Nasza ośmioletnia córka
Wywołała niespodzianie
Obciach wśród naszej rodziny:
Żoną piłkarza zostanie!
Natychmiast chce rzucić szkołę,
Bo ma plan na swoje życie.
Edukacja jej jest zbędna.
Piłkarz szmal kosi obficie!
Skąd u Niej tak głupie plany,
Długo się zastanawiamy.
Wyjaśniła tak pokrótce:
„Dziś Uczą się tylko… głupce”.
Skąd u dziecka takie wnioski?
Sobie zadaję pytanie.
Znam odpowiedź. Takie teksty
Znalazła na Instagramie!
Znalazłem dziś w parku portfel
Z dokumentami i gotówką.
Odnalazłem właściciela.
Spotkaliśmy się, lecz… krótko.
Oddałem mu jego portfel.
Sprawdził, nic nie brakowało.
Roześmiał się mi się prosto w twarz…
Wódeczką mi zapachniało.
Mówił cicho i…szyderczo
Odprężony, wprosi na… luzie:
„Nie wiedziałem, że istnieją
Jeszcze głupi, jak ty, ludzie…
Wymieniłem swój telefon
Na dobrej marki smartfona.
Dla mnie to skok w technologii.
Długo uczyłem się co ma.
Pochwaliłem się nabytkiem
Bratu przy jakiejś okazji.
Te „maszynki” są dla Niego
Lejtmotywem wielkiej pasji.
Robi z nimi wszystko, co chce.
Potrafi każdą naprawić.
Ale także w jego ręku
Często jest wątkiem zabawy.
Prosił, bym Mu go pokazał.
Bawił się tylko przez kwadrans.
Widziałem, że takiemu znawcy
Wielką przyjemność on sprawia.
Oddał mi go do ręki.
Pochwalił za możliwości.
Życzył, by smartfon był źródłem
Tylko dobrych… wiadomości.
W rzeczywistości braciszek
Przez calutkie pół godziny
Powysyłał mym znajomym
I do dalszej mej rodziny
Krótką wiadomość tekstową
Z informacją o tym, że ja
Mam rzeżączkę. Dla mnie tylko
W drogim leczeniu nadzieja.
Ja nic o tym nie wiedziałem,
Bo przezornie mój braciszek
Usunął ten ślad z historii
I zaraz potem gdzieś wyszedł.
Przez pół godziny, co chwila
Pisali młodzi i starzy
Przesyłając mi swe szczere
Swego współczucia wyrazy.
Próbowałem to zrozumieć,
Dlaczego wszyscy tak zgodnie
Ślą mi wyrazy współczucia.
Jak mam się do tego odnieść?
W końcu doszedłem do tego,
Że to był „dowcip” braciszka.
„Zabawił” się moim kosztem.
On, osoba mi najbliższa!
Mój syn ma już czternaście lat.
Pasjami lubi uciechy.
Na przykład w Prima Aprilis
Ze śmiechu „zrywa bebechy”.
Ostatnio się przygotował
I dokładnie o północy,
Ale już Pierwszego Kwietnia,
Z „żartami” swymi wyskoczył.
Swoją siostrę, co już spała,
Przykleił do łóżka taśmą,
A dwie deski sedesowe
Klejem biurowym maznął.
Oczywiście starsza córka,
Kiedy się zbudziła rano,
Nie brylowała humorem,
Bo czuła się… niewyspaną.
Małżonka się przykleiła
Do sedesu na półpiętrze.
Kubeł z wodą Jej zaniosłem.
Musiała wymyć to wnętrze.
Te wybryki były… głupie.
Nic w nich nie było śmiesznego.
Synek jeszcze spał, więc z córką
Zabraliśmy się za Niego.
Żona dała nam lakierek
Do malowania paznokci.
Wymalowaliśmy Mu palce.
Ale się na nas zezłościł!
Całe rano potem szukał
Schowanych przez nas zmywaczy.
Chcieliśmy, żeby sam doznał,
Co złośliwy dowcip znaczy.
Pomalowane paznokcie,
To dyshonor dla chłopaka.
Jak koledzy Go zobaczą,
To będą się naigrawać.
Teraz wciąż biega za matką
I prosi, błaga o zmywacz.
Za żadne skarby nie może
Pokazać, jaki ma „dizajn”!
