Od dwóch tygodni pracuję
Na dziale mięsnym w „Stokrotce”.
To jest moja pierwsza praca.
Wszystko tutaj jest mi obce.
Szczególnie na tym stoisku,
Gdzie pełno różnych narzędzi:
Krajalnic, pił czy tasaków
Do cięcia mięsa i wędlin.
Od początku przeczuwałam,
Że to tylko kwestia czasu,
Kiedy się zatnę przy „walce”
Z boczkiem, szynką, czy kiełbasą.
Nie byłam przygotowana
Że „wyrok” będzie bezwzględny.
Skaleczyłam się… papierem
Podczas pakowania wędlin!
Po miłej imprezie rodzinnej
Pomagałem żonie sprzątać.
Lubię Ją poobserwować,
Bo bardzo seksy się krząta.
Marny ze mnie jest pomagier.
W tej robocie jestem „kiepski”,
Bo robię wszystko niezdarnie,
Jak bym nie miał „piątej klepki”.
Wszedłem cichutko do kuchni.
Właśnie lodówkę czyściła.
Tylko majteczki widziałem,
Tak bardzo się pochyliła.
Poklepałem po tyłeczku
Mrucząc głośno „ale fajnie”…
Była cisza, ale krzyki
Rozległy się momentalnie.
Rozpoznałam je natychmiast.
Za mną stała… moja żona,
A przede mną ma teściowa
Bardzo czegoś przestraszona.
Lecz nie jestem pewny tego,
Kto z tej trójki był najbardziej
Przestraszony i zdumiony.
Chyba ja, największy „twardziel”!
Moja koleżanka, drogistka
Chętnie doradza klientkom.
Ale niestety, przez covid
Jest od tygodnia… pacjentką.
Nie mogę się z Nią spotykać,
Ale możemy pogadać.
Od czego przecież komórki?
Maski nie trzeba zakładać.
Opowiedziała mi, jak to
Tym świństwem się zaraziła.
Wyszło na jaw, że klientka
Na covid chora już była.
To starsza, leciwa pani.
Z wyglądu to dama nawet.
Prosiła by wybrać zapach,
Bo dla niej wszystkie są… mdławe.
Miała maseczkę, a jakże.
Tylko nosa nie zakryła
I z pewnością właśnie wtedy
Covidem ją zakaziła.
Nim opuściła drogerię,
Skarżyła się, że nie może
Normalnie złapać powietrza
I czuje się coraz gorzej.
Od dwóch tygodni próbuję
Zadzwonić do koleżanki.
Niestety, nie odpowiada.
Nie mam o Niej żadnej wzmianki…
Dziś żona wróciła z pracy
Znacznie później niż normalnie.
Dzwoniłem do Niej co chwila,
Można by rzec, że nachalnie.
Wyjaśniła, że nie mogła
Odbierać mych telefonów,
Bo była razem z swym szefem
Na spotkaniu by… mu pomóc.
To był ważny klient Firmy,
Więc Go na obiad proszono.
Nie odmówiła, bo Klient
Nie był sam, lecz razem z żoną.
Uwierzyłem bez zastrzeżeń.
W wyjaśnienie sprawy całej,
Ale wkrótce bez obiadku
Zacząłem czuć, że… zgłodniałem.
Żona, jakby odczytując
Moje myśli zapytała,
Czy zamówić jedzenie, bo
Dawno nic w ustach nie miała.
I wtedy do Niej dotarło
Że właśnie się wygadała,
Że ten „klient” to kochanek,
Z którym romans ukrywała.
Nasz związek już nie istnieje.
Nie ma już nic między nami.
Ale w pracy wciąż się styka
Z poważnymi problemami.
Gdyż przez dłuższy okres czasu
Wychodziła z pracy wcześniej,
By zabawiać się z kochankiem,
Mnie zdradzając jednocześnie.
Miała zaległości w pracy
I teraz musi nadrabiać.
W Jej życiu prywatnym – pustka;
Za to ja żyję jak hrabia!
Mieszkam samotnie w „wieżowcu”.
Jestem samotną od roku.
Lecz nie zaznaję spokoju
Od lokatorów w mym bloku.
Tuż przed sprawą rozwodową
Mój już były w ramach odwetu
Wrzucił sąsiadom do skrzynek
Informację pełną bzdetów.
Jednym z nich było podanie,
Że można do mojej skrzynki
Bezpiecznie, bez skrępowania,
Wrzucać niechciane przesyłki.
Bo ja je kolekcjonuję,
I ciągle powiększam zbiory.
