Tak się stało, że mój chłopak
Przestał chodzić do roboty.
Jego fabryka ma postój.
On to ma szczęście. Och ty…
Od tygodnia siedzi w domu,
A ja po dwanaście godzin
Bez przerwy w sklepie zasuwam
W Pabianicach, koło Łodzi.
Zmiana trwa dwanaście godzin,
A pracuję głównie w „nocki”.
W związku z tym mój narzeczony
Przejął wszystkie obowiązki –
Oczywiście te domowe,
Bo dotychczas, że tak powiem,
Wszystkie roboty domowe
Dzieliliśmy po połowie.
Pewnego dnia dość zmęczona
Odsypiałam nockę jeszcze,
Kiedy trójka jego kumpli
Zaczęła pod oknem wrzeszczeć:
„Stary, nieszczęśliwy kumplu!
Weź się w garść i się ogarnij!
Przecież musisz być mężczyzną!
Chodź dziś z nami do piwiarni!
Odpowiedział, że nie może,
Bo musi obiad gotować.
Dziś właśnie jest jego kolej;
W garnku jest… pomidorowa,
A żona jeszcze śpi w łóżku.
Jako dowód im pokazał
Siebie w… kuchennym fartuszku.
Ja nie spałam, bo mnie zbudził
Właśnie ten hałas za oknem.
Słyszałam, co tam się działo.
Było to dla mnie okropne.
Mąż zgodnie z prawdą im mówił,
Że: jeszcze zmyje naczynia,
Powiesi pranie, zamiecie
I już na dzisiaj ma… finał!
Zajmie mu to pół godziny.
Może wtedy iść z kumplami.
Żona, gdy nockę odeśpi,
Sama się przecież… nakarmi.
A na to jeden z nich drwiąco,
Z pogardą i głupim śmiechem
Wyzwał Go od pantoflarzy,
Bo… powinien być mym szefem!
Krzyczał też, że mąż się daje
Przez żonę wykorzystywać.
Jego baba wszystko robi
I jeszcze jakoś… jest żywa!
Mąż powinien sobie siedzieć
I żłopać piwko spokojnie,
A żona chociaż pracuje,
To po pracy ma już „wolne”
I poradzi sobie w domu,
Bo „kobitki są żywotne”!
Wiele podobnych tekścików
Usłyszałam jeszcze wtedy.
Mąż spokojnie im wyjaśniał
Że wszystko się zmieni, kiedy
Będzie inna sytuacja
I znowu pójdzie do pracy.
Ja znowu zajmę się domem
I jak kiedyś „będzie cacy”.
Nie zrozumieli tłumaczeń
I poszli tam, gdzie dążyli.
Ja mam szczęście i współczuję
Kobietom takich goryli.