Wychodziłem podchmielony
Z imprezy u koleżanki.
Półmrok, bo na starych schodach
Świecą tylko dwa „kaganki”.
Wtedy spotkałem staruszka,
Jak pieska do piersi tulił.
Dość ciężko wchodził na górę.
Ten widok mnie wprost rozczulił.
„Cześć koleżko”- Mówię do psa.
Sięgnąłem ręką do łebka,
Ale tylko pogłaskałem…
Bochenek suchego chlebka.
Mój kochany coraz częściej
Upijał się alkoholem.
Pod groźbą zerwania chciałam,
By leczył się anticolem.
Kiedy nie chciał o tym słyszeć.
Zagroziłam mu zerwaniem.
Widząc, że już nie odpuszczę,
Zgodził się niespodziewanie.
Zaproponował mi zakład,
Że jak się choć raz napije,
To tym samym z jego winy
Nasza para się rozbije.
Uważałam, że pomogę
Chłopakowi w tym problemie.
Nie przypuszczałam, że zaraz
Czekało mnie zaskoczenie.
Założyłam się natychmiast
Wierząc, że to koniec picia.
Nie pomyślałam, że z niego
Taki zakłamany spryciarz.
Wyciągnął spod kurtki wódkę
I patrząc mi w twarz się napił.
Taki to był koniec związku
I także jego terapii.
Byłam kiedyś rozrywkowa.
Alkohol i towarzystwo
To dwa słowa, które zawsze
Przekładałam ponad wszystko.
Rok już właśnie minął, kiedy
Na karnawałowym balu
Upiłam się tak bardzo, że
Wylądowałam w szpitalu.
A gdy wreszcie wytrzeźwiałam,
To (i tutaj się pogrążę)
Dowiedziałam się, że właśnie
Straciłam miesięczną ciążę.
Kiedy to do mnie dotarło,
Takie wywarło wrażenie,
Że nagle, tak samoistnie
Przyszło na mnie otrzeźwienie.
Nie wypiłam ani kropli
Nawet wtedy, kiedy miałam
Pewność, że w ciąży nie jestem.
Ta trauma we mnie została.
Szybko straciłam przyjaciół.
Odwrócili się znajomi.
Nawet wieloletni chłopak
Poszedł z nimi na konformizm.
Na imprezach mnie się wstydzi,
Bo nie piję, jestem nudna.
Kiedyś umiałam się bawić.
Teraz stałam się marudna…
Wyszło na to, że przez lata
Ciągłych zabaw, uciech, picia
Zmarnowałam z tymi ludźmi
Swe dziecko i kawał życia.
Wieczorem przed moim domem
Pijany w trupa przechodzień
Miał pretensję do latarni,
Że stanęła mu na drodze
I trzyma go w swym uścisku
Zamiast chociaż trochę pomóc,
Żeby on mógł bez trudności
Nareszcie trafić do domu.
Sąsiadów to bardzo bawiło.
Ja ze wstydem patrzę na to,
Bo główny aktor tej scenki
To mój ukochany tato.
Wreszcie doszło do spotkania
Z chłopakiem poznanym w sieci.
Założyłam swe najlepsze
Szpileczki oraz żakiecik.
Poszłam też do kosmetyczki.
Byłam także u fryzjerki.
Cała się sperfumowałam
„Niną Ricci” od szwagierki.
Byłam pewna, że doceni
Moje starania w tym względzie
I z naszego zapoznania
Ukontentowany będzie.
Natychmiast po przywitaniu
On odsunął się ode mnie.
Grymas na twarzy świadczył,
Że jest mu nieprzyjemnie.
Oznajmił cedząc przez zęby,
Że “odwiezie mnie do domu,
Bo wyczuł ode mnie zapach
Taniutkiego alkoholu”.
On “nie chce mieć nic wspólnego
Z dziewczyną uzależnioną
Od trunków, za które jeszcze
Trzeba płacić dosyć słono”…
Co jednoznacznie znaczyło:
Właśnie teraz zrywam z tobą!
Wyszłam gdzieś na pogaduszki.
W domu zostali mąż z bratem.
Wróciłam późnym wieczorem,
A w domu pełno „Azjatek”.
Twarze obsypane mąką.