Ludzie to zapamiętali,
A dla mnie kłopot i gorycz.
Od tamtej pory minęło
Już sześć lat, a ja bez przerwy
Dwa razy w każdym tygodniu
Miewam ataki alergii.
Mam uczulenie na farby,
Szczególnie czarną, gdy splami.
To jest przyczyna egzemy
Na dłoni między palcami.
Nie wiem kiedy, gdzieś w pokoju
Zgubiłem banknot. Sto złotych!
Szukałem chyba godzinę.
Nie znalazłem; tyle „floty”!
Był już burdel, lecz szukanie
Jeszcze go mi powiększyło.
Jeszcze nigdy w mym pokoju
Takiego „chlewu” nie było!
Chcąc nie chcąc byłem zmuszony,
Żeby ten nieład ogarnąć.
Przy okazji gdybym znalazł,
To nie sprzątałbym za darmo.
Przetrząsnąłem cal po calu
Każdy kącik, zakamarek
I w efekcie samorzutnie
Nieźle pokój…wysprzątałem.
Po niecałej półgodzinie
Przyszedł ojciec do pokoju.
Dzisiaj szczególnie pogodny
I w bardzo dobrym nastroju.
Wręczył mi tę moją stówkę,
Bo to on ją u mnie „znalazł”
I z zadowoleniem przyznał,
Że jego pomysł… zadziałał!
Bardzo często coś dziwnego
Znienacka mi i się przytrafia.
Czasem myślę, że specjalna
Przydałaby się terapia.
Ostatnio, bo zbliża się zima,
Chciałam kupić ciepłe buty.
Znalazłam je bardzo szybko.
Idealne, wprost „full-biuty”.
W znanej sieci je odkryłam..
Przymierzyłem. But wspaniały:
Skórka gładka, w środku… futro.
Kupuję, choć koszt niemały.
Znalazłem nawet pudełko.
Na nim metka, rozmiar, cena.
Tylko w środku jakiś papier…
Buta od pary w nim nie ma!
Poprosiłam ekspedientkę,
By pomogła drugi znaleźć.
Żeby bucik się odnalazł
Ogłoszono nawet alert!
Po kilkunastu minutach
Stwierdzono, że buta… nie ma.
Para zdekompletowana.
Jednego nie można… sprzedać!
Zresztą kto zechciałby kupić
Tylko jednego bucika.
Pojedyncze się zamawia
Wyłącznie u kamasznika.
Ktoś zapyta, czy nie mogłam
Sobie innych butów wybrać?
Mam małą stopkę, mówią mi,
Że taką „jak u kolibra”.
I to powód, że czasami
Muszę butów szukać długo.
Rzadko mogę w mym rozmiarze
Natrafić na parę drugą.
Pani chcąc mi pomóc w biedzie
Zadzwoniła do kumpelki
I tam znalazła buciki
W moim rozmiarze niewielkim.
Pojechałam. Już na miejscu
Wyszło na to, mówiąc w skrócie,
Że tam także znaleziono
Tylko jeden taki bucik.
Leżał sobie w pudełeczku
Bucik prawy, bo ten lewy
Zaginął kilka dni wcześniej.
Chyba skradł go jakiś debil!
Nie wiem czemu, ale wcale
Nie zgodzono się, bym zaraz
W obu sklepach but kupiła.
Byłaby z nich piękna para!
Sklep jednakże klientowi
Tylko parę może sprzedać.
Dwa buty stanowią jedność.
Inaczej zrobić się nie da.
Niekompletna para butów,
Czyli jeden tylko bucik,
Nie jest „przedmiotem obrotu”
I… nie można go wyrzucić!
Czy nie może być „półpara”
Jak już jest słowo… „półbucik”?
Mogłabym kupić półpary,
Chociaż to wymaga starań,
Ale w efekcie końcowym
Służyłyby mi jak para.
We czwórkę z mymi kumplami
Wynajmujemy mieszkanie.
Kształcimy się na… prawników,
A to niełatwe zadanie.
Trzeba dużo czytać. Potem
Jeszcze wszystko…zapamiętać
Literalnie, co do słowa.
Jak zapomnisz, no „to cmentarz’!
Obowiązki przede wszystkim,
Ale młodość ma swe prawa.
Przyjemności, relaks, psoty…
Jest nauka, jest… zabawa!
Kumple, z którymi „koczuję”
„Psikusa” mi urządzili.
Do żartów, szczególnie głupich,
Oni zawsze skłonni byli.
