gafa

Bez pamięci

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Nie pamiętam nowych nazwisk.

Twarzy także nie pamiętam.

Czasem ludzie przypuszczają,

Że ja ich po prostu wkręcam.

 

Przez to często uczestniczę

W żenujących dla mnie scenach.

Dlatego stronię od ludzi

I znajomych prawie nie mam.

 

Tak się stało, że musiałam

Zmienić miejsce zatrudnienia.

Już w pierwszym dniu starałam się

Nie zrobić złego wrażenia.

 

Pierwsze wrażenie jest ważne,

A więc grzecznie i taktownie

Przeszłam się po całym biurze

Przedstawiając się stosownie.

 

Gdy podeszłam do kolejnej

Osoby,  na powitanie

Wyrecytowałam do niej

To samo, co innym, zdanie:

 

„Cześć, jestem Kaśka, ta nowa,

I od dzisiaj będę razem

Z Tobą i innymi ludźmi

Właśnie w tym biurze pracować”.

 

Kobieta patrząc z ukosa

Powiedziała jakby… drwiła:

„Wiem, bo to jest  moja firma

I sama Cię zatrudniłam.

 

 

Brak komentarzy

On-line

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Zamówiłam w sklepie on-line

Sukienkę niezbyt wystawną.

Musiałam kupić tę kieckę,

Bo nie mieszczę się już w żadną.

 

Dzisiaj poszłam ją odebrać.

Pani, nim mnie obsłużyła,

Poprosiła o cierpliwość

I na zaplecze wybyła.

 

Wróciła po… półgodzinie

I wybałuszając oczy

Patrzyła na mnie tak jakby

Chcąc przypomnieć sobie o czymś.

 

Po dość długiej chwili przerwy

Wreszcie zareagowała:

„Przepraszam panią, zupełnie

Chyba pamięć postradałam,

Bo zamiast przynieść sukienkę

Śniadanie skonsumowałam…

 

Brak komentarzy

Lapsus

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Moja babcia choć wiekowa

Fizycznie jest w dobrej formie,

Lecz samotności od zawsze

Obawiała się potwornie.

 

Żyła w swoim towarzystwie,

Od kiedy została wdową.

Miała kilka przyjaciółek –

Małe, lecz zażyłe grono.

 

Więc kiedy poumierały,

Zmieniła swoje zwyczaje

I postanowiła mieszkać

W domu starości na stałe.

 

Nie chciała żyć w samotności,

Więc ułożyła tak wszystko,

Żeby do końca swoich dni…

Udzielać się  towarzysko!

 

Ja często Ją odwiedzałam.

Znałam Jej upodobania.

Rozumiałam, że samotność

Ciężka jest do wytrzymania.

 

Kiedyś była ta szczególna

Okazja na odwiedziny.

Babunię, jako najstarszą

Osobę z mojej rodziny

Przyszłam zaprosić na mój ślub

I oczywiście wesele.

Chyba z nerwów wyrwał mi się

Lapsus, psota, żart, figielek.

 

Wręczając Jej zaproszenie

Powiedziałam: „Mam nadzieję,

Że dożyjesz”, na co Babcia:

„Poczekam, aż Ty… zmądrzejesz”.

 

Brak komentarzy

Znajda

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Mieszkam na małym osiedlu.

Nie muszę chodzić na „siłkę”,

Bo zawsze, kiedy mam wolne,

Tutaj biegam choćby chwilkę.

 

Gdy dziś wczesnym popołudniem

Biegłem swobodnie po drodze,

Jakiś piesek się przyplątał

I biegł tuż przy mojej nodze.

 

Merdał przymilnie ogonem

I zerkał na mnie co chwilę.

W biegu to nie przeszkadzało,

A nawet było mi miłe.

 

Jednocześnie jakaś babka

Zaczęła wołać „Cezara”.

Odkrzyknąłem, że jest ze mną

I  przyprowadzę go zaraz.

 

Nie czekała nim ja dotrę.

Nie minęła nawet chwila,

Gdy sama do mnie podbiegła.

Spojrzała jak na debila

I spoglądając na psiaka

W czoło znacząco się puka

I mówi zdenerwowana:

„Ja swojego synka szukam”!

Brak komentarzy

Nemo

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Dziś nasza mała córeczka

Nie jadła paluszków rybnych.

Po prostu ich nie lubiła

Z jakichś powodów dziecinnych.

Jeszcze ich nie spróbowała,

A już odsuwała talerz.

Namowy nie pomagały,

A gróźb nie bała się wcale.

 

Był też  mój brat na obiedzie.

Geniusz, lecz trochę inaczej.

Sam jeszcze nie ma dzieciaków,

Nieżonaty z Niego facet.

 

Chciał w Małej wzbudzić apetyt

Znanym dziecku porównaniem:

„Pomyśl, że to rybka Nemo,

I buzi od niej dostaniesz”!

 

Minęły już trzy miesiące.

Od tamtego „Nemo-kęska”

Nasza córcia ani razu

Nie zjadła rybki ni mięska.

 

Brak komentarzy

Zgrzeszyłem

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Moja żona „przygarnęła”

Trochę kochanego ciałka.

Przedtem była dosyć szczupła,

Teraz jest gdzieniegdzie fałdka.

 

Na wesele swojej siostry,

To tak jakoś samo wyszło,

Ubrała się w modną suknię,

Ale chyba zbyt obcisłą.

