Zostałam nagle bez pracy.
Musiałam poszukać nowej.
Żeby zwiększyć swoje szanse
Musiałam działać… „sposobem”.
CV trzeba było zmienić,
Aby być konkurencyjną,
Inaczej na wolne miejsce
To innych do pracy przyjmą.
Pokazałam CV mamie,
Potem swemu chłopakowi
I na koniec Mariuszowi –
Swemu dobremu kumplowi.
Zgłosili drobną uwagę
Mówiąc mi, że szanse zwiększę,
Jeżeli usunę z CV
Swoje „dowodowe” zdjęcie.
W przedszkolu mojego synka
Dzieci nie tylko się bawią.
Mają także pogadanki
Poświęcone ważnym sprawom.
Wczoraj synek się pochwalił,
Że wie o „zdrowym jedzonku”
Coś, co jest najważniejsze
Dla całej rodzinki w domku.
Dowiedział się właśnie o tym,
Że
„im mam tłuszczyku więcej,
To jest dla mnie, no i innych –
Nawet starych – coraz lepsze.
Bo „ludź” im więcej ma tłuszczu,
Dłużej bez jedzenia żyje,
A potem, gdy ma już co jeść,
To znowu sobie przytyje.”
Pech zechciał, że właśnie dzisiaj
Teściowa ma urodziny.
Nasz synek to jest dla Niej
Największy „Skarbuś” babciny.
Odśpiewaliśmy Jej „Sto lat”.
Wnuczek zawołał, że … „Mało,
Bo Babcia jest nieśmiertelna”…
Zanim Teściową zatkało,
Mały dorzucił te słowa:
„…i w dodatku taka tłusta,
Że jej wystarczy tłuszczyku
Na buzi, brzuszku i nóżkach”.!
Ćwicząc ostro na siłowni
Zapomniałem, że dziś muszę
Stawić się w „Nauce Jazdy”
Na specjalną jazdę – fuchę!
Mam spróbować, jak się jeździ
Na placyku manewrowym,
Co dotąd był kryty szutrem[1],
A teraz jest betonowy!
Jestem w formie, więc by zdążyć
Biegłem tak jak na zawodach.
Cieszyłem się, że do woli
Będę mógł autem kierować.
Zdyszany chcę wsiąść do „Elki”.
Chwyciłem za klamkę drzwiczek,
Lecz zanim je otworzyłem,
Jakiś wrzask ze środka słyszę.
To instruktor darł się na mnie:
„Gdzie! Do tyłu”! Więc tam wsiadłem.
On się śmieje rozbawiony,
A ja z nerwów aż… pobladłem.
Chichotał dość długą chwilę.
Nie wyczułem skąd ta heca.
Wreszcie wyjaśnił, że tylko
Chodziło mu o mój… plecak.
[1] Szuter – drobno pokruszone kamienie wysypywane na drogi
Załatwiałem coś na mieście,
Więc zrobiłem sobie przerwę
I zjadłem niezły obiadek.
Myślałem: Głodny nie będę.
Jednakowoż mój żołądek
Bardzo źle zareagował.
Już w biurze mnie przeczyściło.
W „WC” musiałem się schować.
Co wam więcej będę gadał.
Zostawiłem tam po sobie
Smród, którego nie oceni
Nawet zagraniczny probierz.
Niedługo potem szef przyszedł
I powiedział, że w ustępie
Ktoś odpalił nie tak dawno
„Gaz bojowy” dość podstępnie.
Z kamienną twarzą odrzekłem,
Że nic na ten temat nie wiem,
Bo tu, gdzie jakiś czas jestem,
Nie czuć, żebym siedział w chlewie.
Szef z tajemniczym uśmiechem
Odrzekł: To jest Twoje przecież
I wręczył mi mój notatnik,
Który znalazł w… toalecie.
Byłam z mężem na zakupach.
Rozdzieliliśmy się po to,
Bym miała czas na „drogerię”,
On na „żarcie” i… alkohol.
Przed wieczorem miało do nas
Wpaść kilka znajomych osób.
Inaczej zdążyć przed gośćmi
Byłoby dla nas nie sposób.
Choć się bardzo uwijałam,
Mąż spieszniej zakupy zrobił
I do powrotu do domu
Wcześniej niż ja był gotowy.
Czekał już na mnie przy kasach.
Spojrzałam, a obok Niego
Na wózku masa zakupów,
Ale niczego… zdrowego.
To napakowana chemią
Cała masa czipsów, pianek
I innych niezdrowych „syfów”
W ilości niespotykanej.
Zdziwiona i zaskoczona
Wykrzyknęłam: „Czyś oszalał!
Nie stój jak słup, tylko zaraz
Wszystko mi z wózka wywalaj”!
