Przyszła do mnie zapłakana
Córeczka ze śliwką w dłoni.
Mówi, że śliweczka mokra
I tata zjeść ją zabronił.
Powiedziałam, że nie szkodzi,
Kiedy śliwka jest obślizgła.
By pokazać, że jeść można,
Kąsek śliweczki odgryzłam.
Mała wtedy wykrzyczała:
„Mamo nieeee! Ją trzeba umyć,
Bo ona się pomoczyła
W siuśkach Misi, naszej suni”.
Mam córkę dwunastolatkę.
Serfuje po Internecie.
Nie zabraniałem jej tego
Przecież to już duże dziecię.
Czatuje z pewną dziewczynką,
Którą poznała niedawno.
Z jej słów wynika, że obie
Bardzo do siebie się garną.
Ostatnio dość żywiołowo
Opowiada mnie i mamie,
Że już widziała jej zdjęcia
Na jakimś tam Instagramie.
Ta Martyna jest w jej wieku.
Bardzo fajne ma tam zdjęcia.
Chciałaby wreszcie ją poznać.
Prosi, bym zgodzić się zechciał.
Nie mogłem na to pozwolić,
Gdyż nic nie wiem o Martynce.
– Mała jeszcze jesteś córciu. –
Tak tłumaczyłem dziewczynce.
Spokój był przez dwa tygodnie.
Znowu chciała się z nią spotkać.
Ledwie utrzymałem w domu
Niecierpliwego podlotka.
Nie zgadzam się na ten sposób
Zawierania znajomości.
Z osobami, których nie znasz,
Trzeba się mieć na baczności.
Po dwóch miesiącach znów atak.
Teraz łzawymi oczyma
Szturmowała na tatusia
Zdesperowana dziewczyna.
Uległem, lecz pod warunkiem,
Że pojedziemy we trójkę.
Mama będzie w samochodzie,
Ja będę robił za „stójkę”.
Pojechaliśmy na miejsce
Umówione przez dziewczynki.
Wszyscy wypatrywaliśmy
Miłej, wesołej blondynki.
Podjechał biały samochód,
I z niego zamiast Martynki
Wysiadł Zbigniew, lat pięćdziesiąt.
W garniturku. Bez czuprynki.
Podsłuchałem moich „starych”
Jak dyskutowali o tym,
Czy jak mnie zostawią w domu,
Nie napytam im zgryzoty.
Chcą wyjechać gdzieś na weekend,
A mnie zostawić samego.
Boją się, żebym nie zrobił
Czegoś nieodpowiedzialnego.
Po chwili jednak stwierdzili,
Że raczej w domu posiedzę,
Niż zechcę zorganizować
Jakąś zbyt grubą imprezę.
A ponadto według „starych”
Jestem mało urodziwy,
I z przymusu do tej pory
Na pewno jestem cnotliwy.
Nie ma więc niebezpieczeństwa,
Nawet gdyby było ciemno,
Że jakakolwiek dziewczyna
Chciałaby się przespać ze mną.
Byłem z synkiem na spacerze.
Malec ma już cztery latka.
Chłopczyk bardzo lubi lody.
Dla niego to super gratka.
Gdy weszliśmy lodziarni,
Zamówiłem dwa pucharki,
A w nich lody pistacjowe.
Dla każdego po dwie miarki!
Siedzieliśmy dosyć długo.
Mały zajęty lodami,
Siedział grzecznie przy stoliku
I, co dla mnie dziwne, zamilkł.
Lody były super smaczne.
Nic nie zostało w pucharku.
Wszystko to obserwowała
Miła kelnerka zza barku.
Kiedy przyniosła rachunek,
To pochwaliła malucha,
Że tak grzeczny, kulturalny.
Na pewno tatusia słucha.
Nim zdążyłem podziękować,
Zapłacić i się pożegnać
On ściągnął gacie i zagrał
Na pupie tak jak na bębnach…
Robiłam zakupy spożywcze
W pobliskim supermarkecie.
Tam jest taniej niż gdzie indziej.
Łatwiej zmieścić się w budżecie.
Różnych ludzi tam spotykam.
Znam też tych, co mnie nie znają.
Często zdarzy mi się słyszeć,
O czym inni rozmawiają.
Dziś wychowawczyni synka
Narzekała na swą klasę,
Że łobuzują w niej chłopcy,
A szczególnie jakiś Jasiek.
