miłość

Gdy znów otworzono kina

Po drugim szczycie pandemii,

Chciałem tam pójść z mą dziewczyną,

Lecz Jej „nie pasował termin”.

 

Kumpel także mi odmówił,

Bo „jest pracą zawalony”.

Poszedłem sam, a odmową

Byłem mocno przygnębiony.

 

Zabrałem z sobą jabłuszka.

Dokupiłem czipsy jeszcze.

Sam poszedłem, sala pusta.

Wybrałem ustronne miejsce.

 

Gdy rozsiadłem się w fotelu

Światełka przygasły mocno.

Pięć minut trwały reklamy.

Wreszcie w ciemność przeszła mroczność.

 

Filmik był dosyć głupawy,

Lecz przecież nie o to chodzi.

Nie na film chodzą do kina

Zakochani ludzie młodzi.

 

W pewnym sensie namówiłem

Swą dziewczynę i kompana,

Żeby poszli na ten seans,

Chociaż „inny mieli zamiar”.

 

Gdy tylko pogasły światła,

Swoje czipsy zajadałem,

A potem, gdy ich zabrakło,

Twarde jabłuszka chrupałem.

 

Gdy nagle niespodziewanie

Zaległa z ekranu cisza,

Odgłosy mego chrupania

Ktoś z pierwszych rzędów usłyszał.

 

Krzyknął do mnie, żebym ciszej

Zachowywał się na sali,

Bo jak chrupać nie przestanę

To on mi z łokcia przywali.

 

Mnie nagle zamurowało,

No bo przebrała się miarka.

Ruszyłem z pięścią na niego

I nagle… poznałem Darka!

 

To kolega, który przedtem

Pracą był wprost zawalony

I nie mógł ze mną być w kinie,

A tu nagle wyzwolony

Z moją dziewczyną we dwoje,

Gdy było ciemno na Sali

Nie patrząc wcale na ekran

Właśnie  się… obściskiwali!