Byłem z kumplem na wakacjach.
Tak jak on bardzo lubię
Wypić czasem dla kurażu,
No i mieć „co nie co” w czubie.
Kiedyś sobie wypiliśmy
Nie za dużo, ale dosyć
Żeby w przypływie szczerości
Wspominać swoje „etosy[1]”.
Przyznałem się, że już kiedyś
Przespałem się z Jego siostrą.
Na to wzruszył ramionami
I zapytał: „Było ostro”?
Potem wzruszył ramionami
I powiedział: „Z nastolatką
Seks jest dobry, ale lepszy
Miałem jednak z…z twoją matką”!
[1] Etos – wartości, obyczaje, etyka
Nie ukrywam, że w młodości
Miałem życie dość burzliwe.
Juble, burdy, awantury –
Zawsze w towarzystwie dziwek.
W końcu się doigrałem,
Że mnie posadzili na rok.
Miałem czas pomyśleć, jaki
Ma być ten mój następny… krok.
Kiedy opuszczałem ciupę
Miałem wolę niewzruszoną
Znaleźć pracę i mieszkanie,
I żyć w nim spokojnie z żoną.
Niestety, ambitne plany
Pokrzyżowali kompani
Którzy, gdy ja siedziałem
Do mieszkania się włamali
I zamienili je w małą…
Plantację marihuany.
Gdy tylko to zobaczyłem,
W amok, albo furię wpadłem.
To, co mnie wtedy spotkało,
Było nieoczekiwane, nagłe.
Wydzierałem się na kumpli,
Byłych już, tak ja to czułem.
Jednemu, co zaczął się stawiać,
To ostro gębusię skułem.
Sąsiadka słysząc rozróbę
Zaraz Policję wezwała.
Myślała, że to znów burda.
Ona po prostu się bała.
Teraz trzy lata dostałem
Za udział w grupie przestępczej.
Chciano mi wlepić przywództwo,
Żebym dostał dużo więcej.
Teraz jest już oczywiste,
Że dziewczyna nie chce mnie znać.
Po trzech latach Ona będzie
Z innym chłopakiem zamężna.
W telewizji od kwadransa
Znana reklama leciała
Zagranicznych kosmetyków
Do „konserwowania” ciała.
To znaczy do: odchudzania,
Wygładzania, renowacji,
Odnowy i konserwacji
Skóry kobiet różnych nacji.
Nagle teściowa kuksnęła
Mnie znacząco w lewe ramię
Klepiąc się przy tym po brzuszku
Dość pokaźnym moim zdaniem.
Jestem jak dotąd kontenta
Ze swojej wagi, nawet dufna.
Nie pojęłam, że to dla mnie
Z jej strony sugestia kupna,
Bo właśnie ja Ją spytałam
„Czy mam Mamusi zamówić”?
Wtedy zaczął się kataklizm:
Przekleństwa jedno po drugim.
Między nimi trochę treści:
„Wiem to, że nie jestem chuda,
Lecz nie sugeruj tego, że
Jestem choć troszkę za gruba”!
Tak się na mnie wydzierała,
Aż teść słyszał awanturę
I mnie poparł, że ja jeszcze
Nienajgorszą mam figurę.
A teściowa jest… zbyt gruba
I powinna myśleć o tym,
By się odchudzić i wreszcie
Wrócić do formy z powrotem.
W czasach licealnych miałem
„Ciapowatego” kolegę.
Kochał się On w koleżance,
Która miała z Niego „zlewę”.
Ciągle z niego żartowała,
Był dla niej wręcz pośmiewiskiem.
Olewała Go publicznie,
Rzekłbym nawet… sadystycznie.
Wciąż dawała Mu nadzieję.
Nigdy „nie” nie powiedziała.
A On cieszył się jak dziecko,
Choć Go wykorzystywała.
Cała klasa miała ubaw,
Gdy Go poniżała wciąż.
On wszystko to dzielnie znosił
I w uczucie do niej grzązł.
W pamięć zapadła mi scenka,
Gdy zapytał Ją nieśmiało,
Czy może z Nią porozmawiać
Chociaż minutkę. Niecałą!
W taki sposób jej uwagę
Na siebie zwrócić się starał,
Ona sms-a pisząc
„Odszczeknęła” Mu… „spierdalaj”!
Popłakał się wtedy chłopak.
Roześmiała się „lalunia”.
Żeby dać sobie z Nią spokój
Chyba to wreszcie zrozumiał.
Długie lata po maturze
Klasę zebrać się udało.
Na koleżeńską „zbiórkę”
Większość z nas wtedy zjechało.
W wynajętej restauracji
Spotkanie przygotowane.
Stawili się prawie wszyscy.
Zabrakło tylko dwóch „panien”.
Wszyscy się jakoś zmienili:
Ci schudli, tamci utyli.
Nie wszystkich z nich rozpoznałem
Wśród zbyt wielu „dużych ciałek”.
Nie od razu Go poznałem.
Z nieśmiałego bardzo chłopca
Zmienił się w pewnego siebie
Pragmatyka – naukowca.
To inżynier z doktoratem.
Pracuje w firmie lotniczej.
Inteligentny. Z nim pogadasz
O wszystkim, w tym też o… Nietzchem.
Bardzo dobrze Mu się wiedzie.
Jest spełnionym inżynierem.
Ma rodzinę, dwójkę dzieci.
Miejsce zamieszkania – Mielec.
Koleżanka też przybyła.