Ale potem pochwaliła
Mego synka najmłodszego,
Że jest grzeczny, a więc inni
Powinni brać przykład z niego.
Tak bardzo się ucieszyłam,
Aż poczułam się szczęśliwa.
Taki dzień jak ten dzisiejszy
Rzadko mym udziałem bywa.
Jednak na koniec dodała,
Iż trudno jest w to uwierzyć,
Że ten kochany chłopaczek
Ze strasznym życiem się mierzy.
Ona słyszała w parafii,
Że jego rodzina liczna
Nie uznaje Pana Boga,
A więc jest… patologiczna!
Kilka dni temu mój synek
Kupił sobie nowe buty.
Cały czas w nich paraduje,
Choć jeden jest już nadpruty.
Zawsze chodzi w nich do sklepu,
Do kościoła, na spacery.
W domu także ich nie ściąga,
Czy to nie dziwne maniery?
Bardzo cieszy się z nabytku,
Jak robi to wiele dzieci.
Bo to wyjątkowe buty:
Przy chodzeniu każdy świeci!
Aaa, i jeszcze jedno
Powiem, choć powinnam szemrać:
Mój synek niedawno skończył
Tylko… dwadzieścia i pięć lat!
Wieczorem przed moim domem
Pijany w trupa przechodzień
Miał pretensję do latarni,
Że stanęła mu na drodze
I trzyma go w swym uścisku
Zamiast chociaż trochę pomóc,
Żeby on mógł bez trudności
Nareszcie trafić do domu.
Sąsiadów to bardzo bawiło.
Ja ze wstydem patrzę na to,
Bo główny aktor tej scenki
To mój ukochany tato.
Scenkę z mojego dzieciństwa
Chciałbym tutaj wam przedstawić.
Wtedy byłem przestraszony,
Lecz dziś mnie to bardzo bawi.
W niedzielę całą rodzinką
Zasiedliśmy do śniadania.
Tata był w samych bokserkach,
Ja u taty na kolanach.
Dzieckiem byłem. Nie słuchałem,
O czym dorośli mówili.
Mnie co innego bawiło,
Więc zlazłem z kolan po chwili.
Pod stołem było ciekawiej.
Zacząłem przyglądać się tacie.
Wyglądał nie tak, jak zawsze.
Podwinęły mu się gacie.
Wtedy „to” zauważyłem.
Złapałem ojca za „coś tam”
I nie wiedząc o co chodzi,
Zacząłem „tym czymś” potrząsać.
Jedno mi przyszło do główki:
Przerażony nie na żarty
Krzyczałem ile sił w płucach:
„Tata zrobił kupę w majty”!
Ławkę obok mnie w kościele
Zajmował ojciec wraz z synkiem.
Małemu się bardzo nudziło,
Nie usiadł nawet na chwilkę.
Był niegrzeczny, wciąż się wiercił.
Cały czas pod nosem gadał.
Potem wyciągnął cukierki
I z apetytem zajadał.
Ojciec w końcu miał go dosyć.
Myśląc, że się uspokoi
Wypuścił go, by pochodził,
Lecz on znowu zaczął broić.
Szybko podbiegł do ołtarza.
Kwiatki mu się spodobały,
Więc zaczął ściągać na ziemię
Te, które dość nisko stały.
Ksiądz zajęty był celebrą,
Więc nie reagował wcale.
Jednak ojciec nie mógł patrzeć
Na to, co wyczyniał malec.
Szybko podszedł do ołtarza.
Wziął rozrabiakę na ręce,
Żeby wynieść go z kościoła,
Gdyż nie mógł zrobić nic więcej.
Dzieciaczek wierzgał nóżkami
Wrzeszcząc przy tym nieustannie.
Zrozumiałem, co on krzyczał:
„Ludzie! Pomódlcie się za mnie”!
Po przeprowadzce robiłam
Porządek w starych papierach.
Dużo ich było szufladzie.
Niektóre poznałam teraz.
Odkryłam karty medyczne
Z dzieciństwa, z których wynika,
Że przeszłam dość dużo badań
W renomowanych klinikach.
Szukano przyczyn zniekształceń
Mojej twarzy, bo rodzice
Na widok mnie – noworodka
Byli w ogromnej panice.
Mądre konsylium orzekło,
Że nie byłam inwalidką
Tylko normalną dziewczynką
Z buzią wyjątkowo… brzydką.