Spisane wierszem krótkie opowieści osób, które przeżyły różne (smutne, wesołe, dziwne czy krępujące) zdarzenia i publicznie podzieliły się tymi faktami. Dotyczą osób w różnym wieku, różnego statusu społecznego, czy materialnego. Zdarzyły się także w różnych miejscach i czasie. Te wierszyki spisałem w 2016 roku.
Stałam w łazience przed lustrem.
Patrzyłam na swe odbicie
Licząc nowe wałki ciałka
Formujące się obficie.
Niezadowolona z siebie
Twarz do lustra wykrzywiłam.
Zobaczył to mój Syneczek,
Jak nowe fałdki liczyłam.
Zapewne chcąc mnie pocieszyć
Powiedział z uśmiechem twierdząc:
„Mamo, Ty nie jesteś gruba,
Tylko wyglądasz… dość tęgo”.
Wnuk miał piąte urodziny.
Zaprosił więc babcie, ciotki
Na imprezę z tortem w kształcie
Wystylizowanej „piątki”.
Kiedy nadeszła „ta pora”
Wnusio poprosił mnie właśnie:
„Babuniu zapal świeczuszki,
Będzie weselej i jaśniej”.
Jakimś cudem podpaliłam
Oprócz świeczek własne… włosy.
Poparzyłam sobie głowę
Krzycząc przy tym „w niebogłosy”.
Wnuczek miał masę empatii
I zmartwił się moim bólem.
Synowa się nie przejęła
Nie reagując w ogóle.
Ale po chwili wybuchła
Pretensjami jak zniewagi,
Że: „Ty mimo wszystko musisz,
Zawsze być w centrum uwagi.
A dzisiaj to były szczyty
Tego, jak wrednie to robisz,
A Twój egocentryzm znowu
Zepsuł urodziny Wnusiowi”!
Od dłuższego już okresu
Nie okłada nam się z żoną.
Ja zacząłem się przynudzać,
Ona wciąż jest obrażoną.
Chcemy ratować nasz związek,
Więc poszliśmy na terapię.
Liczymy, że nam pomoże
I uwolni nas od napięć.
Już na pierwszej tam wizycie
Dałem upust swej frustracji
Wyrzuciłem z siebie wszystko,
Co miałem do swojej Aśki.
Patrzyła, jak… nieobecna
I stwierdziła, że wciąż nie wie,
Czy ja w tej tyradzie mówię
Do Niej, czy raczej do siebie.
Terapeutka dosłownie
Powtórzyła, co mówiłem,
Ona ze złością krzyknęła:
„Czy to dla ciebie wysiłek,
By w ten, co ta pani, sposób
Tak codziennie mówić do mnie?
Przecież kiedyś tak już było,
Gdyby poszukać wśród… wspomnień.
Starsza siostra jest mężatką.
Ja też ślub już mam za sobą.
Nie mieszkamy z Rodzicami.
Oni muszą żyć na nowo.
Pierwszą rzeczą co zrobili,
To sprawienie sobie… kota,
Bo to miła, skromna, wierna
I niewybredna istota.
Gdy się o tym dowiedziałam,
Pojechałam z mężem do Nich.
Mama prosiła na kawę.
Byli także Ich znajomi.
Gdy tylko weszliśmy, tato
Wykrzyknął uradowany:
„Wiem jak nazwać kota – Paweł”!
I siadł dumny obok Mamy.
To imię mojego męża,
Więc spytałam: „Czemu właśnie
Takie miano chcesz dać kotu.
Wytłumacz mi, proszę, jaśniej”.
Na co tata dumny z siebie
Po łysinie się poskrobał
I szepnął, by kot nie słyszał:
„Zamierzam go… wykastrować”.
Tak z dnia na dzień, bez powodu,
Bez żadnego wyjaśnienia
Porzucił mnie narzeczony,
Choć była wzajemna chemia.
Najnormalniej, tak po prostu
Urwał kontakt usuwając
Nawet konto z Internetu.
Po prostu czmychnął jak… zając!
Zmienił swój adres e-mail
Oraz numer telefonu
Bez żadnego wyjaśnienia,
Tak jak cykor bez honoru.
Dopiero po jakimś czasie
Przypadkiem się dowiedziałam
Od nieznanej mi osoby
Jak cała sprawa się miała.
On mnie kochał aż do bólu.
Na zerwanie naciskała
Jego matka, a przyczynę
Tak oto uzasadniała:
„Twoje małżeństwo z tą panią
Zakończy się zbyt boleśnie,
Bo jej matka, drogi Synku,
Zmarła młodo, nazbyt wcześnie.
