Byłam na kontroli zębów.
Kiedy dentystka skończyła,
Spojrzała na mnie krytycznie
I tak do mnie przemówiła:
„Ktoś tu chyba nie odmawiał
Sobie jedzenia słodyczy”.
Spłoszyłam się, że uwaga
Stanu mych zębów dotyczy.
„Czyżbym miała jeszcze dziury”?
To nagle przyszło mi na myśl,
Lecz lekarka dokończyła:
„Mam na myśli… kilogramy”.
Niespodzianie na imprezie
Zostałam „gwiazdą wieczoru”.
Nie dlatego, że „wyglądam”,
Lecz na dziko, bez wyborów.
Nie umiem tańczyć ni śpiewać.
Jestem zupełnie przeciętna.
Lubię jednak towarzystwo.
Mówią mi, że jestem „smerfna”.
Mam w wyglądzie wiele braków.
Moim problemem jest trądzik.
To bardzo widoczny feler.
Próbuję się jego pozbyć.
Dermatolog mi przepisał
Krem specjalny na me pryszcze.
Pojedynczo je smaruję,
A po jakimś czasie czyszczę.
I tak poszłam na imprezę.
Nie wiedziałam tego, że krem
Niewidoczny na mych pryszczach
Skrywa nieprzyjemny sekret!
Mieni się w ultrafiolecie.
A więc każdy pryszcz mej twarzy
W świetle błysków jupiterów
Świecił się, migotał, jarzył!
I w ten sposób moje lico
Stało się nieziemskim tworem.
Nie byłam „gwiazdą wieczoru”,
Byłam całym „gwiazdozbiorem”!
Przed miesiącem mój małżonek
Wrócił z miasta pijaniutki.
Był z kumplami w jakiejś knajpie.
Musiał wypić „morze wódki”.
Oczywiście pierwsze kroki
Skierował był do łazienki.
Wyszedł z niej wprost załamany,
Jakby doświadczył mordęgi.
Dotąd nigdy nie widziałam
Mego męża w takim stanie.
Z trudem wypowiedział do mnie
Jedno zrozumiałe zdanie:
„Ja od dzisiaj się odchudzam”.
I faktycznie od tej pory
Nie korzysta z alkoholu,
Do jedzenia też nieskory.
Codziennie chodzi na spacer.
Zaczął nawet troszkę biegać.
Dzisiaj powiedziałam Mu, że
Zmiany na lepsze dostrzegam.
Zadowolony z pochwały,
Ale w skupieniu, nieśmiało
Przyznał się, co go tak mocno
Do tych zmian zmotywowało:
Wtedy, kiedy po imprezie
Wrócił do domu pijany,
Zorientował się, że w moczu
Ma niepokojące zmiany:
Bo wskutek złego jedzenia,
Choć nigdy dotąd nie poczuł,
Tłuszczyk ma nie tylko w brzuchu,
Ale także nawet w moczu!
Dziś na pewno Mu nie zdradzę,
Bo dobrze mu robi dietka,
Że wtedy zatkałam kibel
I nie mogłam go odetkać.
Wylałam tam stary rosół
Z resztkami mięsa i warzyw.
Na rosołku pływał tłuszczyk;
To on mu się źle skojarzył!
Zawsze miałam długie włosy,
Ale tęskniłam za zmianą.
Ścięłam je jak pani Werner.
Uważam, że się udało.
Gdy pokazałam się w pracy,
Wywołałam wielki szok.
Wszyscy się zastanawiali,
Czy musiałam obciąć kok.
Miałam imbecylny humor,
Więc powiedziałam głupawo,
Że zaczęłam tracić włosy
I czuję się dosyć słabo.
Zanim minęła godzina,
Szef mnie zawezwał do siebie.
Bardzo zaniepokojony
Chciał się koniecznie dowiedzieć,
Czy w tej smutnej sytuacji
Na tyle na siłach będę,
By wyrobić się z projektem
Zanim niestety… odejdę.