Dostał, ale musiał przyrzec,
Że głupich zaprzesta żartów.
Wierzę, bo chłopcom w tym wieku
Potrzebny mentalny…restart.
Wiosną przez parę tygodni
Spotykałem się dziewczyną.
Kwiecień, maj, połowa czerwca…
Niemal kwartał szybko minął.
Ona była… specyficzna.
Miała fioła na temat
Swego wizerunku w sieci.
Zawsze musiał być „ideał”.
Brylowała swą osobą
Na mediach społecznościowych.
Wszędzie było Jej za… dużo!
Ale cóż ja mogłem zrobić?
Każdy człowiek ma przywary.
Choć to mnie irytowało,
Chciałem jednak dać nam szansę,
Bo mnie na Niej zależało.
Napisałem i wysłałem
Na Jej portal kilka newsów,
Ale zerwała znajomość
Sama z siebie. Bez przymusu.
Bo te moje wiadomości
Były oschłe, bez emocji,
Nie widzi więc możliwości
Przedłużania znajomości.
Dotąd zawsze się starałem,
By być miłym i wylewnym.
Lecz w końcu się okazało
To, że wymogiem niezbędnym,
Żeby okazać uczucie,
Trzeba wstawić emotikon!
Najlepiej to jak najczęściej
I… z wyszukaną grafiką.
Ponieważ ja ich nie wstawiam
Po co najmniej drugim słowie,
Więc jestem nieczułym draniem
I miłości nie mam w głowie.
Mój ojczulek jechał kiedyś
Autostradą do Krakowa.
Wzięli Go w podróż „na łebka”
Kumpel i Jego… bratowa.
Tato na tylnej kanapie
Przeglądał jakieś notatki
Auto prowadził kolega –
Na „rajdowca” miał zadatki.
Spieszyli się, więc jechali
Bardzo szybko, ale jednak
Nie przekraczali limitu.
Co do tego byłam pewna.
Jechali tam Mercedesem –
Czterodrzwiowym GLC-tem.
Wyprzedzali co się dało:
Jakby lecieć „dżambo dżetem”!
Doścignęli też dwa „busy” –
Duże policyjne wozy
Jadące właśnie przed nimi;
Mały konwój się utworzył.
Jechali dość długo z tyłu,
Bo nie mogli ich wyprzedzać,
Gdyż przekroczyliby szybkość.
Lecz niecierpliwy kolega
Za nic miał ograniczenia.
Postanowił więc spróbować.
Udało się, lecz częściowo –
Za pierwszym musiał się schować.
Więc dalej jechał pomiędzy
Dwoma „busami” Policji.
Ojciec na tylnej kanapie
Nadal przeglądał zapiski.
Nagle odezwał się głośnik.
To ktoś z przeciwka jadący
Przez CB Radio meldował
W sposób złośliwy i kpiący :
„Patrzcie, ku**a, patrzcie, patrzcie”!
Policjanty – miot komuszy-
Znów ważniaka eskortujom,
A uon siedzi i się… puszy”!
Ojciec wyjechał na kontrakt
Zagraniczny miesiąc temu.
Matula postanowiła,
Że wreszcie musi się przemóc
I zrobić Mu… niespodziankę:
Odchudzi się, i to bardzo.
Będzie dla ojca, gdy wróci,
Jak seks-gwiazda Brigitte Bardot!
Jest na diecie, spaceruje.
Mówi, że jest jedną z… wegan!
Po miesiącu są efekty,
No bo nawet truchtem biega.
Jeszcze do tego wszystkiego
Raz w tygodniu prosi, żebym
Zrobiła Jej zdjęcia, by Ona
Swe postępy mogła śledzić.
Nie miałabym z tym problemu,
Nawet naj, naj, najmniejszego,
Ale Ona się upiera,
By pozować… bez niczego!
Historyjka zeszłoroczna.
W aptece była kolejka.
To zamknięte pomieszczenie,
Więc maseczek liczba wielka.
Wszyscy stojący w kolejce
Mają twarze zasłonięte,
Bo obowiązek dotyczy
Klientów oraz klientek.
Nagle weszła starsza pani
I zaczęła się wydzierać,
Że „źle włożyli maseczki
I… nie chce przez nich… umierać”!