On stał, tylko głupkowato
Uśmiechał się niezmieszany.
To mnie jeszcze nakręcało,
Bo inni także się… śmiali!
Mą akcję przerwała w końcu
Kobieta bardzo otyła,
Która, jak się okazało,
Właścicielką wózka była.
Koszyk z zakupami męża
Stał na taśmie przenośnika.
Zasłonięty przez tę panią
Po prostu z widoku… znikał.
Zapowiedziałem rodzinie,
Że planuję iść do wojska,
To znaczy do Wojsk Lądowych.
Nie ciągnie mnie Szkoła Morska.
I od tego czasu zawsze,
Gdy jest w telewizji wzmianka
O żołnierzach polskiej armii,
Odzywała się „Ma Fanka”:
„To o Tobie, to wspaniale! –
Mama cieszy się bez reszty –
Będziesz moją dumą, synu;
Niedługo już to będziesz Ty!”
Byłem zadowolony, że
To czas już nie dość odległy,
Dopóki tak nie palnęła
Podczas… „Apelu Poległych”.
Na czterdzieste urodziny
Umyśliłam, że nareszcie
Przekłuję brwi oraz uszy.
O tym marzyłam najczęściej.
Założę piękne kolczyki.
Będę piękna i ponętna.
Poszłam więc do kosmetyczki.
Musiałam być… konsekwentna.
Dziewczyna, która mnie kłuła,
W trakcie zabiegu przyznała,
Że jej tą „trudną” decyzją
Bardzo zaimponowałam…
Wpadłam jej w słowo; „Dlaczego…”
Choć zadowolenie tłumię…
„…Bo chciałabym też mieć taką
Wyluzowaną… babunię
Mam dwadzieścia cztery lata
I metr pięćdziesiąt pięć wzrostu.
Ubieram się młodzieżowo,
Tak właśnie lubię po prostu.
Chodzę, nie jeżdżę do pracy,
By „rozruch” mieć przed „robotą”.
Dziś troszeczkę się spieszyłam.
Zaspałam, jak nigdy dotąd!
Przyspieszyłam, by wyminąć
Dosyć liczną uczniów grupę.
Zatrzymała mnie ich pani
Łapiąc mnie z tyłu za… ciuszek.
Gdy chciałam szybko wyjaśnić
Całą tę głupią pomyłkę,
Wydarła się zaraz na mnie:
„Nie bierz mnie na komedyjkę!
Ponieważ jestem tu nowa
I nie wszystkich zbyt kojarzę,
Kazałam, żeby każde z was
Chodziło zawsze w swej parze.
I ty, jeśli nie chcesz dostać
Za nieposłuszeństwo kary,
Wracaj zaraz bez gadania
Do swej wyznaczonej pary!
Odpowiedziałam spokojnie,
Żeby się nie ośmieszała
I dorosłych od dzieciaków
Bez pomyłek odróżniała.
Poszłam dalej, ale śmiechy
Dzieciaków nadal słyszałam
Nawet wtedy, kiedy nawet
Tej grupy już nie widziałam.
Chodziłem sobie po sklepie
Rozglądając się wokoło
Już chyba z piętnaście minut,
Bo „OBI” to przecież moloch.
Nagle wychodząc z alejki
Na starszego pana wpadłem.
Prosiłem o wybaczenie
Za to napadnięcie nagłe:
„Najmocniej przepraszam, ale
Pana całkiem nie widziałem”…
Jeszcze nie skończyłem zdania,
A już podskórnie wiedziałem,
Że to fatalny dobór słów.
Pan był niewidomy, ale
Uśmiechnął się w moją stronę
Niezdenerwowany wcale
I powiedział do mnie grzecznie:
„Zbyt pewnie maszerowałem
I bardzo przepraszam, że też
Całkiem pana nie widziałem”.
Klientka chciała mieć zniżkę,
Więc spytałem ją o kartę
Stałego klienta sklepu,
A ona poszła w zaparte
I przez ponad dziesięć minut
Musiałem jej słuchać grzecznie
Obelg pod moim adresem
I tego, że niedorzeczne
Jest to, że „jej nie poznałam,
Skoro od kilku lat dzień w dzień
Zawsze kupuje w tym sklepie
I… ją o kartę prosić śmiem!
Powiedziała mej szefowej,
Że „złoży oficjalną skargę
Na tę nieuprzejmą panią
I… jej zachowanie harde”!
Powietrze totalnie z niej uszło,
Gdy szefowa wyjaśniła,
Że jestem pierwszy dzień w pracy,
A ona się „pomyliła”
Nie rozpoznając mężczyzny
Po głosie ani po twarzy.
Głucha i bez okularów
Nie wszystko dobrze kojarzy.