Umówiłem się z dziewczyną
Na wieczorny seans w kinie.
Po południu zadzwoniła,
Że ma boleści olbrzymie.
Z powodu dysfunkcji brzucha.
Odwołuje więc spotkanie,
Bo to chociaż siła wyższa,
Niemniej duża przykrość dla Niej.
Nim minął kwadrans, od kiedy
Zakończyliśmy rozmowę,
Coś niesłychanie ważnego
Przypomniałem nagle sobie.
Przecież zupełnie niedawno
Ją nerka bardzo bolała.
Kiedy ustąpiła kolka,
To potem na brzuch cierpiała.
Zacząłem więc do niej dzwonić,
By się upewnić, że u Niej
Jest OK. Lecz nie odbiera.
Co jest? Tego nie rozumiem!
Przeczuwałem co najgorsze.
Wezwałem więc pogotowie
I ruszyłem samochodem.
Od Niej się wszystkiego dowiem.
Dojechała także „erka”.
Drzwi swym kluczem otworzyłem.
Wbiegliśmy do jej mieszkania.
W pościeli ją zobaczyłem.
Krzyczała, lecz nie z powodu
Boleści nerek czy brzucha.
To z rozkoszy tak wrzeszczała
Swemu gachowi do ucha.
Nagle dopadła mnie grypa.
Miałam gorączkę i kaszel.
Nijak nie mogłam wyjść z domu,
Potrzebowałam… podpasek.
Zadzwoniłam do chłopaka,
Żeby razem z lekarstwami
Kupił mi, gdy będzie wracał,
Podpaski ze skrzydełkami.
Kupił. Przyniósł, nawet szybko.
Widać, że chłopak ma rozmach.
W torbie miał paczkę podpasek
No i skrzydełek kilogram!
Byłam lekko przeziębiona,
Ale zwolnienia nie miałam,
Gdyż jeszcze mogłam pracować,
Bo „tylko troszkę chrypiałam”.
W taki sposób mój stan zdrowia
Otaksowała lekarka:
Na razie nic się nie dzieje.
Mam przyjść, kiedy zacznę… charkać.
Już w nocy czułam ból gardła.
Że miałam niemieckie „Isla”,
Zaczęłam ssać te tabletki
I mej lekarce „wymyślać”.
Przypomniałam sobie także
Dobre porady babcine,
Żeby zawsze mieć przy sobie
Musującą Aspirynę.
Rano jechałam do pracy
W drugim wagonie tramwaju.
Zawsze tak jeżdżę, bo luźniej.
Można rzec, że mam w zwyczaju.
Jednak tym razem doczepka
Była trochę zatłoczona.
Znalazłam luźniejsze miejsce,
Mogłam poruszać rękoma!
Chciałam na gardło wziąć „Islę”.
Po omacku z dużym trudem
Wydostałam z mej torebki
Lekarstwa niewielką grudę.
Wzięłam ją do ust i nagle
Poleciał z nich gejzer piany.
Pomyliłam pastyleczki!
Sąsiad obok ochlapany!
Ja się krztuszę. Ludzie obok
Sytuacją przerażeni
Zamiast próbować mi pomóc,
W panice się odsunęli.
Przestraszyła ich zapewne
Moja przerażona mina
I przypuszczenie, że piana
To niebezpieczna… toksyna.
Od tej pory śmiać mi się chce
Zawsze, kiedy to wspominam:
Na tłok najlepszym lekarstwem –
Musująca aspiryna!
Jestem lekarzem rodzinnym.
Od lat w przychodni przyjmuję.
Gdy komuś nie mogę pomóc
Do szpitala go kieruję.
Niedawno miałem pacjentkę
Z bardzo silnym bólem serca.
Zawiozłem ją do szpitala,
Bo chodzenie ją zamęcza.
Następnego dnia ta pani
Znów czekała w poczekalni.