Upominała też wszystkie
Przybyłe po niej osoby,
By maseczki poprawiali –
Wtedy unikną choroby!
Zalecała też, by wszyscy
Rękawice zakładali,
Bo zarazki wszędzie siedzą,
Szczególnie za… paznokciami.
Kiedy przyszła jej kolejność
I przy okienku stanęła
Nie mogła podać recepty
I… bardzo szpetnie zaklęła.
Rękawica, ta gumowa,
Do dłoni się przykleiła,
A recepta przez nią wcześniej
Poskładana mocno była.
Ściągnęła z twarzy… maseczkę,
Pośliniła obie dłonie
I rozłożyła receptę
Czyniąc to w pełni świadomie.
Wsunęła ją do okienka
I dopiero wówczas znowu
Założyła swą maseczkę –
„Meritum” swoich poglądów.
Wszyscy obecni w aptece,
I Pani Magister nawet,
Parsknęli złośliwym śmiechem.
Niektórzy dostali… drgawek!
Pieniaczka przez długą chwilę
Nie mogła pojąć, dlaczego
Stała się obiektem żartów,
Choć nie zrobiła nic złego!
Już od dziecka mam nadwagę.
Dotąd mi nie przeszkadzała,
Ale teraz, gdy dorosłem,
Widzę, ze mam… nadmiar ciała.
Postanowiłem solennie,
Że w końcu muszę coś robić,
Żeby zgubić swa nadwagę
Dla zdrowia, a nie przez snobizm.
Początek jest dla mnie trudny.
Nie potrafię się przełamać,
Żeby biegać, bo sadełko
Mi się trzęsie. Istny dramat!
Wieczorami, przy muzyce
Staram się gimnastykować,
Ćwiczyć pompki i przysiady.
Przed znajomymi się chowam.
Wczoraj wieczorem sąsiadka
Przyszła do mnie dość wkurzona,
Bym „zadowalał się ciszej”,
Bo „obyczajnych” zawoła.
A ja czerwony z wysiłku
I oblany własnym potem
Próbowałem Jej wyjaśnić,
By… nie roznosiła plotek,
Bo ma bujną wyobraźnię,
A odgłosy moich ćwiczeń
Potraktowała, jak gdybym
Był obiektem jakichś zdziczeń.
Zadziałało!!! Bowiem teraz
Na osiedlu już nie jestem
Tym „świniowatym grubasem”
Ale mam bardziej ucieszne:
Jestem „zboczonym opasem”!
Od września w mej pierwszej klasie,
Mamy małą dziewczyneczkę.
Jest bardzo zamknięta w sobie,
Brak jest kontaktu z tym dzieckiem.
Jestem Jej wychowawczynią,
Więc ciągle Ją obserwuję
Co robi, czy z kimś rozmawia –
Słowem… jak się zachowuje.
Spostrzeżenia niepomyślne:
Ona nie bawi się z nikim,
W ogóle się nie odzywa –
To są bardzo złe wyniki.
Na przerwach w kąciku stoi
Tylko podpatrując dzieci.
Coś Ją jednak powstrzymuje,
Żeby wyjść innym naprzeciw.
Na lekcjach wprost nieobecna.
Milczy, tylko obserwuje.
Nie mogę znaleść przyczyny,
Mimo to… nie rezygnuję.
Zastanawiałam się długo,
Co z tą dziewczynką jest nie tak.
Wczoraj po lekcjach pojęłam.
Wystarczył mi jeden detal.
Zwykle ojciec Ją zabierał,
Ale dzisiaj przyszła mama.
Zamiast dziewczynkę ubierać,
Zmuszała, by Ona sama…
Wyzywała dziecko od „guł”,
Nieudaczników i fajtłap.
Wrzeszczała bardzo donośnie,
Prawie na zerwanie gardła.
Strofowała dziecko krzykiem:
„Stój pokrako! Obróć no się!
Czemu los mnie tak pokarał!”…
Mała jest w nerwowym wstrząsie.
Na zwróconą jej uwagę
Pani nie odpowiedziała
Tylko spojrzała wyniośle
No i… tyle ją widziałam.
Nie mogłam odpuścić, kiedy,
Matka nadmiarem głupoty
Niszczyła psychikę dziecka.
Prokurator już wie o tym!