Byłam mimowolnym świadkiem,
Jak córeczka informuje
Swego starszego braciszka,
Ze atrakcja się szykuje:
„Piszczący ciągle maluszek
Zamieszka z nami niedługo.
Rodzeństwo nam się powiększy.
A dzieciaki płaczą, brudzą”…
On się strasznie naburmuszył
I wykrzyczał, co Go boli:
„Chciałem pieska. Mówiliście,
Że brak czasu no i woli,
By poświęcać szczeniakowi
Tej uwagi, co wymaga
Obowiązek wychowania
Tak małego jeszcze szkraba.
Teraz nagle ma się zjawić
Nowy dzieciaczek w rodzinie
I teraz nie ma problemu?
I nie wiem, jak ma na imię”!
Synek skończył cztery latka,
A tu taka niespodzianka.
Użył takich argumentów
Aż się zdziwiłam ja, matka!
Rodzinie, gdy to słyszała,
Aż zabrakło słów w „gębusiach”.
Nie chciał Tata dać Mu pieska,
No a teraz będzie musiał…
Mam psa, co wabi się „Piszczel”.
Wszystko gryzie i rozrywa.
Szczególnie to, co szeleści
Na jego behawior wpływa.
Najczęściej to reklamówki
Papierowe lub foliowe.
Zauważyłem, że głównie
Rozszarpuje torby… nowe.
Bo wtedy bardzo szeleszczą.
Kiedy z nimi „walki” stacza.
Zawsze wtedy, gdy to robi,
Ja bezpardonowo wkraczam
I próbuję zabrać torby.
Ale pies nie chce mnie słuchać
I broni do nich dostępu
Psia mać, psia noga, psiajucha!!!
Niedawno byłem w szpitalu,
A tam… niebywałe nudy.
Do nikogo się odezwać.
Wokoło same… marudy!
Nad reklamówkę się mści.
Kiedy wreszcie przyszedł moment,
Że już prawie zasypiałem,
Sąsiad z sąsiedniego łóżka
Otwierał czipsy – słyszałem.
Wiadomo, On nie mógł ciszej,
Bo torba bardzo szeleści.
Pomyślałem, że to… „Piszczel”
Nad „plastikiem” jakimś się mści!
Wyrwałem mu z ręki czipsy
Z krzykiem „Zostaw! Niedobry pies”!
I wtedy nagle skumałem:
Przecież to nie mój „Piszczel” jest.!
Wszyscy chorzy na tej sali
Patrzyli na mnie zdumieni.
Pan „od czipsów” się obraził,
Inni też mnie znać nie chcieli.
Przepraszałem, lecz on wcale
Nie pozwolił się przebłagać.
Okazało się, że ważniak
Policjantem jest, więc WŁADZA!
I nie lubi, gdy cywile
Mówią na Policję – „Psiarnia”.
Poniektórych, gdy to słyszą,
To rozdrażnienie ogarnia.
I on właśnie do tej grupy
Stróżów Porządku należy.
Myślę, że gdyby miał służbę,
To z pewnością bym już… nie żył.
Radiowóz dał mi pierwszeństwo,
Kiedy wyjeżdżałem z bramy.
Skorzystałem zadziwiony,
Bo w nim nikogo nie znamy.
Lecz przecież „grzeczność za grzeczność”.
Machnąłem ręką w podzięce
Ale niestety, telefon
Trzymałem właśnie w tej ręce.
Zauważyli me „faux pas”
No i co? – tu zapytacie;
A no… spokojnie i grzecznie
Skończyło się na
Ja już od pewnego czasu
Mam nowego znajomego.
Bardzo grzeczny, kulturalny,
Imię super męskie – Grzegorz.
Zapoznałam Jego jakieś
Trzy miesiące przed Świętami.
Codziennie się widzieliśmy,
Nawet przed egzaminami.
Na razie bez pocałunków,
Choć zależało mi na nich.
A i tak było przyjemnie
Chodzić z Nim do pubu, kina,
A nawet wspierać „duchowo”
Przy sesyjnych egzaminach.
Kilka dni temu dyskretnie
Dałam Mu do zrozumienia,
Że chcę na bardziej zażyłą
Naszą relację zamieniać.
Zmieszał się, ale powiedział,
Że poradzi się Kolesia
I odpowie. Więc czekałam
Na reakcję Mego Grzesia.
Spodziewałem się, że będę
Upojona szczęściem płakać,
A On przedstawił Kolesia
Jako… swojego chłopaka!