przędą”.

Rozglądałem się za pracą…

 

Szukałem takiej, co będzie

Zgodna z moją specjalnością.

Wreszcie trafiłem. Na pewno,

Dam sobie radę z łatwością.

 

Bo…wezmę urlop dziekański

I za rok na studia wrócę,

Ale zaoczne, bo w firmie

Na całym etacie być muszę.

 

Niestety, nie nadążyłem

Załatwić spraw w dziekanacie,

Choć jeździłem kilka razy

W semestrze no i w wakacje

I pomagał mi przyjaciel

Co ma wprawę w tym temacie.

 

Musiałem prosić o wolne

Na wszystkie takie wyjazdy.

Kiedy wreszcie się udało

Otrzymać urlop dziekański,

Pracodawca nie przedłużył

Ze mną umowy o pracę,

Bo jestem… zbyt niestabilny

I za dużo czasu… tracę.

 

Zostałem bez fajnej pracy

I politechnicznych studiów.

Sprawdziło się więc przysłowie:

„Nie łap naraz dwóch srok”, durniu.

 

Brak komentarzy