Synek wszystkie swe mleczaki
Chował zawsze do poduszki,
By je oddawać wszyściutkie
Dla dobrej „Wróżki-Zębuszki”.
Dzisiaj wypadł Mu dwunasty,
Ale powiedział, że tego
Oddał swojemu koledze
Z powodu… racjonalnego.
Jego tata nie jest skąpy
I daje stówkę za ząbek,
A nie malutkie dwadzieścia –
To jest lichutki zarobek.
Uzgodnili między sobą,
Że tamten będzie udawał,
Że to są jego mleczaki
I pół stówki mu… oddawał.
Spotkałem „starych” kolegów
Na pomaturalnym zjeździe.
Dziesięć lat Ich nie widziałam.
Wyglądali całkiem nieźle.
Oczywiście gadaliśmy
O wszystkim oraz o… niczym.
Lecz każdą rozmowę kończy
Zawsze temat… zasadniczy:
Nasze sprawy żeńsko – męskie.
Wszyscy byliśmy „zajęci,
Ale nie wszyscy z obecnych
Byli z tych związków kontenci
Siedziałem tam, ale cicho
Tkwiłem spokojnie za stołem.
Szczególnie, gdy już niebawem
Miała przypaść moja kolej.
Bo nie było romantycznie,
Jak powiadali koledzy.
Spodziewałem się, że będą
Uszczypliwe egzegezy[1].
Kiedy ja się oświadczyłem,
Moja „bardzo ukochana”
Na me wyznanie miłości
Dziwnie zareagowała.
Poruszyła ramionami
I z diabelską miną rzekła:
„Jakby co, to pójdę z Tobą
Choćby do samego… piekła”!
[1]„egzegeza” – inaczej: komentarz, interpretacja
Nie wiem kiedy, gdzieś w pokoju
Zgubiłem banknot. Sto złotych!
Szukałem chyba godzinę.
Nie znalazłem; tyle „floty”!
Był już burdel, lecz szukanie
Jeszcze go mi powiększyło.
Jeszcze nigdy w mym pokoju
Takiego „chlewu” nie było!
Chcąc nie chcąc byłem zmuszony,
Żeby ten nieład ogarnąć.
Przy okazji gdybym znalazł,
To nie sprzątałbym za darmo.
Przetrząsnąłem cal po calu
Każdy kącik, zakamarek
I w efekcie samorzutnie
Nieźle pokój…wysprzątałem.
Po niecałej półgodzinie
Przyszedł ojciec do pokoju.
Dzisiaj szczególnie pogodny
I w bardzo dobrym nastroju.
Wręczył mi tę moją stówkę,
Bo to on ją u mnie „znalazł”
I z zadowoleniem przyznał,
Że jego pomysł… zadziałał!
Stałam w łazience przed lustrem.
Patrzyłam na swe odbicie
Licząc nowe wałki ciałka
Formujące się obficie.
Niezadowolona z siebie
Twarz do lustra wykrzywiłam.
Zobaczył to mój Syneczek,
Jak nowe fałdki liczyłam.
Zapewne chcąc mnie pocieszyć
Powiedział z uśmiechem twierdząc:
„Mamo, Ty nie jesteś gruba,
Tylko wyglądasz… dość tęgo”.
Moja żona przez trzy doby
Do mnie się nie odezwała,
Bo tak Jej Cyganka – wróżka
W przepowiedni nakazała.
Absurdalna sytuacja.
Ale muszę przyznać jednak,
Że wytrzymałem tę ciszę
I… nie była to tragedia!
Po następnych, już normalnych,
Trzech dobach wspólnego życia
Muszę przyznać, że te pierwsze
Były wprost nie do przebicia!
Były to dla mnie naprawdę
Najlepsze dni, tu się waham,
Czy w ostatnich trzech miesiącach,
A może w ubiegłych… latach?
Moja partnerka ma siostrę.
Są inne, chociaż… bliźniaczki.
Różnią się sposobem życia,
Noszą inne fatałaszki…
Jak przystało na siostrzyczki,
Świetnie się uzupełniają,
Jednakże z mamą i ojcem
Dobrych relacji nie mają.
Chociaż mnie to zadziwiało,
Nie wtrącałem się z początku,
Bo mi się wydawało, że
Ich rodzice są w porządku.
Zmieniłem zdanie, od kiedy
Rozpoczęto ustalenia
Dotyczące obchodzenia
Świąt Bożego Narodzenia.
Ich rodzice zamierzali
Tylko jednej kupić prezent.
Ponoć robią tak niezmiennie
Na każdą ważną „imprezę”.
W urodziny, duże święta,
Imieniny – krótko streszczę –
Prezent dostaje ta, która
Przed swoją siostrę się przedrze
I według rodziców zdania
Bardziej na niego zasłuży.