Miałem jechać razem z kumplem,
Bo mieszkamy w jednym mieście,
Do domów, już po zajęciach.
Ja jeden byłem na teście
Oni „na chacie” zostali.
Żaden iść ze mną nie zechciał,
Bo kawał dla mnie zmyślali.
Bo specjalnie po to właśnie
Zarządzili sobie „wolne”.
Żeby obmyślić szczegóły
Psoty głupiej, takiej… szkolnej.
Moje „tobołki” zostały,
Po co miałem je zabierać.
Oni z tego skorzystali
I zaczęli w nich mi gmerać:
Dwa plecaki, co już wczoraj
Do podróży spakowałem,
Zostawiłem, niech czekają.
Są bezpieczne, pomyślałem.
I tutaj się pomyliłem.
Wtedy jeszcze nie wiedziałem,
Że już wcześniej moi kumple
„Rozmyślali” nad kawałem.
Gdy ja byłem na uczelni,
Oni wzięli większy plecak,
Otworzyli go bez śladów…
To miała być wielka heca…
No i wsadzili do niego:
Woreczek ze starym serem,
Zepsutą rybą, cebulą
I coś jeszcze, chyba ścierę!
Kiedy wróciłem z uczelni
Szybko zabrałem plecaki
I laptop do samochodu.
Nic nie zwiastowało draki.
Wyjechaliśmy wraz z kumplem
Mieszkającym razem ze mną.
On zabrał też swą Sympatię,
Żeby Jej zrobić… przyjemność.
W czasie jazdy się zgadało,
Że przyjemność, to zakupy.
Więc żeby im nie przeszkadzać,
Wcześniej „odbiłem” od grupy.
Wysiadłem, ale plecaki
Pozostały w samochodzie.
Jutro przyjdę je odebrać,
W nich jest tylko brudna odzież.
Zajęty dziewczyną kumpel
Zapomniał o tym zupełnie,
Że mi ten kawał zrobili
I może być… nieprzyjemnie!
Zabrałem tylko laptopa.
Do taksówki się przesiadłem,
Żeby szybciej być już w domu,
Bo „od wieków”… nic nie jadłem.
Następnego dnia w południe
Wpadłem do Niego po bagaż.
Im jestem bliżej garażu,
Tym bardziej fetor się wzmaga.
Rzeczywiście. Kawał fajny,
Tylko efekt dość mizerny.
Kumpel wpadł sam w swoje sidła.
Taki miał niefart cholerny!
Ja swoje ciuchy wyprałem,
A plecaki wyrzuciłem.
Kumpel do auta nie wsiada,
Tylko wnętrze czyści, myje…
Mój sąsiad zadzwonił wściekły
Do moich drzwi i zagroził,
Że jak nie ściszę „pornola”,
Do Policji donos złoży,
Że za głośno puszczam sobie
Filmy porno i wycedził,
Że tak samo uważają
Wszyscy najbliżsi sąsiedzi.
Otworzyłem drzwi i patrzę,
A sąsiada już tam nie ma.
Chciałam mu pokazać jaki
Jest Mój ulubiony temat.
Nie zdążyłem mu powiedzieć
Nawet słowa wyjaśnienia,
Bo trzasnął drzwiami i poszedł
Nie mówiąc mi „Do widzenia”!
Od wielu już lat corocznie
Oglądam Puchar Davisa.
Właśnie w TV oglądałem
Finał żeńskiego tenisa!
Dopiero po dłuższej chwili
Zrozumiałem, co się stało
I jakie „seksowne” echo
Do ich uszu dobiegało.
Ale fama się rozniosła.
Jestem sławny, choć bez fanfar.
Teraz wszyscy na mnie patrzą,
Jak na jakiegoś dewianta.
Dziś mój chłopak mi oświadczył,
Że nie możemy się spotkać,
Bo chyba się gdzieś przeziębił
I złapała go… „dygotka”.
Położył się już do łóżka.
Połknął aż dwie aspiryny.
Czuje się bardzo słabiutko,
Bolał, że nie jestem przy Nim.
Wzruszyła mnie jego boleść,
Więc Mu rosołek zrobiłam
I pojechałam do Niego,
Bo też troszkę się… stęskniłam.
Miałam klucze, więc po cichu
Weszłam, patrzę, a tam… ostro!
To ja miałam niespodziankę…
Nakryłam Go z… moją siostrą!
Ona nie ma prawa jazdy,
Więc nie mogła jechała sama.
Ktoś Ją musiał przywieźć,
A była to… moja mama!