Proponowałem partnerce,
Żebyśmy zaczęli biegać
I przeszli na zdrową dietę,
Bo tego jest nam potrzeba.
Przybraliśmy sporo ciałka,
Bo lenimy się oboje,
A jeszcze bardzo lubimy
Po kolacji „troszkę” podjeść.
Z entuzjazmem się zgodziła
Na regularne bieganie,
Ale diety odmówiła,
Gdyż miała przeciwne zdanie.
Bo musi zrekompensować
Sobie, i to sowicie,
Nasze bardzo nieudane,
Fatalne, intymne życie.
Od niedawna w naszej firmie
Pracuje śliczna dziewczyna.
Dawniej, jako nastolatek,
Powiedziałbym: Super! Prima!
Lecz teraz brak mi odwagi,
Żeby do Niej choć zagadnąć.
Jej piękno mnie onieśmiela,
Czuję dziwną nieporadność.
Nieczęsto korzystam z windy.
Wolę schody (dla kondycji).
Kiedyś wszedłem na „piętnaste”;
Nawet nie miałem zadyszki!
Dzisiaj bardzo się spieszyłem.
Byłem właśnie na parterze.
Winda stała oczekując,
Aż w górę się z kimś zabierze.
Wszedłem sobie do kabiny,
A po chwili wbiegła… Ona!
Pięknie wygląda Jej buzia
Z wysiłku zaróżowiona.
Kiedy już wsiadła do windy,
To wtedy wpadło mi na myśl,
Żeby winda się zacięła.
A że jesteśmy w niej sami,
Byłaby okazja dla mnie
Pierwsza i ostatnia bodaj,
Żeby zagaić rozmowę,
A może też… poflirtować?
Opatrzność mnie wysłuchała,
Lecz nie byłem z tego kontent.
Defekt windy był na ósmym,
Ona wysiadła na… piątym!
Jestem już dwa lata z chłopcem,
Co świata za mną nie widzi.
Nie jestem „jakąś pięknością”,
Ale On mnie się nie wstydzi.
Z Niego też nie jest „amancik”,
Ale ma dużo uroku.
Wiem, że mnie kocha. Po prostu
Czuję to na każdym kroku.
Nie wiem, co Jego rodzina
Rozmyśla o naszym związku,
Lecz moja usiłowała
Zadusić go już w zalążku.
Mam tylko mamę i siostry.
To od nich słyszałam odzywki,
Że mój chłopak jest nic nie wart
I w dodatku jest też… brzydki.
Mimo tego wciąż z Nim jestem,
Choć o ożenku nie wspomni.
Ja o tym także nie myślę,
Bo bylibyśmy… bezdomni.
Obecnie każde z nas mieszka
Wraz ze swymi rodzinami.
Chciałabym zmienić swe życie,
Lecz to jest poza planami.
Myślę, że po jakimś czasie
Mój chłopak dostanie awans
I wynajmiemy mieszkanie,
Gdy będzie więcej zarabiać.
Dzisiaj nagle wszystko wokół
Jakby miało się odmienić.
Chociaż nie wiem, bo się boję,
Żeby tego nie przecenić.
Jego mama mimowolnie
Ujawniła mi fakt nowy:
Mój chłopak właśnie mi kupił
Pierścionek zaręczynowy!
Zaraz, gdy przyszłam do domu,
Pochwaliłam się rodzinie.
Mama tak się przeraziła,
Aż wezwała Boga imię.
Pierwsza siostra zakrzyknęła:
„Ooo niiee!!! tak wrzaskliwie,
Że zabrzmiało to jak skowyt
W słusznym, siostrzanym sprzeciwie.
Druga siostra, to ta starsza,
Zapytała, czy mam pewność,
Że pierścionek kupił po to,
Aby ożenić się ze mną?
Bo może jest jakaś szansa,
Że oprócz mnie, tej jedynej,
Ma on jeszcze gdzieś na boku
Inną naiwną dziewczynę!
Zaledwie kilka miesięcy
Byłam nianią malutkiego
Synka nadzianych rodziców.
Pilnowałam Go jak swego!
Płacili mi niezłą kasę
Jak na warunki krajowe,
Ale za to pracowałam
Piętnaście godzin na dobę!
Dzieciaczek nadzwyczaj słodki.
Zżyliśmy się bardzo z sobą.
Mały dobrze się rozwijał,
Wypowiedział pierwsze słowo!
Wczoraj tę pracę straciłam.
Nie mogłam się z tym pogodzić.
Dlaczego mnie odprawiono
Właśnie skojarzyłam to dziś.
Oleś, jako pierwsze słowo
„Wygaworzył” … moje imię!
Stało się to przy rodzicach
No i oczywiście przy mnie.
Nie mogli się z tym pogodzić,
Że ich synek mnie uznaje.
O to mogą mieć pretensje
Tylko do siebie nawzajem.
Dziwi mnie jednak, że Oleś
Będąc pod opieką niani
Przez prawie całe swe życie
Codziennie, całymi dniami,
Jeszcze nie zapomniał tego,
Który pan i która pani
Są dla Niego… rodzicami.
Tato pracował w Holandii,
Gdy ja byłam nastolatką.
Widywałam Go na Skypie,
Lecz w naturze bardzo rzadko.
Tęskniłam za Nim, więc Mama
Wymyśliła, żebym Tatę
Odwiedziła w czas wakacji
Nie zimowych, ale latem.
A żeby było najtaniej
Pojechałam autokarem
Z dostępnymi wygodami.
Był tam wucet oraz barek!