Jest samotną matką. Mieszka
Od pół roku z gościem, który
Nie jest tatusiem Jej dziecka.
Nie pracuje, bo w zawodzie
Nie zdążyła się wyszkolić.
Całą swą młodość spędziła
Pośród „karków” i „łysoli”.
Choć nadal jest atrakcyjna,
To widać było na twarzy
Zniszczenia po alkoholu,
Papierosach i… ecstazy.
Chociaż temu zaprzeczała,
Dziwne Jej zachowywanie
Świadczyło, że dla Niej normą
Jest „pigułek szczęścia” branie.
Gdy zobaczyła kolegę
I słysząc kim On jest teraz,
Usiadła naprzeciw Niego
I wzrokiem jęła „rozbierać”.
Pamiętała, że On kiedyś
Wszystko byłby dla niej zrobił.
Chyba sobie pomyślała,
By na nowo Go „urobić”.
No i zaraz rozpoczęła
Zwykłe dla dziwek wybiegi.
Alkohol działał, a ona
Coraz bliżej Niego siedzi.
Co chwilę zagadywała
Prosząc Go, by się nie gniewał.
On, jak kiedyś ona jego,
Beznamiętnie ją… olewał.
Towarzystwo patrząc na to
Było bardzo zniesmaczone,
Pamiętając jak Go ona
Ośmieszała ciągle w szkole.
Padło nawet kilka słówek
Nazywając jej awatar[1]
Krótko, prosto, dosadnie:
„Dziwka”, „Ściera” oraz… „Szmata”!
Kilka razy próbowała.
Wciąż kulturalnie ją zbywał.
Wreszcie zołza odpuściła,
Gdy na taras ktoś Go wzywał.
Jeden z nas tam wcześniej wyszedł.
Stamtąd wołał nas kolega
Przeszliśmy grupą na balkon.
Po kwadransie… ona wbiega!
Stałem z Nim i jeszcze z trzema.
Gadaliśmy, paliliśmy.
Gdy ona do nas podeszła
Oczywiście… zamilkliśmy.
Zaczęła znowu coś gadać.
Słuchać nawet się nie starał
I puszczając kółko z dymka
„Odszczeknął” tylko… „spierdalaj”!
Ucieszyłem się ogromnie,
Bo ta chwila miła była.
I tak przy nas ta historia
Wielkie koło zatoczyła.
[1] Awatar – emblemat, obrazek, odpowiednik osoby
Moja o rok młodsza siostra
Czuje się niedoceniana.
Kłamie, że jest małym dzieckiem,
Żeby… być publikowana.
Uważa się za artystkę,
Lecz niedocenianą jeszcze.
Wciąż maluje i… maluje.
Ambicja ciągle Ją łechcze.
Wysyła swe rysuneczki
Do gazetki „Lego Friends”
I czasem je wydrukują.
Niewiele ma takich „szczęść”,
Lecz zawsze jest bardzo dumna,
Gdy załapie się na szpaltę
„Nadesłane przez Najmłodszych”
Publikowaną co czwartek.
Robi to już cztery lata.
Nikt z redakcji nie „zaskoczył”,
Że rysunki już zbyt długo
Czytelnikom „mydlą” oczy,
Że wciąż są jednakim tworem
Niewprawnej rączki dziecięcej.
Obrazki ciągle niezdarne,
A winny być coraz lepsze!
Przecież ta „mała dziewczynka”
To dorosła już kobieta!
Czy nikt z „państwa” redaktorów
Nie poznał się na tych bzdetach?
Dziś mieli przyjechać do mnie
Redaktorzy z TVN-u
Na nagranie reportażu
„Zdalna nauka w liceum”.
Przed maturą właśnie jestem.
Covid przeszkadza w nauce.
Wszyscy zdalnie się uczymy.
Każdy się po domu tłucze.
Wypadało się ogolić,
Bym nie wyglądał jak menel.
Zaciąłem się kilkukrotnie;
Drżała ręka, miałem tremę!
Mam ciemny zarost na twarzy.
W telewizji wszystko widać.
Dobre wrażenie na przyszłość
Może się mi jeszcze przydać.
Nie chciałem, by pozostały
Jakieś ślady po szczecinie.
Wreszcie byłem ogolony –
Byłem to mym Widzom winien!
Zadowolony z efektu
Czekałem na to nagranie.
Wkrótce przyjechały do mnie
Aż trzy eleganckie panie.
Byłem bardzo kontent z siebie,
Że pasuję do ich grona.
Nie myślałem, że wystąpię
W telewizji aż z tyloma!
Zabrały się za mnie wszystkie
Lecz każda za coś innego:
Ubranie, włosy, makijaż –
Już nie znam siebie samego!
A wkrótce się okazało,
Że byłem w dość dużym błędzie.
Będę rozmawiał z… mężczyzną,
A wywiad w maseczce będzie…
Wchodzę rano do łazienki
Nieprzytomna od snu jeszcze,
A tam już córeczka siedzi
Z instrukcją od „lego” w ręce.
Zdziwiona otwarłam usta,
Lecz zanim Ją o coś spytam,
To Ona zdenerwowana
Sama do mnie warczy z cicha:
„Czy ja Ci przeszkadzam, jak Ty
Tę swoją gazetkę czytasz?
Muszą całą wiedzę poznać,
Co w tej książeczce ukryta”!
No i dotarło to do mnie.
Nagle wszystko było jasne!
Moja Córa z grupą dzieci
Ma wziąć udział w „Lego Masters”!