Mój mąż przez całą niedzielę
W wielkim stresie czegoś szukał.
Mówił, że gdzieś zawieruszył
Dokumenty i …notebooka.
Dom jest duży. Chciałam pomóc,
Ale nie chciał mej pomocy.
Szukał, szukał i… nie znalazł.
Krzątał się tak do północy.
Ranem nasz pies zwymiotował
Czerwone stringi; nie moje!
Więc to był zgubiony laptop.
Mój mąż to skończony gnojek!
Choć nieźle nam się powodzi,
Mąż jest nadzwyczaj oszczędny.
Czasem nadmiernie przesadza
Posuwając się do bredni.
Na przykład sprzątanie domu:
Uważa, że okurzanie
To jest marnotrawstwo prądu.
Oszczędne jest… zamiatanie.
A więc zamiata parkiety
W calutkim mieszkaniu naszym.
Dopiero na samym końcu
Zmiotki wciąga odkurzaczem.
Spytałam kiedyś, dlaczego
Elektroluksa używa
Tylko do sprzątnięcia śmieci,
A zamiata nawet dywan?
Spojrzał na mnie litościwie
Mówiąc: „Wiesz przecież najlepiej,
Że dywany są najczystsze
Wtedy, kiedy je wytrzepiesz”!
Jechałem rano do pracy.
Autobus był przepełniony.
Wtem facet siedzący obok
Zerwał się jak oparzony.
Przepchał się do tylnych drzwiczek
I wyskoczył z autobusu.
Zrozumiałem co się dzieje,
Gdy dotarło do mych uszu:
„Dzień dobry, proszę bilety
Do kontroli okazywać”.
Facet, co tak szybko wysiadł,
Zaczął dziwnie podskakiwać.
Wskazywał kontrolerowi
Wymownie środkowy palec
Śmiejąc się i wykrzykując
Pogardliwie i zuchwale.
Wtedy drugi z kontrolerów
Pokazał mu jego plecak,
Który zostawił w pojeździe,
Kiedy tak szybko uciekał.
Już mu nie było wesoło.
Nagle stał się dziwnie spięty.
Zrozumiał, że kontrolerzy
Mają jego dokumenty.
Mam okropnie duże uszy
Monstrualnej wręcz długości
Po piętnaście centymetrów.
Zmierzyłem je z ciekawości.
Wydają się znacznie dłuższe,
Bo potęguje je jeszcze
Długi, orli, szpiczasty nos
I oczy, jak je wytrzeszczę.
Ale to jeszcze nie koniec:
Pociągła, trójkątna twarz,
Płaska głowa, łysy czerep
Jak hełm, co zakłada straż.
Do czegoś jeszcze się przyznam
Chociaż to ukrywam, ku**a;
Mam jeszcze nieładne imię.
Na chrzcie nazwali mnie Urban!
Od niedawna w naszej firmie
Pracuje śliczna dziewczyna.
Dawniej, jako nastolatek,
Powiedziałbym: Super! Prima!
Lecz teraz brak mi odwagi,
Żeby do Niej choć zagadnąć.
Jej piękno mnie onieśmiela,
Czuję dziwną nieporadność.
Nieczęsto korzystam z windy.
Wolę schody (dla kondycji).
Kiedyś wszedłem na „piętnaste”;
Nawet nie miałem zadyszki!
Dzisiaj bardzo się spieszyłem.
Byłem właśnie na parterze.
Winda stała oczekując,
Aż w górę się z kimś zabierze.
Wszedłem sobie do kabiny,
A po chwili wbiegła… Ona!
Pięknie wygląda Jej buzia
Z wysiłku zaróżowiona.
Kiedy już wsiadła do windy,
To wtedy wpadło mi na myśl,
Żeby winda się zacięła.
A że jesteśmy w niej sami,
Byłaby okazja dla mnie
Pierwsza i ostatnia bodaj,
Żeby zagaić rozmowę,
A może też… poflirtować?
Opatrzność mnie wysłuchała,
Lecz nie byłem z tego kontent.
Defekt windy był na ósmym,
Ona wysiadła na… piątym!