Jak był komplet pasażerów,
Ruszyliśmy w długą drogę.
Rozejrzałam się wokoło-
Młodych namierzyć nie mogę!
Pojazd zapełnili ludzie
Powracający do pracy,
Którzy gościli w Ojczyźnie,
By z rodziną się zobaczyć.
Chyba minęła już północ.
Stanęliśmy na parkingu,
Żeby kilku pasażerów
„Złapało oddech” po drinku.
W dodatku chodziło o to,
Że w podróży się nie pali.
Więc panowie bardzo mocno
Na ten postój naciskali.
Ja też z ochotą wysiadłam.
Znudził mnie sąsiad-gawędziarz
I w fotelu było ciasno.
Mnie rozpierała energia!
I zaraz też, gdy wysiadłam,
Obiegałam pojazd wokół.
A kiedy wszyscy znów wsiedli,
Zrobiłam kilka podskoków
I za nimi chciałam wskoczyć
Przez otwarte drzwi do środka.
Nagle ktoś zatrzasnął drzwiczki,
Mnie zatrzymała… wywrotka!
Leżąc na bruku parkingu
Ledwo na oczy patrzyłam.
Chyba miałam lekki nokaut.
Nie wiedziałam, gdzie ja byłam!
Postój się znacznie przedłużył.
Ocucił mnie nasz kierowca.
Założył mi opatrunek
Ze znawstwem godnym fachowca.
Reszty drogi nie pamiętam.
Siedziałam otumaniona.
Świadomość mi powróciła,
Gdy… tatko wziął mnie w ramiona.
Opowiadam o tym dzisiaj,
Bo sortując stare foty
Przypomniały mi się właśnie
Dawne za ojcem tęsknoty.
Oprócz tego jest ponadto
Powód, choć zupełnie inny:
Pięknie wygląda mój siniak
Na fotosach wakacyjnych.
Dzisiaj zobaczyłam mamę,
Jak wyciera kurze szmatką
W jej sypialni na podłodze
Pod wiszącą nocną szafką.
„Skąd masz taką ładną szmatkę”?
Zapytałam Ją wieczorem,
Gdyż poznałam na gałganku
Dobrze mi już znany wzorek.
Na to machnęła rękami
I powiedziała niepewnie:
Że „to ze starej bluzeczki
Dzisiaj już jej niepotrzebnej.
Od lat walała się w szafie
Razem z kilkoma innymi”…
Tę bluzkę to ja jej dałam
Przed rokiem na urodziny.
Przeszło trzy tygodnie temu
Nałóg palenia rzuciłem,
Lecz wciąż mam nerwicę natręctw,
Co przecież nie jest zbyt miłe.
Ciągle coś robię rękami:
Miętolę, drapię lub skubię.
Żona grozi mi co chwilę:
„Chyba Tworki[1] ci zamówię”.
Wczoraj na mych imieninach
Siedziałem na sofie z ciotką.
Rozmowę poświęciliśmy
Przeważnie rodzinnym plotkom.
Bezwiednie gładziłem dłonią
Mięciutkie obicie sofy.
(Wszystkie meble w naszym domu
Pokrywają piękne „floki”[2]).
Po dłuższej chwili cioteczka
Spytała, czy mogę przestać,
Bo czuje się skrępowana,
Gdyż już nie jest „jak trzydziestka”.
I wtedy do mnie dotarło,
Że nie muskałem kanapy,
Tylko po udzie cioteczki
Wędrowały moje łapy!
[1] Tworki – potocznie o szpitalu psychiatrycznym, dzielnica miasta Pruszków
[2] Flok – tkanina obiciowa
Nasza ośmioletnia córcia
Jest dzieckiem cichym, spokojnym.
Nigdy nie zauważyłem u Niej
Zachowań choćby niesfornych.
W czerwcu dostałam wezwanie
Od wychowawczyni córki,
Bym ją pilnie odwiedziła.
Myślałam, że w sprawie cenzurki.
Ale po przyjściu do szkoły
Dowiedziałam się, że sprawa
Jest znacznie bardziej poważna.
Na czyn karalny zakrawa!
Córka znalazła u brata
Dość zniszczonego „świerszczyka”
I zaniosła go do szkoły
Dając go innym „poczytać”.
Czytelnia była w kibelku.
A za możliwość „czytania”
Od każdego albo każdej
Parę złotych pobierała!!!
Nasz nastoletni potomek
Ma do mnie wielką urazę,
Że ostatnio ja z małżonką
Za rzadko sypiamy razem.
Mama przez to jest wkurzona.
Często nawet popłakuje.
Ten ponury nastrój mamy
Atmosferę w domu psuje.
Ona wciąż jest rozeźlona.
Jeszcze nie mówił nikomu,
Że na nim się wciąż wyżywa
I chyba… „da dyla z domu”!
Moja dziewczyna ostatnio
Daje mi dużo wskazówek
Jak odnosić się do dziewcząt.
Troszkę czułem w tym obłudę.
Miałem nadzieję, że miłej
Chodziło o to, by z nami
Nie było tak, jak z innymi
Nieudanymi związkami.
Ale przecież ja ją kocham.
Etap flirtu mamy „zdany”.
Teraz chciałem grunt szykować
Pod nasze małżeńskie plany.
Zapytałem ją, dlaczego
Właśnie o tym przypomina.
Przecież my z sobą już od lat
Żyjemy tak jak rodzina.
Powiedziała, że chciałaby
Mnie nauczyć flirtowania,
Na wypadek gdyby doszło
Między nami do rozstania.