Na ustach czerwony marker.
Telewizorek włączony.
Wszystkie okna są otwarte.
Na ekranie japońszczyzna.
Leciał film „Wyznania Gejszy”.
Mąż oraz szwagier pijani.
Nie wiem, który z nich smutniejszy.
Tak w klimat filmu się wczuli,
Że swe twarze wybielili.
Uśmiechali się jak gejsze,
Choć żytnią nie sake pili.
Mieszkam na małym osiedlu.
Mam sąsiadkę, chyba “ruską”,
Która od lat pędzi bimber.
Nazywają ją babuszką.
Zaopatruje tajemnie
Całą „żulię” okoliczną.
Klientelę ma dość stałą
I, jak sądzę, dosyć liczną.
Kiedyś jej „gość” podchmielony
Widocznie pomylił domy,
Bo długo i natarczywie
Do drzwi mojej willi dzwonił.
Otworzyłam. On mnie pyta
O babcię, bo chce z nią gadać.
Mówię, że babcia nie żyje
I każę żulowi spadać.
Po chwili kojarzę fakty.
On mnie pytał o babuszkę,
A nie o moją babcinkę,
Niedawno zmarłą staruszkę.
Odszedł bardzo załamany
Tym, że babuszka nie żyje.
A może jednak z powodu,
Że dzisiaj się nie napije?
Niedawno wróciłem z Anglii.
Mieszkałem tam prawie pięć lat.
Zapuściłem niezły zarost.
Wyglądam jak tęgawy skrzat.
Już w tym samym dniu koledzy
Chcieli mój powrót świętować.
Razem poszliśmy do baru,
Na mój powitalny „browar”.
Nie skończyło się na jednym.
Zaliczyłem kilka piwek.
Gdy opuszczaliśmy lokal,
Zrobiło się dość burzliwie.
Daliśmy się wciągnąć w zatarg
Z grupą pijanych kolesi.
Policję do interwencji
Wezwali przygodni piesi.
Było nawet kilka złamań
U wielu poturbowanych.
Przyjechały też karetki
Do osób poszkodowanych.
Dowiedziałem się nazajutrz,
Że mój brat brał udział w bójce.
Obaj nie wiedzieliśmy, że
To spotkanie bratobójcze.
Brat mnie nie poznał przez brodę.
On zaś kaptur miał na głowie.
Teraz o naszej przyszłości
Zadecydują… sędziowie.
Jako ratownik medyczny
Co dzień jeżdżę do wypadków,
Lecz nieczęsto jestem świadkiem
Nieprzewidywalnych faktów.
Kiedyś byliśmy wezwani
Do wypadku osób pieszych.
Przypadek był dosyć pilny
I musieliśmy się spieszyć.
Rzeczywiście. W rowie leżał
Gość mocno poturbowany.
Karetkę wezwał do kumpla
Facet dość mocno pijany.
Zeznał, że wracali z knajpy.
Z bełkotliwego wywodu
Wynikało, że on nagle,
Niespodzianie wpadł do rowu.
Rów głęboki, umocniony
Płytami betonowymi.
W nich otwory, nierówności
I bardzo ostre szczeliny.
Upadek ślady zostawił.
Plamy krwi, rozbita głowa
Wskazują, że jak najszybciej
Trzeba człowieka ratować.
Wyciągnęliśmy ofiarę.
Lekarka sprawdziła oko.
Nie ma reakcji na światło,
Chociaż otwarte szeroko.
Stwierdziła zgon delikwenta.
Do worka włożono ciało,
Żeby niezabezpieczone
Na ulicy nie leżało.
Po kilku minutach worek
Zaczął się nagle szamotać.
Po otwarciu „zmarły denat”
Zaczął do nas coś bełkotać.
A oko, to przebadane,
Okazało się być… szklane!
Kiedy stoi między nimi,
To nie dzieli, tylko łączy.
I tak długo będzie stała,
Póki kropla z niej się sączy.
To nie szyba ani ściana,
To oryginał, nie surogat.
Jej kształt budzi pożądanie
I nie jest też bardzo droga.
To ich towarzyszka wierna
W chwilach radości i nudy.
Ona daje zapomnienie.
To po prostu flaszka wódy!