Rano jechałem do pracy.
Stojąc już wewnątrz tramwaju
Chciałem posłuchać muzyki,
Jak to zwykle mam w zwyczaju.
Ale moje słuchaweczki
Nie zagrały nawet chwilę,
Tylko blokowały ucho.
Nie było to nazbyt miłe…
Dwie starsze panie spod okna
Patrzyły na mnie zdziwione.
Jedna z nich nawet zrobiła
Fotkę swoim telefonem!
I… pokazała na zdjęciu,
Że ja w uszach miałem… sznurek
Od mojej, od Adidasa,
Nowiutkiej bluzy z kapturem!
Podobał mi się kolega,
Którego widuję w pracy.
Taki zwykły, ale fajny,
Nie żaden filmowy narcyz.
Do pracy przyjeżdżał autem.
Pod płotem zawsze parkował.
Nie był to ekstra samochód.
Chyba specjalnie go chował.
Miałam zamiar go zapoznać,
Ale nie chciałabym, żeby
Odtrącił mnie, albo wyśmiał,
Gdyby coś miałoby nie wyjść.
Dlatego zdecydowałam
Za wycieraczkę zahaczyć
Mały miłosny liścik, by
Jego reakcję zobaczyć.
Gdyby była pozytywna,
To bym się zastanowiła
I być może już niebawem
Imiona z Nim wymieniła.
Tak bardzo byłam przejęta,
By mnie nie spostrzegł nikt z biura
Na podkładaniu liściku,
Że nie widziałam akurat
Adresata tego listu,
Jak migdalił się z dziewczyną
Na tylnym siedzeniu auta…
Nie będzie wymiany imion!
Znam to tylko z opowieści.
Opowiedział mi ją Kostek.
Zapewniam Was, że tej gadki
Nie zaliczam do śmiesznostek.
Na naszej klatce schodowej
Ręcznie światło zapalamy.
Tam, gdzie mieszczą się kontakty
Czerwone światełka mamy.
Kiedyś, gdy było już ciemno,
Kostek światło włączyć chciał.
Nacisnął czerwony punkcik,
Lecz pożałował, że pchał.
Momentalnie dał się słyszeć
Dziki ryk. Się okazało,
Że tam siedział z petem w gębie
Jakiś żul pod samą ścianą.
I on właśnie tego peta
Wdusił mu palcem do gardła.
Kostek uciekał po schodach,
Jakby przyuważył diabła!!!
Czekałem na mego brata.
Spóźniał się, a mnie cisnęło.
Wreszcie usiadłem na klopie.
Poczułem się jak Jagiełło!
Lecz nie miałem czasu rządzić.
Bo wnet zdzwonił domofon.
Wstałem, choć było mi „trudno”,
Podszedłem do drzwi mimo to.
Zaraz też go zbeształem:
„Czy ty zawsze musisz dzwonić
Akurat wtedy, gdy człowiek
Na tronie coś musi zrobić”?
Otworzyłem, a listonosz
Podał mi list polecony
Śmiejąc się i oglądając
Me groszkowe kalesony.
Gdy byłam na sali u chorych,
To wtedy się dowiedziałam,
Że mam pobrać krew pacjenta,
Który już czeka od rana.
Kiedy wróciłam do dyżurki,
Nagle się zorientowałam,
Że nie mam już czystych igieł;
Cały zapas wyczerpałam.
Był na półce w magazynku
Cały zestaw nowych igieł.
Sama byłam na dyżurze,
Musiałam je przynieść migiem.
Poprosiłam, żeby pacjent
Nie zwiał, bo wrócę do niego
I pobiorę „krwawą próbkę”,
A to przecież nic wielkiego.
Chory spokojnie poczekał.
Teraz mogłam mu krew pobrać.
Jak tylko zobaczył igłę,
Jakoś dziwnie naraz pobladł.
Potem się lekko uśmiechnął,
Westchnął i wskazał mi ręką
Na wózek, na którym siedział.
Nie było mi z tym zbyt lekko.
Co mam zrobić nie wiedziałam.
On był sparaliżowany
Od pasa po same stopy.
„Pan wybaczy”, powiedziałam…
Miałem rozmowę o pracę
W firmie, która się znajduje
Także w tym samym budynku,
Gdzie do tej pory pracuję.
Na pytanie o to czemu
Mają mnie zatrudnić właśnie
A nie innego chętnego,
Odpowiedziałem cudacznie:
„Bo ja jestem tu najlepszy
I mam nadzwyczajne „chody”,
A poza tym wciąż pamiętam
Kody do drzwi wejściowych”!
Potem się zreflektowałem,
Że nie były to te słowa,
Które chciałaby usłyszeć
Pytająca mnie kadrowa.
Szef chodził dzisiaj po biurze
I niuchał na wszystkie strony.
Utyskiwał, że nasz lokal
Jest okropnie zasyfiony.
Wyczuwał on smród parówek
I to tygodniowych, starych.
Groził że osoba winna
Nie wymiga się od kary.
Widziałem, że kilka osób
Szukało z nim źródła smrodu.
Znaleźli szybko, bez trudu
I bez zbytniego zachodu.
Jednak nikt z poszukujących
Niestety się nie pokwapił,
Żeby szefowi powiedzieć,
Że to on właśnie tak capi.
Dziś w pracy była awaria
Ważnej linii produkcyjnej.
Potrzebna była decyzja
Jakiejś osoby funkcyjnej.
Dzwoniłem do kierownika,
Ale szef jak na złość
Nie odbierał telefonu.
Po kwadransie miałem dość!
Byłem przekonany, że znów
Nie odbierze telefonu.
W nerwach rzuciłem słuchawką.
Zapominając „bon tonu”
Bluznąłem, że „ten sku***syn
Kolejny raz nie odbiera
I już więcej nie zadzwonię.
Tak to z nim było już nie raz.
Znienacka szef się odezwał
Wyraźnie tłumiąc wzburzenie:
„Sku***syn właśnie odebrał,
Co się do cho**ry dzieje”?!
Tuż po urodzeniu dziecka
Poważnie zachorowałam.
Muszę jeździć regularnie
Na okresowe badania.
Zawsze w takich sytuacjach
Podrzucam babci syneczka.
U babuni mu nie zbraknie
Nawet ptaszęcego mleczka.
To nie znaczy, że ma mama
Tylko wtedy widzi wnuczka.
Ona często nas odwiedza;
Kocha mojego Maluszka.
Dzisiaj także do mej mamy
Zawiozłam swojego synka.
Gdy siedziałam w poczekalni,
Dotarło do mnie: Pomyłka!
To synek tu jest niezbędny.
Winne moje roztargnienie.
Jego miałam tu przywieźć
Na przymusowe szczepienie!
Od kiedy tylko pamiętam
Cierpię na arachnofobię.
Pająk, nawet ten najmniejszy,
Wzbudza panikę w mej głowie.
Często korzystam z komórki,
Nie swej, lecz starszego brata.
Jego Internet jest szybszy,
Stąd był o to ciągły zatarg.
Nie robię tego od czasu,
Gdy zbiłem mu przednią szybkę,
Bo wstawił jako tapetę
Tarantulę „przez pomyłkę”.