Jestem mamą pięciolatka.
Kiedy ja w szkole pracuję,
To przychodzi do nas niania
I ona się nim opiekuje.
Dziś opiekunka zawiodła,
Więc musiałam zabrać chłopca
Z sobą chociaż na dwie lekcje,
A on z tego zrobił „obciach”.
W związku z całą sytuacją
Ciągle tylko fochy strzelał.
Za to, że niani nie było,
Całą winę na mnie przelał.
Jeden z uczniów spytał synka
O to, jaką jestem matką.
W ramach „zemsty” odparł krótko:
„Moja mama jest wariatką”.
Pracuję w jednym z przedszkoli
Jako „pani przedszkolanka”.
Cieszę się widząc „swe dzieci”
Codziennie, każdego ranka.
Kiedyś odwiedził mnie chłopak.
Zobaczyły go dzieciaki.
Otoczyły go natychmiast
Dziewczynki oraz chłopaki.
Kiedy już miał iść do domu,
Część dzieci się popłakało
I żeby chciał dłużej zostać,
U mnie pomocy szukało.
Jeden nawet mnie zapytał:
(On ma na imię Michałek)
„Czy ten kumpel zamiast pani
Może tu zostać na stałe”?
Inny memu chłopakowi
Wyznał wcale nie dziecinnie,
Że stać go na znacznie więcej
I tylko marnieje przy mnie.
Poznałem super dziewczynę
Choć na razie tylko w sieci.
Jestem trochę po trzydziestce,
Jak mi ten czas szybko leci…
Po dwóch miesiącach gadania
Nastał czas, żeby się spotkać.
Miałem pewne wątpliwości,
Jaka będzie ta Dorotka.
Czy będzie gruba i brzydka?
Może perfidna spryciara?
Albo jakiś ciepły facet,
Który robi sobie jaja?
Czekała na mnie ślicznotka.
Jednak muszę tutaj dodać,
Że dla mnie, już leciwego,
Była stanowczo za młoda.
Moje domysły z faktami
Są w całkowitym kontraście.
Oczekiwałem „trzydziestki”.
Ona miała lat trzynaście!
Odwiedziłem swoją siostrę.
U niej też zanocowałem.
Wczesnym rankiem przez siostrzeńca
Ze snu wyrwany zostałem.
Maluszkowi się nudziło
I postanowił coś zrobić.
Wbił mi w udo kawał blachy
I jeszcze młotkiem ją dobił.
Ta blaszka to foremeczka
Do ciasteczek w kształcie serca.
Do końca życia mam bliznę
Przez małego utrapieńca.
Moja pięcioletnia córcia
Jest ostatnio dla mnie miła.
Dotąd była jak diabełek,
Ciągle by tylko broiła.
Teraz robi, o co proszę.
Chętnie chodzi do przedszkola,
A potem przez cały wieczór
Prawie nie schodzi z mych kolan.
Zadziwiony nagłą zmianą
Zrobiłem małe podchody,
Żeby mi wytłumaczyła,
Jaki e są tego powody.
Znów siadła mi na kolana
I głaszcząc czule po ręce
Powiedziała mi, co czuje
Małe serduszko dziecięce:
„Tatusiu, jesteś już stary.
Niedługo pójdziesz do nieba
I bardzo chcę, żebyś na mnie
Nigdy więcej się nie gniewał”.
Ojciec rozmawiał dziś ze mną
Po raz pierwszy o „tych sprawach”.
Troszeczkę był przy tym spięty,
Chociaż luzaka udawał.
Dla mnie to już nie nowina.
„Pierwszy raz” już mam za sobą.
Życie wokół naprzód biegnie.
Nie mogę przecież stać obok.
W pewnej chwili do pokoju
Zajrzała też moja matka.
Ona ma mnie za malucha.
Mnie, już szesnastolatka!
Zagadała do tatuśka:
„Tylko spójrz dobrze na niego.
Czy któraś z dziewcząt by chciała
Iść do łóżka z tym lebiegą?
Moja córcia, ośmiolatka,
Miała dzisiaj urodziny.
Niestety. Niedane jej było
Bawić się z gośćmi swoimi.
Nie widziałem, jak i kiedy
Zeskoczyła z taboretu…
Od niej też nie usłyszałem
Wiarygodnego konkretu.
Efekt skoku był mizerny.
Nóżka spuchła jej jak bania.
Miała szczęście w nieszczęściu, że
Obyło się bez złamania.
Zawiozłem ją do lekarza,
Żeby opatrzył stłuczenie.
W poczekalni niespodzianie
Wyjawiła swe strapienie.
Wyszeptała mi przyczynę
Niefortunnego skakania.
To starszy brat jej przekazał
Tajemny sekret latania:
„Na niektórych ośmiolatków
Podczas ich ósmych urodzin
Umiejętność szybowania
Niespodziewanie nachodzi”.
Chciała sprawdzić, czy to prawda,
A ta okazała się… twarda.
Ćwiczę dosyć intensywnie.
Po kilku tygodniach męczarni
Zrobiłem nawet na drążku
Siedem podciągnięć dość marnych.
Byłem bardzo z siebie dumny,
Ale tylko przez chwileczkę,
Bowiem zadziwiony wielce
Zobaczyłem mą córeczkę,
Jak szybciutko, bez wysiłku
Podciągnęła się na drążku
Osiem razy, a w dodatku
Nawet nie stargała loczków!
Zanim się opamiętałem,
Ona wytarłszy rączęta
Znów powtórzyła kolejkę.
I taka byłaby puenta …
O mój „pierwszy raz” z chłopakiem
Dziś spytała moja córka.
Trzynaście lat ma dopiero
Pisklak nie obrosły w piórka.
Ucieszyłam się z pytania –
To oznaka zaufania.
Bez zaciemniania obrazu
Odpowiedziałam od razu:
„Miałam dwadzieścia dwa lata
I… to właśnie był twój tata”.
Ona zdumiona krzyknęła:
„Mamo, ja ci współczuję.
Tyle lat musiałaś czekać,
Aż się ktoś wreszcie zlituje!”
Nie tak dawno byłem z żoną
I synkiem na weselisku.
Stremowany pięciolatek
Chował się w mamy uścisku.
Siedzące obok nas ciotki
Zaczęły małego niańczyć.
Wreszcie jedna zapytała,
Czy on zechciałby zatańczyć.
Mały, już rozochocony,
Wyskoczył na parkiet sam
I wykonał dosyć dziwny,
Bardzo tajemniczy tan.
Ciotki były zachwycone.
Zapytały, kiedy usiadł,
Gdzie się tak tańczyć nauczył.
„Ja widziałem, jak mamusia
Bardzo często na golasa
Tańczyła tak dla tatusia”.