„Nic dwa razy się nie zdarza”,
Tak napisała Wisława.
Może to dotyczy „Nobla”,
Lecz w życiu to częsta sprawa.
Rok temu też był „sylwester”,
Kawkę wtedy sobie piłam.
Dotąd nie wiem jak się stało
Że ją sobie… osoliłam!
A że dziś też jest „sylwester”,
No to mi się przypomniała
Ta historyjka sprzed roku
I kumpelce ją… sprzedałam.
Przez telefon opowiadam
Wdychając kawki aromat.
Spróbowałam pierwszy łyczek…
Ta kawka też była… słona!
Jestem menadżerem w sklepie,
Jakich w naszym mieście wiele.
Ten dość duży supermarket
Czynny jest nawet w niedziele.
Jedna z kasjerek ostatnio
Urodziła, więc musiałem
Przyjąć nową pracownicę.
Ogłoszenie napisałem.
Trafiła się młoda pani.
Nie powiem tego że ładna.
Jest piękna, a dodatkowo
W pracy solidna, dokładna.
Po tygodniu stwierdziłem, że
Sklep nie działa jak niedawno.
Ona zaburza nam pracę,
To, o czym mówię, jest prawdą!
Koledzy z pracy nagminnie
Tę dziewczynę podrywają.
Różne głupie preteksty,
By ją widzieć, wymyślają.
Tak jak jeszcze nigdy dotąd
Prawie wszyscy nieustannie
Wyczyniają wszelkie głupstwa,
By przypodobać się pannie.
Klienci, również klientki,
Inne kasy omijają,
I do niej w długiej kolejce
Na obsłużenie czekają.
Wiele lat pracuję z ludźmi,
Ale do tej pory nigdy
Ładna buzia nie działała
W sposób tak bardzo perfidny.
Byłam na zakupach z siostrą.
Wpadła na mnie jakaś lala.
W rękach trzymała kawusię
Ta paniusia wprost z żurnala.
Nie dość, że mnie oparzyła,
To jeszcze splamiła sweter,
Na który właśnie wydałam
Kilka okrąglutkich setek.
Wkurzyłam się, ale ona
Zamiast przeprosić za plamy,
Cały czas patrzyła na mnie
Współczującymi oczami.
Kiedy przestałam wyzywać,
Powiedziała do mnie tylko:
„Rozumiem twoje wzburzenie
Nieszczęsna, gruba dziewczynko.
Pannice z dużą nadwagą
Mają napady z agresji
Szczególnie wtedy, kiedy są
Poddane głodowej presji”.
I poszła z zadartym nosem
Swoją kawkę popijając.
Kulturalni ludzie zawsze
Gdy potrącą, przepraszają.
Niedawno moja matula
Zaczęła nową robotę.
Wybrała ją, chociaż miała
Do wyboru wiele ofert.
Mówi, że to dobra praca,
A zespół też jest wspaniały.
Przeważają młodzi ludzie…
Ma dla nich same pochwały!
Czuje się tam, jak wśród równych.
Ubiera się młodzieżowo.
Zamiast mówić, to „nawija”
Jak ziomal. Co drugie słowo!
Jak oni się też ubiera
I nawet trawkę podpala.
Chce być jak reszta jej grupy.
Dla niej zmiana niebywała.
Ostatnio obie byłyśmy
Na weekendowej wycieczce.
Przez trzy godziny podróży
Otrzymałam niezłą lekcję:
Słuchała „Białego Misia”
Rapera Popka z KSW
I podśpiewywała ją z nim
Męcząco, aż do obłędu!
Wiem, że nie wszyscy pojmują,
O kim tutaj opowiadam.
Nie szukajcie w Wikipedii.
Szkoda czasu – moja rada.
Mama jest… po pięćdziesiątce.
Zachowuje jak dwudziestka.
Choć to dziwne, ale chce być
„Młodszą” od własnego dziecka.
Nie powinnam tego mówić,
Bo sprawa stanie się „grubsza”,
Ale powiem: Moja matka
Jest ode mnie znacznie głupsza!
Mam swój gabinet USG.
Wczoraj do pracy wróciłam
Po urlopie macierzyńskim.