 

Cała zebrana rodzina

Zaczęła nam gratulować

Pierwszej w naszym stadle..  ciąży.

Brzuszka nie dało się schować.

 

Siostrzyczka się obraziła,

Że w tym dniu wyjątkowym

Moja żona jej specjalnie

Mogła takie świństwo zrobić.

 

Panna młoda obrażona!

A przecież jest w wielkim błędzie,

Że już niebawem przeze mnie

Na chrzciny proszona będzie.

 

Mnie małżonka oskarżyła

O to, że zgrzeszyłem wielce,

Bo nic jej nie opowiedziałem,

Iż za gruba jest w tej kiecce.

Brak komentarzy

Zawód na zawodach

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Od kilku lat w naszej gminie

Odbywają się zawody

Nazywane „Bieganiem przez…”

W domyśle …różne przeszkody.

 

Żeby szanse były równe,

Ustalono kategorie.

Wygrywał nie ten, co większy,

Ale taki, co był w formie.

 

Spotkałam na tej imprezie

Koleżankę z dawnych czasów.

Nie widziałam jej od szkoły.

Cieszyłyśmy się w dwójnasób!

 

Gadałyśmy sobie z boku,

A w tle ciągle trwały biegi.

Mimo wszystko potrafiłam

Przebieg tych zawodów śledzić.

 

Gdy przyszła nareszcie kolej

Na najmłodszą kategorię,

Czyli dzieci do lat sześciu,

Opowiedziałam historię,

Którą usłyszałam rano:

„Wyobraź sobie, że jedna,

Chyba zdurniała mamuśka,

Poskarżyła się dziś w mediach,

Że odrzucono zgłoszenie

Do zawodów Jej syneczka

Wyłącznie ze względu na wiek

Tego małego człowieczka.

 

Przecież spełnia wymagania

Co do wieku zawodnika,

Bo ma tylko cztery latka ,

Nawet do pieluchy sika!

 

No i wtedy na mych oczach

Niespodzianie pękła bańka,

Bo tą zdurniałą mamuśką

Była ona… Koleżanka!

Brak komentarzy

Dzieło życia

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Zawsze miałam długie włosy,

Ale tęskniłam za zmianą.

Ścięłam je jak pani Werner.

Uważam, że się udało.

 

Gdy pokazałam się w pracy,

Wywołałam wielki szok.

Wszyscy się zastanawiali,

Czy musiałam obciąć kok.

 

Miałam imbecylny humor,

Więc powiedziałam głupawo,

Że zaczęłam tracić włosy

I czuję się dosyć słabo.

 

Zanim minęła godzina,

Szef mnie zawezwał do siebie.

Bardzo zaniepokojony

Chciał się koniecznie dowiedzieć,

Czy w tej smutnej sytuacji

Na tyle na siłach będę,

By wyrobić się z projektem

Zanim niestety… odejdę.

Brak komentarzy

Królik „Playboya”

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Latem ubiegłego roku

Do mnie i mego partnera

Wpadł wieczorem brat z wybranką,

Jak robili to już nieraz.

 

Sprowadzili także kumpla,

Znanego nam już figlarza.

W jego obecności zawsze

Coś śmiesznego się przydarza.

 

Było wesoło przy piwku.

Rozmowa nas pochłonęła

Tak, że nawet nie widziałam,

Że córcia przy mnie… stanęła.

 

Trzylatka się obudziła

I słysząc nasze rozmowy

Przyszła do mnie dotykając

Czymś milutkim do mej brody.

 

Zapytała miłym głosem

„Mamo, mamo, cio to? cio to”?

Głaskając mnie tym po twarzy

Delikatniutko, z pieszczotą.

 

Wszyscy wybuchnęli śmiechem,

A ja, gdy to zobaczyłam,

Natychmiast na całej twarzy

Purpurowa się zrobiłam.

 

Moje dzieciątko niewinne

Niczym malutki Amorek

Pieściło mą twarz króliczkiem…

Playboy-owskim wibratorem!

Brak komentarzy

Dotyk

Opublikowany by Jerzy Pękalski

Zacząłem „kręcić” z dziewczyną.

Pisałem z Nią i gadałem

Na fejsie, rzadko w realu –

Taki już jest ze mnie śmiałek!

Jednak zawsze gdy pytałem,

Czy chce się ze mną umówić,

Ciągle grzecznie mnie zbywała,

A często czyniłem próby!

 

Kiedyś w dosyć licznej grupie

Wybraliśmy się do kina.

Siedzieliśmy obok siebie.

Ręce przy „medalach” trzymam.

 

W trakcie filmu niespodzianie

Oparła się o me ramię.

Chwilę się zastanawiałem,

Czy to jest dla mnie sygnałem…?

Pomyślałem, że znak daje,

Iż „coś” będzie między nami,

Więc objąłem Ją dyskretnie,

Gdyż  nie byliśmy tam sami.

 

Po kinie mnie… pożegnała

Bardzo lekko przytulając.

Przez dwa dni wmawiałem sobie,

Że wreszcie jesteśmy parą.

 

Musiałem więc nabrać pewności,

Czy „to coś” jest między nami,

Ale odpowiedziała, że

Możemy być, lecz… kumplami!

Choć, gdy oparła się o mnie,

Było jej naprawdę miło.

Nie myślała, że to dla mnie

Będzie tak wiele znaczyło.

Brak komentarzy