Rano jechałem do pracy.
Stojąc już wewnątrz tramwaju
Chciałem posłuchać muzyki,
Jak to zwykle mam w zwyczaju.
Ale moje słuchaweczki
Nie zagrały nawet chwilę,
Tylko blokowały ucho.
Nie było to nazbyt miłe…
Dwie starsze panie spod okna
Patrzyły na mnie zdziwione.
Jedna z nich nawet zrobiła
Fotkę swoim telefonem!
I… pokazała na zdjęciu,
Że ja w uszach miałem… sznurek
Od mojej, od Adidasa,
Nowiutkiej bluzy z kapturem!
Spotkałam się z jednym facetem
Poznanym przez portal randkowy.
Poszliśmy na pizzę, albowiem
„Coś na tej randce trzeba robić”!
Kiedy już byłam zmęczona
Długim spacerem w Galerii,
W ten właśnie sposób mnie prosił,
Byśmy zaszli do pizzerni.
Zaproponował mi pizzę
O nazwie, której nie znałam.
W tej pizzerni to był przebój;
Taniutka, no i nie mała.
Poprosiłam „Pokaż mi ją”.
Wskazał mi palcem wpis w menu.
Na tę pizzę przewidziano
Nawet dziesięć procent premii!
Ale nie to mnie zdumiało,
Lecz to, że On zamiast kciuka
Miał tylko jego kawałek,
Którym właśnie w kartkę pukał.
Zapytałam, co się stało.
Powiedział, że jest stolarzem.
Wszystkim im brakuje palców.
A ilu? Życie pokaże.
Przypuszczał, że może się stać,
Iż straci ich jeszcze kilka,
Bo ciachnąć je można zawsze,
Starczy roztargnienia chwilka.
Pizza była nawet smaczna.
W sumie także było miło.
Bardzo lubię męskie palce.
Drugiej randki już nie było…
Pracuję w sklepie z obuwiem.
Dziś miałam zmianę przy kasie.
Pan płacił za buty żony –
Zwykłe botki na obcasie.
Nagle mnie cicho zapytał,
Czy dałabym mu swój numer,
Bo jestem piękna, a chłopcy
Walą do mnie chyba hurmem.
Nie byłoby w tej odzywce
Niczego nadzwyczajnego,
Gdyby nie to, że małżonka
Stała dwa metry od niego.
Myślał, że ona nie słyszy,
Gdyż w inną stronę zerkała.
Niestety, to pech dla niego;
Żona wszystko usłyszała!
Czekałem na mego brata.
Spóźniał się, a mnie cisnęło.
Wreszcie usiadłem na klopie.
Poczułem się jak Jagiełło!
Lecz nie miałem czasu rządzić.
Bo wnet zdzwonił domofon.
Wstałem, choć było mi „trudno”,
Podszedłem do drzwi mimo to.
Zaraz też go zbeształem:
„Czy ty zawsze musisz dzwonić
Akurat wtedy, gdy człowiek
Na tronie coś musi zrobić”?
Otworzyłem, a listonosz
Podał mi list polecony
Śmiejąc się i oglądając
Me groszkowe kalesony.
Mam solarium w dużym mieście.
Ludzie lubią się opalać,
By zimą „z opalenizną”
Pokazywać się na balach.
Przeważają młode panie,
Lecz też bywają panowie.
Nie wydaje mi się, żeby
Przychodzili tu po zdrowie.
Często muszą tu przychodzić
Na „opalającą” sesję,
Bo to ich uzależnienie,
Gdyż popadli w tanoreksję[1].
Lecz też bywają klienci,
Co chcą komuś imponować,
Ale większość mych klientów
Pretekst w tajemnicy chowa.
Jednak dzisiaj przyszedł facet
W… goglach narciarskich na licu.
On tylko twarz chciał opalać.
Wyczułam, że to dla… picu.
Spytałam go więc o powód.
„Chcę mieć – tak odrzekł po chwili –
Opaleniznę narciarską,
By wszyscy mi zazdrościli”!
[1] Tanoreksja – odczucie, że skóra jest zbyt blada.