Lecz nie czułam się na siłach,
Bo córeczka przez noc całą
Dała mi nieźle popalić.
Choć ciężko mi szła robota,
Pacjenci nie narzekali.
Robiłam USG brzucha
Pana ze sporą nadwagą.
Położył się na leżance,
Ale nie był całkiem nago.
Zwrócona do aparatu
Rutynowo zapytałam:
„Czy chce pani znać płeć dziecka”?
A potem się obejrzałam…
Nigdy jeszcze nie widziałam
Tak zaskoczonego pana.
Ale także, prawdę mówiąc,
Sama byłam zszokowana!
Jestem okropną niezdarą.
Choć nie ćpam i nie popijam,
O to co tylko jest w domu,
Regularnie się obijam.
Mimo, że na rogach mebli
Mąż zamocował ochraniacz,
Ciągle mam jakieś siniaki,
Guzy, nawet zadrapania.
Ale to też nie pomaga.
Gdy jadłam kolację z mężem
Uderzyłam o kant stołu
Łokciem dosyć potężnie.
Wkurzyło mnie to okropnie,
Bo to w tym dniu trzeci uraz.
Mąż pocieszył mnie, że zawsze
W tych momentach go… rozczulam.
Że kocha mnie, jaka jestem,
A bezradność noworodka
Jest dla Niego mimo wszystko
Nieprawdopodobnie… słodka.
Rozczulił mnie tym wyznaniem.
Gdy sięgałam po chusteczki,
Schyliłam się nad stołem i…
Spaliłam włosy od świeczki.
Przyszła do mnie koleżanka,
By pogwarzyć przy herbacie.
To miłe spędzenie czasu,
Kiedy samotnie mieszkacie.
Ale jak można pogadać,
Z kimś, co pierwsze pół godziny
„Siedzi” na swym telefonie
I dzwoni do swej rodziny?
Kilka razy ją wołałam,
By usiadła razem ze mną,
Mimo tego wciąż gadała.
Prosiłam więc nadaremno.
Zbywała mnie półsłówkami
„Już, już”, „za chwilę”, „poczekaj”
„Ja tylko jeszcze coś sprawdzę”…
Każde z tych zwrotów to nietakt!
Chyba już jest czas poszukać
Jakichś nowych znajomości,
Albo… odbierać telefon
Każdemu z przybyłych gości!
Moja młodsza kuzyneczka
Weszła w okres dojrzewania.
Gadałam z nią kiedyś o życiu
Serdecznie, bez skrępowania.
Okazało się, że dziewczę
Zbyt płasko patrzy na świat.
Próbowałam ją przekonać,
Że życie ma wiele barw
I w nim liczy się coś więcej,
Niż uroda i pieniądze.
Ważniejszy jest inny człowiek,
A życie to obowiązek.
Chciałam przez to jej powiedzieć,
Że życie to nie rozrywka.
Ona zbyła mnie słowami:
„Ty tylko tak smętnie chrzanisz,
Bo jesteś biedna i… brzydka!
Po kłótni moja dziewczyna
Wybiegła szybko z salonu
Z kluczykiem od samochodu,
Co stał na podjeździe domu.
Nigdy nim nie kierowała.
Dla Niej to doznanie nowe.
Tym pojazdem ja jeździłem,
To moje auto służbowe!
Nie ma pedału sprzęgła,
Bo biegi zmienia automat.
Fotel jest zbyt odsunięty.
Katastrofa jest bezsporna!!!
Krzyknąłem, by nie wsiadała,
Gdyż nigdy nim nie jechała.
Odrzekła, że go odstawi
Wtedy, kiedy się zabawi.
Wie, że brakuje pedału,
Więc będzie jeździć pomału!
Powiem tylko, że ta akcja
Miała brzemienne następstwa.
Staranowanie czterech aut
To przecież cztery przestępstwa!
Moja koleżanka z pracy
Nareszcie znalazła pretekst,
By zdradzić mi tajemnicę
O swoim romansie z szefem.
Oni bardzo się kochają,
Lecz tego nie ujawniają,
Bo zasady naszej firmy
Na romans nie pozwalają.
Mało bym tym się przejęła,
Gdyby nie to, że pod sekretem
Ja też ukrywam swój związek
Z tym samym, co ona, facetem.