małżeństwo

Po sześciu latach małżeństwa

Zostawiła mnie małżonka.

A stało się to dlatego,

Że nie mieliśmy potomka.

 

Staraliśmy się o dziecko,

Ale nic nie wychodziło.

Zrobiliśmy więc badania,

Może one coś wykryją?

 

Niestety, wyszły fatalnie.

Znaczy, że oboje z żoną

Jesteśmy całkiem bezpłodni.

Mrzonką dla nas jest potomność.

Nie mamy szans na in-vitro,

Ani na inne sposoby.

Nie ma niestety lekarstwa

Na tego typu choroby.

 

Od miesiąca jest nieznośnie

W naszym „rodzinnym” mieszkaniu.

Wczoraj żona się wyniosła

Myśląc o stałym… rozstaniu.

 

Rodzicom się poskarżyła,

Że to ja ją zaraziłem

Swoją pełną bezpłodnością,

Bo pewnie niewierny byłem

I bzykałem nieustannie

Wszystko, co tylko się rusza

Żyjąc życiem lekkoducha,

Hulaki i utracjusza.

A teraz ona złapała

Ode mnie tego wirusa

I musi z tym żyć bezpłodnie,

Co mnie zupełnie nie wzrusza!

Ona dziś mnie nienawidzi

I żąda dla nas rozwodu

Z orzeczeniem, że małżeństwo

Sypie się z mego powodu.

 

Tłumaczyłem wiele razy,

Że tym zarazić się nie da.

Bo tryb życia lub otyłość

To tylko przejściowa bieda.

 

Trwale bezpłodnym się staje

Po przejściu dziecięcych chorób.

Lecz to jej nie przekonało,

Byśmy zaniechali sporu.

 

Moja własna (jeszcze) żona

Kretynką się okazała,

Co nie słucha swych lekarzy.

Mnie, męża, też nie słuchała.

 

A dlaczego mnie powinna

Słuchać właśnie w tym temacie?

Bo jestem ginekologiem

I te kwestie znam jak pacierz!

Od roku jestem w małżeństwie

I mam wspaniałą żoneczkę.

Jest młoda lecz infantylna.

Myślałem, że tylko troszeczkę.

Ale dziś się przekonałem,

Że to jednak gorsza sprawa,

Bo gdy zaszła w pierwszą ciążę,

To  skończyła się zabawa.

 

Stanowczo mi oznajmiła,

Że do zakończenia ciąży

Nie będziemy już się kochać…

Zacząłem tę sprawę drążyć

I wreszcie mi powiedziała:

„To zrozum, ty mój głuptaku,

Że ja nie chcę tak szybciutko

Urodzić „dwójki bliźniaków”!