Pomyślałem, że w szpitalu
Ordynują „nienormalni”!
Czy została przebadana?,
Zapytałem dla porządku,
Bo wypis w takim złym stanie
To widoczny brak rozsądku.
Podała mi skierowanie,
Co jej wcześniej wypisałem.
Na odwrocie była notka,
Której się nie spodziewałem:
„Wymienionej na odwrocie
Z Pańskiej przychodni pacjentce
Jak to wynika z wywiadu,
Nigdy nie bolało serce”.
Spytałem Ją o co chodzi.
Z trudem, mozolnie, pomału
Wydusiłem w końcu prawdę:
Bała się umrzeć w szpitalu…
Jestem w ciąży pierwszy trymestr.
W czasie jazdy autobusem
Zrobiło mi się słabo,
A więc będąc pod przymusem
Poprosiłam jakąś panią,
Która obok mnie siedziała,
By uchyliła wywietrznik,
Lecz nie zareagowała.
Odwróciła twarz do szyby
Patrząc z „zainteresowaniem”.
Że mam mdłości, dostrzegły też
Stojące obok mnie panie.
One próbowały pomóc,
Ale ta pani „od okna”
Zawołała, że jej zimno,
Bo dziś „zimnica okropna”!
Choć miała na sobie futro
I berecik moherowy,
Jej zdaniem „w zimny jak dziś dzień
O wietrzeniu… nie ma mowy”!
Lecz natura zadziałała
Tak, jak u wszystkich ciężarnych.
Po prostu zwymiotowałam.
Stan jej futra bardzo marny…
Tato pracował w Holandii,
Gdy ja byłam nastolatką.
Widywałam Go na Skypie,
Lecz w naturze bardzo rzadko.
Tęskniłam za Nim, więc Mama
Wymyśliła, żebym Tatę
Odwiedziła w czas wakacji
Nie zimowych, ale latem.
A żeby było najtaniej
Pojechałam autokarem
Z dostępnymi wygodami.
Był tam wucet oraz barek!
Jak był komplet pasażerów,
Ruszyliśmy w długą drogę.
Rozejrzałam się wokoło-
Młodych namierzyć nie mogę!
Pojazd zapełnili ludzie
Powracający do pracy,
Którzy gościli w Ojczyźnie,
By z rodziną się zobaczyć.
Chyba minęła już północ.
Stanęliśmy na parkingu,
Żeby kilku pasażerów
„Złapało oddech” po drinku.
W dodatku chodziło o to,
Że w podróży się nie pali.
Więc panowie bardzo mocno
Na ten postój naciskali.
Ja też z ochotą wysiadłam.
Znudził mnie sąsiad-gawędziarz
I w fotelu było ciasno.
Mnie rozpierała energia!
I zaraz też, gdy wysiadłam,
Obiegałam pojazd wokół.
A kiedy wszyscy znów wsiedli,
Zrobiłam kilka podskoków
I za nimi chciałam wskoczyć
Przez otwarte drzwi do środka.
Nagle ktoś zatrzasnął drzwiczki,
Mnie zatrzymała… wywrotka!
Leżąc na bruku parkingu
Ledwo na oczy patrzyłam.
Chyba miałam lekki nokaut.
Nie wiedziałam, gdzie ja byłam!
Postój się znacznie przedłużył.
Ocucił mnie nasz kierowca.
Założył mi opatrunek
Ze znawstwem godnym fachowca.
Reszty drogi nie pamiętam.
Siedziałam otumaniona.
Świadomość mi powróciła,
Gdy… tatko wziął mnie w ramiona.
Opowiadam o tym dzisiaj,
Bo sortując stare foty
Przypomniały mi się właśnie
Dawne za ojcem tęsknoty.
Oprócz tego jest ponadto
Powód, choć zupełnie inny:
Pięknie wygląda mój siniak
Na fotosach wakacyjnych.