Wtedy druga nie dopuści
Siostrze sukcesu powtórzyć
Powodowana ambicją
Albo z pobudek zazdrości.
Wymyślają to „od zawsze”,
Czyli od Ich urodzenia.
Wychowywać według nich to
Kontrolować i… oceniać.
Do tej pory ich rodzice
Wcale się nie połapali,
Że dziewczyny przez te lata
W „kulki” z nimi sobie grały.
Jak przystało na bliźniaczki,
Rozumiały się wspaniale
I fanaberie rodziców
Nie działały na Nie wcale.
Miały poczucie wspólnoty.
Czuły się jak jedno ciało.
Dzieliły ze sobą wszystko,
Dotąd się Im udawało!
Przyszło mi niespodziewanie
Skojarzenie dorosłości:
Czy siostry będą się dzielić
Obiektami swych miłości?
Razem z mężem byłam w Turcji
Na wakacyjnej wędrówce.
Właśnie jesteśmy w Stambule.
Siedzimy przy małej budce,
Żeby odpocząć po trudach
I kupić coś do zjedzenia,
Jeśli… zamówić się uda.
Trochę nas to kosztowało,
Ale tu było ciekawie.
Pałaszujemy ciasteczka
Popijając czarną kawę.
Obserwujemy ulicę,
A w szczególności sprzedawcę
Lichych kostiumów plażowych –
I jego bystrą narrację.
On bezbłędnie rozpoznawał
Narodowość dziewczyn, kobiet
Przechodzących obok niego
I głosem zwabiał je sobie.
W ich języku wykrzykiwał
Hasła typu: „W tym kostiumie
Będziesz wyglądała ślicznie,
Za pół ceny kup go u mnie”!
Kiedy już odpoczęliśmy
I już zamierzaliśmy pójść
Zawołał po polsku: „ Wszystkie
Rozmiary trzymam. Nawet Twój”!
Jak byliśmy dzieciakami,
To Internet się włączało
Dzwoniąc modemem na numer,
Jeżeli hasło się znało.
Hasło znał jedynie tata.
Nie chciał nam go wcale podać,
Bo to groziło kosztami
I mógłby potem żałować.
Pewnego dnia wpadła siostra
I wyszeptała: „hasło znam”.
Mimo próśb i nagabywań
Nie chciała wyjawić go nam.
Gdy rodzice oglądali
Jakiś film w telewizorze,
Sami włączyliśmy modem
Poszło to nam nie najgorzej.
Modem pisnął „podaj hasło”.
Wtedy siostra znając nazwę
Podała poważnym tonem:
„Wpisz kolejno dziewięć … gwiazdek”.
Córeczka, jeszcze przedszkolak,
Bardzo lubi przebieranki.
Nie zakłada zwykłych ciuchów
W rodzaju bluzki, pidżamki…
Najchętniej zakłada stroje
Wymyślone lub bajkowe.
Wszystkie sama komponuje.
Pomagam jej w tym, jak mogę.
Zawsze stara się tę postać
Ożywić tańcem, czy gestem.
Odgrywa bajkowe scenki,
Czasem powie jakąś kwestię…
Wczoraj stała się… księżniczką,
Więc Jej zaproponowałem,
Że ja będę dla niej księciem,
Ale od Niej usłyszałem:
„Nie, tatusiu. Ty nie możesz,
Bo zbyt przystojny nie jesteś”.
Zobaczyła me zdziwienie,
Więc pocieszyła mnie śpiesznie:
„Tatku, nie smuć się, bo bajki
Są dla każdego człowieka.
Jutro to ja będę Fioną,
A Tobie dam rolę… Shreka”.
W jednej ze szkół podstawowych.
Nauczam matematyki.
Staram się, by moja praca
Dawała dobre wyniki.
Dlatego próbuję łączyć
Myślenie matematyczne
Z tym, co już do nich przemawia
Pojęciowo lub fizycznie.
Zrobiłam dzieciom kartkówkę.
Podyktowałam zadanie
O kurkach oraz zajączkach,
Które trzymano na farmie.
Trzeba było zliczyć kurki
Znając ilość nóg zwierzęcych
Oraz liczbę wszystkich uszek,
Dla ułatwienia, zajęczych.
Dałam dzieciom kwadrans na to,
By rozwiązały zadanie.
Zadań jeszcze nie sprawdzałam.
Co innego miałam w planie.
Dzisiaj w czasie dużej przerwy
Czekali na mnie rodzice
Jednego chłopczyka z klasy
W sprawie „kartkowych” obliczeń.
Zarzucili mi złą wolę,
Gdyż „na parodię zakrawa
Jakieś głupie części zwierząt
Do liczenia dzieciom dawać.
Bo niby skąd mają wiedzieć,
Jak w życiu nie byli w wiosce,
Ile nóg i ile uszek
Ma jakiś wsiowy zajączek”!